Γιώργος Δελαστίκ.
Οσο η ελληνική κυβέρνηση αντιστέκεται, η τεράστια πλειοψηφία του ελληνικού λαού βρίσκεται στο πλευρό της. Κι όχι μόνο οι Ελληνες.
Η άρνησή της να υποταχθεί στους Γερμανούς έχει
προκαλέσει τεράστια εντύπωση και γέννησε ελπίδες σε πολλούς λαούς της Ευρώπης ότι μπορεί τελικά να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η πολιτική της ευρωλιτότητας που έχει επιβάλει το Βερολίνο σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρωζώνης.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν είναι πλέον υπόλογος για τα κυβερνητικά πεπραγμένα του μόνο απέναντι στους Ελληνες που τον εξέλεξαν για το υπέρτατο πολιτικό αξίωμα, αλλά και σε όλους εκείνους τους Ευρωπαίους που η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και η στάση της κυβέρνησης Τσίπρα μέχρι τώρα αλλάζει ή επηρεάζει τους πολιτικούς συσχετισμούς και στη δική τους χώρα.
Είτε το θέλει η κυβέρνηση Τσίπρα είτε όχι, η αντίστασή της στην ευρωλιτότητα υπονομεύει τη στρατηγική της Γερμανίας για επέκταση και εδραίωση της ηγεμονίας της στην Ευρώπη. Υπ' αυτό το πρίσμα πρέπει να εξηγηθούν οι λυσσώδεις αντιδράσεις των Γερμανών σε οποιαδήποτε συμβιβαστική λύση.
Θέλουν πρώτα να εξευτελίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του, να την κάνουν να γελοιοποιηθεί απαρνούμενη τις προεκλογικές υποσχέσεις της και μόνο τότε να την υπονομεύσουν και να την ανατρέψουν.
Θέλουν να την εξαφανίσουν για να μην αποτελέσει παράδειγμα και για άλλες χώρες! Συμμάχους δεν έχει η κυβέρνηση Τσίπρα στην Ευρωζώνη.
Σε πολιτικό επίπεδο, οι υποτιθέμενοι κεντροαριστεροί σύμμαχοι τύπου Ολάντ της Γαλλίας ή Ρέντσι της Ιταλίας αποδεικνύονται ψοφοδεείς, ανειλικρινείς και καιροσκόποι που υποχωρούν πανικόβλητοι στην ελάχιστη φραστική γερμανική πίεση!
Μόνο στην πλειοψηφία πλέον των Ελλήνων και σε τμήματα κάποιων ευρωπαϊκών λαών -κάθε άλλο παρά ασήμαντα, σημειωτέον- μπορεί να υπολογίζει ο πρωθυπουργός ότι τον στηρίζουν όσο αντιστέκεται στους Γερμανούς.
Εχει τεράστια σημασία, λοιπόν, η επιμονή του Αλέξη Τσίπρα στο «Οχι» που είπε στο Βερολίνο αναφορικά με την απαίτησή του να δεχτεί επέκταση του μνημονίου.
Αν υποχωρήσει άτακτα και αποδεχτεί κάτι τέτοιο, κινδυνεύει να χάσει τον λαό, τον μοναδικό σύμμαχο που έχει και να απομείνει η κυβέρνηση στα νύχια των Γερμανών. Πλανάται η κυβέρνηση, αν νομίζει ότι θα της επιτρέψει η καγκελαρία να δώσει 13η σύνταξη ή να κάνει τον κατώτατο μισθό 751 ευρώ ή να δώσει αφορολόγητο 12.000 ευρώ για κάθε Ελληνα, να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ κ.λπ. Μονομερώς, αποκλειστικά μονομερώς μπορεί να νομοθετήσει μέτρα ελάφρυνσης των λαϊκών στρωμάτων!
Τους Γερμανούς καθόλου δεν τους νοιάζει το ζήτημα του χρέους, το «κούρεμα» του οποίου άλλωστε ούτε καν ως θέμα συζήτησης δεν το έχει θέσει η νέα ελληνική κυβέρνηση, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα συναντούσε την κατηγορηματική άρνηση του Βερολίνου.
Η καγκελαρία δεν θέλει να υπάρξει κανένα φιλολαϊκό μέτρο σε καμία χώρα της Ευρωζώνης!
Την οικονομική πτώση ή και την καταβαράθρωση, όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, προωθεί η γερμανική κυβέρνηση για όλα τα κράτη της Ευρωζώνης και απαιτεί καμία χώρα να μη διαταράσσει την πολιτική της αυτή.
Ο Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας χθες στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν πολύ σταθερός στα όσα είπε, υποσχόμενος ταυτόχρονα την άμεση νομοθέτηση αποκατάστασης του θεσμικού πλαισίου των εργασιακών σχέσεων (συλλογικές συμβάσεις, διαιτησία κ.λπ.), ρύθμισης των «κόκκινων» δανείων και του ακατάσχετου της πρώτης κατοικίας, νομοθέτησης των 100 δόσεων στα Ταμεία.
Μας ανησυχεί κάπως το γεγονός ότι ξένα μέσα ισχυρίζονται πως βρίσκεται επί θύραις το κλείσιμο συμφωνίας σήμερα. Βάσει των όσων είπε ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, για να υπάρξει έκτακτη συνεδρίαση του Eurogroup, πρέπει πρώτα η ελληνική κυβέρνηση να υποβάλει αίτημα επέκτασης του μνημονίου και κατόπιν να γίνει η συνεδρίαση!
Αυτό ήταν το τελεσίγραφο των Γερμανών προς την Ελλάδα, με το οποίο συντάχθηκαν τελικά και οι 18 υπουργοί Οικονομικών των άλλων χωρών της Ευρωζώνης.
Γνωρίζουμε τις απίστευτες ικανότητες επιλογής λέξεων στους κύκλους της ΕΕ. Διαπιστώσαμε ότι πλέον ούτε ο Σόιμπλε δεν χρησιμοποιεί τις λέξεις «μνημόνιο» και «τρόικα», αλλά επιμένει ανυποχώρητα στην ουσία των μνημονιακών δεσμεύσεων που είχαν υπογράψει ο Αντ. Σαμαράς και ο Ευ. Βενιζέλος. Περιμένουμε έτσι να δούμε μήπως μας περιμένει στη γωνία κάποια δυσάρεστη έκπληξη, την οποία ειλικρινά απευχόμαστε.
