Ο Τσίπρας…εκλέγει το νέο αρχηγό στη ΝΔ
Με το φάντασμα της διάσπασης να πλανάται πάνω από τη συντηρητική παράταξη, μετά τη διαπίστωση της αδυναμίας συγκατοίκησης των «βαρονιών» των δύο σαφώς διαμορφωμένων πλέον στρατοπέδων- των καραμανλικών και των σαμαρικών-, το κόμμα της αντιπολίτευσης οδεύει προς τις κάλπες για την εκλογή του νέου προέδρου.
Είναι μία…μάχη, η οποία δεν αφορά μόνον ή κυρίως την εκλογή του νέου αρχηγού, αλλά και την συμμετοχή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με αξιώσεις στις πολιτικές εξελίξεις οι οποίες εκτιμάται ότι θα είναι ραγδαίες.
Η διαπίστωση αυτή απαντά εν μέρει και στον κουρνιαχτό που έχει ξεσηκωθεί- με εκατέρωθεν βολές των γαλάζιων υποψηφίων-, για τη σχέση του κ. Κ. Καραμανλή με τον κ. Αλέξη Τσίπρα, πίσω από την οποίαν υποκρύπτεται το αν η ΝΔ θα διαμορφώσει τους όρους συμμετοχής στο μέλλον σε ένα οικουμενικό σχήμα με τη συμμετοχή του νυν πρωθυπουργού ή θα πορευθεί χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ, αναζητώντας λύσεις κυβερνητικών σχημάτων «εθνικής σωτηρίας» με τη συμμετοχή αποκλειστικά κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Εκφραστές του πρώτου σεναρίου στην εσωκομματική διαμάχη στην πορεία προς την εκλογή του νέου αρχηγού είναι οι «καραμανλικοί», οι οποίοι διαβλέπουν ότι δεν μπορεί να δοθεί καμία λύση στην αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού χωρίς τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα μετά την στροφή την οποίαν έκανε ο κ. Τσίπρας προς τη διασφάλιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας.
Οι θετικές αναφορές του κ. Θόδωρου Ρουσόπουλου, στενού συνεργάτη του κ. Κ. Καραμανλή, για τον κ. Τσίπρα, καθώς και η επισήμανσή του στο ΒΗΜΑ FM ότι υπήρξαν μια – δυο επικοινωνίες των δυο πολιτικών, δεν αποτελεί ανταπόδοση μόνον στη στάση του ΣΥΡΙΖΑ για την μη παραπομπή του για το Βατοπέδι, αλλά απαντά και στα σενάρια της «επόμενης ημέρας» της εκλογής του νέου προέδρου, ο οποίος, ανεξαρτήτως προσώπου, εκτιμάται ότι θα έχει μεταβατικό χαρακτήρα.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι στη ΝΔ που εκτιμούν ότι στο παρασκήνιο «ψήνεται» να επανακάμψει ο κ. Κ. Καραμανλής, στον οποίον προσδίδουν μάλιστα χαρακτηριστικά εθνάρχη, στην ενεργό πολιτική σκηνή προκειμένου να λειτουργήσει ως από μηχανής θεός για να λυθεί το δράμα της πολιτικής ζωής της χώρας. Ως μέρος της «λύσης» βλέπουν βεβαίως και τον κ. Αλέξη Τσίπρα, με τον οποίον το στρατόπεδο των καρμανλικών διατηρεί άριστες σχέσεις εδώ και πολύ καιρό, από την εποχή της στήριξης του κ. Πρ. Παυλόπουλου για την προεδρία της Δημοκρατίας.
Από αυτή την άποψη, δεν θα πρέπει να προκαλεί εντύπωση η «σφήνα» του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη για τον «αμφιλεγόμενο ρόλο» του κ. Παυλόπουλου, επαναφέροντας στο προσκήνιο τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008 μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, για τα οποία σημείωσε ότι ήταν ο επίλογος της κυβέρνησης Καραμανλή και η επισήμανσή του ότι τότε, τον «μαύρο» Δεκέμβρη «παραδώσαμε την Αθήνα στους αναρχικούς χωρίς να αντιδράσουμε».
Ο κ. Μητσοτάκης βρήκε υποστήριξη μάλιστα και από τον συνυποψήφιό του κ. Απόστολο Τζιτζικώστα που επεσήμανε στον Σκάϊ, ότι έχει δίκιο στα όσα είπε για τον κ. Παυλόπουλο για τα περιστατικά του 2008 στα Εξάρχεια. «Για το 2008 ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει άδικο», είπε χαρακτηριστικά και ξεκαθάρισε και πάλι ότι εάν εκλεγεί δεν θα υπάρξει συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θέλει μια αδύναμη ΝΔ, μια συρρικνωμένη ΝΔ, την οποία θα μπορέσει να σύρει σε λίγο καιρό σε μια συγκυβέρνηση.
Ο κ. Τζιτζικώστας στηρίζεται ως γνωστόν από το στρατόπεδο Σαμαρά, το οποίο εξακολουθεί να ποντάρει στην «αριστερή παρένθεση», παρότι το σενάριο αυτό δέχθηκε ισχυρά πλήγματα στις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις τις οποίες κέρδισε ο κ. Αλ. Τσίπρας.
Με βάση αυτό το σενάριο, όταν καταρρεύσει η κυβέρνηση Τσίπρα, η μόνη πολιτική οδός θα είναι η συγκρότηση κάποιου οικουμενικού σχήματος «εθνικής σωτηρίας», του οποίου θα κληθεί να ηγηθεί ο κ. Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος ουδέποτε παραιτήθηκε από τη…ρεβάνς. Ενδεικτικές είναι οι δηλώσεις στη Βουλή του κ. Μάκη Βορίδη, ο οποίος κάλεσε ευθέως τον κ. Τσίπρα να παραιτηθεί και να σχηματισθεί κυβέρνηση υπό τον πρώην πρωθυπουργό.
Γεγονός είναι πάντως, ότι οποιαδήποτε κι αν είναι η έκβαση της εσωκομματικής μάχης της ΝΔ, ο νέος πρόεδρος του κόμματος, πρώτον, θα έχει καθαρά μεταβατικό χαρακτήρα και, δεύτερον, θα αποτελέσει άθλο αν κατορθώσει να συσπειρώσει το κόμμα και αποφύγει τη διάσπαση.
