Το «ήθος της Αριστεράς» που διαφημιζόταν ως αντίπαλο δέος της «διεφθαρμένης» δεξιάς, αποδείχθηκε πλαστό και χάθηκε ταχύτατα το «ηθικό πλεονέκτημα».
Η άλωση του κρατικού μηχανισμού δεν είναι γεγονός πρωτοφανέρωτο. Θα έλεγε κάποιος ότι βρίσκεται στα θεμέλια ίδρυσης του ελληνικού κράτους, κάτι σαν γονιδίωμα δηλαδή. Και είναι φυσικό, επειδή τα αστικά κόμματα βρίσκονταν επί πολύ στην εξουσία και ο κρατικός μηχανισμός πλαισιωνόταν πάντα από αστούς, με αποκλεισμό των αριστερών, πάσης μορφής.
Αυτό το φαινόμενο, κατεβλήθη προσπάθεια από τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις να εκλείψει, μάλιστα δε στις πρώτες κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή είχαν τοποθετηθεί σε καίριες θέσεις ακόμη και συμμετέχοντες στην Κυβέρνηση του Βουνού, ενώ αριστεροί κατά κανόνα είχαν καταλάβει σημαντικά πόστα στην ΕΡΤ, με αποτέλεσμα να διαμαρτύρονται οι δεξιοί για τον αποκλεισμό τους.
Η επιχείρηση αποκομματικοποίησης του κράτους δεν συνεχίστηκε. Απεναντίας, η πρώτη αποκαλούμενη κυβέρνηση Αριστεράς του ΠΑΣΟΚ, με προκλητικό τρόπο υποβίβασε το κράτος σε υφιστάμενο του κόμματος, με αποτέλεσμα και υπουργοί ακόμη να στέκονται προσοχή και να εκτελούν ασυζητητί τις εντολές των κομματικών - πρασινοφρουρών. Δεν είχες ελπίδα όχι διορισμού, αλλά πολλές φορές ούτε και ικανοποίηση δικαίων αιτημάτων, αν δεν φορούσες ζιβάγκο και δεν έφερες γενειάδα.
Η άλωση του κρατικού μηχανισμού είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε όταν στις εκλογές του 1996 ο πρόεδρος της Ν.Δ. Μιλτιάδης Έβερτ, κατά την προεκλογική περίοδο, χρησιμοποίησε το σύνθημα «αξιοκρατία», οι αντιδράσεις των νεοδημοκρατών τον υποχρέωσαν να το αποσύρει. Και τούτο επειδή, οι ψηφοφόροι της Ν.Δ., που ήσαν αποκλεισμένοι από το δημόσιο επί 15ετία, δεν κατανοούσαν γιατί δεν έπρεπε να «πάρουν την ρεβάνς».
Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί χειρότερη πολιτική από αυτήν του ΠΑΣΟΚ, αδιαφορώντας πλήρως για τις εντυπώσεις που δημιουργεί στην προσπάθειά του ολοκληρωτικής κατάκτησης του Δημοσίου. Ούτε καν κρατά τα προσχήματα, σε άπειρα περιστατικά. Κυβερνητικά και κομματικά στελέχη, επί ένα χρόνο δεν έχουν να παρουσιάσουν κάποιο θετικό έργο - ακόμη και σε τομείς που δεν έχουν ανάμιξη στην ικανοποίηση μνημονιακών εντολών.
Ασχολούνται αποκλειστικώς αφενός με την απομάκρυνση αστών ανωτέρων υπαλλήλων, επιτυχημένων στις θέσεις τους, για να τοποθετηθούν οι «ημέτεροι», αφετέρου δε να επιβάλουν στην ελληνική κοινωνία έναν σοβιετικό τρόπο ζωής, στην πράξη αποτυχημένο, εν μέσω μάλιστα μιας κοινωνίας δημοκρατικής. Όλα αυτά αποτελούν οπισθοδρόμηση, και αν δεν υπάρξουν και χειρότερα -που δεν αποκλείονται- θα χρειαστούν δεκαετίες για να ζήσουν οι Έλληνες σε ένα σύγχρονο κράτος. Εύκολα κατεδαφίζεις, αλλά χρειάζονται πάρα πολλές προσπάθειες για να οικοδομήσεις.
Η «πρώτη φορά Αριστερά» ψεύδεται συνειδητώς όταν υποστηρίζει πως τα φορολογικά βάρη θα πέσουν μόνον στους «έχοντες». Οι έμμεσοι φόροι, που αποτελούν τα 2/3 περίπου των φορολογικών εσόδων έχουν εκτιναχθεί στα ύψη και πλήττουν κυρίως τις ασθενέστερες οικονομικώς τάξεις.
Είναι γεγονός πάντως ότι κατόρθωσε να βλάψει την Αριστερά σε ένα μόνο χρόνο, όσο δεν μπόρεσαν να την βλάψουν οι δεξιές κυβερνήσεις. Το «ήθος της Αριστεράς» που διαφημιζόταν ως αντίπαλο δέος της «διεφθαρμένης» δεξιάς, αποδείχθηκε πλαστό. Έχασε ταχύτατα αυτό που αποκαλούσε «ηθικό πλεονέκτημα», όπως το είχε χάσει και η περίφημη (ή μήπως, διαβόητη;) «γενιά του Πολυτεχνείου» που κυβερνώσα επί πολύ, έθεσε τα θεμέλια ολοτελούς διάβρωσης του κράτους, και μας οδήγησε σ’ αυτήν την τραγική κατάσταση.
Σημειώνω μόνον την αποθέωση της πολιτικής φαυλότητας, που προκειμένου να βολευτούν όσο το δυνατόν περισσότεροι, «έσπασαν» διοικητικές θέσεις για να τις διπλασιάσουν ώστε να ικανοποιηθούν κομματικά στελέχη. Όπως και το ότι καμιά πρόβλεψη δεν υπάρχει -πλήρης του τάφου σιωπή- για τα προκλητικά προνόμια σε μισθούς και συντάξεις που έχουν οι εργαζόμενοι σε πολλές ΔΕΚΟ.
Αυτός είναι ο απολογισμός εν συνόψει, ενός έτους διακυβέρνησης από την «πρώτη φορά Αριστερά». Ο λαός κατάλαβε πολύ γρήγορα.
Πηγή: http://voria.gr
