Δεν ξέρω ποιός συμβουλεύει τον κύριο Τσίπρα, κάποιος όμως πρέπει να του πει ότι είναι πρωθυπουργός και δεν επιτρέπεται λίγα μόνον 24ωρα πριν τη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ να δηλώνει ότι "τα νέα είναι τόσο θετικά που δυσκολευόμαστε να τα πιστέψουμε" και πως είναι τόσο καλά που θα τον αναγκάσουν να φορέσει γραβάτα.
Και δεν επιτρέπεται για δυό λόγους. Ο πρώτος γιατί είναι απαράδεκτο ο πρωθυπουργός της χώρας να διαψεύδεται τόσο σύντομα και με τόσο βάναυσο τρόπο. Προφανώς κάποιοι -πιθανότατα αυτοί που έχουν την ευθύνη της διαπραγμάτευσης- δεν τον ενημερώνουν καλά. Αρνούμαι να δεχθώ πως η άκρατη αισιοδοξία του πρωθυπουργού ήταν ένας παιδιάστικος αυθορμητισμός ή με όσα είπε ήθελε να σκεπάσει το βάρος των 5 δις μέτρων που ψήφισαν οι βουλευτές του. Κάποιος λοιπόν δεν του λέει την αλήθεια ή ακόμη χειρότερα του λέει ψέμματα και τον εκθέτει ανεπανόρθωτα. Θα πρέπει λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας να δει τι θα κάνει με αυτόν ή αυτούς.
Και ο δεύτερος λόγος είναι ότι εκτός από απαράδεκτο είναι και επιζήμιο. Όχι για τους υπουργούς και τους βουλευτές του -οι οποίοι από την Πέμπτη το βράδυ και μέχρι χθες, που συνεδρίαζε το Γιούρογκρουπ, συναγωνίζονταν ποιός θα πει τη μεγαλύτερη ανοησία- αλλά για τους ανθρώπους, επιχειρηματίες και επενδυτές, οι οποίοι εμπιστεύθηκαν τον πρωθυπουργό και προέβησαν είτε σε συναλλαγές επί ομολόγων, μετοχών, καταθετικών προϊόντων είτε σε άλλες πράξεις και συμφωνίες προκειμένου να εκμεταλλευθούν το θετικό μομέντουμ. Δυστυχώς γι' αυτούς έπαιξαν και έχασαν. Και δεν έχασαν κουκούτσια, χρήματα έχασαν.
Κάποιος θα πει πως δεν έπρεπε να λάβουν στα σοβαρά τα λεγόμενα του πρωθυπουργού. Είναι μια άποψη, την οποίαν όμως εφόσον αποδεχθούμε θα πρέπει ταυτόχρονα να παραδεχθούμε πως είμαστε ένα κράτος-μπουρδέλο. Αν τα λεγόμενα του πρωθυπουργού -προσέξτε του πρωθυπουργού όχι του Πολάκη ή του Μπαλαούρα- δεν έχουν καμμία αξία τότε είναι μάταιο να προσπαθούμε ως κοινωνία, υποβαλόμενοι συνεχώς σε αιματηρές θυσίες, μήπως και σωθούμε. Αν τα όσα δηλώνει (και μάλιστα με επισημότητα και με τρόπο που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης) ο πρωθυπουργός αποδεικνύονται πομφόλυγες και αέρας κοπανιστός τότε δεν υπάρχει σωσμός γι' αυτή τη χώρα.
Και βέβαια υπάρχει ένα θέμα, και μάλιστα πολύ σοβαρό, για τον ίδιο τον πρωθυπουργό, τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, τους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας και όλους όσοι έχουν την ευθύνη των διαπραγματεύσεων για το κλείσιμο της αξιολόγησης και τη διευθέτηση της χώρας. Αν η πληροφόρησή τους είναι αυτού του επιπέδου, ό,τι δηλαδή "στις 22 έχουμε συνολική συμφωνία" και ότι τα νέα είναι "too good to be true" τότε πολύ φοβάμαι πως οι εταίροι-δανειστές μας ελάχιστα τους υπολογίζουν αν δεν τους κοροϊδεύουν και ενδεχομένως η περιπέτειά μας μπορεί και να μην τελειώσει ούτε και στο επόμενο Γιούρογκρουπ, στις 15 Ιουνίου.
Και πάντως μην βγουν κάποιοι επικοινωνιακοί εγκέφαλοι του Μαξίμου μαζί με τα χαλκεία τους και μας πουν πως "είναι θέμα λίγων εβδομάδων να κλείσει η συμφωνία", "εμείς δεν φταίμε", "φταίνε η Λαγκάρντ με τη Μέρκελ που δεν τα βρίσκουν", "για μας είπαν όλοι καλά λόγια στο Γιούρογκρουπ". Έχουμε βαρεθεί να τα ακούμε. Ναι, κάποια στιγμή θα υπάρξει, ελπίζω, συμφωνία. Μέχρι όμως να συμβεί θα την έχουμε πληρώσει πανάκριβα. Κάθε φορά που έχουμε καθυστέρηση όλο και κάποιο δισεκατομμύριο προστίθεται στα μέτρα που πρέπει να ληφθούν.
Εγώ δέχομαι πως η ευθύνη της καθυστέρησης δεν ανήκει στην ελληνική πλευρά, αλλά στο γεγονός ότι Βερολίνο και ΔΝΤ δεν έχουν ακόμη καταφέρει να συμφωνήσουν για το ελληνικό χρέος. Επειδή όμως αυτή η διαφωνία δεν είναι της τελευταίας στιγμής, αλλά υπάρχει από έτους το πρόβλημα το οποίο πρέπει να απασχολήσει την κυβέρνηση είναι τι θα συμβεί αν ούτε στις 15 Ιουνίου έχει γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ Σόϊμπλε και Τόμσεν. Θα αποχωρήσει το ΔΝΤ; Θα πάμε για νέο Πρόγραμμα; Η Βουλή θα πάρει πίσω τα μέτρα που ψήφισε;
Και βέβαια αν αποχωρήσει το ΔΝΤ, επειδή το χρέος δεν είναι βιώσιμο, τότε η Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ, στο προβλεπτό τουλάχιστον μέλλον, να βγει στις αγορές επειδή απλούστατα οι αγορές δεν θα την δανείζουν. Με απλά λόγια τινάζεται στον αέρα όλος προγραμματισμός και θα χρειαστεί ένα εντελώς νέο (που δεν χρειάζεται προσώρας να το χαρακτηρίσω ή να το περιγράψω) αφήγημα. Επειδή τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά κάποιος θα πρέπει να πει στον πρωθυπουργό πως το αστειάκι με τη γραβάτα πρέπει κάποια στιγμή να το κόψει. Και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να του πούμε το λόγο. Μεγάλο παιδί είναι και καταλαβαίνει. Το ίδιο και οι στενοί του συνεργάτες. Το γεγονός ότι εκεί που -μετά το Γιούρογκρουπ- ήταν να βάλει γραβάτα του έβγαλαν το σώβρακο, θα πρέπει να τον προβληματίσει και να τον κάνει πιο προσεκτικό και περισσότερο συνετό...
source/
matrix24
