Σάββατο

Μετά την ψήφο στο μνημόνιο ζητούν αριστερή στροφή!


Οι ”53” υποκριτές: Μετά την ψήφο στο μνημόνιο ζητούν αριστερή στροφή! Αναγούλα και ”σιχασιά” προκαλεί κείμενο που απηχεί τις απόψεις των ”53” από τον ιστότοπο commonality.gr και το οποίο δεν πέρασε μια μέρα από την ψήφο που έδωσαν σε ένα κτηνώδες μνημόνιο και οι απίστευτοι υποκριτές...., χωρίς καμιά ντροπή και χωρίς καμιά στοιχειώδη τσίπα απέναντι σε ένα λαό που τον συνθλίβουν, ζητάνε οιλεομπαίχτες ‘‘συνολική αριστερή στροφή”! Ακόμα πιο γελοία και γλοιώδης είναι η στάση της Τασίας Χριστοδουλοπούλου, η οποία με μια κίνηση μεροληψίας και απανθρωπιάς απέναντι σε εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους και εργαζόμενους που πλήττονται βάναυσα από το μνημόνιο που ψήφισε, επέλεξε να μην ψηφίσει ένα συγκεκριμένο άρθρο που δίνει την δυνατότηταεύκολων απολύσεων εκπαιδευτικών σε ιδιωτικά σχολεία, με το υποτιμητικό σκεπτικό πως έτσι ήθελε να τιμήσει την μνήμη του συνδικαλιστή στον εν λόγω κλάδο, αδερφού της. Οι μνήμες και κυρίως οι ζωές εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων και συνταξιούχων που θυσιάζονται από το μνημόνιο δεν έχουν καμιά αξία. Μάλλον, ως βαρύτατη προσβολή στη μνήμη του αδερφού της μπορεί να εκληφθεί η πράξη της, διότι ο μακαρίτης ως συνεπής συνδικαλιστής δεν θα μπορούσε να διανοηθεί πως θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένα τόσο ευτελές επιχείρημα για να τιμήσει την μνήμη οποιουδήποτε, πλήττοντας βάναυσα το σύνολο του ελληνικού λαού! Τ.Ζ Στη συνέχεια, για όσους αντέχουν να το διαβάσουν, παραθέτουμε ολόκληρο το εξοργιστικό κείμενο εξαχρείωσης από το commonality.gr: Σωστά έπραξαν αρκετοί υπουργοί αλλά και βουλευτές και βουλεύτριες του ΣΥΡΙΖΑ που στις ομιλίες τους στη Βουλή όχι μόνο δεν πανηγύριζαν για όσα προβλέπονται στο πολυνομοσχέδιο της 2ης αξιολόγησης, αλλά τόνιζαν ταυτόχρονα ότι επιστρέφονται τα κελεύσματα περί ιδιοκτησίας του μνημονίου. Σωστά, επίσης, απέφυγαν το success story, τη σύγκριση μνημονίων, την αφήγηση για ξέφωτα που οσονούπω θα δούμε. Μετρημένα λόγια από αριστερή σκοπιά, με τον αναγκαίο αναστοχασμό, με στοιχεία αυτοκριτικής, με τη γενναιότητα παραδοχής λαθών, με επίγνωση των μεγάλων δυσκολιών που αντιμετωπίζει ένας ολόκληρος κόσμος. Οι παρεμβάσεις αυτές, δημόσιες και όχι εν κρυπτώ, όχι μεταξύ μας, είναι οι μόνες που είναι σε θέση να επικοινωνήσουν με τον ευρύ κόσμο της αριστεράς, με τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα, που βιώνουν -ας μην το ξεχνάμε ποτέ- μια σκληρή πραγματικότητα στην καθημερινή τους ζωή. Η ειλικρίνεια, λοιπόν, η επιμονή από την πλευρά μας σε μια άλλη πολιτική και ασφαλώς ένα ριζοσπαστικό πολιτικό σχέδιο απεγκλωβισμού από τα μνημόνια και την επιτροπεία, είναι ο μοναδικός δρόμος που έχουμε μπροστά μας από τη σκοπιά της αριστεράς. Είναι προφανές ότι στην παρούσα φάση επιδιώχθηκε από την πλευρά των “δανειστών τοκογλύφων” ένα ακόμη πολιτικό πλήγμα στην κυβέρνηση και την Αριστερά, στην προσπάθειά τους να μας αποκόψουν από τις κοινωνικές μας συμμαχίες και αυτό είναι ένα σημείο του πολέμου που διεξάγεται και θα συνεχισθεί. Η απόσπαση τωναντίμετρων υπήρξε μια επιτυχία της ελληνικής πλευράς, η οποία, ωστόσο, αν και σημαντική, δεν μπορεί να εξαλείψει τις κοινωνικές πληγές που θα αποφέρουν τα μέτρα. Το αντίπαλο στρατόπεδο συνεχίζει να εκτελεί το σχέδιό του, επιδιώκοντας την μετατροπή της τακτικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015 σε στρατηγική ήττα. Αυτή δεν αφορά μόνο το κόμμα αλλά την ίδια την κοινωνία μέσω της εξόντωσης των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων και την εμπέδωση του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου. Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να οργανώσει την πολιτική και την κοινωνική άμυνα. Κατά συνέπεια, ακόμη και εκεί που η κυβέρνηση καταφέρνει να αντιστέκεται, συγκροτώντας –έστω και εν μέρει- κάποιες κόκκινες γραμμές, θα πρέπει να τις υποστηρίζει με όρους κοινωνικούς και ιδεολογικούς. Για παράδειγμα, τα αντίμετρα που παίρνει η κυβέρνηση, δεν μπορεί να υποστηρίζονται στη λογική ότι εάν στην κυβέρνηση βρίσκονταν οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης δεν θα έκαναν το ίδιο. Αντίθετα, αυτά όπως και πολλά άλλα (μέτρα για την ανθρωπιστική κρίση, την υγεία, την παιδεία, τις φυλακές, τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ κ.ά.) θα πρέπει να προβάλλονται ως η «ταξική καικοινωνική μεροληψία» της αριστεράς δείχνοντας πως, παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, δεν αποτελούν ένα τυχαίο «μπάλωμα» ή ένα είδος φιλανθρωπίας αλλά πως πίσω από αυτά βρίσκεται η λογική, το εγχείρημα μιας επίμονης αντίστασης την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπαραθέτει απέναντι στο «επεκτατικό σύστημα εξουσίας». Μόνο έτσι μπορεί να αξιοποιήσει στρατηγικά τα όποια θετικά μέτρα έχει καταφέρει, να ανοίξει νέα πεδία πολιτικής, να ανακτήσει σε ένα βαθμό το χαμένο έδαφος και χρόνο, αποκαθιστώντας έτσι, έστω και εν μέρει, το χαμένο φρόνημα του πολιτικού και του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ. Χρειάζεται, επομένως, συνολική αριστερή στροφή. Και αυτή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συγκρούσεις σε πολλαπλά επίπεδα, και ειδικά με δυνάμεις που επιδιώκουν να παρακάμψουν το δημόσιο συμφέρον, καταστρατηγώντας την δημοκρατία και την προστασία του περιβάλλοντος, χωρίς κινήσεις και τομές με λαϊκό και κοινωνικό πρόσημο, που θα μας επανασυνδέουν με ριζοσπαστικά, αλληλέγγυα και κινηματικά τμήματα της κοινωνίας. Είναι απαραίτητο, λοιπόν, ένα πολιτικό σχέδιο με βάση τις συλλογικές αποφάσεις του κόμματος με αξιολόγηση και αναπροσανατολισμό σε πολιτικές και πρόσωπα. Η επόμενη ημέρα θα έχει μεγάλες δυσκολίες και πολλά θα εξαρτηθούν από την εξέλιξη για το δημόσιο χρέος. Θα χρειαστεί να επαναληφθεί και να είναι απολύτως δεσμευτική η δήλωση ότι χωρίς ουσιαστική λύση για την απομείωση του χρέους δεν υπάρχουνμέτρα, δεν ισχύουν τα επώδυνα μέτρα. iskra