Κυριακή, 22 Ιουλίου 2018
Αποκαλύπτουμε τον ύποπτο ρόλο του κ. Κοτζιά και τα ψεύδη του στη διαχείριση της Ελληνορωσικής κρίσης
Να γιατί αυτή η απόφαση πρέπει να ανατραπεί ΤΩΡΑ… Μαζί με το πολιτικό προσωπικό που την υπέγραψε… ΠΡΙΝ αποκτήσει τα χαρακτηριστικά διακρατικής συμφωνίας… Και φυσικά ΠΡΙΝ οχυρωθεί περαιτέρω με διμερείς αποφάσεις μεταξύ χωρών και διεθνών οργανισμών.
Στη διαχείριση της Ελληνορωσικής διπλωματικής κρίσης, από το ξέσπασμα μέχρι και την περαιτέρω κλιμάκωση που ακολούθησε, ο ρόλος του κ. Κοτζιά υπήρξε δόλιος, ύποπτος και με πολλαπλές αναγνώσεις...
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
μέλους της Π.Γ του "Μετώπου ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"
και της "Πανελλαδικής πρωτοβουλίας για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Πατρίδας μας"
Ο ψευδής ισχυρισμός του για το δήθεν πιεστικό τηλεφώνημα Λαβρώφ, και για την υποτιθέμενη προειδοποίησή του ότι θα μπλοκάρει τη συμφωνία στον ΟΗΕ, δεν συνιστά ένα αθώο διαχειριστικό ψεματάκι.
Είναι η πεμπτουσία μιας δόλιας προσπάθειας, μέσα από την οποία ο κ. Κοτζιάς, καλεί ουσιαστικά τη Διεθνή κοινότητα να οχυρώσει τη μειοδοσία του με όρους διεθνούς δικαίου. Την καλεί δηλαδή, να οχυρώσει το έκτρωμα των Πρεσπών με μια σειρά πολλών αυτοτελών τετελεσμένων, για να το καταστήσει στην πράξη μη αναστρέψιμο, και μάλιστα το ταχύτερο δυνατόν. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…
Ο κ. Κοτζιάς ξέρει πάρα πολύ καλά πως το έκτρωμα των Πρεσπών, δεν μπορεί να εκπέσει ΟΥΤΕ στη διεθνή κοινότητα ΟΥΤΕ στο Συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ. Μπορεί όμως να αχρηστευτεί πλήρως, ή με την καταψήφισή του στο Σκοπιανό δημοψήφισμα, ή με την άμεση ανατροπή της κυβέρνησής του, πράγμα που...
θα σηματοδοτήσει και την τυπική του ακύρωση.
Η στόχευση λοιπόν του κ. Κοτζιά, καθ’ υπαγόρευσην των υψηλών προστατών του, ήταν διπλή. Επιδίωξε να δημιουργήσει ένα περιβάλλον νοσηρού αντιρωσισμού, έτσι ώστε...
ΚΑΙ οι αντιδράσεις της Ελληνικής κοινωνίας να κατασυκοφαντηθούν. Αλλά...
ΚΑΙ οι χειρισμοί του κ. Ζάεφ να διευκολυνθούν, έτσι ώστε με τον μπαμπούλα της Ρωσικής επέμβασης, να εκβιάσει ουσιαστικά ευρεία δημοψηφισματική πλειοψηφία στην κοινωνία των Σκοπίων.
Το τηλεφώνημα του κ. Λαβρώφ, δεν θα μπορούσε να είχε γίνει και σε κάθε περίπτωση δεν θα μπορούσε ακόμη και αν είχε γίνει, να είχε ενσωματωμένο και έναν τέτοιο φτηνό και ανυπόστατο εκβιασμό.
Ο κ. Λαβρώφ και η ρωσική εξωτερική πολιτική, ξέρουν καλά πως στο πλαίσιο του Σ.Α αυτή η διακρατική συμφωνία ΔΕΝ μπορεί να καταπέσει. Και δεν μπορεί να καταπέσει, διότι η ένταξη των Σκοπίων στον Ο.Η.Ε δεν γίνεται τώρα.
Είναι μια πράξη ή οποία έχει τελεσφορήσει, αφού ήδη από τον Απρίλιο του 1993, o O.H.E. με την ομόφωνη απόφαση υπ. αρ. 817 (S/RES/817/07/04/1993), αποδέχεται το αίτημα ένταξης της γειτονικής χώρας στους κόλπους του, με την προσωρινή ονομασία «the former Yugoslav Republic of Macedonia» (F.Y.R.O.M.), και προσωρινά χωρίς το δικαίωμα ανάρτησης συμβόλου κυριαρχίας (σημαίας), έως ότου υπάρξει αμοιβαία αποδεκτή συμφωνία με την Ελλάδα για το ζήτημα της ονομασίας, καθότι στο μεταξύ ξεκίνησαν διμερείς διαπραγματεύσεις. (Πηγή).
Κατά την διαδικασία λήψης αυτής της απόφασης, είναι προφανές πως τηρήθηκαν τα προβλεπόμενα.
Τι προβλέπεται από το σχετικό καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ για την ένταξη νέων μελών με βάση το 4ο Άρθρο του 2ου Κεφαλαίου του; Προβλέπεται ότι:
Μέλη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών μπορούν να γίνουν όλα τα φιλειρηνικά κράτη τα οποία αποδέχονται τις υποχρεώσεις που περιέχονται στον παρόντα Καταστατικό Χάρτη και, που κατά την κρίση του Οργανισμού, είναι σε θέσει να εκπληρώσουν αυτές τις υποχρεώσεις. Και…
Η αποδοχή οποιουδήποτε τέτοιου μέλους στα Ηνωμένα Έθνη επηρεάζεται από την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης μετά από εισήγηση του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Η εισήγηση για ένταξη από το Συμβούλιο Ασφαλείας απαιτεί θετική ψήφο από τουλάχιστον εννέα από τα δεκαπέντε μέλη του συμβουλίου, και κανένα από τα πέντε μόνιμα μέλη να μην ασκήσει βέτο. Η εισήγηση του Συμβουλίου Ασφαλείας πρέπει να εγκριθεί από τη Γενική Συνέλευση με πλειοψηφία δύο τρίτων. (Πηγή).
Το πρωτογενές λοιπόν δικαίωμα του βέτο, ή Ρωσία προφανώς και είχε τη δυνατότητα να το ασκήσει, αλλά αυτό δικαίωμα έπρεπε να είχε ασκηθεί τον Απρίλιο του 1993, τότε δηλαδή που η σχετική (817) απόφαση, απεδέχθη την ένταξη του κρατιδίου, και αποσαφήνισε πως η εν αναμονή Ελληνοσκοπιανή συμφωνία αρκεί για να διευθετηθούν οι λοιπές τεχνικές εκκρεμότητες.
Αυτό το δικαίωμα τότε δεν ασκήθηκε, επομένως ουδεμία μεταγενέστερη και αναδρομική επίκλησή του μπορεί να γίνει αποδεκτή. Αυτό το ξέρει πάρα πολύ καλά η Ρωσία, επομένως δεν θα μπορούσε να ισχυρίζεται ανάλογες φαιδρότητες.
Και δυστυχώς γι αυτόν, το ξέρει πάρα πολύ καλά και ο κ. Κοτζιάς. Αυτό μεγιστοποιεί και το ειδικό βάρος της ευθύνης του, διότι ο ΟΗΕ είχε προαποφασίσει να αποδεχτεί την Ελληνοσκοπιανή συμφωνία (όποια και να ήταν από τη στιγμή που θα ήταν συμφωνία διακρατική) άρα λοιπόν ο κ. Κοτζιάς όφειλε να μην ενδώσει.. να μην υπαναχωρήσει… να μην διαχειριστεί το ζήτημα με όρους εθνικής μειοδοσίας.
Το μπαλάκι λοιπόν ήταν στο χέρι του κ. Κοτζιά, και αυτοί οι επικοινωνιακοί αντιπερισπασμοί, ουδόλως μειώνουν την προσωπική του ευθύνη, και βεβαίως ουδόλως επαρκούν για να συγκαλύψουν τον πραγματικά επικίνδυνο και ύποπτο ρόλο του.
Πολύ δε περισσότερο, που –όπως μας πληροφορεί ο κ. Μαλλιάς – πρέσβης ε.τ και πρώτος Σύμβουλος για Πολιτικές Υποθέσεις της Αντιπροσωπείας μας στον ΟΗΕ - τα πραγματικά περιστατικά έχουν ως εξής:…
«Την 23η Ιανουαρίου 1993, τα Σκόπια με την ονομασία «Republic of Macedonia» υποβάλλουν επίσημα την αίτηση ένταξης που κυκλοφορεί σαν επίσημο έγγραφο του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης, και την 25η Ιανουαρίου 1993, υποβάλλεται το ελληνικό memorandum, το οποίο είναι από τα καλύτερα διπλωματικά κείμενα της Ελλάδος των τελευταίων δεκαετιών. Ήταν πολύ συνοπτικό, μέσα σε 19 παραγράφους σύντομες ήταν όλες οι ελληνικές θέσεις: τα ιστορικά επιχειρήματα, η πολιτιστική κληρονομιά και τα σύμβολα. Υπήρχε όμως και η περί του πρακτέου ουσία της θέσης μας. Είπαμε, ναι θέλουμε λύση. Θέλουμε το Συμβούλιο Ασφαλείας και κατ’ επέκταση ο ΟΗΕ να ασκήσει την λεγόμενη προληπτική διπλωματία και όχι να έλθει μετά σαν πυροσβέστης σε μια κρίση που θα έχει προκαλέσει.
Δεν υπάρχει προηγούμενο στην ιστορία των Ηνωμένων Εθνών, όπου ένα μέλος του οργανισμού να έχει διαμορφώσει τέτοια κατάσταση με επιχειρήματα που οι δικοί του οι στόχοι να ικανοποιούνται σε ένα σημαντικό βαθμό. Μόνο στην Ελλάδα θεωρούμε ότι συμβιβασμός σημαίνει να επιτύχουμε το 100% των στόχων μας.
Συνεπώς ήταν ένα ικανοποιητικό πακέτο, το οποίο κατέληξε στην Απόφαση 817 του Συμβουλίου Ασφαλείας που υιοθετήθηκε στις 7 Απριλίου 1993, με την ένταξη με την προσωρινή ονομασία the former Yugoslav Republic of Macedonia». (Πηγή)
Ο κατάπτυστος λοιπόν και καθ’ όλα ύποπτος ισχυρισμός του κ. Κοτζιά, είναι υπαγορευμένος. Οι δηλώσεις άλλωστε του κ. Μάικ Πενς (αντιπροέδρου των ΗΠΑ) ότι "οι Αμερικανοί στηρίζουν τις κυβερνήσεις Τσίπρα και Ζάεφ έναντι της «εθνικής πολεμικής» που δέχονται από τους λαούς τους", προηγήθηκαν και ουσιαστικά υπαγόρευσαν συγκεκριμένη πολιτική στάση, η οποία σύντομα θα φέρει και εκτεταμένη πολιτική εκτροπή.
Ο κ. Κοτζιάς με αυτές του τις επιλογές, δεν αφήνει καμία απολύτως αμφιβολία για τον ύποπτο ρόλο του. Λειτουργεί πλέον απροκάλυπτα ως Δούρειος ίππος της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και του επιθετικού σχεδιασμού της στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή, προσφέροντας ως Ιφιγένεια την ίδια του την χώρα.
Το κρίσιμο ζήτημα επομένως για όλους εμάς, είναι η ανάγκη οργάνωσης του ξεσηκωμού του λαού μας με στόχο την πολιτική ανατροπή, και επιβεβαιώνεται ΚΑΙ μέσα από την δόλια επιχειρηματολογία του κ. Κοτζιά.
Από την στιγμή που η απόφαση του ΟΗΕ παραπέμπει τα πάντα σε μια μελλοντική διακρατική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Σκοπίων, και την οποία έχει προκαταβολικά αποφασίσει να αποδεχτεί, η πραγματική πρόκληση για όλους εμάς, είναι να μην αποκτήσει το έκτρωμα των Πρεσπών τα χαρακτηριστικά μιας διακρατικής συμφωνίας.
Αυτή τη στιγμή ΔΕΝ τα έχει… Η υπογραφή του κ. Κοτζιά, ΔΕΝ είναι προϊόν δεδηλωμένης, ΟΥΤΕ με απόφαση της Βουλής, ΟΥΤΕ καν με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου.
Ο κ. Κοτζιάς ΔΕΝ υπέγραψε ΟΥΤΕ ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης, ΟΥΤΕ πολύ περισσότερο ως εκπρόσωπος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Να γιατί αυτή η απόφαση πρέπει να ανατραπεί ΤΩΡΑ… Μαζί με το πολιτικό προσωπικό που την υπέγραψε… ΠΡΙΝ αποκτήσει τα χαρακτηριστικά διακρατικής συμφωνίας… Και φυσικά ΠΡΙΝ οχυρωθεί περαιτέρω με διμερείς αποφάσεις μεταξύ χωρών και διεθνών οργανισμών.source
"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"
