Το Τσιπρόνιο
γράφτηκε στον Τοίχο
του Γιάννη Λαζάρου
Δεν είναι μνημόνιο, δεν είναι οικονομοπολιτική θεωρία, δεν είναι απαιτήσεις συναλλαγής με δανειστές, δεν είναι βόας δεν είναι κροταλίας, είναι απλά κατάσταση.
Το Τσιπρόνιο είναι κατάσταση ζωής όχι στάση ζωής. Είναι κατάσταση, το τονίζουμε. Είναι μια κατάσταση, που ενώ δεν είσαι τίποτε, πιστεύεις πως είσαι τα πάντα. Απαραίτητη προϋπόθεση για να περιέλθεις σε κατάσταση Τσιπρονίου είναι να έχεις διατελέσει κομματόσκυλο. Να πιστεύεις πως οι οικονομίες του πλανήτη εργάζονται για να κονομάς εσύ το παντεσπάνι σου αναλύοντας θεωρίες και κατορθώματα άλλων εποχών.
Το Τσιπρόνιο απαιτεί ακούραστη γλώσσα, δεν έχει σημασία αν αρθρώνει λόγο, σημασία έχει- κι αν μουγκρίζει ακόμη- να λέει. Ποιος να ακούσει όταν άπαντες πια έχουν περιέλθει σε κατάσταση Τσιπρονίου;
Ο Τσιπρονιστής είναι ο καθημερινός επαναστάτης, για παράδειγμα δεν φοράει γραβάτα κόντρα στο κατεστημένο. Αυτά που λένε πως φοβάται μην κρεμαστεί κατά λάθος από την κρεμάστρα είναι κακοήθειες.
Πάνω απ’ όλα το Τσιπρόνιο απαιτεί αριστερά αισθήματα, αριστερούς έρωτες, αριστερά στο παντελόνι, τέλος πάντων όλα αριστερά. Όσο πιο αναίσθητος, αγύρτης, ανάγωγος και ψεύτης είσαι, τόσο το Τσιπρόνιο θα σε ανταμείψει.
Μέγα προτέρημα των Τσιπρονιστών είναι ο ντόρος, η φασαρία, ο σαματάς πάντα για την επανάσταση.
Το φαίνεσθαι και το θεαθήναι είναι βασικές αρχές του Τσιπρονισμού. Για παράδειγμα, καταθέτουμε κόκκινα (προσοχή κόκκινα) τριαντάφυλλα στην Καισαριανή, αλλά οικτίρουμε το ΟΧΙ που οδήγησε στην κατοχή τον λαό, ενώ αν έλεγαν ΝΑΙ μια χαρά θα ήταν τα πράγματα για όλους ειδικά για τους, αδερφοπητούς του Τσιπρονίου, Γερμανούς. Σε άλλη περίπτωση καλούμε τον λαό να μην πληρώνει άδικους φόρους , αλλά όταν με την ευλογία των Γερμανών κυβερνάμε, αυτοί οι φόροι δεν είναι άδικοι αλλά πατριωτικοί.
Το Τσιπρόνιο σκίζεται για προβλήματα άλλων λαών με συγκεντρώσεις, συναυλίες και χαρούλες, όπως έκανε για την Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Παλαιστίνη, Συρία. Όταν όμως το πρόβλημα έρχεται πιο κοντά και ακούγεται πιο πολύ από τα κλαπατσίμπανα της συναυλίας φωνάζουν μια κυρά Τασία να κανονίσει τα λερωμένα τ’ άπλυτα τα παραπεταμένα, αντιμετωπίζοντας την ανθρώπινη υπόσταση ως μοχλό ακόμη και για την κονόμα τους.
Το Τσιπρόνιο είναι μια κατάσταση που δεν χρειάζεται να εργάζεσαι για να ζεις, θα πληρώνεσαι από κάπου. Δεν έχει σημασία από πού, ο παράς να πέφτει. Ό,τι δεν καταλαβαίνει το Τσιπρόνιο το σκοτώνει. Οι πατριάρχες του Τσιπρονίου δεν καταλαβαίνουν από αγορά- οικονομία οπότε εις θάνατον η οικονομία.
Μέγα προσόν του Τσιπρονιστή είναι η αναλγησία γι’ αυτό και σε καίριους τομείς, όπως η υγεία, επιλέγει να βάλει διαλεχτούς ανάλγητους υπηρέτες πολλών αφεντάδων, πολλώ δε μάλλον του Τσιπρονίου που όλα τα αλέθει αρκεί να κάνει τη δουλειά του.
Άλλο προσόν του Τσιπρονίου είναι ο ευτελισμός. Βαφτίζει όπως γουστάρει ιστορικές καταστάσεις και πρόσωπα και τα εξευτελίζει με την καθημερινή πρακτική του βαφτίζοντας ακόμη και το σπλάχνο του Ερνέστο.
Το Τσιπρόνιο έχει γερές βάσεις βασισμένο στην Πασοκίλα της λαμογιάς. Αφού ξέπλυνε την λέρα μιας περιόδου έχτισε σε γερές βάσεις πείθοντας τους Τσιπρονιστές πως πλέον θα είναι καλύτερα αφού τους τα εξασφαλίζει όλα, και τα παρελθόντα αλλά και τα μελλούμενα.
Το Τσιπρόνιο, όπως όλοι οι προηγούμενοι, θα πάει κι αυτό μπροστά γι αυτό και πρέπει να βάλουμε στην ναφθαλίνη αριστερούς που πολέμησαν ξένους (ΑμερικανοΑγγλοΓερμανούς), αλλά και εντόπια καθάρματα. Γενικά το Τσιπρόνιο καταθέτει στεφάνι στα μνημεία αγωνιστών για το συμφέρον του, αλλά όταν αρπάζει την εξουσία, καταδικάζει εις θάνατον την αθανασία τους αποκαλώντας τους ιδεολογικές αγκιστρώσεις. Το Τσιπρόνιο είναι εκπαιδευμένο να αποκεφαλίζει ακόμη και τις αλεξίσφαιρες ιδέες.
Ο Τσιπρονιστής είναι χαρούμενος άνθρωπος δεν πάει να γίνεται δίπλα του χαλασμός, να πεθαίνουν άνθρωποι , να γκρεμίζεται το σύμπαν, αυτός θα το γλεντήσει και θα το δείξει κιόλας.
Το Τσιπρόνιο είναι και καλός μαθητής, παραδείγματος χάριν αν οι δάσκαλοί του δίνουν κάποιο επίδομα φτώχειας για να μην τους δαγκώσουν το λαρύγγι οι πεινασμένοι, θα το κάνει κι αυτό και μάλιστα θα το διαφημίσει για να δείξει την αριστερή ανθρωπιά του.
Για το Τσιπρόνιο το τίποτε είναι το άπαν, μια ματιά στα πρωτοκλασάτα Τσιπρονικά στελέχη θα πείσει και Τσιπρονιστή ακόμη. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το απόλυτο τίποτε Γιάνη που ηρωποιήθηκε τόσο που ανάγκασε ακόμη και το άγαλμα Κολοκοτρώνη να κατέβει από το άλογό του.
Όσο πιο μεγάλος ρουφιάνος είναι το στέλεχος τόσο μεγάλες και οι αμοιβές από το Τσιπρόνιο, τούτο καταδυκνείουν οι δηλώσεις των αγωνισταράδων μετά την διάσπαση του Τσιπρονίου και την δημιουργία των Λαφαζανίων, τα οποία θα είναι χρήσιμα στο μέλλον.
Το Τσιπρόνιο δεν είναι τίποτε καράβλαχοι από τα χωριά τους, είναι όλοι Ευρωπαίοι από τα γεννοφάσκια τους μεγαλωμένοι σε μέγαρα και παλάτια, γι’ αυτό χωρίς Ευρώπη δεν κάνουν. Καθόλου τυχαίο δεν είναι που τα ονόματα μπαμπάδων και μαμάδων είναι Παύλος, Φρειδερίκη, Ναπολέων, Αμαλία άσχετα αν στο γενεαλογικό τους δέντρο δεν υπήρξε τέτοιο όνομα πριν τους γεννήτορες.
Ο Τσιπρονιστής είναι ατρόμητος, μπορεί να τον λούζουν στην ροχάλα αυτός όμως βγάζει το Ευρωπαϊκό ομπρελίνο πιστεύοντας πως τον ραίνουν οι στάλες από την Φοντάνα ντι Τρέβι.
Το Τσιπρόνιο είναι εκλεκτή κατάσταση των Γερμανών για την Ελλάδα γιατί και οι ίδιοι γνωρίζουν πολύ καλά, πως το μνημόνιο ανατρέπεται με κάποιο τρόπο, το Τσιπρόνιο ως εθισμός δεν ανατρέπεται με τίποτε.-
