Παιδιά έμειναν ορφανά. Γονείς έμειναν άτεκνοι. Γέροι βρέθηκαν νεκροί. Χριστιανοι σκοτώθηκαν μέσα στις εκκλησίες τους. Άλλοι κάηκαν. Νεαρές βιάστηκαν. Άλλες αυτοκτόνησαν για να μην βιαστούν. Άλλες έπνιξαν τα παιδιά τους για να μην τους τα πάρουν και γίνουν Τούρκοι. Παιδιά αρπάχτηκαν. Μητέρες έκλαψαν. Πατέρες θυσιάστηκαν. Οικογένειες ξεκληρίστηκαν. Οικογένειες χωρίστηκαν. Πολλοί έζησαν στην Ελλάδα χωρίς κανένα ίχνος για την κατοικία των συγγενών τους που βρίσκονταν επίσης στην Ελλάδα. Ευρωπαίοι βοήθησαν. Ή μήπως δεν βοήθησαν; Να ξεχάσουμε ότι έκοβαν τα χέρια όσων προσπαθούσαν να μπουν στα καράβια τους για να σωθούν; Να ξεχάσουμε τη στάση της Γερμανίας και τη συνεργασία της με την Τουρκία, που οδήγησε στην γενοκτονια μας; Να ξεχάσουμε τις υποσχέσεις των Ευρωπαίων που και πάλι δεν υλοποιήθηκαν; Να ξεχάσουμε την στάση της Ελλάδος που γνώριζε από τα πρώτα χρόνια ότι ξεκινούσε μια γενοκτονια και παρέμενε μετριοπαθής; Όχι! Πώς να ξεχάσουμε; Χάθηκαν χιλιάδες ψυχές. Μια από τις αισχρότερες γενοκτονίες της ιστορίας που έγινε κατά των Ελλήνων χριστιανών και όχι μόνο και σκοπό είχε τον πλήρη αφανισμό των Ελλήνων του Πόντου. Δεν τα λεω εγώ, η ιστορία τα λεει. Γι αυτό λοιπόν κι εγώ, δεν ξεχνώ! Θυμάμαι...και όχι απλώς θυμάμαι, αλλα μπαίνω και στη θέση όλων αυτών των ανθρώπων, για να μάθω και να καταλάβω πως σε χαλεπούς καιρούς και συνθήκες, ο μόνος που θα μου σταθεί θα ναι ο όμοιος μου! Αυτός που μοιράζεται ίδια ταυτότητα, θρησκεία, γλωσσα και καταγωγή με μένα. Οι Έλληνες της Ελλάδος ήθελαν να βοηθήσουν για να αλλάξει η κατάσταση στον Πόντο. Το ζήτημα ειναι οι κυβερνήσεις. Τι έκαναν πάντοτε οι κυβερνήσεις; Πολιτική. Λοιπόν οι άνθρωποι και η αξία τους ειναι υπεράνω της πολιτικής και των σκοπιμοτήτων. Ειδικά όταν πρόκειται για ανθρώπους με τους οποίους μας συνδέουν τόσα πολλά, ώστε να αποτελούν οικογένεια μας!
Αγαθή Χριστιάνα Σαλβάνου
Τρίτη
Ο ΠΟΝΤΟΣ ΖΕΙ
Παιδιά έμειναν ορφανά. Γονείς έμειναν άτεκνοι. Γέροι βρέθηκαν νεκροί. Χριστιανοι σκοτώθηκαν μέσα στις εκκλησίες τους. Άλλοι κάηκαν. Νεαρές βιάστηκαν. Άλλες αυτοκτόνησαν για να μην βιαστούν. Άλλες έπνιξαν τα παιδιά τους για να μην τους τα πάρουν και γίνουν Τούρκοι. Παιδιά αρπάχτηκαν. Μητέρες έκλαψαν. Πατέρες θυσιάστηκαν. Οικογένειες ξεκληρίστηκαν. Οικογένειες χωρίστηκαν. Πολλοί έζησαν στην Ελλάδα χωρίς κανένα ίχνος για την κατοικία των συγγενών τους που βρίσκονταν επίσης στην Ελλάδα. Ευρωπαίοι βοήθησαν. Ή μήπως δεν βοήθησαν; Να ξεχάσουμε ότι έκοβαν τα χέρια όσων προσπαθούσαν να μπουν στα καράβια τους για να σωθούν; Να ξεχάσουμε τη στάση της Γερμανίας και τη συνεργασία της με την Τουρκία, που οδήγησε στην γενοκτονια μας; Να ξεχάσουμε τις υποσχέσεις των Ευρωπαίων που και πάλι δεν υλοποιήθηκαν; Να ξεχάσουμε την στάση της Ελλάδος που γνώριζε από τα πρώτα χρόνια ότι ξεκινούσε μια γενοκτονια και παρέμενε μετριοπαθής; Όχι! Πώς να ξεχάσουμε; Χάθηκαν χιλιάδες ψυχές. Μια από τις αισχρότερες γενοκτονίες της ιστορίας που έγινε κατά των Ελλήνων χριστιανών και όχι μόνο και σκοπό είχε τον πλήρη αφανισμό των Ελλήνων του Πόντου. Δεν τα λεω εγώ, η ιστορία τα λεει. Γι αυτό λοιπόν κι εγώ, δεν ξεχνώ! Θυμάμαι...και όχι απλώς θυμάμαι, αλλα μπαίνω και στη θέση όλων αυτών των ανθρώπων, για να μάθω και να καταλάβω πως σε χαλεπούς καιρούς και συνθήκες, ο μόνος που θα μου σταθεί θα ναι ο όμοιος μου! Αυτός που μοιράζεται ίδια ταυτότητα, θρησκεία, γλωσσα και καταγωγή με μένα. Οι Έλληνες της Ελλάδος ήθελαν να βοηθήσουν για να αλλάξει η κατάσταση στον Πόντο. Το ζήτημα ειναι οι κυβερνήσεις. Τι έκαναν πάντοτε οι κυβερνήσεις; Πολιτική. Λοιπόν οι άνθρωποι και η αξία τους ειναι υπεράνω της πολιτικής και των σκοπιμοτήτων. Ειδικά όταν πρόκειται για ανθρώπους με τους οποίους μας συνδέουν τόσα πολλά, ώστε να αποτελούν οικογένεια μας!
Αγαθή Χριστιάνα Σαλβάνου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου