Ο Τσίπρας, η Μέρκελ και η βρώμικη δουλειά: όλη η Ελλάδα ένα στρατόπεδο
στις Τετάρτη, 2 Μαρτίου 2016
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΛΟΥΧΟΣ
Εν μέσω μίας ελληνικής εθνικής τραγωδίας εν εξελίξει, καθώς και μιας ανθρωπιστικής τραγωδίας για τους πρόσφυγες, η γερμανίδα καγκελάριος έκανε και πάλι το θαύμα της: έθεσε υπό τις πλατιές φτερούγες της τον Αλέξη Τσίπρα και την Ελλάδα, η οποία μπορεί πλέον να κοιμάται ήσυχη. Ή, έτσι τουλάχιστον νομίζει, την ώρα που η πραγματικότητα τρέχει σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, με πρωταγωνιστές τις χώρες που βρίσκονται πάντα δίπλα στο Βερολίνο και του κάνουν τη «βρώμικη δουλειά»... Γιατί η Μέρκελ τα είπε όλα τα καλά, αλλά δεν επέβαλε τίποτα και, κυρίως, δεν είπε πόσους από τους δυστυχείς αυτούς ανθρώπους προτίθεται τελικά η ίδια, πρώτη απ’ όλους να πάρει στη Γερμανία...
Με τις δραματικές εξελίξεις των τελευταίων 24ώρων, ο όρος «μερκελισμός» επανέρχεται στο προσκήνιο, αλλά με... αντίθετο περιεχόμενο από το αρχικό που του είχε δώσει ο κ. Τσίπρας; Σήμερα είναι μια «θρησκεία» της οποίας «θεά» είναι η Αγκελα Μέρκελ και «πάπας» έχει πλέον αναλάβει ο πρωθυπουργός. Και, σε αυτή, η σωτηρία δεν αναμένεται από τους ουρανούς, αλλά από το Βερολίνο. Ασφαλώς με κάποιο... μικρό αντάλλαγμα από την Ελλάδα. Σε κάθε περίπτωση όμως πάνε εκείνες οι εποχές που ο «μερκελισμός» ήταν κάτι κακό και επιζήμιο. Έκαναν φτερά εδώ και πολύ καιρό μαζί με κάθε ίχνος αξιοπιστίας του πρωθυπουργού. Τώρα, το άσπρο έχει γίνει μαύρο και ένα είναι το δόγμα: ο Τσίπρας να κρατηθεί στην εξουσία, ακόμα και με το «διάολο» σύμμαχο, ακόμα και με καταστροφή της Ελλάδας στο πιάτο αν αυτό εξυπηρετεί πραγματικά τους σαστισμένους «Ευρωπαίους» που θέλουν να διώξουν το κακό μακριά τους και που για να το καταφέρουν έχουν τον άνθρωπο για όλες τις (βρώμικες) δουλειές. Έτσι είναι που ο Τσίπρας προσκυνάει τώρα ξανά στη μεγάλη Βαλκυρία του Βερολίνου. Κι έτσι εκείνη του ανοίγει τώρα διάπλατα την πόρτα για να περάσει στα άδυτα του ναού της και τον κρατάει στη ζωή, με τις αξιολογήσεις και όλα τα λοιπά συναφή να μπαίνουν πλέον, προς στιγμή, σε δεύτερη μοίρα.
Δεν είναι απλώς επειδή ο Έλληνας πρωθυπουργός γονάτισε και προσκύνησε: αυτό το έχει κάνει εδώ και πάρα πολύ καιρό παρά τα παραμύθια που θέλει ακόμα και σήμερα να λέει. Ίσως μια μέρα να πληροφορηθούμε μάλιστα ότι το είχε κάνει αρκετό καιρό πριν καν αναλάβει και την εξουσία – γι αυτό και το Βερολίνο να φρόντισε με τέτοια ζέση να στερηθεί η προηγούμενη κυβέρνηση την αξιολόγηση εκείνου του Νοεμβρίου και να οδηγήσει με μαθηματική βεβαιότητα την Ελλάδα σε εκλογές στις οποίες επίσης με μαθηματική βεβαιότητα θα κέρδιζε άνετα ο Τσίπρας – αν είχε κλείσει η αξιολόγηση πιθανότατα θα συνέβαινε το ακριβώς αντίθετο και δεν θα υπήρχε περίπτατος.
Έτσι, από τη πρώτη ημέρα φάνηκε ότι ο Τσίπρας κάθε άλλο παρά πρόβλημα θα ήταν για το Βερολίνο: είναι ωραίο να τα δίνει όλα και να γονατίζει ένας «αριστερός» ο οποίος έχει φέρει στα νερά σου έναν ολόκληρο λαό τάζοντάς του ότι θα έκανε... επανάσταση.
Τα ψέματα με τα οποία πήρε και, κυρίως, κράτησε την εξουσία, είχαν για τον Τσίπρα το προσδοκώμενο ένα και μοναδικό αποτέλεσμα: να παραμείνει σε αυτήν με κάθε κόστος χωρίς να τον απασχολεί καθόλου το ότι πούλησε απάντα όλα όσα τον έφεραν στην εξουσία...
Ε, τώρα, το μόνο που αποδεικνύεται είναι ότι δεν είχε προλάβει να πουλήσει εντελώς τα πάντα: τώρα, βρήκε κάτι ακόμα για να πουλήσει, καθώς η ζωή προχωρά ακάθεκτη και θέτει νέα ζητήματα: κι αυτό είναι η μετατροπή της Ελλάδας σε ένα απέραντο στρατόπεδο προσφύγων για λογαριασμό του Βερολίνου και της Ε.Ε. Αυτό είναι που ήδη ετοιμάζεται και αυτό είναι που ο Τσίπρας έχει ήδη δώσει προκειμένου να τον κρατήσουν στην καρέκλα να κάνει κάτι τρισχειρότερο από ό,τι έχει προηγηθεί, κάτι που μάλλον ουδείς άλλος πολιτικός θα μπορούσε να βρεθεί διαθέσιμος να κάνει και που σύντομα θα αποδειχθεί τραγωδία για την Ελλάδα – η τελική τραγωδία...
Για μία ακόμη φορά, εν προκειμένω πολύ πιο σοβαρή, το πράγμα δεν είναι αυτό που (θέλουν να) φαίνεται. Στο Βερολίνο το μόνο που τους ενδιαφέρει πια, όπως και σε πολλές άλλες πρωτεύουσες, είναι να μην περάσει ούτε... μισός πρόσφυγας τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας. Απλώς άλλοι το λένε και το κάνουν ανοιχτά, ενώ άλλοι, αυτής της ομάδας, υποκρίνονται εκ του ασφαλούς ότι δεν είναι έτσι και μιλούν, όπως η Μέρκελ και ο Σοιμπλε για «ευρωπαική λύση» και για βάρη της Ελλάδας που δεν πρέπει σηκώσει μόνη της αλλά με αλληλεγγύη των ευρωπαίων.
Αυτή τη νέα αλληλεγγύη όμως θα την πληρώσει η χώρα πιο ακριβά από κάθε άλλη φορά. Γιατί, τελικά, θα έρθει με ένα και μόνον αντάλλαγμα: την κράτηση και τον διαμοιρασμό όλων αυτών των δυστυχισμένων ίσως και εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στην Ελλάδα – κι έτσι θα είναι όλοι ευχαριστημένοι: και οι Γερμανοί και οι χώρες του Βισεγκραντ και, φυσικά ο όψιμος φίλος τους, ο έτοιμος να τα δώσει όλα, έστω κι αν διαλυθεί πια εντελώς η χώρα του, Αλέξης Τσίπρας... Άλλωστε, δεν θα διαλυθεί εντελώς: θα υπάρχει όσο και όπως χρειάζεται να εκτελεί αυτό το ρόλο.
Για να γίνουν φυσικά όλα αυτά, απαιτούνται τεράστιες ποσότητες πολιτικού αμοραλισμού και απύθμενης υποκρισίας – οπότε καλά θα κάνουν όλοι να μην στέκονται στις δηλώσεις αλλά βλέπουν τις πράξεις που «μιλούν» απόλυτα ξεκάθαρα. Και, δόξα το θεό, τόσο στην Καγκελαρία όσο και στο Μέγαρο Μαξίμου, από τέτοιες αρετές, άλλο τίποτα.
Λέει το Βερολίνο (προσοχή: που την ίδια ώρα έχει δώσει γη και ύδωρ στην Άγκυρα) «ευρωπαική λύση» αλλά εννοεί «ούτε ένας ακόμα στη Γερμανία γιατί θα γίνει ξεσηκωμός...» - και πώς θα το πετύχουν αυτό; Μα φυσικά με το να κρατηθεί το πρόβλημα στην Ελλάδα με όποιο κόστος γι αυτή: αφού έχουν τον άνθρωπο έτοιμο για τη βρώμικη δουλειά...
Η αλήθεια είναι δυστυχώς πικρή και είναι μία: η τελευταία και, όπως όλα δείχνουν, μοιραία φάση της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας, έχει πλέον ξεκινήσει και, πια, δεν σταματά με τίποτα...
tovima.gr
