JULY 20, 2017 Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ Για τον…Μπαρουφάκη ξέρετε τη γνώμη μου. Επηρμένος στα όρια της γραφικότητας, πολιτικά επιπόλαιος και επιρρεπής σε αυθαίρετες προγνώσεις τις οποίες «περιτύλιγε» με αέρα νομοτελειακής βεβαιότητας. Επικίνδυνος επομένως, αλλά όχι εντελώς ακατάλληλος για τον σκοπό που αρχικά επελέγη: Να διεθνοποιήσει με το δικό του ιδιότυπο στυλ ακαδημαϊκού βερμπαλισμού το ελληνικό πρόβλημα και να δημιουργήσει κύμα κατανόησης ή και συμμαχίες σε «ομοιοπαθείς» χώρες» του ευρωπαϊκού Νότου. Στους έξι μήνες της θητείας του έγινε διάσημος πλην όμως δεν κατάφερε να πετύχει την αποστολή του. Τα έβαλε με τα θηρία, κυριολεκτικά ξυπόλητος στα αγκάθια και πουλούσε πνεύμα σε πολύ ισχυρότερους αντιπάλους, χωρίς ούτε ένα κρυμμένο άσσο στο μανίκι του. Προς στιγμήν όλη αυτή η «αυθάδεια» τόνωσε το εθνικό φρόνημα γιατί μετά τις συνεχείς επικύψεις των Παπαδήμων, Σαμαρά, Βενιζέλου κλπ, όλοι μας είχαμε ανάγκη να ακούσουμε να «τη λέει» κάποιος στον Σόιμπλε ή στον Ντάισελμπλουμ. Εκ του αποτελέσματος βέβαια αυτό το πανηγύρι, στοίχισε ακριβά στη χώρα και το χειρότερο, μας έφερε πίσω σε μια διαπραγματευτική θέση σαφώς δυσμενέστερη από αυτήν που ξεκινήσαμε. Αλλά μέχρι εκεί. Επρόκειτο για μία πολύ σοβαρή πολιτική αστοχία μίας εκλεγμένης κυβέρνησης στον αρχηγό της οποίας κανείς δεν μπορεί να καταλογίσει έλλειψη πατριωτικού φρονήματος και πολύ περισσότερο δόλο ή σκοπιμότητα. Προσωπικά αν κάτι θα μπορούσα να καταλογίσω στον Τσίπρα, στον Βαρουφάκη και σε όλο το οικονομικό επιτελείο εκείνης της περιόδου είναι η έλλειψη ενός πραγματικού “plan b” που θα έκανε την απειλή της Ελλάδας να «τινάξει την διαπραγμάτευση στον αέρα» αξιόπιστη, και την υλοποίηση της επώδυνη για τους δανειστές. Δυστυχώς ή ευτυχώς κανείς τους δεν είχε «τα νεφρά» να πάει την ιστορία μέχρι τέλους, να τραβήξει το πιστόλι και να πυροβολήσει. Ο Βαρουφάκης παρουσίαζε κάποια εναλλακτικά σενάρια, υπό την μορφή γονατογραφήματος, που φυσικά και δεν έλυναν το πρόβλημα και οι υπόλοιποι τον κοιτούσαν συγκαταβατικά, γνωρίζοντας ότι δεν θα εφαρμοστούν ποτέ. Από κει και πέρα δυσκολεύομαι να αντιληφθώ την λογική της Νέας Δημοκρατίας που ζητάει εξηγήσεις για την συζήτηση και μόνο κάποιων προτάσεων οι οποίες και δεν υιοθετήθηκαν. Η δίκη θεωρητικών προθέσεων, χωρίς καν απόπειρα υλοποίησης τους, δεν στέκει ούτε από νομικής ούτε από πολιτικής πλευράς. Κι αλίμονο αν μια κυβέρνηση δεν συζητά όλες τις εναλλακτικές πτυχές ενός εθνικού προβλήματος συμπεριλαμβανομένων και σεναρίων εξαιρετικά υψηλού ρίσκου. Την εξεταστική επομένως για ποιόν λόγο τη ζητούν; Για να γίνεται απλώς κουβέντα;… Κι αν η αξιωματική αντιπολίτευση απαιτεί εξηγήσεις για την «οικονομική ζημιά» που προκάλεσαν οι χειρισμοί Βαρουφάκη, τι πρέπει να απαιτήσει για την περίπτωση του Γιωργάκη Παπανδρέου που μας έβαλε στο μνημόνιο έπειτα από μυστικές διαβουλεύσεις με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Η βλάβη του συγκεκριμένου ανδρός στα συμφέροντα της χώρας πώς ακριβώς αποτιμάται; Όταν μάλιστα την εποχή εκείνη η χώρα διέθετε οπλοστάσιο για ένα πραγματικό «plan b», καθώς μεγάλο τμήμα του χρέους ήταν ιδιωτικό και φορτωμένο στις γερμανογαλλικές τράπεζες. Και έπειτα πώς αποτιμάται η ζημιά από το PSI του εντιμότατου κυρίου Παπαδήμου που διέλυσε τα ασφαλιστικά ταμεία και γονάτισε τις ελληνικές τράπεζες χωρίς τελικά να βελτιώσει το δείκτη του χρέους; Και ποιος πρέπει να λογοδοτήσει για την υπαγωγή ολόκληρου του χρέους στο αγγλικό δίκαιο και το γεγονός ότι δεθήκαμε χειροπόδαρα; Και που πρέπει στο φινάλε να αποδοθούν τα κίνητρα τον οδήγησαν τον «προσωρινό» πρωθυπουργό να μην επιδιώξει κούρεμα σε ομόλογα του παλαιού του εργοδότη, δηλαδή της ΕΚΤ αξίας δεκάδων δις; Αυτά θα έπρεπε πρώτα να διερευνήσει η Νέα Δημοκρατία για να καταλήξει μετά στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Βαρουφάκη. Γιατί κακά τα ψέματα ο Τσίπρας παρέλαβε μια διαμορφωμένη κατάσταση. Που δεν μπορούσε να αλλάξει ούτε με…επανάσταση, ούτε με αυτοσχεδιασμούς, ούτε με αυταπάτες. Εδώ δεν είχαμε απλές προθέσεις. Υλοποιημένη πολιτική είχαμε, τριών προηγούμενων κυβερνήσεων, που πιθανότατα υπαγορεύτηκε από αλλότρια κέντρα και οδήγησε την χώρα στο σημερινό της χάλι και την πολυετή δανειακή εξάρτηση. Αρχισε απ΄αυτό λοιπόν Κυριάκο και έχει ο Θεός για τα υπόλοιπα…
Πηγή: http://mignatiou.com
