BREXIT:
Ιούνιος 26, 2016 by Ανδρέας Μουντζουρούλιας
H 23η Ιουνίου είναι η ημέρα που πλέον θα γραφτεί στις πιο ”χρυσές” σελίδες της παγκόσμια ιστορίας. Πολλοί ίσως θεωρήσουν υπερβολική αυτή την τοποθέτηση, όμως ας αναλoγιστούμε το εξής.
Πότε άλλοτε η παγκόσμια γραφειοκρατία και η Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη βρέθηκε στο καναβάτσο; Το ”χαστούκι” των Βρετανών ήταν ηχηρό όσο ποτέ. Μετά από δεκαετίες, οι παγκοσμιοποιητές έχασαν με μεγάλο νικητή τα Εθνη Κράτη, την Εθνική Κυριαρχία και την Δημοκρατία.
Το Brexit αντιπροσωπεύει το μεγάλο πατριωτικό ή εθνικιστικό κίνημα που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, το οποίο βρισκόταν σε αναμονή εδώ και περίπου δύο δεκαετίες και πλέον είναι έτοιμο σαν ”τσουνάμι” να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα. Ο στόχος αυτών των κινημάτων ένας και μοναδικός. Να μπει τέλος στην Ευρώπη της λιτότητας και του πολυπολιτισμού και να αναδειχθεί μια νέα Ευρώπη, μια Ευρώπη των Εθνών.
Αυτή η ιδέα, αυτό το κίνημα, έχει πλέον μεταφερθεί και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, με κύριο εκφραστή τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίοις είναι έτοιμος να δώσει ένα τέλος στην κυριαρχία των ”γερακιών”.
Οι Βρετανοί με την τοποθετησή τους απέρριψαν τις ψεύτικες υποσχέσεις της παγκοσμιοποίησης.
Ένα από τα πιο ισχυρά έθνη στον πλανήτη, που ναι μεν για να είμαστε δίκαιοι κυριάρχησε με το λεγόμενο ”διαίρει και βασίλευε”, διαπράττοντας εγκλήματα στις αποικίες του και παίζοντας έναν ”βρώμικο” ρόλο και στα ελληνικά δεδομένα, με τρανό παράδειγμα την Κύπρο, αποφάσισε πως δεν θέλει να είναι πλέον πιόνι σε αυτό το παγκόσμιο παιχνίδι, το οποίο καθοδηγείται από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο.
Πολλοί στην χώρα μας μπορεί να αντιπαθούν τους Βρετανούς, πρέπει όμως να καταλάβουμε πως ο αγώνας είναι ένας και ενιαίος: Η αντιμετώπιση και το τέλος της παγκόσμιας Ελίτ. Και ο κύριος εκφραστής του Brexit, o Naitzel Faratz, δείχνει πως δεν έχει τα χαρακτηριστικά των προηγούμενων ηγετών της Μ. Βρετανίας. Πολλές φορές Μάλιστα έχει υποστηρίξει και ελληνικές θέσεις στο ευρωκοινοβούλιο.
Το πιο σημαντικό στοιχείο με τη περίπτωση του BREXIT είναι πως οι λαοί της Ευρώπης αρχίζουν να γυρίζουν σταδιακά την πλάτη απέναντι στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, το οποίο έχει μετατραπεί σε έναν στυγνό μηχανισμό που απλώς εισπράττει χρήματα και μετατρέπει το Βερολίνο σε μόνη δύναμη εντός της Ευρώπης των 28. Οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν θέλουν πλέον την Ευρώπη του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Δεν είναι μόνο η Βρετανία, βλέπετε. Η επανάσταση κατά της παγκοσμιοποίησης είναι, επίσης, παγκόσμια. H Βρετανία μπορεί να οδηγεί το φορτίο, αλλά αντάρτες και επαναστάτες σε αυτή την περίπτωση πρέπει να είμαστε όλοι όσοι διαφωνούμε με τις πολιτικές του Βερολίνου.
Οι Βρετανοί σήκωσαν το μεγάλο φορτίο, αλλά πλέον ειναι η σειρά και άλλων χωρών να ακολουθήσουν. Ήδη σε πολλές χώρες, όπως στην Γαλλία, η Μαρί Λεπέν ζητά δημοψήφισμα για την παραμονή στην Ευρώπη. Σε άλλες χώρες, όπως η Ολλανδία, η Σλοβακία η Ιταλία ζητούν το ίδιο.
ΕΥΡΩΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΕ
Λίγο μετά την έγκριση της Συνθήκης της Λισαβόνας, στην Ευρώπη άρχισε μια οικονομική κρίση που εκτροχίασε εντελώς τις προσπάθειες ολοκλήρωσης. Με τα περισσότερα κράτη μέλη της ΕΕ αντιμέτωπα με την ύφεση και την ανεργία, οι εθνικές κυβερνήσεις “διαιρέθηκαν” επί της οικονομικής πολιτικής.
Η κρίση δημιούργησε ευκαιρίες για ευρωσκεπτικιστικά κόμματα . Τον Μάιο του 2014, αυτά τα κόμματα κέρδισαν τις ευρωπαϊκές εκλογές σε πολλά κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου.
Όπως χαρακτηριστικά τονίζει το STRATFOR σε παλαιότερη ανάλυση “με τον καιρό, ο εθνικισμός θα είναι φράγμα στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση με κυβερνήσεις που θα επαναπατρίσουν ισχύ για πρώτη φορά στην ιστορία της ΕΕ, οδηγώντας στην κατάρρευση της Ένωσης”. Υπενθυμίζει ότι στις 29 Μαΐου 2005, οι γάλλοι ψηφοφόροι απέρριψαν την πρόταση ενός ευρωπαϊκού Συντάγματος, με εθνικό δημοψήφισμα. Μια εβδομάδα αργότερα, οι Ολλανδοί ακολούθησαν το παράδειγμά τους. Αυτή η σαφής απόρριψη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ήταν μια σημαντική στιγμή στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια δεκαετία μετά απ΄ αυτά τα δημοψηφίσματα , το ευρωπαϊκό σχέδιο βρίσκεται σε βαθύτατη κρίση. Η οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2009 και παρήγαγε την κρίση της ευρωζώνης έχει ξυπνήσει εθνικιστικά ένστικτα”.
Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε με τον τίτλο “Ο Ευρωσκεπτικισμός Πέρα Από Το Brexit” από το αμερικανικό ερευνητικό ινστιτούτο Pew κατά το διάστημα 4 Απριλίου με 12 Μαΐου 2016 σε 10 ευρωπαϊκές χώρες που αντιπροσωπεύουν το 80% του συνολικού πληθυσμού της Ε.Ε και το 82% του ευρωπαϊκού Α.Ε.Π. Στόχος της έρευνας είναι να καταγράψει τις τάσεις του ευρωσκεπτικισμού σε μία σειρά από κρίσιμα θέματα όπως το προσφυγικό πρόβλημα, η οικονομική διαχείριση της κρίσης και η προοπτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Η έρευνα, σύμφωνα με το (dianeosis.org) για την εξαγωγή των βασικών συμπερασμάτων της, υπολόγισε τη διάμεσο των θετικών και αρνητικών απόψεων των ερωτηθέντων στο σύνολο του δείγματος. Μόνο το 51% των ερωτηθέντων από τις 10 χώρες έχει θετική άποψη για την Ε.Ε, ενώ το 42% των πολιτών σε αυτές τις χώρες επιθυμεί την επιστροφή αρμοδιοτήτων στις εθνικές κυβερνήσεις. Μόλις το 19% των ερωτηθέντων φαίνεται να επιθυμεί την ανάθεση περισσότερων εξουσιών σε υπερεθνικό επίπεδο ενώ το 27% φαίνεται να είναι ικανοποιημένο με το υπάρχον status quo.
Οι Πολωνοί και οι Ούγγροι φαίνεται πως είναι οι πιο θερμοί υποστηρικτές της Ε.Ε με βάση την έρευνα (72% και 61% θετικές γνώμες για την Ε.Ε, αντίστοιχα), ενώ στην απέναντι όχθη φαίνεται πως βρίσκονται οι Έλληνες, με μόλις 27% θετικές απόψεις για την Ε.Ε και οι Γάλλοι με 38%.
Οι λαοί της Ευρώπης πλέον αντιλαμβάνονται πως πλέον η ΕΕ ακολουθεί έναν λάθος δρόμο.
Σήμερα μετά την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης δεν περιμένουμε το τι θα αποφασίσουν από κοινού και ισότιμα όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες και το Ευρωκοινοβούλιο, αλλά το τι θα η γερμανίδα καγκελάριος κα. Μέρκελ και η γερμανική Βουλή. Άλλωστε η Γερμανία είναι η μόνη χώρα της Ένωσης όπου οι αποφάσεις της Βουλής της έχουν μεγαλύτερη ισχύ από αυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η τύφλωση της παγκοσμιοποίησης υπήρξε καταστροφική για το δυτικό πολιτισμό.
Η ανοχή στο ”διαφορετικό” και η λαθρολαγνεία υπήρξε καταστροφική για τον δυτικό πολιτισμό. Η άρνηση των ελίτ και των εκφραστών της ”πολιτικής ορθότητας”, στο να αναγνωρίσει οτι ο μουσουλμανικός κόσμος κυριαρχείται από μίσος και εκδίκηση σε κάθε τι δυτικό, έφερε αυτά τα αποτελέσματα στο δημοψήφισμα, γυρίζοντας μπούμερανγκ τα σχέδια όλων όσοι ήθελαν να πολτοποιήσουν τις εθνικές κοινωνίες.
Επίσης η πολιτική της Άνγκελα Μέρκελ με την εισαγωγή εκατομμυρίων μουσουλμάνων στην Ευρώπη είναι μια πράξη πολιτιστικής αυτοκτονίας. Κάτι που όπως φαίνεται ότι θα ”πληρώσει” και η ίδια στις επερχόμενες εκλογές που λάβουν χώρα στην Γερμανία σε 11 μήνες από τώρα.
Το μόνο σίγουρο πλέον είναι ότι το Brexit αναμένεται να προκαλέσει ένα ντόμινο, όχι μόνο οικονομικών εξελίξεων, δεδομένου ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είναι η δεύτερη ισχυρότερη οικονομία μέσα στην Ευρώπη των 28, αλλά και πολιτικών αναταραχών.
”Όταν σπέρνεις ανέμους, θερίζεις θύελλες”. Η Ευρώπη των Εθνών είναι εδώ…
iThesis
