ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ

Κυριακή, 26 Φεβρουαρίου 2017 ΠΩΣ ΕΝΑ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟ ΠΤΩΧΕΥΜΕΝΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΣΤΗΣΑΝΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Οι Ελληνικές Τράπεζες είχαν στην κατοχή τους Ελληνικά ομόλογα τα οποία έπρεπε να εξοφλούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα, κατά την ημερομηνία λήξεώς των. Το Ελληνικό δημόσιο παρέχει και παρείχε εγγυήσεις στις Ελληνικές Τράπεζες για να δανείζονται με χαμηλό επιτόκιο χρήματα από την ΕΚΤ, και προσφάτως κατά το παρελθόν, τα τελευταία έξι χρόνια, κατεύθυνε και οδήγησε μεγάλα ποσά προς τις Τράπεζες, με το επιχείρημα της ανακεφαλαιοποίησής τους, της στήριξης του Ελληνικού Τραπεζικού συστήματος. Τι σημαίνει όμως ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών, επί της ουσίας σημαίνει ενίσχυση με κεφάλαια τις Τράπεζες για να “πληρούν”, να ικανοποιούν, τους όρους και τις προϋποθέσεις τις οποίες ορίζει η διεθνής και η Ευρωπαϊκή νομοθεσία, ούτως ώστε να είναι βιώσιμες ως χρηματοπιστωτικά ιδρύματα-επιχειρήσεις. Από πού αντλούν τα κεφάλαια αυτά για την ανακεφαλαιοποίησή τους οι Τράπεζες ; Λογικά σκεπτόμενος ο κάθε αναγνώστης μας, θα σκεφτεί, ότι θα έπρεπε να αυτοχρηματοδοτούνται από την δραστηριότητά τους ως επιχειρήσεις αγοράς-πώλησης χρήματος, και στις πελατειακές καταθέσεις, ούτως ώστε να είναι βιώσιμες και υγιείς επιχειρήσεις. Και εδώ εμφανίζεται η μεγαλειώδης αντίφαση και το αίσχος αυτού του πολιτικού συστήματος και της συγκεκριμένης ληστρικής πρακτικής. Το Ελληνικό κράτος λοιπόν δανείζεται χρήματα από τους διεθνείς τοκογλύφους-πιστωτές μας (ΕΚΤ-ΔΝΤ-ΕΕ κτλ) έντοκα, και τα “δίνει” στις Ελληνικές Τράπεζες υπό μορφή προγραμμάτων στήριξης, για να αυξήσουν την κεφαλαιακή τους επάρκεια, αντί να τα διοχετεύσει στην πραγματική οικονομία της χώρας. Αυτά τα κεφάλαια όμως, των “ανακεφαλαιοποιήσεων”, τα χρεώνεται ο Έλληνας πολίτης ως Δημόσιο χρέος της χώρας, και μέχρι σήμερα τουλάχιστον ούτε "ευρώ" δεν επεστράφη από τις Τράπεζες. Ούτε "τόλμησε" κανείς πολιτικός να θέσει ή να συζητήσει τους "όρους" κάτω από τούς οποίους γίνεται αυτός ο άτυπος "δανεισμός" και με ποιο τρόπο και επιτόκιο θα επιστρέψουν αν επιστρέψουν οι Τράπεζες τα χρήματα τα οποία λαμβάνουν ή έλαβαν ως δάνειο από το Ελληνικό Κράτος. Θα χαιρόμουν ιδιαιτέρως εάν οι κύριοι της κυβέρνησης, ως απολύτως υπεύθυνοι και ειδήμονες περί του θέματος, ως διατελέσαντες Υπουργοί της Οικονομίας της χώρας, απαντούσαν και δημοσιοποιούσαν την όποια συμφωνία επιστροφής αυτών των χρημάτων και τούς όρους αυτής της συμφωνίας με τις Τράπεζες (εάν υπάρχει τέτοια συγκεκριμένη συμφωνία ή παρόμοια συμφωνία, δηλ. με προσδιορισμένα χαρακτηριστικά, όπως ο χρόνος επιστροφής, το επιτόκιο, οι ρήτρες, κτλ). Το μεγάλο ερώτημα περί της συμφωνίας επιστροφής των χρημάτων και των όρων υπό τούς οποίους θα γίνει αυτή η επιστροφή των 220 δισ, από τις Τράπεζες στο Ελληνικό κράτος, είναι, εάν "πέρασε" από την Βουλή των Ελλήνων. Εάν αυτή η συμφωνία, εγκρίθηκε, ψηφίστηκε, από τούς Βουλευτές, πότε και με ποιο τρόπο ;Από την άλλη πλευρά αποκρατικοποιούν, δηλ ξεπουλάνε τα “φιλέτα”, την περιουσία του Έλληνα πολίτη για να εξοφλήσουν το “Δημόσιο χρέος”. Μέχρι σήμερα τα κεφάλαια των πακέτων στήριξης προς τις Ελληνικές Τράπεζες είναι περί τα 220 δισ Ευρώ.Κατ` αναλογίαν και υποθετικά, αν η συγκεκριμένη "στήριξη", παρεχόταν από τις ΗΠΑ προς τις Αμερικανικές Τράπεζες, το αμερικανικό κράτος θα έπρεπε να έχει εγγυηθεί και δανείσει στις αμερικανικές τράπεζες περισσότερα από 14 τρις δολάρια.Επισημαίνω επίσης, πως στην Ισπανία, όπου κατά κοινή παραδοχή η κρίση είναι “τραπεζική", δηλ. "έπεσαν έξω" οι Τράπεζές της, το πακέτο στήριξης, το οποίο εγκρίθηκε πρόσφατα, ανέρχεται στα 100 δις ευρώ. Στην Ελλάδα δυστυχώς, κάποιοι, ευτυχώς ελάχιστοι, ακόμη εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η κρίση δεν ήταν μία έντεχνη μεταφορά της χρεοκοπίας μερικών Τραπεζιτών στο Ελληνικό κράτος, στον Έλληνα πολίτη. Η κρίση χρέους στην χώρα μας είναι "κρίση επιβίωσης" μερικών Τραπεζιτών, μερικές Τράπεζες ήταν έτοιμες να "κλείσουν" πριν την "κρίση", και σήμερα κάνουν και "εξαγορές", τις οποίες δυστυχώς καλούμεθα να πληρώσουμε εμείς οι Έλληνες πολίτες, τα συνήθη υποζύγια. Πώς είναι δυνατόν η “ελληνική κρίση χρέους” να μη θεωρείται πρωτίστως κρίση χρέους ορισμένων Τραπεζιτών, όταν προκειμένου να στηριχτούν μερικές από τις τράπεζες της χώρας χρειάστηκε, μέχρι στιγμής, τόσο εντυπωσιακά μεγάλη στήριξη από το κράτος (κεφάλαια ίσα περίπου με το 100 % του ΑΕΠ της χώρας οδηγήθηκαν στίς Τράπεζες υπό μορφή πακέτων στήριξης) ; bankstersae