Τα ημερολόγια έγραφαν Πέμπτη, 12 Αυγούστου 2010, όταν η γερμανική έκδοση των Financial Times δημοσίευε άρθρο με τίτλο “Ο άνθρωπός μας στην Αθήνα”. Το εγκώμιο που έπλεκε η ναυαρχίδα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου είχε ως παραλήπτη τον Γιώργο Α. Παπανδρέου. Ο φιλέλληνας “σοσιαλιστής” είχε κερδίσει επάξια το δάφνινο στεφάνι του λίγους μήνες νωρίτερα, ανακοινώνοντας από το Καστελλόριζο την ένταξη της Ελλάδας στο σκοτεινό τούνελ του μνημονίου και της ξένης επιτροπείας.
Ποιος θα φανταζόταν εκείνη την εποχή ότι, έξι χρόνια αργότερα, το καθεστώς της επιτροπείας θα αναγόρευε σε “άνθρωπό του στην Αθήνα”, στη θέση του κατεξευτελισθέντος ΓΑΠ, τον... Αλέξη Τσίπρα! Και όμως αυτό ακριβώς συνέβη, και μάλιστα διά χειλέων του... Βόλφγκανγκ Σόιμπλε! Σε κοινή συνέντευξη του Γερμανού υπουργού Οικονομικών με τον Γάλλο ομόλογό του Μισέλ Σαπέν, τα δύο αφεντικά της ευρωζώνης διακήρυξαν, με μια φωνή, ότι “έχουν εμπιστοσύνη στον Αλέξη Τσίπρα”, εκφράζοντας την ευαρέσκειά τους για την πιστή τήρηση του τρίτου Μνημονίου. Τη χαρμόσυνη είδηση έσπευσαν να αναμεταδώσουν αμέσως τα μέσα ενημέρωσης που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ, λες και ο αρχηγός τους είχε μόλις καταγάγει περηφανή νίκη.
Δεν είναι να απορεί κανείς γι αυτό τον όψιμο έρωτα των Ευρωπαίων επικυρίαρχων με τον Αλέξη Τσίπρα. Προφανώς υπολογίζουν ότι ουδείς άλλος, στη σημερινή φάση, θα μπορούσε να βγάλει, για λογαριασμό τους, τη “βρώμικη δουλειά” και στα δύο μεγάλα καίρια πεδία, το προσφυγικό και το οικονομικό. Στο πρώτο από αυτά, η κυβέρνηση Τσίπρα έχει αποδεχτεί, ουσιαστικά, να απορροφήσει, μαζί με την Τουρκία, τις προσφυγικές ροές με κλειστά σύνορα, εμποδίζοντας τους πρόσφυγες και τους οικονομικούς μετανάστες να φτάσουν στην Ευρώπη. Στο δεύτερο, ετοιμάζεται να κλείσει την αξιολόγηση με ένα καταιγισμό εξοντωτικών, για τα εργατικά και μεσαία στρώματα ρυθμίσεων στο φορολογικό και το ασφαλιστικό, αλλά και με παράδοση του δημόσιου πλούτου στο αποικιακού τύπου υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων, με ξένο πρόεδρο. Μέτρα, που πολύ δύσκολα θα πέρναγε μια κυβέρνηση ΝΔ/ΠΑΣΟΚ χωρίς να προκαλέσει γενικευμένη κοινωνική έκρηξη.
Αν κάτι εντυπωσιάζει, είναι η πολιτική παχυδερμία αυτής της κυβέρνησης και όσων την στηρίζουν με τη συνενοχή τους. Πώς θα κοιτάζουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη αφού σηκώσουν το χεράκι τους για να ψηφίσουν καινούργια πακέτα εξόντωσης των λαϊκών στρωμάτων και παράδοσης τεράστιου μέρους του κοινωνικού πλούτου- ΔΕΚΟ, δεκάδες χιλιάδες ακίνητα του δημοσίου, τράπεζες, ορυκτά, λιμάνια, τρένα- στους γύπες του πολυεθνικού κεφαλαίου; Πώς θα δικαιολογήσουν στους ψηφοφόρους και στους εαυτούς τους την απαράδεκτη συνδιαχείριση του προσφυγικού με τον σουλτάνο Ερντογάν, με μια συμφωνία που καταγγέλλεται από τον ΟΗΕ, τη Διεθνή Αμνηστεία και την ευρωπαϊκή Αριστερά; Αλλά και το πράσινο φως για τη ΝΑΤΟϊκή αρμάδα στο Αιγαίο και τους τεμενάδες του υπουργού Άμυνας, Πάνου Καμμένου, στο σκληροπυρηνικό, ισραηλινό λόμπι της AIPAC, στην Ουάσιγκτον- μιας ακραίας, σιωνιστικής οργάνωσης που είναι στα μαχαίρια ακόμη και τον Μπαράκ Ομπάμα;
Φυσικά, οι όψιμοι προστάτες του Αλέξη Τσίπρα αντιλαμβάνονται άριστα ότι η κυβέρνησή του κινδυνεύει να καταρρεύσει, όπως και οι παλαιομνημονιακοί προκάτοχοί της, καθώς η εφαρμογή αυτών των άθλιων πολιτικών διαβρώνει ταχύτατα την κοινωνική της βάση. Γιαυτό και αναζητούν από τώρα εναλλακτικές λύσεις, με πιθανά δεκανίκια από ΠΑΣΟΚ- ΠΟΤΑΜΙ και την επισημοποίηση της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα της νεοφιλεύθερης Κεντοαριστεράς. Η συμμετοχή του Αλέξη Τσίπρα στις συνόδους των Ευρωπαίων “σοσιαλιστών” και η χθεσινή συνέντευξη του Π. Σκουρλέτη στην “ΑΥΓΗ” περί διαλόγου με την “ιστορική σοσιαλδημοκρατία” προετοιμάζουν ψυχολογικά τους οπαδούς τους ακριβώς γι αυτό: Την ολοκλήρωση της μετατροπής τους σε μια μεγάλη ΔΗΜΑΡ, έναν απολύτως σοσιαλφιλελεύθερο, ΝΑΤΟϊκό πολιτικό σχηματισμό. Ο Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε ήδη τη διαθεσιμότητά του να στηρίξει αυτό το νέο εγχείρημα. Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται...
Α.Θ.
