Είμαστε η χώρα με τον πρώτο εμπορικό στόλο στον κόσμο, αλλά δεν έχουμε ναυπηγείο. είμαστε ίσως ο μεγαλύτερος αναλογικά αγοραστής όπλων, αλλά δεν φτιάχνουμε ούτε σφαίρα. Είμαστε μια χώρα που κολυμπά σε μια τεράστια θάλασσα πετρελαίου, φυσικού αερίου και διαφόρων ορυκτών, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας μια γεώτρηση ούτε μια εξόρυξη, ούτε καν έρευνα. Είμαστε μια χώρα με αυξημένη κατά κεφαλή επιστημονική κατάρτιση, αλλά δεν μπορούμε να φτιάξουμε ούτε ένα τσίπ ή λειτουργικό κ.λ.π.
Τα βλέπετε εσείς φυσιολογικά όλα αυτά; Προφανώς δεν είναι. Και που οφείλεται όλη αυτή η παράλογη κατάσταση;
Κατά τη γνώμη μου οφείλεται στην πολιτικοκοινωνική ηγεσία (ελίτ) του τόπου που έχει την εξουσία, γιατί για δημοκρατία δεν μπορούμε φυσικά να κάνουμε λόγο. Μια ηγεσία μεταπρατική και όχι παραγωγική, η οποία επί 200 σχεδόν χρόνια τώρα, βασίζεται στην εκλογική πελατεία και στο εύκολο οικονομικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για ψίχουλα, προκειμένου τα μέλη της και οι άρχουσες οικογένειες του τόπου να έχουν πλούσιο εισόδημα, χωρίς παραγωγή.
Για να αλλάξουν τα πράγματα, πιστεύω ότι θα πρέπει να γίνει ανακάτεμα της κοινωνικής τράπουλας, ώστε να ξεπηδήσουν από την κοινωνική βάση νέες παραγωγικές δυνάμεις.
Και επειδή αυτό το ανακάτεμα είναι αδύνατο να γίνει ανατρέποντας την οικονομική ελίτ, πιστεύω ότι θα πρέπει να γίνει μέσω της αλλαγής του πολιτεύματος, ώστε να περάσει η εξουσία στον κόσμο.
Πέτρος Χασάπης/
Σύνταγμα
