Κυβέρνηση σε αποδρομή...
Τα έργο το 'χουμε δει και στο παρελθόν. Για μια κυβέρνηση ο χρόνος μετρά αντίστροφα όταν εξαντλείται το πολιτικό και ηθικό αφήγημα που αιτιολογεί την παρουσία της στην εξουσία, κατ’ αρχήν στον ίδιο τον σκληρό πυρήνα των οπαδών της και στη συνέχεια στην κοινωνία.
Ο χρόνος μιας κυβέρνησης εξαντλείται όταν δεν μπορεί να "πουλήσει" προσδοκίες για το μέλλον και εγκλωβίζεται στην υπεράσπιση αυτών που δεν μπορούν να αιτιολογηθούν, με συμψηφισμούς του τύπου και οι άλλοι ίδιοι ήταν... άρα τι νόημα έχει να αλλάξετε διεφθαρμένους και αποτυχημένους με άλλους ίδιους...
Η κυβέρνηση αισθάνεται εγκλωβισμένη και προσπαθεί να αποδώσει την αποτυχία και την εχθρότητα της κοινωνίας σε δυσθεώρητα ποσοστά, σε συνωμοσίες σκοτεινών πολιτικών και οικονομικών κέντρων. Εκατό χρόνια τώρα η αριστερά δεν εξελίσσεται γιατί όταν αποτυγχάνει αντί να εξετάσει τι έκανε λάθος αποδίδει τα αίτια της αποτυχίας σε συνωμοσίες.
Ένα από τα βασικά άρθρα του κυριακάτικου φύλλου της Αυγής ήταν απολύτως σαφές για τον τρόπο που σκέφτονται στην κυβέρνηση στην παρούσα συγκυρία και τους τρόπους που σχεδιάζουν να αντιδράσουν.
Γράφει λοιπόν στο άρθρο του ο Θ. Καρτερός: "Σε στερεότυπο. Ο Τσίπρας είναι ψεύτης. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κωλοτούμπας. Ο τάδε είναι υπόπτως ύποπτος. Η διαπραγμάτευση είναι δήθεν. Και πάει λέγοντας.
Ο Τσίπρας φταίει για την κρίση, τα μνημόνια, την εγκληματικότητα, τα Εξάρχεια, τις ουρές, τους φόρους, τους όρους, τους σπόρους, και τους απόρους. Ε, λέγε-λέγε, κάτι μένει. Και κάτι ξεχνιέται. Έτσι πετυχαίνουν τουλάχιστον το θανάσιμο "όλοι ίδιοι είναι".
Τέλος, είμαστε εμείς. Λες και το κάνουν επίτηδες πολλοί της Αριστεράς, και εμφανίζονται μαγκωμένοι, ψαρωμένοι, κουμπωμένοι. Κι έτσι ζούμε το εξοργιστικό, οι ένοχοι να παριστάνουν τους εισαγγελείς. Οι γελοίοι τους σοβαρούς. Οι εμπρηστές τους σωτήρες. Και δεν τους περιλαβαίνουμε με κείνη την παλιά, ευθύβολη, αριστερή μαχητικότητα. Χύμα και τσουβαλάτα. Ξεχνάμε τον δικό μας Μπρεχτ: Δεν με νοιάζει τι λες, αλλά ΠΟΙΟΣ το λέει. Τι βιογραφικό, τι έργο, τι παρελθόν έχει αυτός, και η παράταξή του. Διότι, δυστυχώς, από την επανεκκίνηση της μνήμης πρέπει να ξεκινάει η κριτική στο παρόν, εκεί που φτάσαμε..." Βλέπε: Αλλά ποιος το λέει…
α) Η πρώτη παράγραφος: "Ο Τσίπρας είναι ψεύτης. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κωλοτούμπας. Ο τάδε είναι υπόπτως ύποπτος. Η διαπραγμάτευση είναι δήθεν κλπ" Αφορά, την ευρεία κοινή πεποίθηση που εισπράττει ο καθένας που κυκλοφορεί στο δρόμο αλλά αποτυπώνεται πλέον ευκρινώς και στις μετρήσεις της κοινής γνώμης...
Προφανώς είναι και αυτά που άκουσαν όσοι από τους βουλευτές είχαν το θάρρος στις μέρες των διακοπών του Πάσχα να επιστρέψουν και να κυκλοφορήσουν στις εκλογικές τους περιφέρειες.
Το πρόβλημα είναι πως ο πρωθυπουργός αποτελεί το πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ που "πουλάει" στις κάμερες και το βήμα της Βουλής. Αν ήταν πρόεδρος οποιοσδήποτε άλλος θα ήταν απίθανο να εκτοξευθεί από το 4 στο 36%. Κατά συνέπεια τα δυο τελευταία χρόνια στην κυβέρνηση προσπαθούν να αντισταθούν στη ραγδαία φθορά με την αλόγιστη σπατάλη του πολιτικού κεφαλαίου του κ. Τσίπρα. Το αποτέλεσμα είναι η ραγδαία φθορά του...
Ο κ. Τσίπρας αναγκάστηκε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να υποστηρίξει πολλά και πολύ διαφορετικά πράγματα. Δεν είναι μόνο το σκίσιμο των μνημονίων που δεν έπραξε ή ο ΕΝΦΙΑ που δεν κατάργησε ή οι συντάξεις που έκοψε...
Συνεχίζει ακάθεκτος να υπόσχεται πράγματα τα οποία μετά από μερικούς μήνες διαψεύδονται. Πέρυσι, έλεγε πως με την Ανάσταση του 2016 ακολουθεί η ανάσταση της οικονομίας. Πέρασε και η Ανάσταση του 2017 και τα πράγματα αντί να βελτιωθούν χειροτέρεψαν...
Το φθινόπωρο έλεγε πως η δεύτερη αξιολόγηση κλείνει το Δεκέμβρη του 2016 και κοντεύει Μάης του 2017 χωρίς να κλείσει.
Το Δεκέμβρη που πέρασε έλεγε πως εγγυάται πως δεν θα ληφθούν νέα μέτρα ούτε ενός Ευρώ και ήδη έχει αποδεχτεί να προνομοθετήσει μέτρα 1% του ΑΕΠ από περικοπές των συντάξεων και μέτρα 1% από μείωση του αφορολόγητου για το 2019 και 2020.
Είναι προφανές πως ο τύπος κάνει τη δουλειά του και δεν είναι αυτός που ευθύνεται για την αυξανόμενη ανυποληψία της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού.
β) "Ο Τσίπρας φταίει για την κρίση, τα μνημόνια, την εγκληματικότητα, τα Εξάρχεια, τις ουρές, τους φόρους, τους όρους, τους σπόρους, και τους απόρους. Ε, λέγε-λέγε, κάτι μένει..."
Όταν κάποιος δεν κυβερνά 2-3 ή 6 μήνες αλλά πάνω από δυο χρόνια, ποιος μπορεί να ευθύνεται για την κατάσταση στη χώρα;
Ακόμη και αν τα περισσότερα προβλήματα αποτελούν συνέπειες χρόνιων δυσλειτουργιών, δυο χρόνια είναι αρκετά για κάποιον που έχει σχέδιο και αποτελεσματική κυβέρνηση να αρχίσει να εμφανίζει σημάδια βελτίωσης.
Αυτό για το οποίο κατηγορούν την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό είναι πως όχι μόνο δεν παρατηρούνται σημάδια βελτίωσης αλλά έχουμε δείγματα επιδείνωσης...
γ) "...Και δεν τους περιλαβαίνουμε με κείνη την παλιά, ευθύβολη, αριστερή μαχητικότητα. Χύμα και τσουβαλάτα".
Η παλιά ευθύβολη αριστερή μαχητικότητα απαιτεί και ηθικό πλεονέκτημα και αυτό απουσιάζει πλέον. Η αριστερή διακυβέρνηση απλά απομάκρυνε και τις τελευταίες αμφιβολίες. Από τις αναθέσεις των δημόσιων έργων, τα εργολαβικά μέσα ενημέρωσης, τους μετακλητούς και αυτά που τα ίδια τα μέλη και στελέχη ακούνε δεξιά και αριστερά για τα αλισβερίσια που λαμβάνουν χώρα το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς εκλαμβάνεται πλέον μόνο ως... ανέκδοτο. Η αριστερά διέθετε ηθικό πλεονέκτημα πριν τη δικτατορία ούσα αποκλεισμένη, όχι μετά όταν στη συντριπτική της πλειοψηφία μισθοδοτείται από το δημόσιο και ελάμβανε μερίδιο από τη διαπλοκή...
Τα βασικά σημεία του άρθρου αποτυπώνουν με σαφήνεια τους προβληματισμούς που δημιουργεί το αδιέξοδο που βρίσκεται η κυβέρνηση. Για τη ραγδαία φθορά της φταίει συνωμοσία σκοτεινών κέντρων και η διέξοδος είναι η μαχητική πολιτική αντιπαράθεση στις κατευθύνσεις: Οι άλλοι δεν ήταν καλύτεροι, οι άλλοι κυβερνούσαν 40 χρόνια και φέρουν μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τη χρεοκοπία και οι άλλοι τα’ πιαναν, συμπληρώνω εγώ...
Έτσι ακριβώς είναι. Για την ηθική και οικονομική χρεοκοπία της χώρας το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης το φέρνουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Αυτό ισχύει και για το γεγονός πως όταν κυβερνούσαν επέτρεψαν σε μειοψηφίες σαν το ΣΥΡΙΖΑ να τους εμποδίζουν να κάνουν όσα έπρεπε όταν έπρεπε...
Αυτό δεν απαλλάσσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα από την ευθύνη πως στα δυο τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης η κατάσταση της οικονομίας και της ζωής στη χώρα έχει επιδεινωθεί. Στις αρχές του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ εκβίασε πρόωρες εκλογές και τις κέρδισε. Αν δεν το είχε πράξει η χώρα θα είχε βγει από τα μνημόνια όπως όλες οι υπόλοιπες που μπήκαν...
Σήμερα, η έξοδος από το μνημόνιο μοιάζει μακρινό όνειρο. Το τρίτο μνημόνιο λήγει το καλοκαίρι του 2018 και η κυβέρνηση με τα μέτρα για το 2019 και 2020 έχει υπογράψει ήδη το τέταρτο.
Η κυβέρνηση διαβλέπει πως το σενάριο εξόδου από τα μνημόνια δεν παίζει στο ορατό μέλλον και κατά συνέπεια προσανατολίζει την πολιτική αντιπαράθεση και οι άλλοι τα ίδια "σ..." ήταν...
Αν ξέρουν όμως πως ο κόσμος αποφασίζει με βάση την τσέπη του και πως από την κατάσταση της τσέπης θα κριθούν οι μελλοντικές εξελίξεις ξέρουν πως έχουν ήδη χάσει...
Αυτό ήταν φανερό και πέρυσι. Το γεγονός πως δεν επέλεξαν μια αξιοπρεπή απόδραση αλλά την παραμονή στη νομή της εξουσίας για όσο αντέξουν με κόστος την εξάχνωση του μεταπολιτευτικού μύθου της αριστεράς, έχει να κάνει με άλλες περισσότερο ιδιοτελείς προσωπικές επιδιώξεις...
kostas.stoupas@capital.gr
