.... τη, 23 Μαΐου 2017
«Τα μέτρα θα ψηφιστούν δίχως να υπάρξουν διαρροές» δήλωσε υπερήφανα και ανερυθρίαστα ο Πρόεδρος της Βουλής ενώ ο ΠτΔ, κ. Π. Παυλόπουλος, επήγε ένα «βήμα παραπέρα» όταν, σε «στάση προσοχής», παρακαλούσε πρόσφατα το Γερμανό συνάδελφό του, κ. F.W. Steinmeier, να λάβει τις θυσίες της Ελλάδος στα υπόψη του. Αναφέρονται και οι δύο στο 4ο, κατά σειρά, μνημόνιο του τρόμου, που κατατέθηκε από την κυβέρνηση Τσίπρα/Καμμένου στη Βουλή προς ψήφιση των 140 νέων, σφαγιαστικών μέτρων, που θα επιβληθούν στους Έλληνες δούλους κατόπιν διαταγής των δυνάμεων κατοχής.
Είναι το «κερασάκι» στην τούρτα της απανθρωπιάς, της προστυχιάς και του ανθελληνισμού που ‘χει ποτέ παραχθεί εν είδη μέτρων από αρρωστημένα μυαλά εγκληματιών πολέμου εν καιρώ ειρήνης ή, η «χαριστική βολή» που θα οδηγήσει την ψυχορραγούσα Ελληνική κοινωνία στην ευθανασία.
Βιώνουμε ένα τέτοιο «πολιτικό» πάρτι βίας, ψευτιάς, νοθείας και φασισμού, που οι κακές γλώσσες από το υπερπέραν ισχυρίζονται ότι στους εξώστες της αίθουσας συνεδριάσεων της Βουλής στριμώχνονται τα φαντάσματα των πρωταιτίων της 21ης Απριλίου για να μάθουν επιτέλους από τους μαιτρ της κοινοβουλευτικής χούντας, τους κυβερνώντες, τι σόι λάθη και παραλείψεις έκαναν, στην δική τους δικτατορία.
Στην βία της σκλαβιάς, της φτώχειας, της ανεργίας, της ανασφάλειας, της απόγνωσης και του εξευτελισμού έρχονται να προστεθούν και οι απαιτήσεις των Γερμανών που σώνει και καλά θέλουν έως το 2029 να αποκτήσουν την κυριότητα της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων και συνάμα να δουν τον κλάδο των ελευθέρων επαγγελματιών να καταρρέει σε τέτοιο βαθμό ώστε η πρωτογενής παραγωγή και η παροχή υπηρεσιών της χώρας μας να περιέλθει ολοκληρωτικά και αποκλειστικά σε 5-6 Γερμανικές εταιρείες. Το ζητούμενο των δανειστών δεν είναι μόνο η δημιουργία μονοπωλίων στην διοίκηση, στους θεσμούς, στην αγορά, στην παραγωγή , στην διακίνηση αξιών, στις μεταφορές, στον τουρισμό, στις τηλεπικοινωνίες, στην ενέργεια και στις ιδιοκτησίες αλλά και η πλήρης υποταγή της χώρας.
Τον διαμελισμό της Ελλάδος έχει μόνο κατά νου η Γερμανική πολιτική, η οποία δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να εφαρμόζει ότι προβλέπεται στο δόγμα Γκένσαρ για τις χώρες που απαιτούν από τη Γερμανία την καταβολή των πολεμικών αποζημιώσεων του Β’ Π.Π. Τον χορό των διεκδικήσεων άνοιξε πρώτος ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς το 1987, τον συνέχισε ο Βάσλαφ Χάβελ το 1990 και η κυβέρνηση Α. Παπανδρέου το 1995 δια της ρηματικής διακοίνωσης της στο Βερολίνο. Την τύχη της Γιουγκοσλαβίας είχε και η Τσεχοσλοβακία το 1993, ενώ η Ελλάδα ευρίσκεται εδώ και καιρό σε καθεστώς αυτοδιάλυσης .
Δεν είναι τυχαίο ότι, μετά την κοινωνική εξαθλίωση, την διάλυση των θεσμών, τον βίαιο εποικισμό και εξισλαμισμό, την αλλοίωση της Εθνικής ταυτότητας, την απαξίωση της Ορθοδοξίας, την κατάργηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και την εφαρμογή δικαίου κατοχής, ακολουθούν τώρα 140 από τα πιο φρικτά μέτρα που θα μπορούσε να διανοηθεί ο ανθρώπινος νους. Οι «μεταρρυθμίσεις» θα γίνουν η ταφόπετρα που θα πέσει να πλακώσει για πάντα την Ελληνική κοινωνία στο τάφο της.
Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της χώρας συνεργάζεται και συμμετάσχει ενεργά προκειμένου το 4ο κατοχικό Μνημόνιο να γίνει νόμος του κράτους. Τα πυροτεχνήματα δε που ακούγονται από την αντιπολίτευση είναι ανόητα και εκ του πονηρού, αφού δεν προσπάθησαν καν να σταματήσουν τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, σχετικά με την ψήφιση του μνημονίου. Θα μπορούσαν να παραιτηθούν λ.χ. οι βουλευτές, αναγκάζοντας έτσι την κυβέρνηση να πάει σε εκλογές. Δεν το έπραξαν όμως επειδή έβαλαν πάνω απ’ όλα το συμφέρον τους.
Ο λαός ανησυχεί, επαγρυπνεί και προετοιμάζεται για να μην βρεθεί προ τετελεσμένων γεγονότων. Οι πολιτικοί, τα κυκλώματα και τα κόμματα της μεταπολίτευσης έκλεισαν οριστικά τον κύκλο τους, σύντομα δε και σε ανύποπτο χρόνο θα πάψουν να υπάρχουν. Σε καιρούς που οι επίορκοι και οι ρουφιάνοι της χώρας νοιώθουν ανασφάλεια, τα παχιά λόγια περισσεύουν. Ότι είναι να γίνει στην χώρα θα γίνει και μάλιστα σύμφωνα με το γράμμα και το πνεύμα του νόμου. Η επόμενη μέρα οφείλει να βρει τον λαό μας λεύτερο, μονιασμένο, αποφασισμένο, αλληλέγγυο, ενάρετο, γενναίο και δημιουργικό.
Μας ενώνει ότι μας χώριζε.
Νέα Φιλική Εταιρεία
