Διακηρύξεις - ανεμολόγιο Μητσοτάκη και η γκρίζα ζώνη δεξιάς -ακροδεξιάς
17.09.2018
Το κόμμα που φέρει ιστορικές ευθύνες για την χρεοκοπία της χώρας δεν διακατέχεται από ενοχές, ούτε έχει κανένα πρόβλημα να επανιδρύσει το πελατειακό σύστημα, την παρασιτική οικονομία και να ισοπεδώσει το εναπομείναν κοινωνικό κράτος για να εξυπηρετήσει ιδιωτικά συμφέροντα .
Οι διακηρύξεις –ανεμολόγιο του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη για σαρωτική μείωση φόρων και εισφορών και ενίσχυση του ιδιωτικού κεφαλαίου, έφεραν στο μυαλό όλων των Ελλήνων, την εφιαλτική περίοδο του πελατειακού κράτους. Αλλά ο Μητσοτάκης αυτό πιστεύει, αυτό διακήρυξε. Και για μια ακόμη φορά επιβεβαίωσε την αχαλίνωτη ροπή του στην ψηφοθηρία και την πίστη του στο ασύδοτο κεφάλαιο.
Ο Μητσοτάκης δεν αναζήτησε στη ΔΕΘ κοινωνικούς εταίρους, πολιτικούς συμμάχους και ενεργούς πολίτες. Αναζήτησε πελάτες , για να ανασυστήσει ένα δημόσιο τομέα υποχείριο των ιδιωτικών συμφερόντων , ακριβώς αυτό που οδήγησε στην χρεοκοπία . Ο πρόεδρος της ΝΔ δεν θέλει ούτε ισχυρό κράτος, ούτε λιγότερο κράτος. Θέλει ένα πελατειακό κράτος σαν αυτό που εξέθρεψαν επί χρόνια η ΝΔ και η οικογένειά του, όπως και το ΠΑΣΟΚ και που τόσο τους έχει λείψει.
Δεν είναι κακό, κάθε άλλο, να αυξηθεί ο ρόλος της ιδιωτικής οικονομίας, αφού αυτή είναι η επιταγή των αγορών και του διεθνούς συστήματος. Όμως το διεθνές σύστημα δεν μπορεί να επιβάλλει το πελατειακό σύστημα. Αυτό είναι εσωτερικό πρόβλημα και ελληνική τεχνοτροπία. Γιατί είναι άλλο πράγμα όμως ο ορισμός ενός αυστηρού πλαισίου εντός του οποίου θα κινηθεί η ιδιωτική οικονομία και άλλο πράγμα η διαχρονική προσήλωση στην εξυπηρέτηση συμφερόντων. Σήμερα, ακόμη και από την θέση της αντιπολίτευσης η ΝΔ είναι υποχείριο στα σκληρά ιδιωτικά συμφέροντα. Πως θα θέσει κανόνες ως κυβέρνηση?
Οι μειώσεις φόρων και εισφορών που τόσο πολύ εξοργίζουν την ελληνική κοινωνία που εξήγγειλε ο Μητσοτάκης δεν στηρίζονται σε ένα σχέδιο στήριξης των αδύναμων, αλλά των εχόντων και έχει ψηφοθηρικό χαρακτήρα. Στην πραγματικότητα στηρίζει τους εργοδότες να πληρώνουν λιγότερα για τους εργαζόμενους και να αυξήσουν τα κέρδη τους. Είναι η κλασική συνταγή των νεοφιλελεύθερων , φαινομενικά εξαιρετικά δημοφιλής, πρακτικά όμως εις βάρος των αδύναμων.
Η κατεύθυνση
Είναι αξιοθρήνητη η εικόνα ενός υποψήφιου πρωθυπουργού , ο οποίος , αντί να προβληματιστεί για το μέλλον της χώρας, προτίμησε να χαιδέψει τα αυτιά σε ότι αντικοινωνικό επικράτησε τα χρόνια πριν τη χρεοκοπία και κατά την διάρκεια της κρίσης. Στο σκληρό ιδιωτικό κεφάλαιο. Το οποίο αφού λεηλάτησε το κράτος, τις τράπεζες και τους εργαζόμενους και αφού βλέπει έναν ακόμη υποψήφιο πρωθυπουργό πρόθυμο να το υπηρετήσει αποφάσισε να επανακάμψει δριμύτερο.
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος χωρίς να κινδυνεύει να πέσει έξω, ότι τις εξαγγελίες του Μητσοτάκη τις συνέταξαν συγκεκριμένα συμφέροντα που καραδοκούν . Ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, ιδιωτικά εκπαιδευτήρια που θέλουν να γίνουν πανεπιστήμια, ελεύθεροι επαγγελματίες που θέλουν να διατηρήσουν το κεκτημένο να μην πληρώνουν φόρους , επιχειρηματίες που θέλουν μείωση φόρων και νέα κέρδη. Ποιοι όμως θα φορτωθούν τα βάρη από τις ελαφρύνσεις όλων αυτών? Μα φυσικά οι μισητοί μισθωτοί , οι άνθρωποι της εργασίας, αυτοί που πληρώνουν.
Η απάτη
Ο Μητσοτάκης επικαλείται ένα επιχείρημα που επικαλούνται οι νεοφιλελεύθεροι σε όλον τον κόσμο, παρά το γεγονός ότι έχει αποδειχθεί μια πολιτική απάτη. Η φοροελαφρύνσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο με πρόσχημα την αύξηση των θέσεων εργασίας δεν επιβεβαιώθηκαν πουθενά. Στις ΗΠΑ, ο Κρούγκμαν και πολλοί άλλοι οικονομολόγοι, έχουν αναλύσει πολλές φορές το φαινόμενο και έχουν αποδείξει ότι πρόκειται περί απλής πολιτικής υπηρεσίας προς το μεγάλο κεφάλαιο. Ούτε έκρηξη νέων θέσεων εργασίας κατέγραψαν , ούτε κοινωνική δικαιοσύνη. Αντίθετα, αποτέλεσαν δώρα στο κεφάλαιο.
Στην Ελλάδα, που ούτως ή άλλως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με την φοροδιαφυγή των επιχειρήσεων και των ελεύθερων επαγγελματιών, όπως ακόμη και οι αριθμοί επιβεβαιώνουν , αυτό που θα συμβεί , θα είναι οι μισθωτοί και οι χαμηλά αμειβόμενοι να συνεχίσουν να ζουν στην ανέχεια, προκειμένου να εξυπηρετηθεί η πελατειακή σχέση ΝΔ- κεφαλαίου.
Όχι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πολέμησε το μεγάλο κεφάλαιο. Έχει όμως ορισμένα στάνταρ, όπως η διατήρηση του στοιχειώδους κοινωνικού κράτους και η πρόνοια για τους αδύναμους. Θέσεις που είχαν παλιότερα τα συντηρητικά κόμματα της Ευρώπης και τα οποία σήμερα έχουν προσχωρήσει στο αγοραίο νεοφιλελευθερισμό.
Ξαφνικά η αντιπαράθεση θα αλλάξει χαρακτήρα. Η ΝΔ με τις νεοφιλελεύθερες θέσεις θα υποστηρίζει επικοινωνιακά την δήθεν φορολογική δικαιοσύνη και ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπερασπίζεται την πολιτική του που θα φαντάζει πιο συντηρητική για κάποια κοινωνικά στρώματα, καθώς αυτό απαιτούν οι δανειστές , αλλά υπαγορεύεται και από τον φόβο εκτροχιασμού των δημοσιονομικών.
Στο απλό ερώτημα πως η ΝΔ θα καλύψει το κενό από την μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση την μείωση φόρων κλπ δεν πρόκειται να απαντηθεί.
Αλλά δεν είναι μόνο η οικονομία. Ο Μητσοτάκης απέφυγε να αναφερθεί στα μείζονα προβλήματα εξωτερικής πολιτικής που αντιμετωπίζει η χώρα και να διατυπώσει τις θέσεις του . Προτίμησε μόνο να δηλώσει την πίστη στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ , κάτι που δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Η Ελλάδα έχει ειδικά προβλήματα με γειτονικές χώρες και όχι γενικά συμμαχικά προβλήματα.
Επίσης απέφυγε να τοποθετηθεί στο μεταναστευτικό και να καταθέσει τις προτάσεις του που να έχουν πρακτικό αντίκρισμα. Η χώρα μπορεί να αναπτυχθεί στα επόμενα δέκα χρόνια με μέσο ρυθμό 4%. Το χρέος της μπορεί να μειωθεί δραστικά. Τα επόμενα πέντε χρόνια να δημιουργηθούν 700.000 νέες θέσεις εργασίας και να δοθεί το μήνυμα στους Έλληνες του εξωτερικού να γυρίσουν στην Πατρίδα μας. Είναι αυτό εφικτό; Είναι. Δεν είναι εύκολο, απαιτεί δουλειά σκληρή, σοβαρότητα, ρεαλισμό, προσήλωση στο στόχο, αλλά οικονομικά είναι εφικτό. Όλοι οι αυτόματοι σταθεροποιητές της οικονομίας, επενδύσεις, απασχόληση, αξίες γης, ακίνητα, χρηματιστήριο, είναι τόσο συμπιεσμένοι, ώστε μέσα τους να κρύβουν 7-8 μονάδες πρόσθετης ανάπτυξης αν τους απελευθερώσεις. Μόνο οι επενδύσεις, που σήμερα είναι οι χαμηλότερες στην Ευρώπη, μπορούν και μόνες τους ακόμα να μας δώσουν αυτό το πρόσθετο ποσοστό.
Γιατί λοιπόν οι πιστωτές μας εγκλωβίζουν σε εξοντωτικά πρωτογενή πλεονάσματα; Η απάντηση δεν είναι οικονομική, είναι πολιτική. Γιατί δεν πιστεύουν ότι υπάρχει η θέληση να φτιαχτεί το Κράτος, να ελευθερωθεί η οικονομία από τα δεσμά του πελατειακού κρατισμού και να αφεθεί ο ιδιωτικός τομέας να δημιουργήσει πλούτο και θέσεις εργασίας. Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει βούληση για μεταρρυθμίσεις και ότι θα τηρηθούν οι συμφωνίες.
Είναι προφανές ότι ο Μητσοτάκης επιλέγει την οικονομία ως πεδίο αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση. Οι θέσεις της ακούγονται με ικανοποίηση σε ένα τμήμα της κοινωνίας , ιδιαίτερα το ιδιωτικό κεφάλαιο , ενώ τα ανοίγματα προς τα δεξιά είναι εμφανή. Η ΝΔ προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ νεοφιλελευθερισμού και εθνικισμού, μείγμα εξαιρετικά εύφλεκτο. Η θέση του για την συμφωνία των Πρεσπών, αντανακλά ακριβώς αυτή την τάση.
Το γεγονός ότι αποφεύγει συστηματικά να πάρει θέση στα μεγάλα προβλήματα της εξωτερικής πολιτικής και της Ευρώπης είναι γιατί επενδύει στην δημιουργία μιας ασαφούς, γκρίζας ζώνης μεταξύ δεξιάς και ακροδεξιάς, προκειμένου να επωφεληθεί από κλίμα ενίσχυσης της ακροδεξιάς που καταγράφεται σε όλη την Ευρώπη. ΩPRESS
