Σάββατο, 14 Ιανουαρίου 2017
Ελλάς το μεγαλείο σου βασίλεμα δεν έχει!
Μπορεί η χώρα να πνέει τα λοίσθια, η δραχμή να βρίσκεται προ των πυλών, το εξωπέταγμα της από την Ευρώπη να μην φαντάζει απίθανο, κι' όμως, αυτή η υπέροχη χώρα μπορεί ακόμη να ξαφνιάζει και να σε κάνει να λιγοθυμάς από τα γέλια....
“Λεφτά (μπορεί να μην...) υπάρχουν”, εξακολουθεί όμως να υπάρχει...ο Γιώργος! Και όχι μόνο να καμώνεται τον ενεργό πολιτικό, αλλά να θεωρείται και να εμφανίζεται ως παράγων διαμόρφωσης, ως κινητήριος δύναμη νέων συσχετισμών, που αποβλέπουν να διαδραματίσουν ρόλο καταλύτη πολιτικών εξελίξεων στην έρημη χώρα!
Βέβαια, στην πολιτική (και ιδίως στην εγχώρια εκδοχή της), ποτέ μην πεις ποτέ. Έχουμε δει τόσα μπουφόνικα να συμβαίνουν σ' όλα τα πολιτικά “μαγαζιά” (πλην ΚΚΕ, για να είμαστε δίκαιοι-αυτοί εκεί τραβάνε άλλα ζόρια, ιδίως με το παρελθόν τους...) από την μεταπολίτευση και μετά, που δεν δικαιολογείται η όποια έκπληξη. Υπουργούς και στελέχια που δεν θα εμπιστευόσασταν να σας... πετάξουν τα σκουπίδια, μέχρι αρχηγούς που μπροστά τους ο Πέπε Γκρίλλο φαντάζει...Νίκολο Μακιαβέλι! Δείτε μόνο τι έχουμε δει τα τελευταία δυο χρόνια.
Αναλογιστείτε το σχετικά πρόσφατο παρελθόν: ο πανηγυρικά και παντοδύναμα εκλεγμένος Γιώργος Παπανδρέου πρωθυπουργός, η Φώφη Γεννηματά (ελέω πατρικού ονόματος...) υφυπουργός Υγείας με υπουργό από πάνω της την Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου. Και λίγα χρόνια μετά, και μια κρίση που ο Γιώργος αντελήφθη... μόνο όταν τον κυνηγούσαν οι δημοσιογράφοι στα υπόγεια του Νταβός, η Φώφη ως αρχηγός ενός κόμματος (“ρούχα μαζί που πλύθηκαν, κι' έχουνε γίνει ροζ...”), δέχεται στο γραφείο της τον Γιωργάκη και συμφωνούν να γυρίσει σ' ότι έχει απομείνει από το κόμμα που ο ίδιος ρήμαξε. Εν ονόματι μια κεντροαριστεράς, που ψάχνει άτσαλα και αμήχανα να βρει την χαμένη της τιμή, ύστερα από τον παραφύσει βιασμό της από ανίκανους και μωροφιλόδοξους ηγετίσκους με ιδιοτελείς πολιτικές.
Α, και την Μαριλίζα να τρέχει και να κοκκινίζει τα χέρια της από τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα στις κομματικές συνάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίον βρήκαν καταφύγιο και νιτερέσα, διάφοροι καιροσκόποι ντιλετάντε του πάλαι ποτέ ελπιδοφόρου ΠΑΣΟΚ.... Η Μαριλίζα, πρώην Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ σε αποδρομή, Γιώργος εν... υποδοχή, ως μόσχος, Σιτευτός... Με θαμπά, ξεθωριασμένα τα παράσημα του από την Σοσιαλιστική Διεθνή...
Αυτό το “άνοιγμα” της σε μια πολιτική φιγούρα που μόνο γέλια (και βρισιές...) προκαλεί στην ευρύτερη κοινωνία, θα την πληρώσει η Φώφη. Ουδείς θρήνος και κοπετός για την κυρία Πρόεδρο, που απεδείχθη ολίγη. Και τον κ. Γρηγοράκο που ξαναδέχθηκε στο ΠΑΣΟΚ (αφού η ίδια είχε τον είχε διαγράψει...), και τον μουσουλμάνο βουλευτή Αχμέτ Ιλχάν που “τσίμπησε” από το “ποτάμι”, ότι και να κάνει, με τον Γιώργο αυτοκτονεί. Για πολύ συγκεκριμένους λόγους, πέραν της όποιας δικής της αξιολόγησης...
Στον κόσμο, υπάρχουν οι φανατισμένοι και με παρωπίδες “Παπανδρεϊκοί” (μην ρωτάτε “του παππού, του πατέρα, του “παιδιού”-το brand name μετράει...), που δεν είναι οπαδοί ή ψηφοφόροι. Είναι... φυλή! Υπό εξαφάνιση, αλλά με όλα τα χαρακτηριστικά της φυλής. Και τον Αντρέα να έβαζαν (εν είδει...Ελ Σιντ!), αρχηγό του κόμματος, οι ιθαγενείς της φυλής θα τον ψήφιζαν. Εδώ ο Γιώργος, γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, δεν είχε τον παραμικρό δισταγμό να αποστατήσει από... το ίδιο του το κόμμα αφήνοντάς το στα συντρίμμια, και να δημιουργήσει νέο αυστηρά προσωπικό (για λόγους φιλοδοξίας και εκδίκησης...) δικό του, για να κάνει ζημιά στους διαδόχους του. Κι' έφτιαξε το ΚΙΔΗΣΟ (μα, γιατί μου θυμίζει το...ΚΟΔΗΣΟ;), που κατέβηκε ανταγωνιστικά στις εκλογές για να κόψει (και έκοψε...) ψήφους στο ΠΑΣΟΚ. Ένα κρίσιμο για τις περιστάσεις 2%. Μάσησαν φύλλα με παραισθησιογόνες ουσίες οι της... φυλής, και τον ψήφισαν!
Ο κ. Παπανδρέου, δήλωσε ότι πάει “ως στρατιώτης”, και δεν τον ενδιαφέρουν οι ηγεσίες. Λέει τώρα... Φαντάζεσθε τι έχει να γίνει αν η Φώφη τολμήσει να θέσει κάποια στιγμή το θέμα ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ (η του όποιου ονόματος φορέα...) στην κρίση της λαϊκής ψήφου; Και το όποιο σπαργανώδες υβριδικό εγχείρημα της ελληνικής κεντροαριστεράς, βρεθεί στο παρθενικό του ταξίδι με τιμονιέρη τον...ΓΑΠ;
Η comedia del' arte” επί σκηνής. Και, δυστυχώς, σκέτη... comedia, χωρίς ίχνος arte! Σε τέτοιες κρίσιμες συγκυρίες.
iefimerida.gr
