Σάββατο, 4 Απριλίου 2015
Το συνονθύλευμα της «υπεύθυνης αντιπολίτευσης» του Θεοδωράκη
Πιστός στη γραμμή της «υπεύθυνης αντιπολίτευσης», ο Σταύρος Θεοδωράκης επιχειρεί να βγει μπροστά και να ξεπεράσει τον κουτσαβάκικο πολιτικό λόγο του Σαμαρά, την ειρωνική ισοπέδωση του Βενιζέλου, τη ρατσιστική ακροδεξιά ρητορική των χρυσαυγιτών και την ερμητικά «κλειστή» στάση του ΚΚΕ.
Ενστερνιζόμενος έναν πολιτικό λόγο απλουστευτικό, αλλά πλήρως κατανοητό, που θεωρεί πως ταιριάζει σε έναν πολιτικό αρχηγό «της διπλανής πόρτας», μπορεί να μην πείθει ότι γνωρίζει σε βάθος τα προβλήματα του τόπου, ούτε καν τα θέματα για τα οποία μιλά, ωστόσο επιχειρεί από την πολιτική του θέση να απευθυνθεί στο θυμικό του μέσου τηλεθεατή στέλνοντάς του απλά και σαφή μηνύματα.
Στην εμφάνισή του στη Βουλή, ο Θεοδωράκης επιχείρησε ακόμη μια φορά να εμφανιστεί ήπιος, συναινετικός και σταθερός απέναντι στην κυβέρνηση, ως ο πολιτικός που έχει τον κοινό νου, δεν κρύβει πολιτικούς σκελετούς στην ντουλάπα του και μπορεί να καταστεί από συνομιλητής ως επίζηλος αντίπαλος του Αλέξη Τσίπρα.
Η επικοινωνιακή του προσέγγιση είναι επίσης απλή: γνωρίζοντας τη δημοτικότητα της οποίας απολαύει η κυβέρνηση, δεν επιτίθεται κατά μέτωπο, αλλά επιχειρεί να την «πλαγιοκοπήσει» θέτοντας με έμφαση διαφορετικές – κατά την προσέγγισή του – γραμμές εντός της κυβέρνησης. Ο Θεοδωράκης και το Ποτάμι επιμένουν ότι η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛΛ είναι παρά φύσιν και δεν αφήνουν λεκτικό ή πολιτικό στραβοπάτημα των τελευταίων που να μην το επικρίνουν.
Γνωρίζοντας ότι, όταν ρωτάς, λες περισσότερα απ’ όσα όταν απαντάς, ο επικεφαλής του Ποταμιού βομβάρδισε με ερωτήσεις τον πρωθυπουργό. Όχι πολύπλοκες για τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς, αλλά με δημοσιογραφική απλότητα και πολιτική αφέλεια. Ερωτήσεις όμως που απευθύνονται στον μέσο ανασφαλή πολίτη, ο οποίος δεν επιθυμεί η νέα κυβέρνηση να τον οδηγήσει σε οικονομική και πολιτική περιπέτεια.
Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο όμως είναι ότι και ο Τσίπρας φαίνεται να επιθυμεί να καταστήσει συνομιλητή του και «οιονεί» προνομιακό αντίπαλο τον Θεοδωράκη. Δεν είναι τυχαίο το ότι σε όλες τις κοινοβουλευτικές του εμφανίσεις επιλέγει να του απαντά ονομαστικά και να τον αναφέρει συγκεκριμένα.
Ο επικεφαλής του Ποταμιού έχει επιλέξει να παρουσιαστεί με ένα ήπιο προφίλ, μακριά από τσαμπουκάδες, μεγάλα λόγια και διάθεση να «σκίσει» τον αντίπαλό του. Είναι αρκετά έμπειρος για να γνωρίζει και τις δικές του πολιτικές αποσκευές ώστε να αποφεύγει τις κακοτοπιές, αλλά και το πολιτικό κοινό στο οποίο απευθύνεται. Ένα κοινό που δεν θέλει κόντρες, συγκρούσεις και ηχηρές αναταράξεις.
Γι’ αυτό, δουλεύοντας συστηματικά, επιχειρεί, παρά την προφανή κοινοβουλευτική, διοικητική και πολιτική απειρία του ίδιου και της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας, να βρίσκεται στην επικαιρότητα μέσα από θέματα που αφορούν τους πολίτες.
Επιχειρεί έτσι να αποσείσει την κατηγορία ότι είναι «κόμμα της διαπλοκής», φτιαγμένο από το εγχώριο κατεστημένο προκειμένου να αντικαταστήσει τα φθαρμένα από την πολύχρονη εξουσία κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Γι’ αυτό επέλεξε να ταυτιστεί με τον Τσίπρα στο θέμα των αδειών των τηλεοπτικών συχνοτήτων και στη μάχη κατά της διαφθοράς.
Ο Θεοδωράκης γνωρίζει ότι στην παρούσα πολιτική συγκυρία δεν είναι η στιγμή του, όμως δεν βιάζεται. Αυτό που θέλει είναι να παραμείνει στην πολιτική σκηνή, να μην τον καταπιεί ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ και να εγκατασταθεί για τα καλά στο κέντρο της πολιτικής ζωής. Οσο τον βοηθούν Βενιζέλος - Σαμαράς με την τυφλή υπεράσπιση των μνημονίων, δικαιούται να... ονειρεύεται
topontiki
