08 September, 2017
Ο Εμμανουέλ Μακρόν έφθασε χθες στην Ελλάδα συνοδευόμενος από την ελίτ της Γαλλικής νεοαποικιοκρατίας, δηλαδή εκπρoσώπους Γαλλικών εταιρειών όπως η Suez, η Total, η EDF, η Sanofi, η Orpea, η Bpifrance, η Engie, κ.λ.π.
Εάν δεν έχετε ακόμη πεισθεί ότι η Ελλάδα έχει καταστεί αποικία χρέους μέσα σε μια αποκρουστική ένωση υποτιθέμενων ίσων μελών, δείτε την περίπτωση της Suez, για παράδειγμα. Όπως αναφέρθηκε από την Guardian το 2015, η Γερμανία έχει επικριθεί επειδή πιέζει την Ελλάδα να πουλήσει τα δίκτυα ύδρευσης όταν πολλές από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένου του Βερολίνου, αγοράζουν πίσω τα δικά τους.
Με άλλα λόγια, όταν οι πολυεθνικές νεοαποικιοκρατικές εταιρίες αντιμετωπίζουν σημαντική αντίσταση στο εσωτερικό των αναπτυγμένων χωρών, στρέφονται σε αποικίες, όπως η Ελλάδα, οι οποίες καταστρέφονται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Γίνονται δηλαδή παράδεισος για αυτούς τους «επενδυτές», που έρχονται να αγοράσουν σχεδόν τσάμπα και να αποκομίσουν τεράστια κέρδη μέσω φοροαπαλλαγών, διαλυμένων εργασιακών δικαιωμάτων, αλματωδών αυξήσεων στην τιμή του νερού, κ.λ.π.
Η περίπτωση της Total είναι εξίσου εντυπωσιακή. Μια επιστολή από τον Sidney Blumenthal, κορυφαίο σύμβουλο του ζεύγους Κλίντον, προς την Χίλαρι Κλίντον στα μέσα Σεπτεμβρίου του 2011, αποκαλύπτει σημαντικές λεπτομέρειες σχετικά με την εξέλιξη της κούρσας των Δυτικών συμμάχων στην κατεστραμμένη Λιβύη, προκειμένου να εξασφαλίσουν μια προνομιακή θέση για τις εταιρίες τους στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας.
Καθώς όλο και περισσότεροι παίχτες έμπαιναν στο παιχνίδι "λεηλασία της Λιβύης", οι Γάλλοι κινητοποιήθηκαν για να εξασφαλίσουν ένα μίνιμουμ ποσοστό στο Λιβυκό πετρέλαιο για λογαριασμό των εταιριών τους. Όπως περιγράφεται στην επιστολή, η Γαλλία διεξήγαγε ένα συντονισμένο σχέδιο δημόσιας και ιδιωτικής διπλωματίας για να πιέσει τη νέα μεταβατική κυβέρνηση της Λιβύης να εξασφαλίσει έως και το 35% της Λιβυκής βιομηχανίας πετρελαίου για τις εταιρίες Γαλλικών συμφερόντων και κυρίως για την μεγάλη Γαλλική εταιρία TOTAL.
Ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο που προκύπτει από την επιστολή, είναι ότι, απ'ότι φαίνεται, τόσο ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, όσο και ο Βρετανός πρωθυπουργός, Ντέιβιντ Κάμερον, λειτουργούσαν ουσιαστικά σαν αντιπρόσωποι των μεγάλων εταιριών, πράγμα που δείχνει και την μεγάλη παρακμή των σημερινών πολιτικών "ηγετών".
Και αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος του Εμμανουέλ Μακρόν κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Η μόνη διαφορά είναι ότι η Ελλάδα καταστράφηκε και παραδόθηκε μέσω οικονομικού πολέμου, σε αντίθεση με τη Λιβύη, η οποία εξακολουθεί να αντιμετωπίζει μια απολύτως χαοτική κατάσταση. Προφανώς, η Total "μύρισε" άφθονο πετρέλαιο στα νερά της ευρύτερης περιοχής του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.
Αλλά ίσως το πιο εντυπωσιακό από όλα, είναι η τεράστια υποκρισία των Γάλλων αξιωματούχων. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα από την αρχή της Ελληνικής κρίσης, οι νεοφιλελεύθεροι γύπες του γαλλικού πολιτικού κατεστημένου έπρεπε να προσποιούνται ότι υποστηρίζουν την Ελλάδα ενάντια στην Γερμανική ακαμψία. Από τον Φρανσουά Ολάντ μέχρι τον Πιερ Μοσκοβισί και τώρα τον Εμμανουέλ Μακρόν, δεν έκαναν τίποτα απολύτως για να αποτρέψουν την καταστροφική λαίλαπα της Τρόικας των δανειστών που μετέτρεψε την Ελληνική οικονομία σε ερείπια.
Άφησαν τους Γερμανούς, τον Σόιμπλε και το ΔΝΤ να παίζουν τους κακούς και να κάνουν όλη την βρόμικη δουλειά. Πρώτον, όταν η Μέρκελ θυσίασε την Ελλάδα για να σώσει τις γαλλογερμανικές τράπεζες. Και στη συνέχεια, όταν επιτεύχθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες, σύμφωνα με το Ελληνικό πείραμα, έτσι ώστε να έρθουν οι Γαλλικές νεοαποικιοκρατικές εταιρίες και να αρπάξουν ότι μπορούσαν.
Θυμηθείτε ότι όταν ξέσπασε η ελληνική κρίση, μερικές από τις μεγαλύτερες Γαλλικές εταιρείες «δραπέτευσαν» από τη χώρα για να ξεφύγουν από το χάος και την αβεβαιότητα, καθώς υπήρχαν φόβοι ότι ακόμα και η ευρωζώνη θα μπορούσε να καταρρεύσει. Τώρα που η Ελλάδα παραδόθηκε ολοκληρωτικά, υπό την κυβέρνηση Τσίπρα, επέστρεψαν για να κάνουν πλιάτσικο κάτω από τις πιο ευνοϊκές συνθήκες.
Ο Τσίπρας κάνει συνεχώς το ίδιο λάθος. Εξακολουθεί να πιστεύει ότι μπορεί να βρει πραγματικούς συμμάχους ανάμεσα στις ύαινες του νεοφιλελεύθερου Ευρωπαϊκού κατεστημένου. «Επενδύει» στον Μακρόν, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να ξεφύγει από τη σκληρή Γερμανική εποπτεία και από τα νύχια του Σόιμπλε. Ούτε τώρα πρόκειται να πετύχει κάτι. Όχι μόνο επειδή ο Μακρόν ουσιαστικά είναι ένας από αυτούς, αλλά και γιατί είναι αναλώσιμος. Είναι η χρυσή μαριονέτα των ελίτ που έχει εκλεγεί για να κάνει τη δουλειά όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και να φύγει. Εάν θέλετε απόδειξη γι'αυτό, απλά δείτε τη δημοτικότητά του στη Γαλλία. Ποτέ πριν η δημοτικότητα ενός Γάλλου προέδρου δεν έχει πέσει τόσο γρήγορα και τόσο κοντά στην ημέρα της εκλογής του. Τα εργατικά συνδικάτα στη Γαλλία είναι έτοιμα για πόλεμο και ο Μακρόν θα έχει ένα άσχημο πολιτικό τέλος, αλλά η λεηλασία της Ελλάδας θα συνεχιστεί όπως είχε προγραμματιστεί.
globinfo freexchange
FacebookTwitterGoogle+PinterestShare
