2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016,
Εντάξει! Δεν έχει κανείς απαιτήσεις υψηλής διανόησης από τον κ. Τσίπρα. Ωστόσο υπάρχει κάτι στοιχειώδες, που οι σύμβουλοί του θα πρεπε να του είχαν επισημάνει. Είναι κάτι που πλειστάκις έχει αναφερθεί και εδώ. Ότι δηλαδή, η πολιτική επιστήμη περιφρονεί απολύτως τον όρο Ηθική. Τον έχει παραχωρήσει προνομιακά στις θρησκείες και τις κοινωνίες. Με την έννοια αυτή, κάποιος ανήθικος δεν είναι υποχρεωτικά και ανίκανος.
Στο πεδίο της πολιτικής, ο όρος ηθική αντικαθίσταται από τον όρο ικανότητα. Άλλωστε, η Ιστορία μας έχει παραθέσει πληθώρα πολιτικών ανδρών, που ξεχώρισαν για την πολιτική τους ικανότητα, παρά το ο,τι ήταν εξαιρετικά ανήθικοι. Κατ ακολουθίαν, δεν κατηγόρησε κανείς τον κύριο Τσίπρα ότι κάνει πιάτσα στη Συγγρού ως… τραβεστί. Μήτε ο,τι κλέβει στα… χαρτιά, ούτε ότι διαθέτει στρατιά παλλακίδων. Τον κατηγορεί όμως για πολιτικά ανίκανο, κάτι το οποίο πανηγυρικά προκύπτει από πράξεις, ή πολιτικές παραλείψεις. Διότι τελικά, εκείνο που μετράει στον πολιτικό είναι η ικανότητά του να οργανώσει και να υλοποιήσει το όραμά του και ΟΧΙ ο τρόπος με τον οποίο θα το πετύχει. Για τον πολιτικό λοιπόν, και τον επιχειρηματία, ο όρος ηθική είναι γράμμα κενό.
Πάμε παρακάτω, για να δούμε για ποιο λόγο ο κ. Τσίπρας είναι πολιτικά ανίκανος.
Εξελέγη με λάβαρο το «αντιμνημόνιο». Το μνημόνιο θα το «σκίσει», θα το ακυρώσει, θα το κάνει, θα το ράνει. Από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του εδώ, ο γεωπόνος Ντάισελμπλουμ, μας λοιδώρησε αγρίως. Ο Βαρουφάκης ωστόσο, με όσα κανείς μπορεί να του καταμαρτυρήσει, για πολιτική μετριότητα, θεωρώντας ότι υπηρετεί ένα «όραμα», τον ειρωνεύτηκε με το. γνωστό «ουάου», και τότε κάποιοι από μας πιστέψαμε αφελώς ότι, επιτέλους αυτή η κακόμοιρη Ελλάδα ύψωσε το ανάστημα της.
Αμ δε! Αποδείχτηκε ο,τι η νεοφιλελεύθερη Ευρώπη με το Σόιμπλε και το ΔΝΤ, ήταν πολύ σκληρή για να…πεθάνει. Και τότε, ο Τσίπρας οργάνωσε το Δημοψήφισμα, για να δώσει μια απάντηση σ όλο αυτό το πολιτικό σκυλολόι. Ο,τι δηλαδή, ο ελληνικός λαός ήταν έτοιμος να τα δώσει όλα υπέρ βωμών και εστιών. Και ο λαός απάντησε μ ένα ηχηρό ΟΧΙ στις πρακτικές της Ευρώπης και του ΔΝΤ. Αυτό όμως σήμαινε ότι είχε μια κυβέρνηση που διέθετε όραμα και σχέδιο για να αντιμετωπίσει τα επίχειρα. Μια κυβέρνηση που θα είχε οργανώσει την άμυνα της και τις πολιτικές της εφεδρείες.
Αμ δε! Με το που μας επέβαλλαν τα κάπιταλ κοντρόλς, η κυβέρνηση έφτυσε μεμιάς το γάλα της μάνας της. Κι από τη μια στιγμή στην άλλη, το ΟΧΙ μετετράπη σ ένα μεγαλειώδες ΝΑΙ, συνοδευόμενο από την υπαγορευμένη αποπομπή του Βαρουφάκη. Τέτοια ξεφτίλα λοιπόν. Ποια πολιτική ηθική επιβραβεύει αυτόν τον εθνικό διασυρμό;
Δυστυχώς για την Αριστερά του κ. Τσίπρα, η Ελλάδα δεν βρέθηκε ποτέ σε τόσο άθλια κι αναξιόπιστη θέση. Στιγμές δύσκολες στην πορεία της πέρασε ουκ ολίγες. Πολιτικά όμως εξαθλιωμένη, σ αυτό τον βαθμό, δεν ήταν ποτέ. Και εν πάση περιπτώσει, δεν το περίμενε κανείς να συμβεί αυτό, με κυβέρνηση που επισείει το λάβαρο της Αριστεράς. Και εδώ ελέγχεται για ανικανότητα και πολιτική ανηθικότητα ο κ. Τσίπρας. Διότι είτε δεν διέθετε την πολιτική ικανότητα να ερμηνεύσει το παρόν και να σχεδιάσει το μέλλον, είτε τυχοδιωκτικά επεδίωξε να διαχειριστεί την εξουσία. Κι αυτό δεν σημαίνει μόνο μια μύγα στο σπαθί του, αλλά ολόκληρο..σμήνος!
Αλλά υπάρχει κι ένα ακόμα ζήτημα, που αγγίζει το πεδίο της ηθικής, ακόμα και στην κοινωνική του διάσταση: Ο σημερινός Πρωθυπουργός κατέβηκε στις εκλογές και με το λάβαρο της κάθαρσης. Ωστόσο όσα μέχρι σήμερα είδαμε, δεν μας έπεισαν ο,τι κλονίζεται σε μεγάλο βαθμό το σύστημα της αδιαφάνειας, της μεγάλης φοροδιαφυγής και το ακαταδίωκτο σημαντικών πυλώνων της διαφθοράς. Σε μεγάλο βαθμό μάλιστα ισχύει η αντίληψη του πατρός Μητσοτάκη, ο οποίος είχε πει εν ολίγοις «φέρτε στην παρτίδα όσα στείλατε στο εξωτερικό, δεν μας ενδιαφέρει πως τα αποκτήσατε, αρκεί να πληρώσετε ένα ποσοστό σε φόρους». Που σημαίνει ο,τι όλοι αυτοί θα μπορούν άνετα πλέον να… ξεπλένουν επίσημα όσο χρήμα απέκτησαν παντί τρόπω.
Μέχρι που φτάσαμε και στην υπόθεση Ψυχάρη. Για να μάθουμε ο,τι ο πρωθυπουργός της σημερινής Αριστεράς είχε σειρά συναντήσεων με τον φερόμενο ως Πατριάρχη της διαπλοκής! Και για να το δικαιολογήσει ο κ. Τσίπρας, είπε, ο,τι θα μας έλεγαν οι Σαμαράς, Παπανδρέου και λοιποί. Ο,τι ο πρωθυπουργός μπορεί να συναντά όποιον του το ζητά!
Σύμφωνοι. Μόνο που δεν μας ενημέρωσε, αλλά το μάθαμε από τον Ψυχάρη! Κι εδώ προκύπτει κάτι ακόμα, που αγγίζει πιο πολύ το πεδίο τής ηθική, έτσι όπως την εννοεί ο κ,Τσιπρας.
Όταν διέρρευσε από τον Ψυχάρη ότι θα δώσει στη δημοσιότητα τις κασέτες με τις συνομιλίες που είχε με τον κ,Τσίπρα, τότε έλαβε το μήνυμα από την Κυβέρνηση, ότι κάτι τέτοιο σημαίνει δίωξη σε βαθμό…κακουργήματος! Γιατί αλήθεια; Εδώ έχουμε πληθώρα μαγνητοφωνημένων συζητήσεων, που έχουν δει κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας, δίχως να ασκηθεί δίωξη. Θάχουμε εξαίρεση στην περίπτωση Ψυχάρη;
Με λίγα λόγια: Όποιος δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του οφείλει να το διατηρεί… απαστράπτον! Αλλιώς, …τουμπεκί ψιλοκομμένο.
ΑΡΗΣ ΣΚΙΑΔΟΠΟΥΛΟΣ •
