Μέχρι πότε θα κρυβόμαστε πίσω από τον άνεμο;

Μέχρι πότε θα κρυβόμαστε πίσω από τον άνεμο; Δευτέρα, 3 Φεβρουαρίου 2020 Η πρόκληση του «Oruc Reis» αποκάλυψε τις προθέσεις της Τουρκίας. Η προχθεσινή παραβίαση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας -υποτίθεται λόγω... δυτικών ανέμων- ήταν μόλις η αρχή. Μπορούμε πλέον με σχετική βεβαιότητα να προβλέψουμε πώς και κυρίως πού θα «χτυπήσει» ο Ερντογάν το επόμενο διάστημα. Γεωγραφικά δεν θα κινηθεί ούτε κοντά στις ελληνικές ακτές και το Καστελόριζο, ούτε νότια της Κρήτης, στα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας με τη Λιβύη του Σάρατζ, όπως φοβόμασταν μέχρι προχθές. Πολιτικά, λόγω των διεθνών αντιδράσεων, και στρατιωτικά δεν τον βολεύει. Αντίθετα, επέλεξε το πιο απομακρυσμένο σημείο της ελληνικής επικράτειας, εκεί όπου το FIR Αθηνών ενώνεται με αυτό της Λευκωσίας και του Καΐρου. Σε αυτό το σημείο τα ερευνητικά σκάφη και τα πολεμικά πλοία της Τουρκίας κάνουν... πάρτυ μπαινοβγαίνοντας όποτε και όπως θέλουν στην κυπριακή ΑΟΖ για «έρευνες», αφού η παρουσία τους εκεί σχεδόν έχει γίνει αποδεκτή. Ταυτόχρονα δυσκολεύει στρατιωτικά την Ελλάδα σε περίπτωση που φτάσουμε σε θερμό επεισόδιο. Τακτικά οι Τούρκοι έκαναν, Παρασκευή συνήθως, δοκιμές για να καταγράψουν ελληνικές αντιδράσεις. Αυτή τη φορά το «Oruc Reis» άπλωσε καλώδια, αλλά είχε κλειστά τα ηχοβολιστικά συστήματα, δεν είχε εκδώσει Naftex, έμειναν σχετικά μακριά οι τουρκικές φρεγάτες, μπήκε και βγήκε σε μερικές ώρες. Εμείς αποδώσαμε την παραβίαση στους βορειοδυτικούς ανέμους, κρατήσαμε σχετικά μακριά τον «Νικηφόρο Φωκά», υποβαθμίσαμε το γεγονός και γενικώς «κάναμε ό,τι χρειάζεται για να μην κάνουμε ό,τι πρέπει». Ειλικρινά ελπίζω να διαψευστώ, αλλά οι Τούρκοι θα επιστρέψουν. Την επόμενη φορά και όσο δεν αντιδρούμε θα μείνουν περισσότερες ώρες, μετά θα ενεργοποιήσουν τα ηχοβολιστικά, θα προχωρήσουν περισσότερο σε βάθος και εύρος, θα φέρουν κι άλλες φρεγάτες, μέχρι να δημιουργήσουν στην περιοχή ένα νέο status quo αμφισβητούμενης περιοχής - γκρίζα ζώνη. Δυστυχώς από την κρίση των Ιμίων (δεν είναι τυχαία η μέρα που διάλεξε ο Ερντογάν) δεν διδαχθήκαμε τίποτα ως χώρα. Για να θυμούνται οι μεγαλύτεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι, το ίδιο συνέβη και τότε. Γνωρίζαμε, αλλά υποβαθμίσαμε τη δήθεν προσάραξη του τουρκικού πλοίου στις βραχονησίδες, δεν οργανώσαμε ένα σχέδιο ολοκληρωμένης στρατιωτικής παρουσίας, δεν αντιδράσαμε με την πυγμή που έπρεπε. Αποκορύφωμα, τη μοιραία νύχτα ο υπουργός Εξωτερικών Θεόδωρος Πάγκαλος ήταν σε τηλεοπτική εκπομπή, προφανώς για να δείξει ότι δεν έχουμε κρίση, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, κοτζάμ ναύαρχος Λυμπέρης, κατάφερε να χάσει τα Δυτικά Ιμια χωρίς καν να καταλάβει ότι αποβιβάστηκαν εκεί Τούρκοι κομάντος, και ο πρωθυπουργός Σημίτης έτρεχε να σωθεί εκλιπαρώντας τον αείμνηστο αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: τρεις αξιωματικοί σκοτώθηκαν, η χώρα μας ταπεινώθηκε και τα Ιμια από ελληνική επικράτεια έγιναν «γκρίζα ζώνη» στην οποία δεν πάνε οι Ελληνες υπουργοί Αμυνας γιατί χρειάζονται την άδεια της Τουρκίας. Εχει γίνει παράδοση όσοι επιμένουμε σε μια πιο σθεναρή στάση έναντι των τουρκικών προκλήσεων να χαρακτηριζόμαστε «πολεμοχαρείς». Μεγάλο ψέμα, τεράστιο λάθος. Οσο εμφανιζόμαστε υποχωρητικοί έναντι των τουρκικών διεκδικήσεων, τόσο πιο κοντά θα έρχεται το θερμό επεισόδιο. Μέρα με την ημέρα, βήμα προς βήμα η Τουρκία θα αξιοποιεί τον φόβο μας για να εδραιώνει τις διεκδικήσεις της σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων. Ο Ερντογάν, οι προκάτοχοί του και οι διάδοχοί του έχουν μια ενιαία στρατηγική. Αξιοποιούν τα στρατηγικά τους πλεονεκτήματα, όπως και το γεγονός ότι η ανθρώπινη ζωή στην Τουρκία έχει μηδαμινή αξία, για να συνεχίζουν μια επεκτατική πολιτική έναντι των γειτόνων τους. Οι συμφωνίες και το διεθνές δίκαιο δεν τους απασχολούν, καταλαβαίνουν μόνο τη δύναμη και την πυγμή του αντιπάλου. Ελπίζω αυτή τη φορά να το καταλάβουν στην Αθήνα. Και το μόνο κοινό σημείο με την τραγωδία των Ιμίων να είναι ο άνεμος. Τότε πήρε την ελληνική σημαία, όπως είχε υποδείξει ο Πάγκαλος, τώρα απλώς... έσπρωξε το «Oruc Reis» στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Του Μπάμπη Κούτρα