Τετάρτη, 21 Ιουνίου 2017
Έτσι ή αλλιώς (ειρηνικά ή βίαια) το φασιστικό μόρφωμα της Ε.Ε. τείνει προς την οριστική κατάρρευσή του. Γι' αυτό δεν υπάρχει πλέον καμιά αμφιβολία. Κι αυτό, κατά την άποψή μας, οφείλεται σε δέκα λόγους που καταγράφονται -κατά σειρά σπουδαιότητας- ως εξής:...
10) Το Brexit
Ότι και να πεις κανείς για το πως έχει μέχρι στιγμής υλοποιηθεί, η πραγματικότητα είναι μία: Ακόμη και η επίσημη αναφορά στην έξοδο της Βρετανίας από την Ε.Ε., και το δημοψήφισμα έχει ήδη ξεκινήσει μια διαδικασία ντόμινο και το θέμα της εξόδου άλλων χωρών από την Ε.Ε., θα μείνει για πάντα στην ατζέντα.
9) Η πλήρης αποτυχία του Ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού
Δεν χρειάζονται επεξηγήσεις εδώ. Οι πολιτικές της υπερχρέωσης ολόκληρων κρατών για αποπληρωμή παλαιότερων δανείων, οι πολιτικές λιτότητας και πρωτογενών πλεονασμάτων μαζί με το δόγμα "too big to fail", ρίχνουν λάδι στην φωτιά της οικονομικής κρίσης και αποδεδειγμένα και μετρήσιμα πλέον έχουν βαθύνει εξαιρετικά την κρίση, με μοναδικό ίσως ωφελούμενο (κι αυτό μόνο παροδικά) την Γερμανία.
8) Η πλήρης αποτυχία της Ευρωπαϊκής αριστεράς
Ευρωπαϊκή αριστερά: Κάτι που για τους ακολούθους του αφηγήματος της αριστεράς θα έπρεπε να ήταν οξύμωρο σχήμα. Αναρωτηθείτε όλοι εσείς που πιστεύετε σε ένα τέτοιο παράλογο μόρφωμα: Είναι δυνατόν να υπάρξει οτιδήποτε το προοδευτικό μέσα στο πιο φασιστικό μόρφωμα που υπήρξε ποτέ, μετά τον β' Παγκόσμιο Πόλεμο; Όχι βέβαια.
7) Η τρομοκρατία και η χειραγώγηση για κάθε «λάθος» άποψη περί της Ε.Ε. δεν λειτουργεί πλέον
Ο ευρωσκεπτικισμός είναι στα πάνω του, βρίσκεται σε ανοδική πορεία και δεν είναι καθόλου παροδικός. Σε αυτό το τελευταίο, την καλύτερη δουλειά για την αύξησή και παραμονή του, την κάνει ο ίδιος ο πυρήνας της Ε.Ε. με τις ίδιες τις πολιτικές του και την ρητορική του. Σε κάθε προσωπική και ιδιωτική πολιτική (και όχι μόνο) συζήτηση μεταξύ των απλών πολιτών της ένωσης, ο ευρωσκεπτικισμός κατέχει πάγια πλέον, τουλάχιστον ένα σταθερό ποσοστό ανάμεσα στις θεματικές που συζητιούνται. Κάτι το οποίο δημιουργεί εύφορο έδαφος, για όλο και πιο αντιευρωπαϊκές ρητορικές, ιδέες και στο τέλος, πρακτικές.
6) Η κορπορατοκρατία
Εάν είναι κάτι που χαρακτηρίζει τον τρόπο λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για όποιον το ψάξει λίγο, αυτό θα πρέπει να είναι το ένα κοινό και από τα πρώτα χαρακτηριστικά που παρατηρεί: Την άμεση συνεργασία μεταξύ των μεγάλων εταιρικών συμφερόντων με το κράτος της Ε.Ε. Σε κάποιους κύκλους, αυτό το πράγμα λέγεται κορπορατικός φασισμός. Και δεν έχουν άδικο.
5) Ο οικονομικός βούρκος
Παρ όλες τις προσπάθειες για δημιουργία ορδών από κρατικοδίαιτους ΕΣΠΑτζήδες και προγράμματα που δίδονται κυρίως στους μεγάλους - βλέπε το 6) παραπάνω - η γηραιά ήπειρος, δεν παράγει σχεδόν τίποτα που να μπορεί να κάνει την διαφορά σε παραγωγή πλούτου για την ίδια την κοινωνία της Ε.Ε. Αυτά που παράγει και πουλά κυρίως, έχουν να κάνουν με πνευματικά δικαιώματα και υπηρεσίες μεταπρατικού χαρακτήρα για προϊόντα που παράγουν και πάλι αυτοί που αναφέρονται στο 6). Οτιδήποτε το καινοτόμο, το σκοτώνει η ίδια η Ε.Ε. είτε με τον ευνουχισμό του δια μέσου των προγραμμάτων «ανάπτυξης», ή πολύ απλά το απαγορεύει. (Εκτός κι αν πρόκειται για τα μεγάλα συμφέροντα ή την Γερμανία)
4) Το μεταναστευτικό, η τρομοκρατία και η άκρα δεξιά
Δεν μπορεί, θα έχετε προσέξει το χάος με το μεταναστευτικό, με την τζιχαδιστική τρομοκρατία και την άνοδο της άκρας δεξιάς. Δεν μπορεί, κάποια σχέση θα έχουν όλ' αυτά. Ειδικά όταν σε κυβερνά μια αψήφιστη κλίκα από κρυπτοναζιστές που ήδη ελέγχουν τα πάντα.
3) Το βαρίδι του νομίσματος
Κάποτε, αν κάποιος ήθελε να καταστρέψει μια χώρα, έκανε πόλεμο. Σήμερα, υπάρχει μια πιο παραγωγική και ευέλικτη μέθοδος: Απλά καταχρεώνεις τους πάντες, χώρες, ανθρώπους, σκυλιά, γατιά και εταιρείες, βάζοντας τους να χρησιμοποιούν ένα νόμισμα-ζουρλομανδύα. Εσύ κοιμάσαι, κι αυτό κάνει την δουλειά του, ασταμάτητα. Κι έτσι, μέσα σε δυο δεκαετιούλες, τα έχεις σμπαραλιάσει όλα.
2) Ο κλασσικά αποδεκτός στόχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει επιτευχθεί
Ακόμη κι αν πάρει κανείς τον κλασσικό και αποδεκτό από το mainstream σκοπό της Ε.Ε., θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο σκοπός επετεύχθη: Οι χώρες δεν σφάζονται πλέον μεταξύ τους. Απλά τώρα πεινούν, τρώνε ξύλο από τα ΜΑΤ της κάθε χώρας και στον ελεύθερό τους χρόνο βλέπουν χαρούμενα κι αγαπημένα το Eurovision.
1) Η Ευρωπαϊκή ένωση είναι βαθύτατα αντιδημοκρατική
Έχουμε ένα Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, το οποίο έχει γνωμοδοτικό ρόλο. Τα νομοθετήματα έρχονται από κλειστά κονκλάβια που απαρτίζονται από καρτέλ μεγάλων συμφερόντων και αψήφιστων γραφειοκρατών. Αποφασίζουν δηλαδή τα πάντα κάποιοι άλλοι αψήφιστοι. Δημοψηφίσματα για σοβαρά θέματα όπως για παράδειγμα το Σύνταγμά της, γίνονται μόνο όταν συμφέρει, κι όταν πάει κάτι στραβά και βγεί το «λάθος», τότε απλά αντιστρέφεται το αποτέλεσμα ή επαναλαμβάνεται μέχρι να βγει το «σωστό» και κάθε περαιτέρω δημοψήφισμα απαγορεύεται δια ροπάλου.
Οι ηγέτες της Ε.Ε. κατάγονται σχεδόν ΠΑΝΤΑ από τις γερμανόγλωσσες χώρες της ΕΕ, με περιστασιακή εξαίρεση την Γαλλία, τραπεζίτες, βιαστές, μπεκρήδες κλπ. που δεν τους ήξερε κανένας, δείχνοντας έτσι σε όλους ποιος είναι το αφεντικό στην όλη ιστορία. Επιπροσθέτως, και πάλι αν παρατηρήσει κανείς το πως ακριβώς λειτουργούν οι πολιτικές της ένωσης, θα δει ότι στην συντριπτική πλειοψηφία της, πρόκειται για παραγωγή πολιτικών ελέγχου, περιορισμού και μείωσης δικαιωμάτων, πρακτικών, διαδικασιών, πολιτικών και ελευθεριών.
Όλα όσα κάνει, έχουν στην ουσία και πυρήνα τους, νέους περιορισμούς και γραφειοκρατικό εξαναγκασμό των πάντων να ομογενοποιηθούν και να συμμορφωθούν πρακτικά στην απόλυτη αποτελεσματικότητα μιας τευτονικής κοσμοθεωρίας σχεδόν με θρησκευτική ευλάβεια. Αλλιώς, υπάρχουν πρόστιμα και ρήτρες μη συμμόρφωσης.
Δεν είναι δα και θαύμα, ότι ολόκληρη η λίστα των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ανθρώπου έχουν παραβιαστεί κατάφωρα σε διάφορες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στα κάτω κάτω, έτσι κάνουν τα αυταρχικά καθεστώτα.
Όλα τα παραπάνω, οδηγούν την Ε.Ε. στην απόλυτη αποτυχία και αποτελούν όπως ήδη αναφέρθηκε, ό,τι καλύτερο, το πιο εύφορο έδαφος για την ανάπτυξη ενός σοβαρότατου και αποτελεσματικότατου αντιευρωπαϊκού ρεύματος, το οποίο είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα ευδοκιμήσει, εκτός κι αν η ηγεσία της Ε.Ε. δείξει το πραγματικό της πρόσωπο και εξαναγκάσει -με την άμεση βία πλέον- όλους να υπακούν τυφλά το δικτατορικό της καθεστώς. Κάτι το οποίο στο τέλος θα οδηγήσει στο ίδιο αποτέλεσμα, αλλά δυστυχώς θα επιφέρει θύματα και ακόμη μεγαλύτερη καθυστέρηση.
Πηγή: dromosanoixtos.gr
