Οι προσκυνημένοι δε δραπετεύουν... Ανατρέπονται και τιμωρούνται παραδειγματικά

Πέμπτη, 28 Απριλίου 2016 Οι προσκυνημένοι δε δραπετεύουν... Ανατρέπονται και τιμωρούνται παραδειγματικά Κι αυτός ο λαθρεπιβάτης της εξουσίας, με τα λαθραία συνθήματα και τις λαθραίες ελπίδες που έριξε μαζικά στο χρηματιστήριο της πολιτικής εξαπάτησης, δεν έχει κανένα απολύτως σχέδιο, καμιά απολύτως πρόθεση να δραπετεύσει από τα αδιέξοδα του θλιβερού του κυβερνητικού καραβανιού των τυχάρπαστων και κατσαπολιάδων... του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Αυτό που θέλει είναι να "πουλήσει" στ αφεντικά τα χρήσιμα προσόντα του στη διαχείριση της απάτης, πλασαριζόμενος ως καταλληλότερος κατοχικός διαχειριστής. Ωστόσο, αργά η γρήγορα αυτή η επικίνδυνη παρέα του πολιτικού καιροσκοπισμού θα ανατραπεί. Κι αυτά που θα μείνουν πίσω θα είναι: Τα εξευτελιστικά μνημόνια μιας κίβδηλης αριστεράς που δε δίστασε να βγάλει στο σφυρί κλεμμένη ταυτότητα και ιδανικά που σφετερίστηκε... Τον κατεξευτελισμό της έννοιας του Δημοψηφίσματος, πράγμα που δεν διανοήθηκε ν αποτολμήσει κανείς και ποτέ στην ιστορία του πλανήτη... Το σύμφωνο της πουστιάς και τη νομιμοποίηση της ναρκοκουλτούρας, ως εργαλεία αιχμής σε πολιτικές μαζικής κοινωνικής αποβλάκωσης και εκφυλισμού... Δεκάδες στρατόπεδα ισλαμιστών διάσπαρτα σε ολόκληρη την επικράτεια... Μια καθολικά απαξιωμένη χώρα, ακόμη και μέσα στο ίδιο το... πολιτικό περιβάλλον που την καταδίκασαν να ζει. Και τέλος... Ένα συνολικά αναθεωρημένο status τόσο στα ανατολικά όσο και στα βόρεια σύνορα της χώρας, με την Τουρκία αφενός να θέτει σε αμφισβήτηση το συνολικό νομικό καθεστώς που διέπει το Αιγαίο και τη Θράκη... Κι από την άλλη μεριά τα Σκόπια να αποτολμούν το αδιανόητο, δηλαδή εισβολή και ενόπλων τμημάτων και ελικοπτέρων της πολεμικής τους αεροπορίας, μέσα στο Ελληνικό έδαφος. Το πολιτικό σύστημα έχει οδηγηθεί στην απόλυτη κατάρρευση, στην απόλυτη απαξίωση, και η χώρα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στο διαμελισμό. Απέναντι σ αυτά τα εφιαλτικά αδιέξοδα που οι προηγούμενοι εγκαινίασαν και φρόντισε να επισφραγίσει με τον τρόπο και με τη δουλικότητά της μια επικίνδυνη εθνομηδενιστική παρέα, θα πρέπει να τονίσουμε οτι αυτή τη στιγμή η Ελλάδα έχει ανάγκη από το λαό στους δρόμους και από μια πολιτική ηγεσία πυγμής... Που θα κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης... Που θα ακυρώσει μέσα σε μια νύκτα την ισχύ όλων των συμφωνιών της υποτέλειας που έχουν υπογραφτεί... Και θ ανακτήσει με όρους πραγματικούς την εθνική κυριαρχία με πρώτο στόχο την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας πριν τροποποιηθούν δραματικά τα γεωπολιτικά δεδομένα. Βρισκόμαστε απελπιστικά κοντά στο τέλος. Περιθώρια για άλλη ανοχή δυστυχώς δεν υπάρχουν. Ξεσηκωμός ή εθνική αυτοκτονία... "ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

reflets: LOI TRAVAIL 28/4/2016 • PARIS : "QUI SÈME LE GAZ RÉCOLTE LE PAVÉ"

reflets: LOI TRAVAIL 28/4/2016 • PARIS : "QUI SÈME LE GAZ RÉCOLTE LE PAVÉ"

RIOT (MARS/AVRIL 2016)

Η δήθεν αντιπαράθεση: Ένα κακοστημένο θρίλερ…

ΠΈΜΠΤΗ, 28 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2016 Τα «αριστερά» κυβερνητικά ανδρείκελα τα έχουν βρει σε όλα με τους τοκογλύφους (έχουν αποδεχτεί τα πάντα) και έστησαν ένα κακόγουστο σώου -θρίλερ μιας δήθεν ρήξης, για να εμφανίσουν την νέα ταπεινωτική υποταγή τους και σαν νίκη: Η γνωστή συνταγή Σαμαρά-Βενιζάλου… Δοκιμασμένη συνταγή: Δραματοποιούμε, σε βαθμό αστυνομικού θρίλερ, το παιχνίδι της δήθεν ρήξης, με τριπλό στόχο: α). Να δείξουμε την «σκληρή» μας διαπραγμάτευση… β). Να δημιουργήσουμε κλίμα τρομοκρατικής αγωνίας… γ). Να εμφανίσουμε στο τέλος το «ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ», σαν νίκη!!! Ο «Ριζοσπάστης» στο σημερινό του φύλλο το περιγράφει παραστατικά: «Τη στιγμή που η κυβέρνηση προωθεί το πρωτοφανούς αγριότητας “πακέτο” του Ασφαλιστικού - Φορολογικού, τσακώνεται δήθεν με τους “θεσμούς” για τα νέα προληπτικά μέτρα. Μόνο που το επίδικο αυτής της αντιπαράθεσης δεν είναι το αν θα νομοθετηθούν τα συγκεκριμένα μέτρα - σ' αυτό έχουν ήδη συμφωνήσει - αλλά ο πιο βολικός επικοινωνιακά, για την κυβέρνηση, τρόπος νομοθέτησης. Συνεπώς, “το παιχνίδι είναι στημένο και από πριν ξεπουλημένο”», http://www.rizospastis.gr/ Έτσι, ξαφνικά, όλα μέλι γάλα. Μετά από αρκετές ημέρες έντασης και κρίσης στις σχέσεις Ελλάδας-τοκογλύφων, καθώς και δραματοποίησης αυτού του συμβάντος, με τη συνακόλουθη αστυνομική σεναριογραφία, έρχονται οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και αναδιπλώνονται ξαφνικά… Όλοι αυτοί που πριν από λίγα εικοσιτετράωρα, αναθεμάτιζαν κατά της Ελλάδας, ξαφνικά αρχίζουν τώρα να υπερθεματίζουν για την Ελλάδα!!! Και τα κυβερνητικά ανδρείκελα ετοιμάζουν την τελευταία σκηνή της θεατρικής παράστασης: Να εμφανίσουν τη νέα ταπεινωτική τους ΥΠΟΤΑΓΗ και τα νέα Μνημόνια, σαν μεγάλη νίκη: Νίκη μετά από σθεναρό «διαπραγματευτικό αγώνα»… ΤΩΡΑ θα αρχίσει ο νέος εμπαιγμός του ελληνικού λαού: Η «αριστερή» αυθάδεια του ψεύδους και της κοροϊδίας… Μόνο που ο ελληνικός λαός γνωρίζει πλέον τα θρίλερ των ανδρεικέλων (και ιδιαίτερα των «αριστερών») και δεν «τσιμπάει»… Αντίθετα οργίζεται με αυτό το παιχνίδι του εμπαιγμού του και του σπασίματος των νεύρων του… ΤΙΠΟΤΑ δεν μπορεί να σώσει πλέον αυτήν την κυβέρνηση του ΟΛΕΘΡΟΥ και της ΦΡΙΚΗΣ, αυτήν την κυβέρνηση της «αριστερής» ΑΠΑΤΗΣ… resalto

Αρπάζουν τα διαθέσιμα του Δημοσίου και παραδίδουν τη χώρα στα νύχια των εκβιαστών

Τετάρτη, 27 Απριλίου 2016 Καταγγέλλουμε την κυβερνητική πρακτική της υποχρεωτικής κατάθεσης... των ταμειακών διαθεσίμων φορέων και οργανισμών στην Τράπεζα της Ελλάδος. Η διαφωνία μας εδράζεται και στην ουσία και στην σημασιοδότηση αυτών των πρακτικών που οδηγούν στο στέγνωμα των φορέων κοινωνικής πολιτικής στο όνομα της εξυπηρέτησης των δανειστών. Η λύση για τη χώρα είναι η απεμπλοκή από τα μνημόνια, από την επιτροπεία και τα κουαρτέτα που εκβιάζουν διαρκώς τη χώρα. Διαφορετικά πολύ φοβούμαστε ότι πάμε ολοταχώς στην τεχνητή ασφυξία του 2015 που θα δέσει ξανά τη χώρα χειροπόδαρα στις άπληστες εκβιαστικές απαιτήσεις των δανειστών. Γραφείο Τύπου της ΛΑ.Ε

Αλέξη Τσίπρα, πλησιάζει η ώρα της πληρωμής

Το χειρότερο δεν είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπούλησε όλους όσοι τον πίστεψαν και την χώρα αλλά ότι τα στελέχη του είναι περήφανα για τα επιτεύγματά τους. Το κόμμα που θα έσκιζε και θα καταργούσε τα Μνημόνια έφερε ήδη δυο Μνημόνια -μέσα σε 15 μήνες- και ο μόνος λόγος που δεν θα φέρει και τρίτο Μνημόνιο είναι ότι θα πέσει από την κυβέρνηση. Το κόμμα που θα έφερνε ξανά στους Έλληνες την ελπίδα και την αξιοπρέπεια, ανέτρεψε το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος, σε μια χώρα που δεν είχε γίνει δημοψήφισμα για 41 χρόνια. Και πάλι, όμως, το χειρότερο δεν είναι αυτό. Το χειρότερο είναι πως οι άνθρωποι που τα έκαναν όλα αυτά -και δηλώνουν μάλιστα αριστεροί, μαρξιστές, κομμουνιστές και διάφορα τέτοια επαναστατικά- προσπαθούν τώρα να πείσουν πως τα δικά τους Μνημόνια είναι καλύτερα από τα Μνημόνια των προηγούμενων κυβερνήσεων. Δεν υπάρχει κάποιος που να μην αντιλαμβάνεται την ασφυκτική πίεση που ασκήθηκε στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ από τους δανειστές. Κανείς δεν μπορεί να σε κατηγορήσει επειδή ηττήθηκες από έναν πιο ισχυρό αντίπαλο. Αυτό για το οποίο όλοι θα σε κατηγορήσουν είναι όταν παρουσιάζεις την ήττα σου ως νίκη, και τις θέσεις των αντιπάλων σου ως δικές σου. Θα σε κατηγορήσουν όχι μόνο επειδή είναι ψέμα και ανήθικο αλλά επειδή υποτιμάς την νοημοσύνη τους. Το ακόμα πιο αηδιαστικό με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι επιτέθηκαν με τον πιο χυδαίο και άθλιο τρόπο στους πρώην συντρόφους τους, οι οποίοι επέμειναν στις θέσεις του κόμματός τους, αρνήθηκαν να δεχτούν την ήττα και την ταπείνωση -για να κρατήσουν μια καρέκλα- και αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ το περασμένο καλοκαίρι. Κι όμως, αυτοί έκαναν αυτό που έπρεπε να κάνει ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του. Είναι άλλο πράγμα η ήττα και άλλο η προδοσία. Και δεν χρειάζεται να είσαι -ή να δηλώνεις- αριστερός, για να το ξέρεις αυτό. Σήμερα, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ -δηλαδή η ομάδα Τσίπρα και πολλοί αδίστακτοι πρώην πασόκοι- προσπαθούν να πείσουν ότι τα έκαναν όλα καλά και πως είναι τίμιοι. Δεν κάνατε τίποτα καλά και είστε άτιμοι. Κάνατε ό,τι έκανε και η Δεξιά. Δεν κάνατε τίποτα που δεν θα έκανε η Δεξιά και θα χρειαζόταν η Αριστερά για να το κάνει. Μόνο που η Δεξιά δεν προσποιήθηκε πως είναι κάτι διαφορετικό για να κάνει τις απάτες και τις ατιμίες της. Ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του αποδείχτηκαν καιροσκόποι και τυχοδιώκτες. Για μια καρέκλα σε ένα προτεκτοράτο, ξεπούλησαν τις πεποιθήσεις τους· αν είχαν ποτέ πεποιθήσεις, γιατί πολύ αμφιβάλλω πια. Και τώρα φτάνει η ώρα της πληρωμής. Η ώρα του εξευτελισμού. Αλέξη Τσίπρα, μην πτοείσαι. Μπορείς να παρουσιάσεις και τον εξευτελισμό σαν νίκη. Η πoυτάνα το ξεφτίλισμα για πανηγύρι το ‘χει. Pitsirikos

Η Πλεύση Ελευθερίας δεν έρχεται για να διαιρέσει τις αντιμνημονιακές δυνάμεις αλλά για να τις πολλαπλασιάσει

Η Πλεύση Ελευθερίας έρχεται να ταράξει τα νερά του βαλτωμένου πολιτικού σκηνικού, να απευθυνθεί στη συντριπτική πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας, που δεν εκφράζεται ούτε... από τη σημερινή Κυβέρνηση ούτε από τη σημερινή Βουλή και που δεν παραιτείται από την αξίωση για δημοκρατία, ελευθερία, αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη, διαφάνεια, ισότητα. Μιας κοινωνίας που δεν εκχωρείτα δίκαια και τα δικαιώματά της. Η Πλεύση Ελευθερίας δεν σέρνει ούτε αποσκευές ενός αμαρτωλού κομματικού παρελθόντος, όπως τα μνημονιακά, κυβερνητικά κόμματα, ούτε αγκυλώσεις και δογματισμούς που κρατούν τους πολίτες μακριά από την πολιτική. Έρχεται για να ανοίξει το δρόμο προς μια πραγματική συμμετοχή νέων ανθρώπων, που έχουν πολύ περισσότερα να προσφέρουν στην πολιτική από τους επαγγελματίες του κομματικού σωλήνα και των μηχανισμών εξουσίας. Έρχεται να διεκδικήσει τη διακυβέρνηση για λογαριασμό ενός λαού που προδόθηκε. Έρχεται για να δώσει και να κερδίσει έναν αγώνα ζωής, που μπορεί να ματαιώθηκε από την προδοσία, αλλά δεν εγκαταλείφθηκε από την κοινωνία. Εκτιμάτε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει ταυτιστεί πλήρως με το μνημονιακό καθεστώς; Και εννοείτε μόνο τον Αλέξη Τσίπρα, ή υπάρχουν και άλλα ηγετικά στελέχη που τα θεωρείτε πρωταγωνιστές στην πολιτική στροφή που έγινε; Η σημερινή Κυβέρνηση είναι μία ακόμη μνημονιακή κυβέρνηση. Και για αυτό πρέπει να φύγει το συντομότερο, πριν ολοκληρώσει τις εντολές των δανειστών, τις οποίες εκπονεί πειθήνια. Προφανώς αυτό αφορά όλο το κυβερνητικό επιτελείο, όλες τις πρόθυμες και διαθέσιμες «κομμένες κεφαλές», που εκτελούν σαν ανθρωπάκια το πιο νεοφιλελεύθερο, αντιδημοκρατικό, αντικοινωνικό πρόγραμμα, έχοντας οριστικά πάρει το μέρος των δυναστών του ελληνικού λαού. Καλείτε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να μην ψηφίσουν τα μέτρα που θα έρθουν; Ή σας αρκεί και κάποιοι να παραδώσουν την έδρα τους; Το τι θα πράξουν οι κυβερνητικοί βουλευτές αφορά τους ίδιους και τη συνείδησή τους. Εκείνοι που αποδέχθηκαν να συμμετέχουν σε έναν σχηματισμό-απάτη (αφού στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διαλυθεί και πάψει να υφίσταται από το καλοκαίρι), αυτοί που συμφώνησαν να μπουν σε λίστες καταρτισμένες από την κυβερνητική ομάδα για να υπερψηφίζουν και να επικυρώνουν Μνημόνια χωρίς την ψήφο και την έγκριση του λαού, σε μια Βουλή «όπως την ξέρανε», έχουν προ πολλού εκπέσει ηθικά και πολιτικά και απλώς διαγράφουν την καταληκτική κοινοβουλευτική τροχιά τους ως δοτοί μνημονιακοί βουλευτές. Κυβερνητικά στελέχη σας κατηγορούν ήδη για ‘μονομέτωπο αγώνα’ κατά του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς όπως λένε, «αν φύγει ο Τσίπρας, θα έρθει ο Κυριάκος»… Ο καλύτερος σύμμαχος του κ. Μητσοτάκη είναι ο κ. Τσίπρας και το αντίστροφο. Ερήμην των πολιτών και της κοινωνίας καταστρώνουν την εναλλαγή τους ως δήθεν κυρίαρχων και στρώνουν ο ένας στον άλλον το χαλί για να απευθύνονται στο ακροατήριό τους. Η συνταγή «ψηφίστε μας για να μην έρθει η δεξιά» δεν πείθει πια κανέναν, γιατί η σημερινή Κυβέρνηση εφαρμόζει το πιο ακροδεξιό και νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα. Η Πλεύση Ελευθερίας έρχεται να προτείνει πραγματική εναλλακτική και πραγματική προοπτική. Για αυτό και θα προτιμηθεί από τους πολίτες που δεν θα επιλέξουν ούτε θα εμπιστευθούν τον κ. Τσίπρα ούτε τον κ. Μητσοτάκη. Θα εμπιστευθούν τις δικές τους δυνάμεις, την Πλεύση Ελευθερίας, που θα συγκροτηθεί μέσα από την κοινωνία, ως κύτταρό της, και δεν θα το μετανιώσουν. Πιστεύετε, δηλαδή, ότι μπορεί να προκύψει σύντομα «αντι-μνημονιακή πλειοψηφία» και άλλου είδους κυβέρνηση; Η ελληνική κοινωνία είναι στην συντριπτική πλειοψηφία της αντιμνημονιακή, γιατί είναι στο συντριπτικό κομμάτι της δημοκρατική και συνδεδεμένη ιστορικά και υπαρξιακά με τους δημοκρατικούς αγώνες του λαού μας, τις δημοκρατικές μάχες και διεκδικήσεις. Ο στόχος μιας αντιμνημονιακής διακυβέρνησης ματαιώθηκε απλώς προσωρινά από την προδοτική στάση Τσίπρα και των συν αυτώ, αλλά δεν ακυρώθηκε. Και η Πλεύση Ελευθερίας θα καταβάλει όλες της τις δυνάμεις προκειμένου, μέσα από την κοινωνία, μέσα από τα κινήματα, μέσα από τους ζωντανούς ανθρώπους, να προκύψει ένα πραγματικό αντιμνημονιακό κίνημα και μέτωπο, που θα δικαιώσει τους αγώνες των τελευταίων 6 ετών κατά των μνημονίων και θα εκπροσωπήσει γνήσια αυτό το λαό σε όλες τις μάχες που πρέπει να δοθούν για να αποκατασταθεί η δημοκρατική, λαϊκή και εθνική κυριαρχία. Αλήθεια, για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τι γνώμη έχετε; Η άποψή μου έχει αποτυπωθεί σε όλες τις τοποθετήσεις μου την εποχή που ο κ. Μητσοτάκης ήταν Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, αλλά και στο διάστημα που ήταν κυβερνητικός εκπρόσωπος της Ν.Δ., όταν εγώ ήμουν Πρόεδρος της Βουλής. Ο σημερινός Πρόεδρος της Ν.Δ. εμφορείται από εντελώς αντιδραστικές απόψεις για τη λειτουργία του κράτους και άκρως νεοφιλελεύθερη προσέγγιση της διακυβέρνησης. Πρόκειται για έναν ακόμη θιασώτη του Μνημονίου, που, επιπλέον, από πολύ νωρίς στην πολιτική του διαδρομή συνδέθηκε με την πιο κραυγαλέα υπόθεση διαπλοκής, την υπόθεση Siemens, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει αποσείσει πειστικά το στίγμα αυτής της εμπλοκής. Είναι πρόδηλο ότι ο κ. Μητσοτάκης ούτε επιθυμεί να πέσει ο κ. Τσίπρας ούτε πρόκειται να υπηρετήσει τον ελληνικό λαό ούτε και να φέρει τίποτε καινούριο. Και είμαι βέβαιη ότι οι πολίτες βλέπουν και καταλαβαίνουν. Ο κ. Μητσοτάκης ούτε ενοχλεί ούτε εμποδίζει την μνημονιακή διακυβέρνηση Τσίπρα. Η πραγματική αντιπολίτευση στη σημερινή κυβέρνηση θα είναι η Πλεύση Ελευθερίας, γιατί θα προέρχεται από τον λαό και την κοινωνία. Το εγχείρημα της Φώφης Γεννηματά με τον Σταύρο Θεοδωράκη, εκτιμάτε ότι μπορεί να έχει αίσιο τέλος και να οδηγηθούν τα δύο κόμματα σε κοινή κάθοδο; Αίσιο για ποιον; Τα σχήματα και τα κόλπα ανακύκλωσης ενός φθαρμένου, διεφθαρμένου και σάπιου πολιτικού προσωπικού στο πολιτικό στερέωμα δεν είναι σενάρια που μπορούν να εγγυηθούν το παραμικρό για την κοινωνία και το μέλλον των νέων ανθρώπων. Η Κυβέρνηση μέχρι πότε εκτιμάτε ότι θα αντέξει; Και βλέπετε εκλογές ή «λύση» από την παρούσα Βουλή; Ο κ. Τσίπρας και όσοι τον περιστοιχίζουν συμπεριφέρονται ως τζογαδόροι της πολιτικής. Θα προκαλέσουν εκλογές όταν κρίνουν ότι τους συμφέρει περισσότερο. Η άποψή μου είναι ότι ο κ. Τσίπρας αναζητεί ένα πρόσχημα για Κυβερνητική διεύρυνση. Είναι εξίσου πιθανό το πρόσχημα να το αναζητήσει προκαλώντας εκλογές όσο και προκαλώντας τεχνητή πολιτική κρίση και εμφανίζοντας έναν ανασχηματισμό με διεύρυνση ως αναγκαία κίνηση «σταθεροποίησης». Όποια μεθόδευση και αν ακολουθήσει, ήδη μετράει αντίστροφα η παραμονή του στη θέση του Πρωθυπουργού και η κυβερνητική θητεία. Η «Πλεύση Ελευθερίας» τάσσεται υπέρ της εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη; Και μόνο η διατύπωση του ερωτήματος με αυτόν τον τρόπο αλλοιώνει το πραγματικό διακύβευμα: υπάρχει κανείς που υποστηρίζει την οριστική παραίτηση από την δημοκρατία; Υπάρχει κανείς που υποστηρίζει ότι οφείλουμε, χάριν οιασδήποτε σκοπιμότητας, να παραιτηθούμε από την κοινοβουλευτική λειτουργία και το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα; Από το καλοκαίρι και μετά έχει αποκαλυφθεί και αποδειχθεί αυτό που πολλοί εξηγούσαμε εδώ και χρόνια: ότι το Μνημόνιο δεν είναι απλώς ένα οικονομικό πρόγραμμα, είναι ένα αντιδημοκρατικό καθεστώς, το οποίο χρησιμοποιεί τα εργαλεία της ευρωζώνης ως μοχλούς υποταγής ενός κυρίαρχου λαού κι ενός ανεξάρτητου κράτους, που το μετατρέπει σε αποικία χρέους. Το 3ο Μνημόνιο προβλέπει ρητά ότι η Βουλή δεν θα ξανανομοθετήσει αυτεξούσια, ότι δεν θα ξαναψηφίσει χωρίς την άδεια των δανειστών κι ότι θα ακυρώσει κάθε διάταξη που ψηφίσθηκε χωρίς την άδειά τους. Όλα αυτά, με εργαλείο την ρευστότητα σε ευρώ, που εγκρίνεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Απέναντι σε αυτό το πραξικόπημα, το ερώτημα είναι αν θα παλέψουμε για την αποκατάσταση της δημοκρατίας ή αν θα εκχωρήσουμε την δημοκρατία χάριν ενός νομίσματος. Η Πλεύση Ελευθερίας υποστηρίζει ότι πρέπει να παλέψουμε για τη δημοκρατία και για να ανακτήσουμε την ελευθερία μας. Και δεν εμφορείται από κανένα δογματισμό ως προς κανένα νόμισμα. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης σας απηύθυνε πρόταση για εκλογική συνεργασία. Πώς απαντάτε; Και με ποιον επικεφαλής; Με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη αλλά και με όλους τους ανθρώπους που δίνουν τη μάχη από το μετερίζι της ΛΑ.Ε. είχαμε θεωρώ μία άριστη συνύπαρξη και συνεργασία τόσο στην περίοδο 2012-2015 όσο και στις εκλογές του Σεπτέμβρη. Η Πλεύση Ελευθερίας δεν έρχεται για να διαιρέσει τις αντιμνημονιακές δημοκρατικές ριζοσπαστικές και πατριωτικές δυνάμεις αλλά για να τις πολλαπλασιάσει. Αυτός θα είναι ο γνώμονας των κινήσεων και των επιλογών μας, που θα είναι κινήσεις και επιλογές ενωτικές και ενισχυτικές ενός αντιμνημονιακού απελευθερωτικού μετώπου και κινήματος. Θέλουμε να βρεθούμε κοντά με κοινωνικά κινήματα και πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις με τις οποίες θα μας συνδέουν κοινές αφετηρίες, αξίες και στόχοι, όπως προσδιορίζεται και στη διακήρυξή μας και με αυτό το στόχο θα πορευτούμε. Ποια θα είναι η ηγετική ομάδα της «Πλεύσης Ελευθερίας»; Θα αποτελείται από πρώην βουλευτές και κομματικά στελέχη; Και νυν βουλευτές ή ευρωβουλευτές, υπό ποιες προϋποθέσεις θα δεχόσασταν; Ξεχάστε τα παλαιοκομματικά μοντέλα. Ξεχάστε τις ηγετικές ομάδες. Ξεχάστε τα κλειστά επιτελεία. Η Πλεύση Ελευθερίας θα πάρει σάρκα και οστά μέσα από την κοινωνία, με ανοιχτές-αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και με διακριτά βήματα, στο φως. Αν συσταθεί εξεταστική για τα μνημόνια, θα πρέπει να περιλαμβάνει και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ; Αυτονοήτως. Άλλωστε, το γεγονός ότι η Εξεταστική για τα Μνημόνια της προηγούμενης περιόδου διακόπηκε βίαια από τις σκηνοθετημένες εκλογές του Σεπτέμβρη και δεν επανασυστήθηκε μέχρι σήμερα αποτελεί δείγμα ένοχης συμπεριφοράς της σημερινής Κυβέρνησης. Από πότε κατά τη γνώμη σας ο Αλ.Τσίπρας είχε αποφασίσει να «αλλάξει γραμμή» στον ΣΥΡΙΖΑ: Δυστυχώς όλα δείχνουν πια ότι αυτό συνέβη ήδη πριν από τις εκλογές του Γενάρη του 2015. Είναι όμως μια ερώτηση που οφείλετε να απευθύνετε στον ίδιο τον κ. Τσίπρα και που ο ίδιος οφείλει να απαντήσει δημόσια. Παρά τις αυταπόδεικτες πολιτικές διαφωνίες σας, σε προσωπικό επίπεδο, με τον Αλέξη Τσίπρα διατηρείτε καλές σχέσεις; Δεν θα μπορούσα να διατηρώ οποιαδήποτε σχέση με έναν άνθρωπο που πούλησε την πατρίδα και τους συντρόφους του, στιγμάτισε ανεξίτηλα την Αριστερά και πρόδωσε τον λαό. Η συνέντευξη δόθηκε στην εφημερίδα “REAL NEWS” και στη Μαριτίνα Ζαφειριάδου tromaktiko

ΓΑΠ, η αρχή του κακού

ΝΙΚΟΣ ΚΤΙΣΤΑΚΗΣ Παρακολούθησα τη συνέντευξη του Γιώργου Παπανδρέου στο ΣΚΑΙ και διαπίστωσα πως σε όλη τη διάρκειά της φρόντισε να επανέρχεται διαρκώς στην κρίση δανεισμού που δημιουργήθηκε επί των ημερών του. Ή καλύτερα προσπάθησε να μας πείσει πως για την κρίση δανεισμού που προκλήθηκε από τις άστοχες ενέργειές του και πυροδότησε την οικονομική πανωλεθρία που συνεχίζεται σε πολλαπλάσιο βαθμό έως σήμερα, δεν φταίει αυτός αλλά η κακιά Μέρκελ, οι Ευρωπαίοι εταίροι που δεν έδειξαν κατανόηση και το εντόπιο κατεστημένο που πολέμησε αυτόν το μέγα μεταρυθμιστή.
 Καλά κάνει από τη σκοπιά του που προσπαθεί να δικαιολογηθεί για την κρίση δανεισμού, γιατί γνωρίζει πως γι’ αυτό θα κριθεί, και γιατί όταν με τις αποτυχημένες του πολιτικές ενέργειες κατάφερε να μείνει η χώρα χωρίς δανεισμό ξεκίνησε η καταστροφή μας. Φανταστείτε κάποιον που πρόκειται να σας μεταβιβάσει μία επιταγή για να αγοράσει εμπόρευμα και σας λέει επίμονα πως αυτή η επιταγή δεν θα πληρωθεί και θα μείνει ακάλυπτη. Θα τον τιμολογούσατε; Θα δεχόσασταν να πουλήσετε τα εμπορεύματά σας λαμβάνοντας ως πληρωμή ένα άχρηστο χαρτί; Το ίδιο έκανε και ο ΓΑΠ επί αρκετούς μήνες δυσφημίζοντας την ελληνική οικονομία ως αναξιόπιστη και κατά προέκταση τα ομόλογα με τα οποία δανειζόταν από τις διεθνείς αγορές ως επισφαλή. Γιατί τους πρώτους μήνες της κυβέρνησής του μια χαρά χαμηλά σπρεντ είχαμε και όλες οι εκδόσεις ομολόγων υπερκαλύπτονταν, για να θυμηθούμε και κάποια από τις τελευταίες φορές που ζητήσαμε δανεικά 5 δις και στα ντίλιγκρούμ πρόσφεραν 25 δις. Αλλά εκείνος ο υπουργός του ο Παπακωνσταντίνου είχε λυσσάξει, μαζί και ο ΓΑΠ, να κακολογούν την αφερεγγυότητα του συστήματος και να καταγγέλλουν ανοιχτά τη διαφθορά. Όταν όμως κυβερνάς και είσαι πρωθυπουργός της χώρας αυτά τα διορθώνεις, δεν τα αναμασάς για να φοβίζεις τους δανειστές σου. Και αν πάρεις χαμπάρι πως ο προηγούμενος καταξόδεψε τους προϋπολογισμούς σε σπατάλες (όπως έκανε η κυβέρνηση Καραμανλή με τον Παυλόπουλο και τις εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις), εσύ το διορθώνεις με απολύσεις αν έχεις τα κότσια. Και αν διαπιστώσεις ότι τα ελλείμματα είναι μαγειρεμένα τότε μειώνεις τις δαπάνες για να τα επαναφέρεις στα σωστά μεγέθη, δεν το καταγγέλλεις σε όσους σε δανείζουν για να πάψουν να σε δανείζουν και να αναγκαστείς να μπεις σε δυσμενή θέση. Ενώ λοιπόν ο ΓΑΠ σφυροκοπούσε με διαπιστώσεις, επισημάνσεις και συμπεράσματα –καθότι διαπιστωτής, επισημαντολόγος και συμπερασματολόγος– και μας συνιστούσε πως πρέπει να σταματήσει το πελατειακό κράτος, οι διορισμοί, τα ρουσφέτια, να μειωθούν οι κρατικές δαπάνες, ταυτόχρονα οι υπουργοί του Παπουτσής και Ρέπας διαβεβαίωναν με κατηγορηματικούς τόνους ότι δέν πρόκειται να απολυθεί κανένας στο δημόσιο. Φυσικά και ο ΓΑΠ δεν απέλυσε κανέναν από το δημόσιο, μάλιστα προσέλαβε και αρκετές χιλιάδες, και φυσικά δεν μείωσε κανέναν άχρηστο οργανισμό, αντιθέτως δημιούργησε και 42 καινούργιους, μεταξύ των οποίων και μερικούς με ευφάνταστους τίτλους όπως: «οργανισμός υποδοχής επενδυτών» ή «οργανισμός προειδοποίησης τσουνάμι». Την εποχή του ΓΑΠ, η χώρα βρισκόταν στο στόχαστρο των διεθνών επενδυτών (και κερδοσκόπων) που παρακολουθούσαν στενά την οικονομία – άλλωστε αυτός τους προκαλούσε. Και είδαν πως όχι μόνο δεν είναι μεταρυθμιστής, δεν έκανε καμία ιδιωτικοποίηση, δεν φρόντισε να μειώσει με απολύσεις υπεράριθμους στο δημόσιο και να μειώσει τις κρατικές δαπάνες, αλλά συνέχισε καταγγέλλοντας τον προκάτοχό του να ακολουθεί την ίδια πολιτική με αυτόν, δηλαδή προστασίας του δημόσιου τομέα και του κρατισμού, με τη διαφορά πως πίστεψε ότι μπορεί να κοροϊδέψει όλο τον κόσμο αν χρησιμοποιεί την κατάλληλη ρητορική.
 Όμως τους διεθνείς επενδυτές που χειρίζονται τις αγορές ομολόγων δεν τους κορόιδεψε, δεν τους έπεισε πως οι οριζόντιες περικοπές είναι το σωστό μέτρο για να προστατεύσει τους δημοσίους υπαλλήλους και πως μπορεί να διατηρήσει τις ζημιογόνες ΔΕΚΟ επιβάλλοντας διπλασιασμό του πετρελαίου θέρμανσης, αύξηση στα τέλη κυκλοφορίας και υπερφόρους στη βενζίνη. Γιατί ο ΓΑΠ ήταν τολμηρός στις αποφάσεις του και σκληρός. Χτυπούσε αλύπητα όλα τα κοινωνικά στρώματα, αρκεί να μην πειραχτεί ούτε ένας δημόσιος υπάλληλος, αρκεί να μην ιδιωτικοποιηθεί καμία δημόσια επιχείρηση. Όσο για τα επενδυτικά του πλάνα για ανάπτυξη, περιορίζονταν στη μεσογειακή διατροφή, την αιολική ενέργεια και την πράσινη ενέργεια με τα φωτοβολταϊκά.
 Οι επόμενοι που κυβέρνησαν και κυβερνούν, συνέχισαν τα ίδια λάθη, όμως αυτοί ανέλαβαν μία χώρα που δεν την δανείζουν οι αγορές και κρέμονται από τις συμφωνίες με τους πιστωτές. Ο ΓΑΠ ξεκίνησε να κυβερνάει μία χώρα που είχε εύκολο δανεισμό με πάμφθηνα επιτόκια, και είχε με άνεση την ευκαιρία να τη διορθώσει, αλλά την έριξε στο σκουπιδοτενεκέ.
 Αυτός ο φορέας μεγάλου ονόματος είναι ένας λαϊκιστής που καταγγέλλει το λαϊκισμό, ανεπαρκής και ανίκανος να παράγει έργο αλλά ικανός στις πολιτικές ραδιουργίες και διαδικασίες, ένας επισημαντολόγος για τα πεπραγμένα των άλλων αλλά υπεκφεύγει στα δικά του λάθη, και μοιραίος για όλους μας, γιατί βρέθηκε στο ανώτερο αξίωμα και συμπαρέσυρε τη χώρα στη μεγαλύτερη καταστροφή.

ΨΑΧΝΕΙ ''ΚΙΝΗΣΗ'' ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

ΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ, ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ, ΨΑΧΝΕΙ ''ΚΙΝΗΣΗ'' ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΟΥ ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟ, ΨΕΜΑ ΚΑΙ ΨΕΥΤΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ Σε δεινή θέση και σε πλήρες αδιέξοδο έχει περιέλθει το Μαξίμου, πράγμα που αποτυπώνεται στην πνιγηρή και νευρική ατμόσφαιρα, η οποία κυριαρχεί στο πρωθυπουργικό μέγαρο, την Κοινοβουλευτική Ομάδα, στα όργανα και τη διάλυση των κομματικών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Όσο για τους ΑΝΕΛ, μάλλον πέρα βρέχει, αφού το κόμμα αυτό είναι έτοιμο, πλέον, να ψηφίσει οτιδήποτε, αρκεί να μείνει στην εξουσία. Παρ' ότι η αφασία, η άγνοια κινδύνου, η ανευθυνότητα και το ψέμα κυριαρχούν συνήθως, ακόμα και στις πιο δύσκολες ώρες, στο Μαξίμου, η πρόκληση της ψήφισης μέτρων ύψους 9 δισ. ,τις επόμενες μετά το Πάσχα (;) μέρες, έχει προκαλέσει τρόμο, φόβο και υστερικό κλίμα. Αυτό που απασχολεί τον Τσίπρα αυτές τις ώρες δεν είναι οι τραγικές συνέπειες που θα έχει το πακέτο των 9 δισ. στη χώρα αλλά το πως θα το περάσει, με εκείνη ή την άλλη μορφή, χωρίς απώλειες στη Βουλή και πως, εφ' όσον το περάσει, θα αποφύγει την κατάρρευση. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αρκετά ''χονδρόπετσοι'' μετά την κυνική ψήφιση του μνημονίου, δεν φέρουν, κατ' αρχάς, αντίρρηση να ψηφίσουν τα μέτρα. Εκείνο, όμως, που τρέμουν και τους προκαλεί πανικό είναι οι αυθόρμητες σε βάρος τους αντιδράσεις των πολιτών, οι οποίες μπορεί να φτάσουν σε ''ακραία'' επίπεδα. Ήδη, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο, είναι πολύ αμφίβολο αν θα μπορέσουν λόγω γενικής κατακραυγήςνα πάνε το Πάσχα στις περιφέρειες τους. Την ίδια κατάσταση, ίσως και χειρότερη, αντιμετωπίζουν τα επώνυμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, οι νεομνημονιακοί διορισμένοι γραμματείς και φαρισαίοι και κυρίως τα εναπομείναντα συνδικαλιστικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία δεν μπορούν κυριολεκτικά να πατήσουν σε χώρο εργασίας, χωρίς να κυνηγηθούν. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες το Μαξίμου αναζητά εναγωνίως τη ''μαγική πολιτική κίνηση'' που θα μπορέσει να βάλει ''δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη''. Τις προηγούμενες μέρες πέφτουν βροχή οι εισηγήσεις στον Τσίπρα για ''σωτήριες'' κινήσεις, οι οποίες, κατά τεκμήριο, είναι ''κουφές'' και αποτελούν πρόβες τυχοδιωκτισμών και απονενοημένων διαβημάτων. Το Μαξίμου, πάντως, όπως λένε κύκλοι γνωρίζοντες τις διεργασίες στα άδυτα του Μεγάρου, ερωτοτροπεί εκ νέου με έναν ''τυχοδιωκτισμό'' πολιτικής απάτης, ανάλογο με εκείνο που διέπραξε ο Τσίπρας τον περασμένο Αύγουστο με την προκήρυξη δημοψηφίσματος. Στους σχεδιασμούς του Μαξίμου βρίσκονται τα σενάρια διεύρυνσης της κοινοβουλευτικής βάσης της κυβέρνησης, μέχρι τη συγκρότηση οικουμενικής ''τεχνοκρατικής'' κυβέρνησης με Τσίπρα πρωθυπουργό. Επειδή, όμως, αυτά τα σχέδια είναι δύσκολο να ευδοκιμήσουν, όχι όμως αδύνατο, στο Μαξίμου σκέφτονται έντονα εναλλακτικούς εκβιαστικούς τρόπους προσφυγής στις κάλπες είτε με εκλογές είτε με δημοψήφισμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι κυβερνητικό στέλεχος έλεγε στην Iskra, πως προτάθη να ζητηθεί από την αντιπολίτευση να εγκρίνει και να αποδεχθεί να εφαρμόσει, αν χρειαστεί, τα μέτρα του συμπληρωματικού πακέτου των 9 δισ. και ότι σε διαφορετική περίπτωση, η κυβέρνηση θα προσέφευγε σε εκλογές, αρνούμενη να αναλάβει μονομερώς το βάρος της μνημονιακής επιβάρυνσης μέχρι το 2018. Φυσικά, τέτοια σενάρια, μάλλον διαταραγμένοι νόες εκπονούν, οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται παρά μόνο ως φάρσα και ότι ο Αλ. Τσίπρας, γαντζωμένος μέχρι ''θανάτου'' στην εξουσία, δεν μπορεί πια να διακινδυνεύσει επιλογές καταφυγής στο λαό, αφού έχει σίγουρη την αποδοκιμασία και ίσως τη δραπέτευση “νύκτα” από τη χώρα. Όσο ''τρελά'' και αν ακούγονται όλα αυτά τα σενάρια, δυστυχώς αποτυπώνουν ένα παράλογο τρόπο σκέψης που κυριαρχεί, πλέον, στον νεομνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ. Αυτήν την ώρα, η Ελλάδα χρειάζεται ένα γενικό εργατικό -λαϊκό ξεσηκωμό που θα φέρει όχι τη σεναριολογία αλλά το λαό στο προσκήνιο, ώστε με τους αγώνες και τη ψήφο του να φυσήξει αναζωογονητικός άνεμος ανατροπής της χώρας. Κι' αυτό σημαίνει μια νέα αντιμνημονιακή πορεία, με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα εξόδου από την ευρωζώνη και σύγκρουσης με την ΕΕ, που θα έχει στην προμετωπίδα του: - Tην ακύρωση των μνημονιακών μέτρων και των μνημονίων - Την διαγραφή του χρέους - Μια γενναία ''σεισάχθεια'' (διαγραφή) και μια πολύ προωθημένη ρύθμιση για το ιδιωτικό χρέος, πρώτα απ' όλα στους κοινωνικά αδύναμους - Την εθνικοποίηση – Κοινωνικοποίηση των τραπεζών - Την αποκατάσταση εργασιακών κατακτήσεων, μαζί με τη στήριξη και ενίσχυση μισθών και συντάξεων iskra Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

Οδηγούν τη χώρα σε εμφύλιο

Οδηγούν τη χώρα σε εμφύλιο Έχουμε γράψει κατά καιρούς για τη… χαλαρότητα και την καναπεδάτη αντιμετώπιση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ από την ελληνική κοινωνία. Όχι μόνο για τα μέτρα και τα μνημόνια που φέρνει, αλλά και για την γενικότερη καθεστωτική, στα όρια της αριστερής χούντας, νοοτροπία της. Οι Έλληνες πολίτες έχουν κάνει υπομονή στα ψέματα, την υποκρισία, τις εγκληματικές διαπραγματεύσεις, τα βάσανα που τον έχουν οδηγήσει οι συριζαίϊκες ανοησίες. Δεν είναι μόνο η καταστροφή στην οικονομία, είναι και η διάλυση κάθε ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον. Αλλά είναι και μια διαρκής απαξίωση της καθημερινότητας του πολίτη. Οι αναρχικοί κάνουν ό,τι γουστάρουν, σπάνε, προκαλούν, περιπολούν σαν τάγματα ασφαλείας με όπλα. Οι αλληλέγγυοι υποκαθιστούν το κράτος με τους πρόσφυγες, καταλαμβάνουν κτίρια και ξενοδοχεία, βάζουν πρόσφυγες εκεί, τους προτρέπουν να μείνουν γιατί η «μαμά Ελλάδα» θα τους περιθάλψει, θα τους βρει δουλειά, θα τους δώσει ελληνική υπηκοότητα. Όσο για τους πρώην μπαχαλάκηδες που κάποτε έκαναν γης μαδιάμ το κέντρο; Ε, αυτοί έχουν μετακομίσει εντός του κτιρίου της Βουλής και δεν υπάρχει πλέον πρόβλημα. Η κάκιστη εικόνα μιας άθλιας κυβέρνησης ενισχύεται από τη συμπεριφορά υπουργών και βουλευτών. Ο κρητίκαρος τζάμπα μάγκας θέλει να θάψει τρία μέτρα κάτω από τη γη δημοσιογράφους, την ώρα που δεν κάνει παρεμβάσεις για προσλήψεις. Η Θεανώ Φωτίου, που είναι και καθηγήτρια στο ΕΜΠ τρομάρα του (του ΕΜΠ), όταν δεν φτιάχνει γεμιστά επικροτεί τις τραμπούκικες συμπεριφορές. Μέσα στη Βουλή κάθε φορά που μιλά κάποιος οι Συριζαίοι βουλευτές με αρχηγό των ατάκτων των επαγγελματία συνδικαλιστή Μπαλαούρα, φωνάζουν, υβρίζουν, προκαλούν. Η Γεροβασίλη, μια άθλια παρουσία κυβερνητικού εκπροσώπου, με ύφος Αντουανέτας προσπαθεί να κάνει το κρέας ψάρι. Ενώ ο Παππάς και τα «μαντρόσκυλά» του απειλούν ότι θα… καθαρίσουν κατά πως οι ίδιοι θέλουν το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Και να μη μιλήσουμε για την εικόνα διάλυσης μιας κυβέρνησης που τσακώνεται με τον Πιτσιόρλα, που ανέχεται πρακτικές τύπου Δρίτσα ή Σκουρλέτη. Ή που βλέπει το «στρατηγό Σπληνάντερο και μαζί κι ένα κοντοσούβλι» να το παίζει κομάντο σε μια χώρα που στην εξωτερική της πολιτική και άμυνα τα έχει κάνει θάλασσα. Οι Σκοπιανοί αλωνίζουν στα βόρεια, οι Τούρκοι στα ανατολικά και ο Κοτζιάς είναι… περήφανος για την εξωτερική του πολιτική. Στο οικονομικό επίπεδο τα 9 δις μέτρα, κανονικά και «κάβα» που δεσμεύτηκε να υπογράψει η αριστερή κυβέρνηση, επιβεβαιώνουν απλά ότι έχουμε να κάνουμε με ανίκανους κι επικίνδυνους. Όμως, όλη αυτή η αποπνικτική κατάσταση μπορεί να αντιμετωπίζεται με χαλαρότητα από τον κόσμο (βοηθούμενη η κυβέρνηση και από τα «βουβά» μέσα ενημέρωσης λόγω απεργιών ή εκβιασμών του Μαξίμου), όμως, μέχρι πότε; Άντε να περάσει η Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών και της κατάνυξης, άντε και η επόμενη εβδομάδα, όμως, όταν θα έρθει ο λογαριασμός, όταν η σταλινικού τύπου διακυβέρνηση της χώρας θα φτάσει στο μη παρέκει πώς θα αντιδράσουν οι πολίτες; Όταν θα καταλάβει ο ελληνικός λαός ότι η κυβέρνηση Τσίπρα του υποθηκεύει το μέλλον του αλλά καταστρέφει και το παρόν του πώς θα αντιδράσει; Είναι θέμα χρόνου να ανάψει η φωτιά και οι αντισυριζαίοι να επιτεθούν στους συριζαίους. Είναι θέμα χρόνου το κλίμα διχασμού που έχει δημιουργήσει το καθεστώς του Τσίπρα και της παρέας του, να γυρίσει μπούμερανγκ. Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακιά του ώρα λέει ο λαός. Ένας χρόνος αριστεράς πέρασε με ψέματα και ψευτοπροοδευτικά διλήμματα. Ο κόσμος έκανε υπομονή και περίμενε κάτι καλύτερο. Τώρα που η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο μήπως δούμε ακόμη και συγκρούσεις στους δρόμους; Η κατάσταση είναι έκρυθμη, ο κόσμος που έχει πληγεί από την αριστερή διακυβέρνηση βράζει από το κακό του. Όπου πας ακούς ύβρεις, βλέπεις οργή στα πρόσωπα ακόμη και εκείνων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Μια σπίθα αρκεί να βάλει φωτιά στην ελληνική κοινωνία και τότε κανείς δε θα γλιτώσει. Μακάρι να βγούμε ψεύτες αλλά η τελευταία εθνική προδοσία με την υπογραφή των μνημονίων της αριστεράς σε συνδυασμό με την κατάσταση στο προσφυγικό και την καθημερινότητα που όλο και χειροτερεύει θα τινάξουν τα πάντα στο αέρα. Ο κίνδυνος εμφυλίου είναι υπαρκτός και μόνο με μια νέα… ήττα της Αριστεράς μπορεί να αποφευχθεί. Και μια νέα Βάρκιζα εδώ που τα λέμε για να τελειώνουμε οριστικά μ’ αυτούς. aqntinews

Δημοσιογραφικές απεργίες πονηρές…

ΚΥΡΙΑΚΉ, 24 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2016 Δημοσιογραφικές απεργίες πονηρές… Όταν βρίσκεσαι μπροστά σε γεγονότα «πονηρά» και «δόλια» δεν μπορεί να σφυρίζεις αδιάφορα… Όταν μια κυβέρνηση ταπεινώνεται θορυβωδώς και η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά στο 4ο Μνημόνιο δεν μπορεί οι δημοσιογράφοι να ΣΙΩΠΟΥΝ, λόγω απεργίας!!! Η απεργία δεν είναι πανάκεια, πολύ περισσότερο δεν είναι «εμπόρευμα» κομματικής ή εργατοπατερικής κατανάλωσης. Κάθε απεργία αποτελεί ένα μέσον πάλης των εργαζομένων με σκοπό τη διαλεκτική κλιμάκωση των αγώνων τους σε ανώτερες μορφές πάλης, οι οποίες ταυτόχρονα θα πυροδοτούν τους σπινθήρες της γενικής λαϊκής οργής και θα συμβάλλουν στην ΕΝΟΤΗΤΑ των απεργών με το κοινωνικό σύνολο… Οι γενικές απεργίες δεν γίνονται για το θεαθήναι, έτσι για να «τρέφονται» τα παράσιτα των εργατοπατέρων ή τα παράσιτα των κομματικών γραφειοκρατών… Όλα αυτά ισχύουν ιδιαίτερα για εκείνες τις απεργίες που αφορούν την ενημέρωση του λαού, δηλαδή των δημοσιογράφων. Όλες οι απεργίες που «κηρύσσονται» από τις γραφειοκρατικές κλίκες (κομμάτων ή συνδικάτων) δεν έχουν καμία σχέση με την έννοια των απεργιών εκείνων που ανοίγουν πραγματικά αγωνιστικά ΜΕΤΩΠΑ, που ανοίγουν τη σπείρα των κλιμακούμενων μορφών πάλης στα ανώτατα επίπεδα: Γι αυτό όλες αυτές οι απεργίες είναι εκτονωτικές, παρελάσεις θεάματος, που ΟΧΙ μόνο δεν προωθούν τη διαλεκτική του αγώνα, σε πιο «σκληρές» και επαναστατικές μορφές πάλης, αλλά σπέρνουν και την απογοήτευση. Ο κρατικός συνδικαλισμός, αυτός που κυριαρχεί, ως ΛΟΓΙΚΗ, σήμερα, αυτό ακριβώς επιδιώκει: Να μεταλλάξει την απεργία από μορφή αγωνιστικής κλιμάκωσης, σε μορφή εκτόνωσης, ύπνωσης και απογοήτευσης… Ο «συνδικαλισμός» των δημοσιογράφων κινείται μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια της κρατικής ΛΟΓΙΚΗΣ, στη χειρότερη εκδοχή της: Στα πλαίσια του «συνδικαλισμού» των «νταβάδων» της «ενημέρωσης». Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της δημοσιογραφίας κηρύσσει μια απεργία την ίδια ώρα που ο ελληνικός λαός ΑΠΑΙΤΕΙ ενημέρωση και γνώση των νέων συμφορών που αποφάσισαν ερήμην του, οι τοκογλύφοι. Συμφορές που καταγράφουν ταυτόχρονα και το φιάσκο των κυβερνητικών ανδρεικέλων, τη νέα κακουργηματική ΑΠΑΤΗ της «αριστερής» κυβέρνησης… Με την απεργία τους οι δημοσιογράφοι προσφέρουν χρήσιμο έργο στην κυβέρνηση και το κατοχικό καθεστώς… Υποτίθεται ότι απεργούν εναντίον της κυβέρνησης (απλές κροτίδες λάμψεις-κρότου), αλλά στην πράξη στηρίζουν την κυβέρνηση: Ο πονηρός και δόλιος τρόπος στήριξης του καθεστώτος και των κυβερνητικών ανδρεικέλων… Η αγωνιστική απεργιακή πρακτική προωθεί και βαθαίνει την ενημέρωση του λαού, ταυτόχρονα ρίχνει γέφυρες ενότητας με το λαό. Μια τέτοια πρακτική μορφοποιείται με επαναστατικές καταλήψεις των ΜΜΕ και όχι με απεργιακά θεάματα που στην πράξη στηρίζουν το καθεστώς, την κυβέρνηση και τους «νταβάδες»… Φυσικά κάτι τέτοιο είναι ουτοπία να το ζητάμε από τον «συνδικαλισμό» του καθεστώτος και των «νταβάδων». Ωστόσο, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την δημοσιογραφική ΑΠΑΤΗ της απεργίας. Μιας απεργίας, σε μια χρονική περίοδο νέων δραματικών εξελίξεων: α). Νέο θεαματικό φιάσκο της κυβέρνησης: Από εκεί που φώναζε σε όλους τους τόνους ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα, έρχεται η απόφαση-εξπρες του Eurogroup στο Άμστερνταμ που προστάζει την ψήφιση από τη Βουλή (μέχρι τις 27/4/2016) νέου (προληπτικού) πακέτου μέτρων… β). Νέο «αριστερό» μνημόνιο, το 4ο!!! «Αριστερό» ρεκόρ: Σε 9 μήνες δύο μνημόνια!!! Και ρεκόρ ανώμαλων κυβερνητικών προσγειώσεων και ΑΠΑΤΗΣ: Από τις θριαμβολογίες της «επιτυχίας» στο καναβάτσο της παταγώδους πτώσης… γ). Τέλος, όλα τα ανωτέρω, σε συνδυασμό με τα άλλα κυβερνητικά αδιέξοδα (Ασφαλιστικό κ.λπ), δημιουργούν πλέον συνθήκες ολοκληρωτικής κυβερνητικής κατάρρευσης και δρομολογούν εκρηκτικές πολιτικές εξελίξεις… Σε όλα αυτά και σε πολλά άλλα (οξύτατες παρενέργειες από τα παραπάνω) η «Ενημέρωση» του ελληνικού λαού πάει περίπατο: Στον απεργιακό περίπατο των εργατοπατέρων της δημοσιογραφίας… Εάν όλα αυτά δεν αποτελούν κραυγαλέα στήριξη της κυβέρνησης (στο όνομα της απεργίας εναντίον της), τότε οι λέξεις, πράγματι, έχουν χάσει κάθε σημασία… ρεσαλτο

ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΑΚΗ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ* Στις 18 Μαρτίου του 2010, μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο, ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου τόνιζε ρητά και κατηγορηματικά: «Η χώρα μας δεν ζητά και δεν θα ζητήσει οικονομική βοήθεια από κανέναν – ούτε απ’ τους Ευρωπαίους εταίρους μας ούτε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο». Έναν μήνα μόνο όμως αργότερα, στις 23 Απριλίου 2010, ο πρωθυπουργός είχε αλλάξει γνώμη, όπως μπορεί να συμπεράνει κανείς από τα όσα σαφέστατα είπε εκείνη την ημέρα από το ακριτικό Καστελόριζο, όπου είχε μεταβεί για να παίξει τη θεατρική παράσταση που είχε προσχεδιάσει. «Είναι ανάγκη, ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους μας την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης που από κοινού δημιουργήσαμε στην ΕΕ. Έχω ήδη δώσει εντολή στον υπουργό Οικονομικών να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες», λέει με τον πιο επίσημο τρόπο, αφήνοντας άναυδους τους πάντες. Μόνο αυτός γίνεται να αντιλαμβάνεται πώς μπορεί να συνδυαστούν οι δηλώσεις του το Μάρτιο, πως δεν θα πάρει λεφτά ούτε από την ΕΕ ούτε από το ΔΝΤ, με την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης της ΕΕ τον Απρίλιο, που σημαίνει ότι θα πάρει λεφτά και από την ΕΕ και από το ΔΝΤ! Μέσα σε ένα μήνα έχει κάνει στροφή 180 μοιρών, αλλά ούτε που προσπαθεί να τη δικαιολογήσει! Προφανώς θεωρεί τους Έλληνες ηλίθιους. Δείχνει μάλιστα και ενθουσιασμένος με το μηχανισμό στήριξης της ΕΕ. «Διεκδικήσαμε και καταφέραμε να οδηγηθούμε σε μια ισχυρή απόφαση της ΕΕ για τη στήριξη της χώρας μας, με έναν πρωτόγνωρο μηχανισμό για την ιστορία και τα δεδομένα της ΕΕ», κομπάζει και συνεχίζει ακάθεκτος: «Οι εταίροι μας θα συνδράμουν άμεσα και αποφασιστικά ώστε να παράσχουν στην Ελλάδα το απάνεμο λιμάνι που θα μας επιτρέψει να ξαναχτίσουμε το σκάφος μας με γερά και αξιόπιστα υλικά». Στο υπουργικό συμβούλιο που συγκαλεί ο Γ. Παπανδρέου την Κυριακή, 2 Μαΐου 2010, προκειμένου να καταστήσει τους υπουργούς του συνενόχους του αθλιότατου Μνημονίου που υπογράφει την άλλη μέρα, ο πρωθυπουργός είναι ακόμη πιο ενθουσιασμένος με τον μηχανισμό στήριξης. «Στήσαμε αυτό το μηχανισμό από το μηδέν», λέει και επιτείνει: «Σκεφτείτε σήμερα πού θα ήμασταν χωρίς αυτόν το μηχανισμό στήριξης, τα προβλήματά μας θα ήταν ανυπέρβλητα». Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος ουδέποτε τόλμησε να επικρίνει το Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για την εξτρεμιστική ανθελληνική πολιτική του, ουσιαστικά συμφωνεί με αυτόν, όπως συνάγεται από όσα λέει: «Κάποιοι έβαλαν στο στόχαστρο την Ελλάδα, που βεβαίως με τη δική της ευθύνη βρέθηκε στη θέση του αδύναμου κρίκου, αλλά και του πειραματόζωου», ισχυρίζεται ο Γιώργος Παπανδρέου. Αυτό το «βεβαίως με τη δική της ευθύνη» είναι όλα τα λεφτά! Ο πρωθυπουργός του ολέθριου πρώτου Μνημονίου προσπαθεί να δικαιολογήσει τη στάση του, αλλά αυτό που του βγαίνει είναι το μίσος εναντίον των Ελλήνων. «Γνωρίζω ότι με τις σημερινές μας αποφάσεις οι συμπολίτες μας θα πρέπει να υποστούν μεγάλες θυσίες. Όμως η εναλλακτική πορεία θα ήταν η καταστροφή και μεγαλύτερος πόνος για όλους. Γι’ αυτό και είμαστε αποφασισμένοι να μην κάνουμε πίσω ούτε βήμα!» διαλαλεί ο Γ. Παπανδρέου. Ούτε βήμα πίσω δηλαδή στη μνημονιακή πολιτική! Ο πρωθυπουργός είχε πάρει πολύ ψηλά τον αμανέ: «Στο τέλος της θητείας μου, η Ελλάδα δεν θα είναι χρεοκοπημένη. Θα είναι αναγεννημένη!» δήλωνε αποφασιστικά. Λέει μπούρδες, φυσικά! Η πολιτική καριέρα του Γιώργου Παπανδρέου τελείωσε οριστικά και αμετάκλητα στις αρχές Νοεμβρίου του 2011, όταν τον καρατόμησε ο Βαγγέλης Βενιζέλος, με την ενθάρρυνση του Γιουνκέρ, του προέδρου της Κομισιόν σήμερα και φυσικά των Γερμανών. Πάνω από πέντε χρόνια έχουν περάσει από τότε, αλλά η Ελλάδα μόνο …«αναγεννημένη» δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στο μνημονιακό πηγάδι που την πέταξε πρώτος ο πολιτικός απατεώνας ο Γιωργάκης και συνέχισαν ευσεβάστως το έργο του ο Αντώνης Σαμαράς με τον Βαγγέλη Βενιζέλο και προσφάτως και ο νυν πρωθυπουργός, αφού προσχώρησε στο γερμανικό στρατόπεδο και υπέγραψε πέρσι στις 13 Ιουλίου το «Μνημόνιο Τσίπρα». Διαρκώς στο όριο της χρεοκοπίας βρίσκεται η Ελλάδα, όσο και αν οι κατά καιρούς κυβερνήσεις της υποκρίνονται ότι δήθεν πανηγυρίζουν για υποτιθέμενες οικονομικές επιτυχίες. Του κλότσου και του μπάτσου έχει γίνει πλέον η Ελλάδα σε όλο τον κόσμο. Ξεφτιλισμένη εντελώς. Οι πολιτικοί ηγέτες της χώρας μας λένε ακατάσχετες ανοησίες. Ο Γιωργάκης ήθελε «ακριβώς να δείξουμε την Ελλάδα που αλλάζει, που αναγεννιέται» και όλα αυτά κάτω από τα φώτα του στυγνού μνημονικού καθεστώτος! Ο ίδιος άνθρωπος έκανε μάλιστα λόγο ακόμη και για …«νέο πατριωτισμό» που δημιουργεί η υποδούλωση της Ελλάδας στα γερμανικά Μνημόνια! Ό,τι και αν πει κανείς γι’ αυτόν, δίκιο θα έχει…

Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι εθνικός ευεργέτης

20 Απρ, ’16, Έξι χρόνια μετά το Καστελόριζο και την προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης για το πρώτο Μνημόνιο, ο Γιώργος Παπανδρέου το γιόρτασε με μια συνέντευξη στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ. Φυσικά, ο Γιώργος Παπανδρέου είπε ότι αυτός τα έκανε όλα σωστά και όπως έπρεπε. Σύμφωνα με τον Παπανδρέου, οι άλλοι ήταν κακοί: οι Ευρωπαίοι, ο Καραμανλής, οι άλλοι. Στη συνέντευξη, ο Γιώργος Παπανδρέου είπε πως τον παρεξήγησαν σε όλα. Αυτός εννοούσε άλλα από αυτά που καταλάβαιναν όλοι οι άλλοι. Επίσης, ο Γιώργος Παπανδρέου είπε πως δεν ήθελε το ΔΝΤ. Όπως είπε ο Γιώργος Παπανδρέου, το ΔΝΤ το ήθελε η Γερμανία. Αυτός δεν το ήθελε καθόλου. Βέβαια, ο Ντομινίκ Στρος Καν, ο τότε επικεφαλής του ΔΝΤ, έχει διαψεύσει τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο Ντομινίκ Στρος Καν είχε δηλώσει στη γαλλική τηλεόραση πως το ΔΝΤ δούλευε υπόγεια επί μήνες -από τον Νοέμβριο του 2009- με την ελληνική κυβέρνηση, επειδή ο Παπανδρέου δεν ήθελε να το πει στους Έλληνες. Το υπέροχο είναι πως η δήλωση του Ντομινίκ Στρος Καν στη γαλλική τηλεόραση δεν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από κάποια πολιτική εκπομπή, κάποιο δελτίο ειδήσεων ή κάποιους δημοσιογράφους αλλά από την εκπομπή του …Λάκη Λαζόπουλου. Έξι χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας -και με την διαλυμένη Ελλάδα να πηγαίνει για το τέταρτο Μνημόνιο-, ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Κώστας Καραμανλής κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι και θεωρούνται πολιτικοί παράγοντες του τόπου -ο Καραμανλής είναι και στη Βουλή-, ενώ δεν οδηγήθηκαν ποτέ στην Δικαιοσύνη. Επίσης, μετά τον ανιψιό του Κωνσταντίνου Καραμανλή και το ζαβό παιδί του Ανδρέα Παπανδρέου, οι Έλληνες ετοιμάζονται να κάνουν πρωθυπουργό του προτεκτοράτου και τον ζαβό γιο του Μητσοτάκη. Εσείς συνεχίστε να ελπίζετε και να κάνετε σχέδια και αναλύσεις. Εγώ δεν θα πάρω άλλο. Φτάνει. pitsirikos.

τι περιμένουμε ;

ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΑΠΑΘΕΙΣ Η ΗΛΙΘΙΟΙ; ΑΠΡΙΛΙΟΣ 22, 2016 Για άλλη μια φορά στα έδρανα της βουλής παίχτηκε μία πράξη θεάτρου που θα τη ζήλευε ο ίδιος ο Αριστοφάνης. Μαζευτήκαν 300 προνομιούχοι να συζητήσουν τι ; Τσίπρας και αντιπολίτευση τι ακριβώς ήθελαν να πουν στους Έλληνες ; Ο ένας ρίχνει τα βάρη στον άλλον και οι πολίτες συνεχίζουν να πληρώνουν το μάρμαρο. Η χώρα διάγει τη μεγαλύτερη παρακμή των τελευταίων 50 ετών… Και το σκηνικό του παραλογισμού συμπληρώθηκε πριν λίγες ημέρες με την επίσκεψη του Πάπα στη Λέσβο. Ο Ποντίφικας της παγκόσμιας επιρροής της Δύσης μάς επισκέφθηκε μαζί με τον Πατριάρχη και τον Αρχιεπίσκοπο, παρουσία του Πρωθυπουργού. Σκοπός να ανάγει τη μετανάστευση σε παγκόσμιο θέμα και θέαμα. Αντί αυτού, κατά τη γνώμη μας, ο Ποντίφικας θα έπρεπε να βρίσκεται στο ευρωκοινοβούλιο και να πιέζει για το άνοιγμα των συνόρων και για την παύση των εχθροπραξιών στη Συρία και επομένως για τη μαζική επιστροφή των προσφύγων στην πατρίδα τους. Ο Ποντίφικας όμως ήρθε για λίγες λαμπερές φωτογραφίες και για δημιουργία ψευδών εντυπώσεων. Στην ενδοχώρα έχουμε μπει σε τελικό στάδιο, τώρα αρχίζουν τα πραγματικά προβλήματα, οι πρόσφυγες έχουν αρχίσει να απελπίζονται, δεν βρίσκουν τρόπο να φτάσουν στη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη, τους έχουν κοροϊδέψει, άρχισαν να εξεγείρονται, οι πρώτες ασθένειες άρχισαν να εμφανίζονται και θα αυξηθούν ραγδαία με βάση τις προβλέψεις των ειδικών που προειδοποιούν. Τα χειρότερα έρχονται όμως με τους βιασμούς και τους ξυλοδαρμούς, τη στιγμή που απειλείται και η εθνική ασφάλεια αλλά και οι εμπορικές συναλλαγές μας καθώς έχουν αποκλειστεί τα σύνορα μας και το σιδηροδρομικό δίκτυο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει ότι δεν έχει στην αυζέντα του τα εθνικά συμφέροντα και την προστασία των συνόρων μας και αυτό πια εχει γίνει κατανοητό στους γείτονες μας. Οι αδύναμοι προπαγανδιστές σκοπιανοί έφτασαν να εισβάλουν στα σύνορα μας ενώ παράλληλα αυξάνεται, σχεδόν καθημερινά, η κινητικότητα και οι εισβολές των τουρκικών μαχητικών στο Αιγαίο. Αυτή τη φορά οι τούρκοι επιδιώκουν το θερμό επεισόδιο και μια μοιρασιά του Αιγαίου με τη βοήθεια της πονηρής Δύσης και των παγκόσμων κέντρων αποφάσεων. Οι τούρκοι εκβιάζουν να πετύχουν θετική γι’ αυτούς λύση στο Αιγαίο, που θα ικανοποιεί δήθεν και τους δύο, αλλά θα τους ευνοεί απόλυτα, με την ανοχή και την παθητική στάση της κυβερνησης στα εθνικά ζητήματα. Στη τελευταία πράξη του πρώτου τετραμήνου στη χώρα μας, μετά τις παραδοχές εκατέρωθεν των σκανδάλων στη Βουλή και την συναποδοχή ενός διεφθαρμένου(;) συστήματος δικαιοσύνης, λίγο πριν την αξιολόγηση της Τρόικας, τι βλέπουμε ; Νέα σκληρά μέτρα σκληρά εν όψει, νέα αύξηση του ΦΠΑ, ασφαλιστικό φέρετρο για όλους τους Έλληνες εργαζόμενους, συνταξιοδοτικό που στέλνει στα συσσίτια τους ταλαιπωρημένους συνταξιούχους. Και από την άλλη, δεν αγγίζουν ούτε τρίχα από τους μισθούς και τις συντάξεις των βουλευτών και των υπουργών, προκλητικά και απροκάλυπτα, γιατί αυτοί είναι που παλεύουν 6 χρόνια για να αποφύγουμε την κρίση που εμείς οι πολίτες φέραμε!!! Ντροπή ! Μόνο Ντροπή ! Και ενώ η αντιπολίτευση έχει συνεχώς την ευκαιρία να σκοτώσει την επικίνδυνη κυβέρνηση, επιδεικτικά δεν το πράττει. Δεν γνωρίζω τι άλλο περιμένει ο λαός, που βλέπει να χρωστά το κάθε του ευρώ πριν ακόμα πληρωθεί, δε ξέρω τι άλλο περιμένουν οι άνεργοι και φτωχοί Έλληνες, δεν γνωρίζω τι σκέφτονται οι νέοι που ικανοποιούνται με ενα 5ευρω στη τσέπη για ενα καφέ και κανένα μέλλον. Δε γνωρίζω σε τι πιστεύουν οι κομματικοί στρατοί και στηρίζουν ακόμα τους αφέντες τους. Είναι άραγε ηλίθιοι οι Έλληνες και δεν ανοίγουν μάχη με το κακό; Μήπως έχασαν το θάρρος που διακατείχε αυτό το λαό ιστορικά, ο φόβος έχει πια ριζώσει τόσο καλά ή μήπως αξίζουμε τελικά όλα όσα μάς συμβαίνουν ; Οι Γερμανοί όταν ισοπεδώθηκαν από τον Στάλιν δούλεψαν συλλογικά για την ανοικοδόμηση της πατρίδας τους και τα κατάφεραν. Εμείς τι περιμένουμε ; ithesis

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: «Ο Τσίπρας είχε προσυμφωνήσει με τους δανειστές – Διεκδικούμε την διακυβέρνηση της χώρας»

Essais: Freemason Revealed Greek Plot in 2008

Essais: Freemason Revealed Greek Plot in 2008

Essais: Psychopathy in Politics and Finance - Stefan Verstappen on GRTV

Δεν μπορεί! Το κάνουν επίτηδες!

Πέμπτη 21 Απριλίου 2016, Μαχαίρι στις συντάξεις, με εξαίρεση εκείνες των βουλευτών. Οι άδειες της τηλεόρασης γίνονται πλέον 5, ο Πάπας των καθολικών ήρθε στην Ελλάδα επειδή το προσφυγικό είναι ένα καθολικό πρόβλημα και ο Παναθηναϊκός είναι ένα παράδειγμα για το πόσο κακές είναι οι ιδιωτικοποιήσεις. Κλείσε το μικρόφωνο ηχολήπτη. Μας έχουν εξαντλήσει οι άτιμοι. Το κάνουν επίτηδες! Θέλουν να εξαντλήσουν κάθε περιθώριο αντίστασης. Δεν είναι τυχαίο φίλοι και φίλες. Ακούς μία ανοησία και είσαι έτοιμος να την αντιμετωπίσεις. Όταν όμως ακούς πέντε ανοησίες κάθε ημέρα, δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Τα εγκεφαλικά κύτταρα περνούν αρχικά σε μία υπερδιέγερση, αλλά πολύ γρήγορα κι αυτά κουράζονται. Έπειτα από λίγο τα θεωρούν όλα φυσιολογικά. Τι θέλει ο σύντροφος Μανιός; Την κακή πορεία του Παναθηναϊκού απόδειξη για το πόσο κακές είναι οι ιδιωτικοποιήσεις; Αυτό είναι! Να μην του χαλάσουμε το χατίρι. Σου λέει ο άνθρωπος, ο Παναθηναϊκός είναι ιδέα. Είναι δυνατόν οι ιδέες να ανήκουν στο κεφάλαιο; Ένα δίκιο το έχει, εδώ που τα λέμε… Οι συντάξεις των παλαιών βουλευτών δεν θα κοπούν, επειδή, κατά τον γίγαντα Κατρούγκαλο, οι βουλευτές δεν έχουν πληρώσει εισφορές! Εδώ έχουμε ανεβάσει επίπεδο. Η κίνηση αυτή κρύβει μια βαθιά ιδεολογική αντιπαράθεση με τους γερμανοτσολιάδες. Προσέξτε πόσο σημαντικό είναι αυτό που αποφάσισε ο γίγαντας υπουργός μας. Όσοι πληρώνουν εισφορές στο ασφαλιστικό σύστημα θα πρέπει να τιμωρούνται, επειδή με τα χρήματά τους συντηρούσαν το σύστημα. Άρα; Κλείνουμε το μάτι σε αυτούς που το ξέσκισαν το σύστημα και μάλιστα ποικιλοτρόπως. Μεταξύ αυτών και οι βουλευτές μας. Πέντε άδειες; Κι εμείς που νομίσαμε ότι το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας είπε μόνο τέσσερις. Να τα κάψουν τα πτυχία τους οι άσχετοι! Διότι αποδεικνύεται ότι χωράει και πέμπτη άδεια. Μήπως υπουργέ μας χωράει και έκτη; Ή και έβδομη; Εξαρτάται από το σε πόσους έχετε υποσχεθεί! Είναι κι αυτή μία άποψη. Αλλά δεν λυπάστε στο ελάχιστο όλους εκείνους που έσπευσαν να υπερασπιστούν αντικειμενικά και δίχως άλλο κίνητρο την αρχική σας θέση… Και φτάνουμε στο αστείο του κ. Τσίπρα περί της επίσκεψης του Πάπα των καθολικών, επειδή, λέει, το προσφυγικό είναι ένα καθολικό πρόβλημα. Κάπου εδώ το τερματίζουμε. Προσωπικά βλέπω ένα σκοτεινό σχέδιο πίσω από όλα αυτά. Σε λίγο θα έχουμε ξεχάσει τι μας είπαν, τι μας υποσχέθηκαν, τι ισχύει. Θα πιστεύουμε μόνο ό,τι μας λένε κάθε φορά. Για να σας πω την αλήθεια, αυτή είναι μία καλή εκδοχή. Η κακή εκδοχή είναι να μην έχουμε να κάνουμε με σκληρούς κομμουνιστές που θέλουν να μας αναμορφώσουν, αλλά με ένα απαίδευτο σύνολο ανθρώπων που δεν έχει ιερό και όσιο. Και πιστέψτε με, αυτό είναι χειρότερο. Να πας για ιδεολογικούς λόγους είναι κάτι που έχει μέσα του και ένα ηρωικό στοιχείο. Να πας όμως για λόγους βλακείας… Θανάσης Μαυρίδης liberal.gr

Patti Smith - People Have The Power (lyrics)

Ζωή Κωνσταντοπούλου «Πλεύση Ελευθερίας»

Παρουσιάστηκε η «Πλεύση Ελευθερίας» Σε ανοιχτή εκδήλωση στο θέατρο Χυτήριο, η τέως πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου παρουσίασε το βράδυ της Τρίτης, το νέο κόμμα, «Πλεύση Ελευθερίας», υπό τους ήχους του τραγουδιού «People have the power». Το «παρών» στην παρουσίαση του νέου κόμματος έδωσαν μεταξύ άλλων, ο πρώην βουλευτής Γιάννης Σταθάς, η Ραχήλ Μακρή, η Νάντια Βαλαβάνη, η Αγλαΐα Κυρίτση, ο πατέρας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, Νίκος Κωνσταντόπουλος, η μητέρα της, δημοσιογράφος Λίνα Αλεξίου, οι ηθοποιοί Χάρης Σιώζος και Βάσια Παναγοπούλου, η τηλεκριτικός Ντέπυ Γκολεμά, αλλά η ακτιβίστρια που έγινε ευρύτερα γνωστή όταν πέταξε την κότα στο Μέγαρο Μαξίμου, Αυγή Βουτσινά. Την εκδήλωση προλόγισαν ο Σταύρος Παπαϊωάννου, φοιτητής Οικονομικών και μέλος της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, η Πέπη Ρηγοπούλου, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο Eric Coquerel, συντονιστής του Αριστερού Κόμματος και στέλεχος του Αριστερού Μετώπου Γαλλίας. Τα 6 «Δ» της Ζωής «Αυτή είναι η διακήρυξή μας. Αυτή είναι η δέσμευσή μας. Αναλαμβάνω την ευθύνη σήμερα, να βάλω ενώπιόν σας την πρώτη υπογραφή, σε αυτή τη διακήρυξη. Και βάζοντας αυτήν την πρώτη υπογραφή, να σηματοδοτήσω την έναρξη της πλεύσης μας προς την ελευθερία» ήταν τα πρώτα λόγια της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία συνέχισε λέγοντας τα εξής: «Η Πλεύση Ελευθερίας είναι μια πλεύση ανοιχτής θάλασσας και ανοιχτών οριζόντων. Πάμε σε αυτήν με ανοιχτή καρδιά, ανοιχτό μυαλό, αλλά και ανοιχτά τα μάτια. Με ανοιχτά τα πανιά μας, τα 6 Δ του σήματός μας, που συμβολίζουν Τη Δημοκρατία Τη Δικαιοσύνη Τη Διαφάνεια Τα Δικαιώματα Τη Διαγραφή του Χρέους Τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών Πάμε με ανοιχτές τις πόρτες μας στην κοινωνία και τους πολίτες. Η Πλεύση Ελευθερίας πηγάζει από την κοινωνία, δημιουργείται και υπάρχει για την κοινωνία και θα δράσει μέσα από την κοινωνία και μαζί με την κοινωνία». «Πρέπει να φύγουν» Υπενθυμίζοντας ότι «σε λίγες ημέρες από σήμερα, στις 6 Μαΐου 2016, το Μνημόνιο θα συμπληρώσει 6 χρόνια από την απαρχή εγκαθίδρυσής του στη χώρα μας», η Ζωή Κωνσταντοπούλου εξαπέλυσε επίθεση εναντίον της κυβέρνησης: «Πρέπει να φύγουν. Και μαζί τους πρέπει να φύγει όλο το σάπιο σύστημα συμφερόντων και ολιγαρχιών, που ήδη αναζητεί και προσπαθεί να στήσει την μνημονιακή διάδοχη κατάσταση, κάνοντας ασκήσεις επί χάρτου στο μέλλον μας, με σενάρια διεύρυνσης, οικουμενικής κυβέρνησης ή εναλλαγής των ίδιων πολιτικών δυνάμεων». Ιδρυτική Διακήρυξη Το μέλλον καθορίζουν οι άνθρωποι, ως κύριοι των αποφάσεων και των πράξεών τους. Το μέλλον καθορίζουν οι λαοί, ως κυρίαρχοι της μοίρας και της ζωής τους. Το μέλλον ανήκει στις ζώσες και τις επόμενες γενιές, πρωτίστως στις νέες γενιές, που δικαιούνται να αξιώνουν δημοκρατία, ελευθερία, ευημερία, ισότητα, αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη και σεβασμό στα δικαιώματά τους. Στις ζώσες και τις επόμενες γενιές, που δικαιούνται να γνωρίζουν την αλήθεια για τα γεγονότα που διαμορφώνουν τις ιστορικές παραμέτρους της ζωής τους. Που δικαιούνται να παρεμβαίνουν στα γεγονότα και να καθορίζουν την ιστορία, ως φορείς και υποκείμενά της. Συμμετέχοντας. Αποφασίζοντας. Διεκδικώντας. Δρώντας. Δημιουργώντας. Παλεύοντας και κατακτώντας μια ζωή με περιεχόμενο. Συγκροτώντας κοινωνίες χειραφετημένες, ανεξάρτητες, αυτεξούσιες. Ικανές να αποκρούουν τα σχέδια πειθαναγκασμού, υποδούλωσης και εκμετάλλευσής τους. Σε αυτό το μέλλον προσβλέπουμε. Αυτό το μέλλον θέλουμε να χτίσουμε, από την αρχή, με δημιουργική και δημοκρατική συμμετοχή, με διαφάνεια και αξιοκρατία. Με πράξεις. Με συνέπεια. Με ευθύνη. Με ομοψυχία. Με συνείδηση της ιστορικής πρόκλησης που αντιμετωπίζουμε και συναίσθηση της ιστορικής μας ευθύνης να αντισταθούμε. Να μην σκύψουμε το κεφάλι. Να μην υποκύψουμε σε εκβιασμούς. Να καθορίσουμε εμείς το περιεχόμενο της ζωής μας και να υπερασπισθούμε τα συλλογικά αξιακά και δημοκρατικά κεκτημένα, αλλά και τα αδιαπραγμάτευτα δικαιώματα όσων δεν έχουν φωνή. Με επίγνωση ότι ξεκινάμε έναν αγώνα απελευθέρωσης, απέναντι στις δυνάμεις που προσπαθούν να μας καθυποτάξουν, απέναντι σε συμφέροντα που αντιστρατεύονται την κοινωνική χειραφέτηση και απέναντι σε κατεστημένα που επιδιώκουν να κυριαρχούν πάνω στις ανθρώπινες ζωές. Έναν ανυποχώρητο αγώνα για την αποτίναξη του ζυγού της μνημονιακής δεσποτείας, του ολοκληρωτισμού της ευρωγραφειοκρατίας, της χρεοκρατίας, της τραπεζοκρατίας και των συμφερόντων και ολιγαρχιών που υποστυλώνουν, τροφοδοτούν και ωφελούνται από αυτό το αντιδημοκρατικό καθεστώς, που περιφρονεί τη δημοκρατία και δικαιώματα κατακτημένα με θυσίες και με την αυτοθυσία πολλών πριν από εμάς, που έδωσαν τη ζωή, την υγεία, την ελευθερία τους. Έναν αγώνα απέναντι σε ένα απολυταρχικό-αυταρχικό καθεστώς και ένα ολιγαρχικό διαπλεκόμενο κατεστημένο, που χρησιμοποιούν νομισματικούς εκβιασμούς, τραπεζική τρομοκρατία και μιντιακή προπαγάνδα για να διαιωνίζονται. Που εγκαθιδρύουν συνθήκες μόνιμης «έκτακτης ανάγκης», επισείουν απειλές ανθρωπιστικής καταστροφής, επιβάλλουν οικονομική-φορολογική εξουθένωση και επιστρατεύουν οικονομικό-ψυχολογικό πόλεμο προκειμένου να κυριαρχούν. Ξεκινάμε έναν αγώνα που εμπνέεται από τις ιστορικές κοινωνικές διεκδικήσεις και μάχες, που διαπότισαν την διαδρομή των ανθρώπων και των λαών προς την ελευθερία. Έναν αγώνα που ξέρουμε ότι ο μόνος τρόπος για να κερδηθεί είναι να δοθεί με όλες μας τις δυνάμεις, με ανιδιοτέλεια, με την επιμονή, το πείσμα, την αισιοδοξία και την αυτοπεποίθηση, που διαπνέουν όσους κι όσες αγωνίζονται για όλους κι όχι για τους λίγους ή για τους εαυτούς τους. Όσους κι όσες αγωνίζονται για όνειρα, αξίες, ιδανικά, για τα δικαιώματα όλων και πρώτα απ΄όλους των πιο αδικημένων και όχι για επί μέρους συμφέροντα ή κυνικές επιδιώξεις. Η Πλεύση Ελευθερίας σηματοδοτεί μία απόφαση και μία πρόσκληση: Την απόφαση να παλέψουμε για όσα συμπυκνώνουν τη συλλογική δημοκρατική συνείδηση του λαού μας και συνολικά των ανθρώπων, των κοινωνιών και των λαών που αγωνίσθηκαν και αγωνίζονται για όσα συγκροτούν την ταυτότητά μας ως ανθρώπων. Την πρόσκληση να συμμετάσχουν στη μάχη αυτή εκείνοι κι εκείνες που αισθάνονται έτοιμοι και αποφασισμένοι να παλέψουν για τον ίδιο σκοπό. 1. Για τι παλεύουμε Παλεύουμε για την συλλογική μας απελευθέρωση από το μνημονιακό καθεστώς και τις συνθήκες αμφισβήτησης των θεμελιωδών δικαιωμάτων μας. Για την υπεράσπιση της πατρίδας και του λαού μας και την ανάκτηση της δημοκρατικής, λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας. ια την υπεράσπιση όλων των λαών που θυματοποιούνται από το ίδιο καθεστώς. Για την αποκατάσταση της δημοκρατίας, την επαναθεμελίωσή της στη βάση της ισότητας και του ανθρωπισμού, την εμπέδωση και εμβάθυνση διαδικασιών δημοκρατικής, ισότιμης και δημιουργικής συμμετοχής, με διαφάνεια και δημοκρατικό κοινωνικό έλεγχο σε κάθε επίπεδο και μορφή εξουσίας, αλλά και στην παραγωγή, την οικονομία και τα μέσα συγκρότησης και ανάπτυξής τους. Για την εγγύηση συνθηκών ελευθερίας και σεβασμού των δικαιωμάτων όλων των πολιτών, αλλά και όλων των ανθρώπων. Για την άρση του καθεστώτος γενικευμένης αδικίας και την εμπέδωση της δικαιοσύνης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Παλεύουμε για ισότητα, ισονομία, ισοπολιτεία, εξάλειψη των διακρίσεων, του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, της μισαλλοδοξίας. Αλλά και για λογοδοσία των κρατούντων, με ακύρωση κάθε διάταξης που εκτρέφει την κυβερνητική ασυδοσία, τη διαφθορά, τη διαπλοκή και την ατιμωρησία: από τον νόμο περί Ευθύνης Υπουργών μέχρι τις τροπολογίες αμνήστευσης εγκλημάτων «ημετέρων» και τις φωτογραφικές διατάξεις διαιώνισης της φορολογικής ανισότητας και των προνομίων ορισμένων σε βάρος των περισσοτέρων. Για την επανασύνδεση των πολιτών με τα δικαιώματά τους, την εξάλειψη της γραφειοκρατίας που απενεργοποιεί την κοινωνία και αποθαρρύνει την κοινωνική και πολιτική πρωτοβουλία. Για την πλήρη αναδιοργάνωση του κράτους και της δημόσιας διοίκησης, ώστε να υπάρχουν και να λειτουργούν για τους πολίτες, το δημόσιο και κοινωνικό συμφέρον και όχι για ιδιοτελείς ή αντιδημοκρατικές επιδιώξεις οιασδήποτε εξουσίας. Για την σύναψη νέων σχέσεων μεταξύ κράτους και πολιτών, στη βάση της πλήρους ενημέρωσης, διαβούλευσης και συμμετοχής, με την αξιοποίηση της τεχνολογίας και του διαδικτύου, προς επίτευξη συνθηκών ψηφιακής και αποκεντρωμένης δημοκρατικής λειτουργίας της διοίκησης, της δικαιοσύνης και των ανεξαρτήτων αρχών, ώστε να είναι προσιτές και χρήσιμες σε κάθε πολίτη. Για θεσμούς ανοιχτούς την κοινωνία, μια Βουλή ανοιχτή στους πολίτες, πλήρη διαχωρισμό και αυτοτέλεια των δημοκρατικών λειτουργιών, ανεξάρτητη Δικαιοσύνη με συμμετοχή των πολιτών σε μεικτές συνθέσεις, θεσμοθέτηση υποχρεωτικών δημοψηφισμάτων, νέων διαδικασιών κοινωνικής συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων και κοινωνικού ελέγχου σε όλα τα επίπεδα αυτοδιοίκησης, κεντρικής διοίκησης, διακυβέρνησης. Για αχειραγώγητη ενημέρωση και πλήρη διαφάνεια στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος και των δημοσίων αγαθών, αλλά και στη λειτουργία των τραπεζών. Για την επαναφορά του Πολιτισμού στο επίκεντρο της κοινωνικής και πολιτικής δραστηριότητας αλλά και της Παιδείας, με την ενίσχυση της ανεξάρτητης πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας, μακριά από τις αυλές της εξουσίας. Για την ανάδειξη και προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και την επιστροφή των κλεμμένων αρχαιολογικών θησαυρών την πατρίδας μας. Για την κυριαρχική αποκήρυξη και διαγραφή του παράνομου και επονείδιστου δημοσίου χρέους, που είναι αποδεδειγμένα μη βιώσιμο, και για την άσκηση όλων των κυριαρχικών δικαιωμάτων και αξιώσεων της χώρας μας έναντι παντός υπευθύνου σε σχέση με τη δημιουργία και διόγκωση του χρέους αυτού σε βάρος του δημοσίου και κοινωνικού συμφέροντος αλλά και σε σχέση με τη χρήση του ως εργαλείου υποταγής του λαού και της κοινωνίας. Για τη συνέχιση και ολοκλήρωση του λογιστικού ελέγχου του χρέους και την επέκτασή του στα ασφαλιστικά ταμεία και στα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Για την διεκδίκηση των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα από τον 1ο και τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο, με κάθε πρόσφορο μέσο. Για την δικαίωση των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας στη χώρα μας, με την εκτέλεση της αμετάκλητης δικαστικής απόφασης για το Δίστομο. Για την άσκηση όλων των δικαιωμάτων του κράτους έναντι κάθε υπευθύνου, συμπεριλαμβανομένων κυβερνητικών στελεχών και εταιριών, ελληνικών και αλλοδαπών, που ζημίωσαν τη χώρα μέσω συμβάσεων διαφθοράς και απομύζησης δημοσίου χρήματος. Για την ενεργοποίηση των προβλεπόμενων στις διεθνείς συνθήκες διαδικασιών ανάκτησης των περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου. Για την προστασία της δημόσιας περιουσίας και ιδιοκτησίας, του δημοσίου πλούτου, των δημοσίων αγαθών και συνολικά του δημοσίου συμφέροντος. Για την ανάκτηση του ελέγχου όλων των δημοσίων επιχειρήσεων και περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου που υφαρπάχθηκαν μέσω του ΤΑΙΠΕΔ και την οριστική διάλυση του τελευταίου. Για την ριζική ανασυγκρότηση του τραπεζικού συστήματος ως εργαλείου άσκησης οικονομικής πολιτικής στην υπηρεσία της κοινωνίας, με πρώτο βήμα κεντρική τράπεζα υπό δημόσιο έλεγχο. Για την επαναθεμελίωση και εμπέδωση του κοινωνικού κράτους δικαίου, με έμφαση στην Παιδεία, την Υγεία, την Εργασία, την Κοινωνική Ασφάλιση ως δικαιώματα που ενεργοποιούν θεμελιώδεις και ανελαστικές υποχρεώσεις του Κράτους. Υποχρεώσεις που εντείνονται έναντι των πιο αδύναμων και των νέων, αλλά και έναντι μιας κοινωνίας που μαστίζεται από αδυσώπητη λιτότητα, ανεργία, εξοβελισμό του πιο ζωντανού δυναμικού της, αφαίμαξη των παραγωγικών δυνάμεών της, βάναυση προσβολή της αξιοπρέπειάς της. Για την προώθηση της ειρήνης, με αλήθεια και δικαιοσύνη, την αποκάλυψη του ρόλου των βιομηχανιών όπλων στην υπερχρέωση των χωρών και στην διάρρηξη της παγκόσμιας ειρήνης και για την αναζήτηση αποζημίωσης για τις αχρείαστες εξοπλιστικές δαπάνες δεκαετιών. Για την προστασία των αναφαίρετων δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου που αναζητεί καταφύγιο στο Ευρωπαϊκό έδαφος, κυνηγημένος από συνθήκες πολέμου ή πολιτικής δίωξης ή οδηγημένος στην προσφυγιά από την εξαθλίωση της πείνας και της στέρησης. Για την αλληλεγγύη των λαών και των κοινωνιών, ως βασικό στοιχείο ευημερίας της ανθρωπότητας. Αλλά και για την διαφύλαξη και προστασία του περιβάλλοντος, του κλίματος, των ζωντανών υπάρξεων και του πλανήτη. Παλεύουμε συνολικά για όλα εκείνα που μας ανήκουν ως περιεχόμενο της ζωής και του μέλλοντός μας, για όλα εκείνα που ένα σύστημα μηχανισμών πασχίζει να μας πείσει ότι «δεν αλλάζουν» κι ότι «δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε». Παλεύουμε έχοντας συνείδηση ότι όλα αυτά θα αλλάξουν, μόνον αν παλέψουμε πολύ, πολλές και πολλοί. 2. Πώς συγκροτούμαστε Η Πλεύση Ελευθερίας φιλοδοξεί να γίνει το συλλογικό υποκείμενο έκφρασης μιας κοινωνίας που προσπαθούν να απενεργοποιήσουν και να περιθωριοποιήσουν. Μιας κοινωνίας η οποία, παρά την αποψίλωση των δικαιωμάτων των μελών της, παρά την βίαιη επίθεση στις ελευθερίες της, επιμένει να διεκδικεί την αξιοπρέπειά της και να διατρανώνει την αλληλεγγύη της απέναντι στα θύματα του πολέμου, των διώξεων, της πείνας, της εξαθλίωσης. Η Πλεύση Ελευθερίας θέλει να ενσαρκώσει κι όχι απλώς να εκπροσωπήσει αυτήν την κοινωνία. Γιατί μόνο μέσα από την πλατιά και δημοκρατική συμμετοχή μπορεί ο αγώνας για την απελευθέρωση να είναι νικηφόρος. Γι’ αυτό, το πρώτο βήμα της συγκρότησής μας, με την υπογραφή και κατάθεση αυτής της διακήρυξης, σηματοδοτεί την αφετηρία μιας ενσυνείδητης πορείας προς το λαό, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, σε κάθε πόλη, κάθε χωριό, κάθε νησί, κάθε περιφέρεια, κάθε δήμο, σε κάθε πανεπιστήμιο, κάθε συλλογικό χώρο, αλλά και στο εξωτερικό, σε κάθε κοιτίδα της ομογένειας, σε ανοιχτές συζητήσεις-συνελεύσεις, με κατεύθυνση τη συλλογικοποίηση, την συνειδητοποίηση, τη συστράτευση. Οι πόρτες μας είναι ανοιχτές σε κάθε έναν και κάθε μια που συμμερίζεται τις ιδρυτικές θέσεις και τους στόχους μας, όπως καταγράφονται σε αυτή τη διακήρυξη, και που αποφασίζει να συμμετάσχει σε αυτόν τον αγώνα. 3. Πώς λειτουργούμε Δημιουργούμε ένα κόμμα, που θέλουμε να αποτελέσει συστατικό κύτταρο ενός κινήματος κι ενός μετώπου, όπου θα συναντηθούμε με κινηματικές, κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις με τις οποίες θα μας συνδέουν κοινές αφετηρίες, αξίες, στόχοι. Δημιουργούμε ένα κόμμα, γιατί επιθυμούμε να ανατρέψουμε συνολικά το μνημονιακό καθεστώς και κατεστημένο και διεκδικούμε δημοκρατικά την διακυβέρνηση. Πιστεύουμε ότι η λειτουργία αυτού του κόμματος πρέπει να συνδυαστεί με την ενίσχυση των κοινωνικών κινημάτων, με τα οποία θέλουμε να δρούμε σε συνεργασία και σύμπλευση. Λειτουργούμε με ανοιχτές, αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, ενεργοποιούμε το διαδίκτυο ως οργανικό εργαλείο επικοινωνίας μας. Στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις και στην κοινωνία. Δεν λαμβάνουμε χρηματοδότηση παρά μόνο με διαφανή τρόπο, από τα μέλη μας και τους πολίτες που επιθυμούν να υποστηρίξουν τους σκοπούς και τη λειτουργία μας. Δημοσιεύουμε τα στοιχεία της χρηματοδότησής μας. Χαράσσουμε την πορεία για το μέλλον μας Ένα μέλλον ελευθερίας, χωρίς μνημονιακά δεσμά, χωρίς τοποτηρητές, επιτηρητές και επόπτες. Χωρίς Τρόικα, Κουαρτέτο ή οποιοδήποτε μνημονιακό μόρφωμα σφετερίζεται τη δημοκρατική εκπροσώπηση του λαού και επιδιώκει να υποκαταστήσει τη δημοκρατική λειτουργία. Ένα μέλλον προς το οποίο κατευθυνόμαστε με πυξίδα μας τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, τη διαφάνεια, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη διαγραφή του παράνομου χρέους, τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών, των αξιώσεων από υποθέσεις διαφθοράς και όλων εν γένει των δικαιωμάτων της χώρας, που είναι δικαιώματα του λαού μας και συγκροτούν την παρακαταθήκη μας στις επόμενες γενιές και στην ανθρωπότητα. pap net

Παρουσιάστηκε η "Πλεύση Ελευθερίας" της Ζωής Κωνσταντοπούλου

Άρωμα γυναίκας.. Κάπου εδώ θα είναι!.. Ας την ξαναβρούμε.

Τετάρτη, 20 Απριλίου 2016 Άρωμα γυναίκας.. Πολλή ''ανδρισμός'' έχει πέσει στην πολιτική ζωή. Πολλή αντρίλα. Γι αυτό μάλλον δεν πάμε καλά. Και πολλοί πυρσοί, δάδες αναμμένες και σβηστές, ..δαφνόφυλλα, γροθιές υψωμένες, ήλιοι σαν γαϊδουράγκαθα, ..ρυάκια με σκ@τά, ροζ ελπίδες και σκουπιδοφάγοι γλάροι. ''Ξύλινος'' λόγος, αντρειέματα και τσαμπουκάδες: ''θα σας @@μήσουμε!'', ''όχι εμείς θα σας πηδήσουμε!'', ..κι άλλα τέτοια βαρβάτα και ''τσ' αντρικής σχολής'' που λέει κι αυτός Που Γέρνει (λες να τον..;). Λείπει απ' την πολιτική μας σκηνή το άρωμα γυναίκας. Όχι της ντεμέκ γυναίκας που μιμείται τον άντρα. Αλλά της γυναίκας-γυναίκας, που είναι μάνα, αδελφή και ερωμένη μαζί, ..εκείνο το άρωμα το ''μαμαδίσιο'', που σε μαλώνει και ξέρεις πως είναι για το καλό σου, ..που σε στριμώχνει στην γωνία με αυστηρότητα και γλύκα μαζί, ..που θες να φύγεις μακριά της, να απαλλαγείς, κι όλο ξαναγυρνάς σαν κουνούπι στην λάμπα, αφού σε έλκει η αυστηρή της αγάπη. Τους τελευταίους αιώνες η πατριαρχία μάς οδήγησε στο χείλος του γκρεμού, και κοντά πάλι στις σπηλιές και στα δέντρα. Καιρός ν' ανακαλύψουμε πάλι τις χαρές και τα πλεονεκτήματα των αρχαίων μητριαρχικών κοινωνιών. Και γιατί όχι και στην πολιτική. Καιρός να το δοκιμάσουμε. Θα έχει πιό ανθρώπινο πρόσωπο, σίγουρα πιό επιεικές και πιό σοβαρό, ..και ανεπιφύλαχτα πιό αποφασισμένο να προστατέψει την κοινωνία, την ομάδα, το σύνολο. Κι ακόμα, πιό πολιτισμένο, λιγότερο ''μπρούτο'' και αγροίκο, ..με περισσότερη χάρη και αγάπη για τις χαρές της ζωής. Μας λείπει το ''μαμαδίσιο'' πρόσταγμα, η ''μαμαδίσια'' εξουσία. Η ''μαμαδίσια'' αγάπη και ασφάλεια. Ας την ξαναβρούμε. Κάπου εδώ θα είναι!.. Κωστας Μαντατοφορος

Κρ. Λαγκάρντ: Δεν είμαστε εδώ για να καθυστερούμε τα πράγματα, αλλά για να προωθούμε λύσεις....

L'Effet C'Est Moi - Le Dernier Soupir

Η Πρώτη Μέρα της Νέας Ελληνικής Δραχμής

Καθώς η ανάγκη διογκώνεται, ο φόβος παραμερίζεται από την ψυχή των Ελλήνων και η λογική πρυτανεύει, πλησιάζει πια ο χρόνος που θα αφήσουμε την ευρωζώνη, και θα πάμε επιτέλους πια στο Εθνικό Νόμισμα, στη Δραχμή. Μέρα που είναι, ανήμερα της Εθνικής Παλιγγενεσίας, ορισμένες πρακτικές απορίες ας τις λύνουμε σιγά-σιγά για να διασκεδάσουμε και τους φοβισμένους νοικοκυραίους. Ας πούμε λοιπόν ότι αύριο πάμε στη δραχμή ή καλύτερα στη Νέα Ελληνική Δραχμή (ΝΕΔ)! Το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι πως γίνεται αποδεκτό ένα νέο νόμισμα; Πως θα γίνει αποδεκτή η Νέα Δραχμή; Η ΝΕΔ, μπορεί να γίνει αποδεκτή μονό αν έχει ισχυρή ζήτηση. Και πως μπορεί να έχει ισχυρή ζήτηση η ΝΕΔ; Μονό αν το Κράτος πει ότι εγώ, το Ελληνικό Κράτος, εκδότης της ΝΕΔ, δέχομαι μόνο αυτό το νόμισμα στις συναλλαγές μου με τους Πολίτες του Κράτους. Δηλαδή οτιδήποτε πρέπει να πληρωθεί στο Ελληνικό Κράτος, φόροι και τέλη, φως, νερό, τηλέφωνο και οτιδήποτε άλλο, η εξόφληση θα γίνεται με την ΝΕΔ. Κατ ανάγκη ο πληθυσμός θα αναζητήσει δραχμές και έτσι η δραχμή καθιερώνεται ως νόμισμα. Απλό τρικ, αιώνων τρικ. Εγείρεται το ερώτημα τώρα. Οι πολίτες πως θα αποκτήσουν την ΝΕΔ; Για να αποκτήσουν οι Έλληνες την ΝΕΔ κατ ανάγκη το Κράτος πρέπει να δαπανήσει πρώτα σε ΝΕΔ (μισθοί, συντάξεις, προμήθειες του Κράτους κα) και έτσι οι πολίτες από την δαπάνη του κράτους θα αποκτήσουν την ΝΕΔ. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Το Κράτος λοιπόν πρώτα δαπανά, οι πολίτες εισπράττουν και μετά το Κράτος φορολογεί. Άρα η δραχμή δεν φαίνεται να αντιμετωπίζει προβλήματα ως προς την αξία της, αν υπάρχει επαρκής ζήτηση και λίγο περιορισμένη προσφορά στην αρχή. Αφού το Κράτος εκδίδει το νόμισμα του ποιος ο λόγος να φορολογεί; Τώρα με το ευρώ το κράτος φορολογεί γιατί δεν έχει άλλο τρόπο να βρει χρήματα για να κάνει αυτό που έχει να κάνει. Δεν είναι επικυρίαρχο κράτος σήμερα το Ελληνικό Κράτος υπό το καθεστώς του Ευρώ. Στην περίπτωση όμως του Κράτους που έχει πλήρη επικυριαρχία, το κράτος φορολογεί για να διατηρήσει την άξια του Εθνικού Νομίσματος, καταπολεμά τον πληθωρισμό. Για κανένα άλλο λόγο δεν φορολογεί. Είναι δυνατόν ο εκδότης του νομίσματος να δανείζεται το νόμισμα του για να έχει έσοδα; Φυσικά όχι. Γι αυτό υπό το καθεστώς της ΝΕΔ η φοροκλοπή θα τιμωρείται ως ιδιώνυμο αδίκημα που στρέφεται κατά της αξίας του Εθνικού Νομίσματος και κατά συνέπεια κατά ολοκλήρου του Ελληνικού Λαού. Αποκλείεται να υπάρξουν λίστες φοροκλεπτών ατιμώρητες πια. Ποια θα είναι η άξια της Νέας Δραχμής; Θα ανταλλάσσεται ως ισότιμη προς το ευρώ. Ένα ευρώ μια δραχμή. Θα πειράξουμε τις καταθέσεις των πολιτών σε ευρώ? Όχι, ποτέ!!! Όταν εισαχθεί η δραχμή, οι τράπεζες που θα έχουν προμηθευτεί με όσες νέες δραχμές απατούνται, θα ανοίξουν λογαριασμούς σε δραχμές για κάθε λογαριασμό σε ευρώ. Ο νέος λογαριασμός θα έχει προφανώς την πρώτη μέρα 0 δραχμές. Όταν κάποιος θα πρέπει να πληρώσει φόρο, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, ΙΚΑ, αναγκαστικά θα μεταφέρει ευρώ στο δραχμικό λογαριασμό, θα παίρνει δραχμές θα εξοφλεί και το κράτος σιγά θα παίρνει τα ευρώ. Κανένα πρόβλημα. Έτσι κάπως θα πορευτούμε μέχρι να ξεδιπλωθεί πλήρως η δημοσιονομική και νομισματική πολιτική του νέου Κράτους. Μην ακούτε ότι με την δραχμή θα πάμε στην καταστροφή. Αυτοί τα λένε ή άνθρωποι των τραπεζιτών είναι πολιτικοί και σια, ή αγνωσία έχουν ή είναι πολύ βλάκες. Με το ευρώ έχουμε καταστραφεί ή δεν είναι έτσι; Πιο απλά δεν γίνεται! Σπύρος Στάλιας, οικονομολόγος Ph.D

Το σχέδιο είχε ένα και μοναδικό στόχο: Να αποδεκατίσει την ελληνική οικονομία.Μήπως ήρθε, επιτέλους, η ώρα να ξυπνήσουμε;

Πώς φόρτωσαν το χρέος της τραπεζοκρατίας στο λαό ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ «ΥΑΙΝΕΣ» ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΠΟΥ ΕΒΑΛΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΝ ΔΟΚΙΜΑΣΤΙΚΟ ΣΩΛΗΝΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΦΑΓΑΝ ΜΕ ΧΡΥΣΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ Τον τίτλο του «πειραματόζωου της διεθνούς οικονομίας» κερδίζει επάξια η Ελλάδα, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς ότι ύστερα από έξι σχεδόν χρόνια μνημονίων το δημόσιο χρέος της χώρας αναμένεται να ξεπεράσει το ποσό των 327 δισ. ευρώ εντός του 2016. Ποιος είναι όμως ο πραγματικός ένοχος, που με τη στάση του οδήγησε το ελληνικό χρέος να καταστεί επί της ουσίας μη εξυπηρετήσιμο; Σε προηγούμενη ανάλυση του Newsbomb.gr είδαμε πώς τα πολιτικά και οικονομικά κέντρα της Ευρώπης και του ΔΝΤ έβαλαν την Ελλάδα το 2010 στο αιματηρό «αυλάκι» των Μνημονίων, με τις «ευλογίες» της κυβέρνησης του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Αυτή τη φορά, θα δούμε τον ρόλο των τεχνοκρατών και ιδίως των τραπεζών που σε περιόδους οικονομικής ευμάρειας έκαναν το παν, για να φορτώσουν το ιδιωτικό χρέος των χρηματοοικονομικών ιδρυμάτων πίσω στην «ουρά» του δημοσίου χρέους, με έναν και μόνο σκοπό: Να οδηγηθεί η χώρα στα βράχια. Από το 1971, όταν καταργήθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο το σύστημα Μπρέτον Γουντς, πιο γνωστό και ως «κανόνας του χρυσού», το τραπεζικό σύστημα ασπάστηκε μια νέα τακτική: Τον κανόνα της παραγωγής χρήματος μέσω του χρέους. Αρχικά, το σύστημα αυτό περιόριζε τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να μην ξεπερνούν σε επίπεδο δανεισμού το κατώφλι των υπαρκτών κεφαλαίων τους. Όμως η κατάσταση αυτή γρήγορά άλλαξε και οι τράπεζες δάνειζαν σε άλλες τράπεζες ή σε άλλες χώρες χρήματα πέρα και πάνω από το όριο αυτό και, ακόμη χειρότερα, άρχισαν να δανείζουν και με χρήματα που δεν είχαν, δηλαδή «χαρτούρα». Σε αυτή τη δυσμενή εικόνα και σε ό,τι αφορά ειδικότερα την Ελλάδα ήρθε να προστεθεί χρόνια αργότερα η σταδιακή αλλά σταθερή συρρίκνωση τόσο του πρωτογενούς όσο και του δευτερογενούς παραγωγικού τομέα. Σε αυτό συνέβαλε ειδικότερα το 1994 η αναθεώρηση της Γενικής Συνθήκης στους Δασμούς και το Εμπόριο (GATT) μέσω των συνομιλιών που έγιναν στον λεγόμενο «Γύρο της Ουρουγουάης». Βάσει της αναθεωρημένης συνθήκης, η Ελλάδα υποχρεώθηκε στη διαμόρφωση ενός ιδιαίτερα στενού πρωτογενούς τομέα, μέσω της δραστικής μείωσης του αριθμού των αγροτών από τις 900.000 σε 350.000 και την καθιέρωση του συστήματος των επιδοτήσεων. Μεγάλο ήταν, αντίστοιχα, και το πλήγμα στον παραγωγικό ιστό της χώρας, αφού βάσει του νέου δόγματος, η βιοτεχνική και βιομηχανική παραγωγή έπρεπε να περικοπούν δραστικά. Έτσι, μέσα σε διάστημα μίας τουλάχιστον δεκαετίας (1990-2000) η Ελλάδα άρχισε να εγκαταλείπει ζωτικής σημασίας τμήματα της παραγωγής της, για να καταλήξει να βρεθεί ουραγός σε επίπεδο ΕΕ. Μάλιστα, το ΑΕΠ έφθασε στα 235 δισ. ευρώ το 2004 όπου το 67% προέρχονταν από την κατανάλωση. Μόνο το 33% προέρχονταν από όλους τους παραγωγικούς κλάδους. Το σχέδιο είχε ένα και μοναδικό στόχο: Να αποδεκατίσει την ελληνική οικονομία. Το «δόλωμα» της ΟΝΕ και η «πάσα» στο ΔΝΤ Η Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) ήρθε στην Ελλάδα το 2001 με την ένταξη της χώρας στην Ευρωζώνη, ενώ ένα χρόνο αργότερα, το 2002, στη ζωή των Ελλήνων μπήκε το ευρώ. Όμως κανείς από τους πολίτες δεν ρωτήθηκε ποτέ εάν ήθελε το νέο ενιαίο νόμισμα. Υπό το πρίσμα αυτό, κι ενώ ήδη οι τράπεζες παραβίαζαν συστηματικό το όριο των υπαρκτών κεφαλαίων τους, δανείζοντας «χαρτούρα», έπρεπε να βρεθεί ένα υποψήφιο θύμα-πειραματόζωο, που θα κάλυπτε τη χασούρα των ιδιωτικών αυτών τραπεζών. Κι έτσι, επελέγη η Ελλάδα. Το πείραμα ήταν η μεταβίβαση του τεράστιου ιδιωτικού χρέους που δημιούργησε η τραπεζοκρατία και ο αλόγιστος δανεισμός. Απώτερος σκοπός των τραπεζικών κερδοσκόπων ήταν να φορτώσουν έναν ολόκληρο λαό με ένα δυσβάσταχτο χρέος, με όχημα τη χρήση ενός φορέα-ρυθμιστή (εν προκειμένω το ΔΝΤ),ο οποίος, επιβάλλοντας αιματηρά μέτρα, θα «έβγαζε τα σπασμένα» διπλά και τρίδιπλα για λογαριασμό των τραπεζών. Έως το 2009 το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν αντιμετώπιζε κανένα απολύτως πρόβλημα. Σύμφωνα με μια μερίδα οικονομολόγων, το 2010 θα μπορούσε η Ελλάδα να είχε αποφύγει την επιτήρηση της Τρόικας και το «Μνημόνιο 1», αν απλά είχε περάσει από το ευρώ στη δραχμή. Εάν κάποιος απειλούσε το 2010 με έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ η Ελλάδα δεν θα είχε κανένα πρόβλημα. Τα τρία μνημόνια ήταν και είναι η επιβεβαίωση του επονείδιστου πειράματος που έκανε η τραπεζοκρατία στις πλάτες ενός ολόκληρου λαού. Μήπως ήρθε, επιτέλους, η ώρα να ξυπνήσουμε; Newsbomb.gr

L'Effet C'Est Moi - Lunae, Thymiama Aromata

ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ

Του ΝΙΚΟΥ ΙΓΓΛΕΣΗ* ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΙΛΙΑΡΔΟΥ http://www.analyst.gr/2016/04/07/ta-erotimatika-tis-draxmis/ Στο εκτενές άρθρο του, που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα analyst.gr, ο οικονομολόγος Βασίλης Βιλιάρδος θέτει πάρα πολλά ερωτήματα όχι μόνο για τον τρόπο επιστροφής στο εθνικό νόμισμα αλλά και για το χρέος καθώς και για τις γεωπολιτικές διαστάσεις ενός τέτοιου εγχειρήματος. Ο κ. Βιλιάρδος προτάσσει της ανάλυσής του τα ερωτήματα για το χρέος, τα οποία όμως δεν μπορούν να απαντηθούν αν προηγουμένως δεν έχουν δοθεί οι απαντήσεις για ο εθνικό νόμισμα. Η Ελλάδα κινδυνεύει να λεηλατηθεί παραμένοντας εντός της Ευρωζώνης, γράφει ο κ. Βιλιάρδος, εμείς θα λέγαμε ότι η Ελλάδα λεηλατείται εδώ και έξι χρόνια από το Δ΄ Ράϊχ και το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Πέρα από την οικονομική – κοινωνική καταστροφή ο ελληνικός λαός δέχεται και μία επίθεση ψυχολογικού πολέμου με την οποία τίθενται εκβιαστικά αδιέξοδα διλήμματα και επιδιώκεται να εμπεδωθεί στους «αντιφρονούντες» το αίσθημα της απόγνωσης, της παραίτησης, της πλήρους παράδοσης στις επιλογές των δανειστών και των εγχώριων συνεργατών τους. Γι’ αυτό τα μέσα ενημέρωσης απέκλεισαν από την πρώτη στιγμή οποιαδήποτε ουσιαστική συζήτηση που θα αμφισβητούσε το μνημονιακό ευρωμονόδρομο. Οι Έλληνες πρέπει να σπάσουν τις αλυσίδες του χρέους, με τις οποίες τους έχουν δέσει και να δραπετεύσουν από τη φυλακή του ευρω-μάρκου αν θέλουν να επιβιώσουν ως εθνική οντότητα και όχι ως δούλοι μιας σύγχρονης αποικίας. Βασικά σημεία ενός εναλλακτικού σχεδίου για την απελευθέρωση της χώρας από τα δεσμά των δανειστών και την αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας είναι: Η ΙΣΟΤΙΜΙΑ Εισαγωγή του εθνικού νομίσματος με ισοτιμία ένα προς ένα, δηλαδή μια Νέα Δραχμή προς ένα ευρώ. Όλα, μισθοί, συντάξεις, εισοδήματα, οι τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών καθώς και τα κάθε είδους δάνεια στο εσωτερικό θα μετατραπούν, από την πρώτη στιγμή, στο εθνικό νόμισμα με αυτή την ισοτιμία. Θα έχει προηγηθεί με απόφαση της κυβέρνησης η εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ), δηλαδή, η αποδέσμευσή της από παράρτημα της ΕΚΤ, η εκχώρηση του εκδοτικού δικαιώματος και η τοποθέτηση νέας διοίκησης. Η ΤτΕ θα επανέλθει, τουλάχιστον, στο καθεστώς που ίσχυε πριν την είσοδο στην Ευρωζώνη. Αμέσως μετά η Τράπεζα της Ελλάδος θα «κλειδώσει» την ισοτιμία ένα προς ένα. Το «κλείδωμα» της ισοτιμίας εφαρμόστηκε στο παρελθόν και εφαρμόζεται σήμερα από διάφορες χώρες. Θυμίζουμε ότι η Ελλάδα διατηρούσε, επί περίπου 20 χρόνια, σταθερή ισοτιμία 30 δραχμές προς ένα δολάριο. Η Αργεντινή είχε σταθερή ισοτιμία, επί δέκα χρόνια, ένα πέσος προς ένα δολάριο, με τις ευλογίες του ΔΝΤ. Η χρεοκοπία της Αργεντινής το 2001 δεν οφείλετο στην «κλειδωμένη» ισοτιμία, αλλά στην ελεύθερη εξαγωγή κεφαλαίων. Η Βουλγαρία έχει σταθερή ισοτιμία για το λέβα (1,9558 λέβα ανά ευρώ). Η ελβετική κεντρική τράπεζα «κλείδωσε» το φράγκο σε σχέση με το ευρώ από το Σεπτέμβριο του 2011 μέχρι τον Ιανουάριο του 2015, προκειμένου αυτό να μην υποτιμηθεί. Το κινεζικό γιουάν βρίσκεται σε σταθερή ισοτιμία με το αμερικανικό δολάριο και όποτε κρίνεται απαραίτητη η διόρθωσή της, αυτό γίνεται με απόφαση της κυβέρνησης και όχι από τις χρηματαγορές. Τα παραδείγματα αυτά δείχνουν ότι «κλειδωμένη» ισοτιμία μπορεί και πρέπει να υπάρξει. Έτσι η Νέα Δραχμή δε θα είναι ελεύθερα διαπραγματεύσιμη στα χρηματιστήρια συναλλάγματος και δε θα μπορεί να δεχτεί κερδοσκοπικές - υποτιμητικές επιθέσεις. Γι’ αυτό όσοι μιλούν για υποτίμηση απλώς τρομοκρατούν τους πολίτες. Με τον τρόπο αυτό μετάβασης στο εθνικό νόμισμα, δηλαδή, ισοτιμία ένα προς ένα και στη συνέχεια το «κλείδωμά» της, δε θα αυξηθούν οι τιμές των εισαγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών και άρα δε θα υπάρξουν πληθωριστικές πιέσεις. Παράλληλα η Ελλάδα δε θα χρειάζεται να σπαταλάει τα συναλλαγματικά αποθέματά της από τις εξαγωγές προϊόντων, τον τουρισμό και τη ναυτιλία σε μια απέλπιδα προσπάθεια να στηρίξει την επιθυμητή ισοτιμία της Νέας Δραχμής. ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ Όλες οι καταθέσεις, ιδιωτών και επιχειρήσεων, μπορούν να παραμείνουν σε ευρώ και να αποτελούν καταθέσεις σε συνάλλαγμα. Έτσι οι πολίτες, από την πρώτη στιγμή, δε θα ανησυχούν ότι μπορεί να υπάρξει μείωση της περιουσίας τους από μια υποτιθέμενη υποτίμηση της δραχμής. Επειδή, από την αρχή, όλες οι συναλλαγές θα γίνονται στο εθνικό νόμισμα, όταν εκταμιεύονται οι καταθέσεις στην εσωτερική αγορά θα μετατρέπονται σε δραχμές, πάντα με ισοτιμία ένα προς ένα. Αντίθετα όταν εκταμιεύονται για πληρωμές στο εξωτερικό, όπως εισαγωγές προϊόντων, τουρισμό, σπουδές, υγεία κτλ. σε ευρώ. ΕΠΑΡΚΕΙΑ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑΤΟΣ Η πληρωμή των υποχρεώσεων ιδιωτών και επιχειρήσεων στο εξωτερικό π.χ. για την εισαγωγή προϊόντων, θα γίνεται σε συνάλλαγμα, είτε από αυτό που θα διαθέτουν οι ενδιαφερόμενοι στους λογαριασμούς τους, είτε από τη μετατροπή δραχμών σε ευρώ, δολάρια κλπ. μέσω των Τραπεζών, όπως γινόταν πριν την είσοδο στην Ευρωζώνη. Το ίδιο θα γίνεται και για τα δάνεια που έχουν επιχειρήσεις ή ιδιώτες σε τράπεζες του εξωτερικού, όχι όμως και για τα δάνεια (ELA κλπ.) που έχει χορηγήσει η ΕΚΤ στα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα, τα οποία θα ρυθμιστούν όπως το χρέος (βλέπε στη συνέχεια). Καμιά ανησυχία δεν πρέπει να υπάρχει για την επάρκεια συναλλάγματος. Το Ισοζύγιο Εξωτερικών Συναλλαγών της χώρας είναι ισοσκελισμένο. Η Ελλάδα, δηλαδή, από τις εξαγωγές προϊόντων, από τον τουρισμό και τη ναυτιλία εισπράττει το απαραίτητο συνάλλαγμα για να πληρώνει όλες τις εισαγωγές που κάνει σήμερα. Ούτε ελλείψεις θα υπάρξουν, ούτε δελτίο χρειάζεται να επιβληθεί σε κάποια αγαθά. Το Ισοζύγιο από ένα έλλειμμα 18 δις. ευρώ το 2009, παρουσίασε ένα μικρό πλεόνασμα το 2015, λόγω της εσωτερικής υποτίμησης των τελευταίων έξι ετών, που μείωσε τα εισοδήματα άρα και τις εισαγωγές, ενώ οι εξαγωγές σημείωσαν μικρή, σχετικά, αύξηση. Το πλεόνασμα του Ισοζυγίου θα ήταν αρκετά μεγαλύτερο αν δεν είχε αλλάξει, από τον Ιούνιο του 2015, αναδρομικά από το 2013, ο τρόπος υπολογισμού του που π.χ. στις εισαγωγές περιλαμβάνει ποσό 1,5 δις, ευρώ από το λαθρεμπόριο ναρκωτικών, καπνού κλπ. Σημειώνουμε ότι στο σχετικό Δελτίο Τύπου της Τράπεζας της Ελλάδος για το 2014 το Ισοζύγιο εμφανίζει πλεόνασμα 1,8 δις. ευρώ. Μια χώρα υποτιμάει το νόμισμά της για ένα και μοναδικό λόγο, προκειμένου να καλύψει το έλλειμμα του Ισοζυγίου Εξωτερικών Συναλλαγών. Στην Ελλάδα όμως το έλλειμμα έχει μηδενιστεί και γι’ αυτό δεν απαιτείται υποτίμηση της Νέας Δραχμής. Η υποτίμηση έχει γίνει ήδη, είναι η εσωτερική υποτίμηση που μείωσε μισθούς, συντάξεις και τ’ άλλα εισοδήματα, δε χρειάζεται λοιπόν και νομισματική υποτίμηση. Ο κ. Βιλιάρδος εκφράζει την ανησυχία του ότι το Ισοζύγιο μπορεί να γίνει και πάλι έντονα ελλειμματικό λόγω αντιποίνων από την πλευρά των δανειστών. Θεωρούμε ότι εμπορικά αντίποινα δε θα υπάρξουν γιατί οι δανειστές έχουν να χάσουν περισσότερα από ό,τι η Ελλάδα. Στις διεθνείς σχέσεις, σε αντίθεση με τις προσωπικές, κυριαρχούν τα συμφέροντα και όχι η εκδίκηση. Σε κάθε περίπτωση όμως μια ανεξάρτητη ελληνική κυβέρνηση μπορεί να λάβει πολλά μέτρα προστασίας του Ισοζυγίου, στο σκέλος των εισαγωγών, τα οποία δεν μπορούμε, λόγω χώρου, να αναπτύξουμε εδώ. ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ Το τεράστιο Δημόσιο Χρέος (321 δις. το 2015) είναι αδύνατο να αποπληρωθεί και αυτό το γνωρίζουν οι πάντες. Οι συζητήσεις για τη βιωσιμότητα του χρέους αποσκοπούν στο να μπορεί η Ελλάδα να πληρώνει, κάθε χρόνο, τους τόκους ανακυκλώνοντας το κεφάλαιο, δηλαδή, να παίρνουμε νέα δάνεια με τα οποία θα πληρώνουμε τα παλιά που λήγουν (ωριμάζουν). Όταν η Ελλάδα θωρακίσει την οικονομία της με τη Νέα Δραχμή και δε θα μπορούν οι δανειστές να την εκβιάζουν, με στέρηση της ρευστότητας και το κλείσιμο των τραπεζών, θα προχωρήσει στη λύση για το χρέος. Πρώτη άμεση ενέργεια θα είναι η καταγγελία των τριών Δανειακών συμβάσεων και η παύση αποπληρωμής των τοκοχρεολυσίων κάτι που θα οδηγήσει σε μια χρονοβόρα συνολική επαναδιαπραγμάτευση με τις διάφορες κατηγορίες πιστωτών. Δεύτερη ενέργεια θα είναι ο λογιστικός έλεγχος του χρέους για να καθοριστεί ποιο τμήμα του είναι παράνομο, αθέμιτο και επονείδιστο και κατά συνέπεια, με βάση το διεθνές δίκαιο, μπορεί να διαγραφεί. Τρίτη ενέργεια θα είναι η άμεση διεκδίκηση από τη Γερμανία, με επίσημη ρηματική διακοίνωση, του αναγκαστικού κατοχικού δανείου, των πολεμικών επανορθώσεων και τις αποζημιώσεις των θυμάτων. Σύμφωνα με το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους οι συνολικές γερμανικές οφειλές ανέρχονται σε 278,7 δις. ευρώ. Το πιο σημαντικό όπλο που θα διαθέτει η Ελλάδα, όταν θα έχει επιστρέψει στο εθνικό νόμισμά της, είναι η αποπληρωμή του όποιου χρέους αναγνωριστεί, σε Νέες Δραχμές. Το Δημόσιο Χρέος σήμερα, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό του (εκτός από το χρέος προς το ΔΝΤ), δεν είναι σε συνάλλαγμα, αλλά στο «εθνικό» νόμισμα της χώρας το ευρώ. Για το λόγο αυτό όταν βγούμε από την Ευρωζώνη, δεν πρέπει να πληρώσουμε το χρέος σε συνάλλαγμα αλλά στο νέο εθνικό νόμισμά μας. Θα κάνουμε, δηλαδή, ότι έγινε το 2001 – 2002 που μπήκαμε στο ευρώ. Θυμίζουμε ότι το 2001 το 75% του χρέους ήταν εσωτερικό, σε δραχμές (36 τρισεκ. δρχ.) και σε μια νύχτα, την 1-1-2002, μετατράπηκε σε ευρώ (105 δις. ευρώ), έτσι έγινε χρέος σε συνάλλαγμα αφού η χώρα μας δεν μπορεί να «κόψει» ευρώ. Ο Τζόρτζ Φρίντμαν, διευθυντής του αμερικανικού ιστότοπου Stratfor έγραψε (Απρίλιος ’15) ένα άρθρο στο οποίο, μεταξύ άλλων, λέει: «Οι Έλληνες θα μπορούσαν να τυπώσουν δραχμές και να ανακοινώσουν, όχι να προτείνουν, ότι το χρέος τους θα πληρωθεί σ’ αυτό το νόμισμα». Με τη Νέα Δραχμή η Ελλάδα θα ξεκινήσει τη χρηματοδότηση ενός μεγάλου εθνικού προγράμματος δημόσιων και ιδιωτικών παραγωγικών και μόνο επενδύσεων. Από την πρώτη στιγμή η κατάσταση θα σταματήσει να επιδεινώνεται και προοδευτικά θα αρχίσει να βελτιώνεται. Η αύξηση της νομισματικής κυκλοφορίας θα κατευθύνεται αποκλειστικά σε νέες παραγωγικές επενδύσεις στον αγροτικό τομέα, τη βιοτεχνία και τη βιομηχανία. Οι μισθοί και οι συντάξεις θα αυξάνονται και η ανεργία θα μειώνεται σταδιακά όσο θα αυξάνεται το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ). Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ Ο Βασίλης Βιλιάρδος θέτει, μεταξύ των άλλων και το ερώτημα αν είναι η Ελλάδα γεωπολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά σε θέση να προβεί σε τέτοιου είδους ενέργειες χωρίς να υποστεί σοβαρότατες απώλειες, όσον αφορά την εδαφική ακεραιότητα της. Το βέβαιο είναι ότι μια χρεοκοπημένη χώρα, με κατεστραμμένη οικονομία, σε κοινωνική αποσύνθεση, δεν μπορεί να υπερασπιστεί σήμερα τα εθνικά συμφέροντά της, Θυμίζουμε ότι οι δανειστές, μέσω των Μνημονίων, επιβάλλουν ακόμη και τη μείωση του προϋπολογισμού των Ενόπλων Δυνάμεων. Η Ελλάδα κυβερνάται ουσιαστικά από την Ύπατη Αρμοστεία των δανειστών που δεν ελέγχουν μόνο την οικονομία της αλλά επιβάλλουν τα γεωπολιτικά συμφέροντά τους. Η χώρα μας δε χρειάζεται αφεντικά που αποφασίζουν για την τύχη της, αλλά συμμάχους των οποίων τα συμφέροντα ταυτίζονται με αυτά του ελληνισμού. Όσο η χώρα μας παραμένει δεδομένη, ούτε πραγματικούς συμμάχους μπορεί να αποκτήσει ούτε κανείς την παίρνει στα σοβαρά, τη θεωρούν δεδομένη, της ζητάνε ό,τι θέλουν και την κάνουν ό,τι θέλουν, όπως θα συμπεριφέροντο σε μια αποικία. Βασικό στοιχείο της γεωπολιτικής στρατηγικής της Ελλάδας, για να προστατευτεί έναντι εχθρών και «φίλων» είναι να πάψει να θεωρείται δεδομένη. Η πρώτη και αποφασιστική ενέργεια προς αυτή την κατεύθυνση είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη και η αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας. Ο κ. Βιλιάρδος θέτει και πολλά άλλα ερωτήματα που δεν μπορούν να απαντηθούν στον περιορισμένο χώρο ενός άρθρου. Οι αναγνώστες που ενδιαφέρονται για ένα σχέδιο σωτηρίας της Ελλάδας μπορούν να διαβάσουν το βιβλίο του γράφοντος «Η Επανάσταση του Grexit – Το Σχέδιο» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη, με πρόλογο της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη (πρώην πρύτανης και καθηγήτρια Οικονομικών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας), ενώ το κεφάλαιο «Η Γεωπολιτική Διάσταση» έχει γράψει ο Κωνσταντίνος Γρίβας (διδάσκει στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, στο τμήμα Τουρκικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Σχολή Εθνικής Άμυνας και στη Σχολή Διοίκησης και Επιτελών της Πολεμικής Αεροπορίας). Κλείνοντας θα θέλαμε να τονίσουμε ότι τίποτα δεν είναι εύκολο. Όλα εξαρτώνται από την αποφασιστικότητα των Ελλήνων να επιβιώσουν με αξιοπρέπεια και να αποκαταστήσουν την εθνική κυριαρχία της χώρας τους, για τους ίδιους, για τα παιδιά τους, για την πατρίδα τους. Θα είναι ένας αγώνας ζωής ή θανάτου με τους πανίσχυρους δανειστές, τους εγχώριους δωσίλογους και την «πέμπτη φάλαγγα» των Μαζικών Μέσων Προπαγάνδας (ΜΜΠ). analyst.gr Δευτέρα 18 Απριλίου 2016

Ο Ντάνιελ Γκρος αποκαλύπτει τον βρώμικο ρόλο του ΔΝΤ: Θα είχε χρεοκοπήσει, η Ελλάδα το έσωσε – να φύγει για να σωθεί η Ευρώπη!

Κυριακή, 17 Απριλίου 2016 Ο οικονομολόγος και διευθυντής του Κέντρου Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής, Ντανιέλ Γκρος σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα επιτίθεται με σφοδρότητα κατά του ΔΝΤ και του βρώμικου ρόλου που διαδραματιζει κατά της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης. Ο κορυφαίος οικονομολόγος όμως εγκαταλείπει τις «πολιτικά ορθές» δεσμεύσεις και εξαπολύει μία πρωτοφανούς σφοδρότητας επίθεση, αποκαλύπτοντας ότι «Το ΔΝΤ θησαύρισε από την Ελληνική κρίση»! Συγκεκριμένα ο Γκρος αναφέρει ότι ολόκληρο το ΔΝΤ συντηρείται από το Ελληνικό πρόγραμμα και τους ιλιγιώδεις τόκους που έχει επιβάλλει. «Εάν δεν υπήρχε η Ελλάδα, το ΔΝΤ θα είχε χρεοκοπήσει! Δεν έχει καμμία δουλειά στην Ευρώπη, οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι δεν μπορούν πλέον να πληρώνουν το ΔΝΤ»! Καρκίνωμα λοιπόν το ΔΝΤ για την Ελλάδα και την Ευρώπη, χωρίς χρησιμότητα η παρουσία του. Αυτά που γράφαμε από το 2009, όταν ο πολιτικός εγκληματίας Παπανδρέου μεθόδευε την δολοφονία της χώρας μαζί με το ΔΝΤ. Από το στόμα ενός κορυφαίου οικονομολόγου, ο οποίος μάλιστα τάσσεται από το 2013 υπέρ του κουρέματος του Ελληνικού χρέους. Και υπάρχουν ακόμα ντόπια απολιθώματα που υπερασπίζονται το ΔΝΤ. Να είστε σίγουροι ότι δεν το κάνουν με το αζημίωτο. Όλη η συμμορία μαζί με τα κοράκια, θησαύρισαν από την καταστροφή της Ελλάδας, όπως γίνεται όπου έχει επέμβει το ταμείο...... Ολh η συνεντευξη στο Έθνος της Κυριακής

Essais: Le FMI et sa dictature

Essais: Le FMI et sa dictature

Θεωρίες συνωμοσίας ή μία ανάλυση που μπορεί να έχει βάση;

Θεωρίες συνωμοσίας ή μία ανάλυση που μπορεί να έχει βάση; Στη δημοσιογραφία πάντως η πληροφόρηση είναι θησαυρός. Διαβάστε την ανάλυση του Κρεσέντσιο Σαντζίλιο στο site του Μιχάλη Ιγνατίου και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα… Δεν είναι μήτε φαντασία μήτε παράκρουση η ιδέα (αλλά και η βεβαιότητα) πως υπάρχει προ πολλού ένα σχέδιο καταβαράθρωσης όλου του ελληνικού κόσμου – στην Ελλάδα και στη Κύπρο. Και τα γεγονότα ως τώρα μάλλον το επιβεβαιώνουν. Το σχέδιο πρέπει να έχει αρχίσει περίπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80, με το πρώτο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και τις αντιαμερικανικές «κορώνες» με τις οποίες άφθονα συνοδευόταν και οι οποίες θα μπορούσαν σιγά-σιγά να «διαφθείρουν» τον ελληνικό λαό, «ταγμένο» στο δυτικό άρμα (ποιός είπε: Ανήκομεν στην Δύση;!), και να τον στρέψει προς ανατολάς, με όλες τις συνέπειες που θα προέκυπταν. Έτσι, αργά αλλά σίγουρα, και μόνο με οικονομικά μέσα (τώρα πια τόσο εξελίχθηκε το «σύστημα», που δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς όπλα για να διαλύσεις ένα κράτος και έναν λαό: αρκούν και με το παραπάνω τα…χρήματα!) η εφαρμογή του σχεδίου μπήκε σε κίνηση αρχικά με στόχο την ελληνική βιομηχανία: ένας συνεχής αφανισμός των βιομηχανικών δομών όπου, με κάποιο τρόπο (υπάρχουν τόσοι τρόποι!) μια μια στις βιομηχανίες στέρευαν τα λεφτά, έπρεπε να μειωθεί το εργατικό προσωπικό, υπήρχε ανυπέρβλητη αδυναμία αγοράς υλικών και βέβαια πώλησης προϊόντων, έως ότου η συρρίκνωση έφτανε σε τέτοιο σημείο φθοράς που η μόνη λύση ήταν πια το κλείσιμο. Ορισμένες βιομηχανικές μονάδες, και μεγάλου μεγέθους, δήθεν τις αναλάμβαναν οι ξένοι (συνήθως Γερμανοί), αλλά μόνο και μόνο για να απολύσουν τους εργαζομένους και να βάλουν λουκέτο μη έχοντας κανέναν συμφέρον να λειτουργήσουν. Η συνέπεια όλης αυτής της διαδρομής ήταν μια και τραγική: δεν θα υπήρχε πλέον καμία ελληνική βιομηχανική παραγωγή άξια λόγου και όλα τα προϊόντα θα έπρεπε να εισαχθούν από το εξωτερικό, αρχίζοντας από τα οικιακά μέχρι και τα λεωφορεία των αστικών και μη συγκοινωνιών! Συνάμα, το χρηματοδοτικό σύστημα «στραγγάλιζε» μια μετά την άλλη και τις ελληνικές βιοτεχνίες, η παραγωγή των οποίων επισκίαζε πολύ και επηρέαζε αρνητικά τις εισαγωγές ξένων προϊόντων στην Ελλάδα: μέγα φταίξιμο, για το οποίο η ελληνική βιοτεχνία έπρεπε να τιμωρηθεί και να εξοντωθεί, όπερ και έγινε με σεβαστή μεθοδικότητα. Και στη βιομηχανία και στη βιοτεχνία το κεντρικό ρόλο στον αφανισμό έπαιξε φυσικά το ελληνικό τραπεζικό κατεστημένο, το οποίο προδοτικά και σε αγαστή συνεργασία (και υπακοή) με τις μεγάλες, κεντρικές ή όχι, τράπεζες των δυτικών χωρών και την εποπτεία και έμπνευση των αμερικανικών τραπεζικών λόμπι, διέλυσαν μέσα σε 15 χρόνια όλον περίπου τον ελληνικό βιομηχανικό ιστό, αφήνοντας ελάχιστα απομεινάρια που τα επόμενα και παρόντα «Μνημόνια» πάνε να εξαϋλώσουν με γοργούς ρυθμούς. Στη δεκαετία του ’80 ο μόνος τομέας που παρέμεινε άθικτος ήταν ο γεωργικός, όπου δημιουργήθηκαν πολλές εστίες χρηματοδότησης του αγροτικού κόσμου, υποστήριξης του εισοδήματός του και διευκόλυνσης των αναγκών του, είτε μέσω υλικών προνομίων είτε μέσω φορολογικών ευεργετημάτων. Η σχετική κρατική παρέμβαση υπήρξε ιδιαίτερα ευνοϊκή (δεν είναι του παρόντος η ανάλυση των παράπλευρων αρνητικών αποτελεσμάτων αυτής της άπλετης αγροτικής ευνοιοκρατίας). Οπότε στην ουσία παράλληλα με την καταβύθιση της βιομηχανίας προχωρούσε μια γεωργική φαινομενικά ανάταση, ειδικά με τις άφθονες κοινοτικές επιδοτήσεις με τις οποίες πλούτισαν οι αγρότες, ενώ οι υποχρεωτικές αλλαγές καλλιεργειών διαστρέβλωσαν το ελληνικό γεωργικό τοπίο, και αυτό φάνηκε μερικά χρόνια μετά όταν η εγχώρια παραγωγή τόσο μειώθηκε που άρχισαν μαζικές εισαγωγές αγροτικών προϊόντων από το εξωτερικό. Ήταν φυσικό και έπρεπε να μη δοθεί η εντύπωση μιας ολικής καταστροφής και να δοθεί στον λαό η εντύπωση ότι όλα πάνε καλά, αφού το πρώτο στοιχείο που δηλώνει μια ευμάρεια είναι η δυνατότητα εξεύρεσης τροφής: όταν ο κόσμος βρίσκει τα φαγώσιμα που θέλει, δεν μπορεί παρά να πειστεί πως ζει στον καλύτερο δυνατό κόσμο και εύκολα υπερβαίνει την παρατήρηση της μείωσης της ελληνικής παραγωγής και αύξησης των ξένων προϊόντων. Και ποσώς τον ενδιαφέρει αυτό όταν, επιπλέον, μέσω των «έξυπνων» τραπεζικών «προγραμμάτων», το χρήμα ρέει αβίαστα με το ένα δάνειο πάνω στο άλλο και την προοπτική γρήγορης και ανώδυνης εξόφλησης με τις τόσες πιστώσεις στη διάθεση να κυκλοφορούν και να υπόσχονται ευτυχία και επιτυχία. Με τόσο χρήμα στις τράπεζες και στις τσέπες, τί σημασία αν αυτός ο ίδιος κόσμος δεν αγόραζε πια ελληνικά βιομηχανικά και γεωργικά προϊόντα διότι η ελληνική βιομηχανία δεν υπήρχε σχεδόν πια και τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα όλο και λιγόστευαν εξαιτίας της διάλυσης των αγρών: καμία τέτοια σκέψη δεν περνούσε από το μυαλό του μιας και είχε την ευχέρεια να αγοράσει ανάλογα ξένα, μπορεί και καλύτερα, κατά τη γνώμη του! Βέβαια, στο σχέδιο μελετήθηκε επακριβώς και όλο το παράλληλο «σύστημα διαφθοράς» που έπρεπε να μεγιστοποιηθεί, να επεκταθεί και να οριστικοποιηθεί ει δυνατόν σε όλο το φάσμα των ιδιωτικών και δημοσίων σχέσεων. Ειδικά όμως, και με ειδική προσοχή και σκοπιμότητα, στον μεγάλο κόσμο του Δημοσίου όπου το φαγοπότι μπορούσε να κρυφτεί μέσα σε δαιδαλώδεις ατραπούς. Το αποτέλεσμα; Μια «τρύπα» τεραστίων διαστάσεων για μια μικρή οικονομία σαν την ελληνική: 320 δισεκατομμύρια ευρώ – είπαν – στην δημόσια διαχείριση (και τώρα μας λένε πως το χρέος ήταν 800 δις, αλλά φοβήθηκαν να το πουν!), ένα βάραθρο που επιδεινώθηκε δραματικά όταν η Κεντρική Τράπεζα της ΕΕ, αγοράζοντας τα ιδιωτικά ως τότε δάνεια της Ελλάδας από τις αντίστοιχες τράπεζες, τα μετέτρεψε σε δημόσια μεταβιβάζοντας τα στα αντίστοιχα κράτη των ιδιωτικών τραπεζών έτσι ώστε αυτά να γίνουν απ’ τη μια μέρα στη άλλη, εκ του μηδενός, οι μεγαλύτεροι και σκληρότεροι πιστωτές της Ελλάδας δίχως να έχουν δώσει ποτέ αυτά λεφτά στην Ελλάδα και η Ελλάδα να βρεθεί χωρίς χρήμα και με χρέη δυσβάσταχτα προς τους εταίρους της ΕΕ. Όλοι γνωρίζουμε τώρα τις συνέπειες των Μνημονίων και το γεγονός ότι το ένα Μνημόνιο είναι έτσι διαμορφωμένο ώστε να χρειαστεί κάποια στιγμή και ένα επόμενο. Με αυτόν τον τρόπο, μετά τις φάσεις της βιομηχανικής εξόντωσης και της βιοτεχνικής εξάρθρωσης, της καταστροφής του κοινωνικού ιστού μέσω της σταδιακής εκμηδένισης αμοιβών και συντάξεων συμπεριλαμβανομένων και των δυνατοτήτων περίθαλψης στην υγεία, ενώ το ιδιωτικό χρέος προς τις τράπεζες γίνεται ανεπούλωτη πληγή, η τελευταία (και φαρμακερή) φάση, το 3ο Μνημόνιο, φαίνεται πως προβλέπει την εξαφάνιση και του αγροτικού πλέγματος, του μοναδικού δικτύου επιβίωσης που θα μπορούσε να βοηθήσει τον ελληνικό λαό να μείνει στην επιφάνεια και να μη βουλιάξει. Με λιγοστές εξαγωγές, με μειωμένες εισαγωγές, η αγροτική παραγωγή για εγχώρια χρήση παρέμενε η τελευταία σωτήρια λέμβος. Τα μνημονιακά μέτρα που με επιμονή τώρα ζητούν να χτυπηθούν όλες οι γεωργικές δραστηριότητες, είναι φανερό πως αποσκοπούν σε μόνο μια έκβαση: στην εξουδετέρωση της αγροτικής παραγωγής και γενικά στην εξαφάνιση των περισσότερων ενεργειών που σχετίζονται με την εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που παρουσιάζει η επιφάνεια της γης. Εάν και η παραγωγικότητα της γης ακυρωθεί και λείψουν δραματικά τα προϊόντα της γης, θα μείνουν μόνο τα προϊόντα εισαγωγής (όσο περισσότερο περιορισμένης λόγω έλλειψης χρημάτων) και δεν υπάρχει πιθανότητα πιστωτικής άνεσης διότι οι τραπεζικές πηγές ελαχιστοποιούνται, τότε ο στραγγαλισμός του πληθυσμού είναι η τελική καταδίκη της Ελλάδας. Και αυτό όλα δείχνουν πως είναι ο τελικός σκοπός του σχεδίου. Για την αποφυγή αυτής της κατάστασης είναι δυνατόν οι πιστωτές να ζητήσουν από την Ελλάδα να πουλήσει όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της, πάνω στην επιφάνεια της γης όπως και μέσα στον θαλάσσιο χώρο, με αποτέλεσμα όλη η χώρα να βρεθεί στα χέρια ξένων αγοραστών. Ακραία περίπτωση μεν, διόλου αμελητέα δε. Και δεν αναφέρομαι εδώ σε όλη τη σκευωρία που υφαίνεται και εκδηλώνεται (όσο παράλογο αυτό κι αν φαίνεται) και αποσκοπεί στην πολλαπλή υποβάθμιση της ελληνικής γλώσσας και εκμηδένιση της ελληνικής παράδοσης και ιστορικής/γεωγραφικής οντότητας. Μη ξεχνάμε τη παρότρυνση του Κίσσιντζερ για τον «ατίθασο ελληνικό λαό» που «μας παρενοχλεί στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής»(Turkish Daily News 17.2.97, Η Καθημερινή 24.8.97 και Το Βήμα της Κυριακής 31.8.97). Άλλο ένα κεφάλαιο που χρειάζεται ξεχωριστή, αλλά και επείγουσα πραγμάτευση. Μόνο που, ευτυχώς, η κατάπτωση της εκμετάλλευσης των ικανοτήτων της γης από γεωργική άποψη μπορεί να αντισταθμιστεί και να αντιμετωπιστεί με άλλου είδους εκμεταλλεύσεις, χωρίς να αγνοηθεί όμως και η γεωργική. Το ελληνικό υπέδαφος είναι πάμπλουτο σε ορυκτά. Και η εκμετάλλευση αυτών των ορυκτών είναι τεράστια και ωραία πρόκληση για αποδοτικές – σε παγκόσμια κλίμακα – επενδύσεις, ιδίως αν αυτές γίνουν με ελληνικά κεφάλαια που τώρα βρίσκονται ασφαλή βέβαια (ως πότε όμως;!) αλλά άγονα σε ξένες τράπεζες και που θα είναι δυνατόν να δημιουργήσουν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας αν διευκολυνθούν οι διαδικασίες δραστηριοποίησης των πρωτοβουλιών εισαγωγής τους στην Ελλάδα. Με αυτή την προοπτική λοιπόν αξίζει τον κόπο να αναφερθούν εδώ τα γεωλογικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας ανάμεσα στις 28 χώρες της ΕΕ αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Και τότε να ειπωθεί ότι η Ελλάδα είναι στην ΕΕ πρώτη σε βωξίτη, σε ψευδάργυρο, σε αλουμίνα και σε χρωμίτη, ενώ παγκοσμίως είναι πρώτη σε περλίτη, νικέλιο, υδρομαγνησίτη και λευκόλιθο. Επιπλέον η Ελλάδα είναι πρώτη στην Ευρώπη και δεύτερη στον κόσμο σε μπετονίτη. Όσο για τον χρυσό, τα τρία μεγαλύτερα κοιτάσματα στην Ευρώπη βρίσκονται στην Μακεδονία και στην Θράκη, με αξίες που ξεπερνούν τα 70 δις ευρώ. Εξάλλου η Ελλάδα βρίσκεται στην 32η θέση παγκοσμίως για κατοχή χρυσού: 112,5 τόνους (στοιχεία Μαρτίου 2015). Πολύ σημαντικές επιδόσεις θα μπορούν να επιδείξουν και οι επενδύσεις σε δυο αστείρευτες πηγές ενέργειας: στην ηλιακή και στην αιολική, στις οποίες η Ελλάδα, λόγω της ειδικά ευνοϊκής γεωγραφικής θέσης της, παρουσιάζει σπουδαίες δυνατότητες, όχι μόνο για την κάλυψη των εγχωρίων αναγκών, αλλά και για εξαγωγές με πρόσθετο κέρδος. Συγχρόνως επιτυγχάνεται και μεγάλη μείωση εισαγωγών πετρελαίου και συναφών εξόδων. Μια άλλη αλήθεια είναι ότι η μορφολογία του εδάφους της Ελλάδας ευνοεί μια δυναμική κτηνοτροφική παραγωγή, ενώ η καθαριότητα των ελληνικών θαλασσών μπορεί να γίνει πρόδρομος μιας εκτεταμένης ιχθυοκαλλιέργειας με σημαντικά εξαγωγικά μερίδια. Εκτός τούτου, το κλίμα στην Ελλάδα δίνει ευχέρεια νέων, «πρωτότυπων» και άφθονων αγροτικών παραγωγών (φρούτα, λαχανικά, όσπρια) η χρηματική αξία των οποίων είναι δυνατόν να διαμορφωθεί σε αξιόλογα ύψη εάν έχουμε υπόψη μας ότι αυτά τα νέα, λίγο-πολύ εξωτικά αγροτικά προϊόντα, είναι ανάρπαστα σε πάμπολλες χώρες και επιπλέον ακριβά, δηλαδή κερδοφόρα για την Ελλάδα. Μια άλλη επωφελής λύση είναι η ενισχυμένη προώθηση των μεταποιημένων αγροτικών προϊόντων. Όλων αυτών δοθέντων, επομένως, είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι επενδύσεις – προπαντός ελληνικές, αλλά και αλλοδαπές – διαθέτουν ένα πολύ ευρύ φάσμα προσαρμογής και ανάπτυξης με σημαίνουσες προοπτικές κέρδους για τους επενδυτές, μείωσης της ανεργίας και ασφαλούς παραγωγής πλούτου για την χώρα. Τα εκατοντάδες εκατομμύρια (ίσως και δις) ευρώ στις ξένες τράπεζες των Ελλήνων φοροφυγάδων ή μη, καθαρού ή βρώμικου χρήματος, με κατάλληλες κινήσεις εκ μέρους της κυβέρνησης και με ενδεδειγμένα, στοχευμένα προγράμματα πιστεύω πως είναι σε θέση να βάλουν πάλι την Ελλάδα σε τροχιά ανάτασης και βελτίωσης όλων των οικονομικών παραμέτρων, καταργώντας ένα ικανό μέρος των δυσάρεστων επιπτώσεων από τα καταστρεπτικά Μνημόνια. Η ύπαρξη καλής διάθεσης και βούλησης εξόδου από το τέλμα όπως και η αναγκαιότητα της ιδέας του καλού της πατρίδας από όλους τους ενδιαφερόμενους, είναι αναμφίβολο πως, και μέσα σε ένα χρόνο μόνο, η καλυτέρευση της γενικής κατάστασης θα είναι ορατή. Εάν προστεθεί επίσης και κάποια πολιτικο-οικονομική επιτυχία με τους ξένους πιστωτές, τότε η εικόνα της Ελλάδας δεν μπορεί παρά να εμφανιστεί κάτω από πολύ πιο ευνοϊκό φως. Τέλος, η θεώρηση της πορείας της μελλοντικής ελληνικής οικονομίας δεν μπορεί να μην περιλάβει και την επείγουσα εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στις θαλάσσιες περιοχές από το Ιόνιο στην Μεσόγειο. Αυτό βέβαια προϋποθέτει την κήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ, ειδικά εκείνης νότια της Κρήτης. Γνωρίζουμε πως υπήρξαν στο παρελθόν επίμονες πιέσεις των ΗΠΑ ώστε η Ελλάδα να μη προβεί σε τέτοιου είδους κήρυξη! Η σημερινή Ελλάδα όμως, με το νερό στο λαιμό, δεν έχει πια την πολυτέλεια να αγνοήσει το συμφέρον της για να ευχαριστήσει τους Αμερικανούς και κατ’ επέκταση τους Τούρκους! Γι’ αυτόν τον λόγο η επιβίωση του ελληνικού λαού προέχει και πρέπει να γίνει ο μοχλός για «ανυπακοή» στις «επιθυμίες» των τουρκο/αμερικάνων και παράλληλη γρήγορη πραγματοποίηση της ΑΟΖ. Αμέσως προηγουμένως όμως επείγει αφάνταστα η σύναψη μιας οικονομικο-στρατιωτικής συμφωνίας με Κύπρο και Ισραήλ, δυο χώρες που ήδη διαθέτουν δικές τους ΑΟΖ εκμεταλλεύσιμες, και ιδίως με Ισραήλ, η μόνη χώρα στον κόσμο που έχει την δυνατότητα και τη δύναμη να μην ανέχεται τις αμερικάνικες «απαιτήσεις» γιατί είναι οι ΗΠΑ που έχουν ανάγκη από το Ισραήλ και όχι το αντίθετο! Με τη δύναμη αυτής της συμφωνίας η Ελλάδα πολύ πιο εύκολα μπορεί να κηρύξει την ΑΟΖ της εφόσον έχει υπογράψει και την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας που της δίνει αυτό το δικαίωμα ανεξάρτητα απ’ την ύπαρξη τυχόν ενστάσεων όμορων χωρών. Άλλο τα 12 μίλια για τα οποία η Τουρκία επικαλείται το casus belli, όσο παράνομο κι αν είναι, και άλλο η ΑΟΖ προστατευμένη από την διεθνή Σύμβαση (την οποία μόνο η Τουρκία και η Βενεζουέλα δεν υπέγραψαν). Στην τραγική κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα δεν έχει τίποτα να χάσει και πολλά να κερδίσει με την ΑΟΖ και το Ισραήλ στρατιωτικό σύμμαχο. Εξάλλου από την ελληνική ΑΟΖ και οι ΗΠΑ θα μπορούν να έχουν και οφέλη, πράγμα μάλλον αδύνατο εάν η ΑΟΖ πέσει στα χέρια της Τουρκίας. Και είναι αναμφισβήτητο ότι ορίζοντας η Ελλάδα την δική της ΑΟΖ με νομότυπη βάση τις διεθνείς Συμβάσεις, κανείς δεν θα της κηρύξει πόλεμο διότι κανείς δεν είναι τόσο τρελός να διακινδυνεύσει μια παγκόσμια σύρραξη. Απλά χρειάζεται τόλμη, αποφασιστικότητα, θέληση και επιμονή. Καιρός είναι η ελληνική κυβερνητική ηγεσία να επιδείξεις αυτές τις αρετές για την ανάληψη της μόνης πολιτικής που απομένει προς το συμφέρον και το μέλλον του ελληνικού λαού.