Παρασκευή, 29 Ιουνίου 2018
Μήνυση τής Κων/νιάς Ντέμου κατά Ν.Κοτζιά για εσχάτη προδοσία, απιστία κατά την υπηρεσία & παράβαση καθήκοντος.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΑ ΝΤΕΜΟΥ
http://www.triklopodia.gr/
Τής Κωσταντινιάς Ντέμου του Δημητρίου πτυχιούχου Σ.Α.Ν – Σχολή Αξιωματικών Νοσηλευτικής greek army Νοσ. Ψυχιατρική & Ουρολογία , Γεννηθείς εις Σέρβια και Κατοίκου Ν. Κοζάνης ,Οδός: Αγρ….. Αρ.24 ΑΔΤ….Τ. Α. Σερβίων Ν. Κοζάνης ΤΚ 50100,με την ιδιότητα του πολίτη του Ελληνικού Κράτους, που με την παρούσα ασκώ δικαίωμα συνταγματικά καθιερωμένο, και ως αμέσως ζημιωθείσα από την προσβολή από τους αναφερόμενους, των ατομικών και πολιτικών εννόμων αγαθών μου. E-male (de…di…@yahoo.com) Η
μήνυση κατά Κοτζιά για εσχάτη προδοσία, απιστία κατά την υπηρεσία, παράβαση καθήκοντος, επιβουλή της ακεραιότητας της χώρας και ηθική αυτουργία του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα στα αδικήματα αυτά (ΠΚ 14, 26, 27, 42, 45, 46, 47, 48, 134, 138, 256, 259)
Eπικαλούμαι και καταθέτω
Τήν απόφαση του Αρείου Πάγου (1448/2009), στην οποία ήταν εισηγήτρια η σημερινή νομική σύμβουλος του Πρωθυπουργού Βασιλική Θάνου, η οποία είχε κρίνει, ότι «δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος και κατά συνέπεια μακεδονικός πολιτισμός και μακεδονική γλώσσα» και είχε απορρίψει τους ισχυρισμούς φιλοσκοπιανού Σωματείου.
Τις θέσεις της συγκλήτου της Ακαδημίας Αθηνών της 8ης Ιανουαρίου 1992, σύμφωνα με τις οποίες «η πολιτική αξίωση της Δημοκρατίας των Σκοπίων να ονομασθεί “Μακεδονία” αντιβαίνει στα ιστορικά δεδομένα που είναι αποδεκτά από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα».
Τήν επιστολή του 1992 των 6 πνευματικών ταγών της χώρας μας, που υπογράφεται από: Οδυσσέα Ελύτη, Μελίνα Μερκούρη, Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, Δημήτρη Τσάτσο, Αριστόβουλο Μάνεση και Γιάννη Γεωργάκη.
ΕΝΩΠΙΟΝ
Του κ. EΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ Κ Α Τ Α
Του Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδος, Νικολάου Κοτζιά, κατοίκου Αθηνών, οδός Βασιλίσσης Σοφίας, αρ. 5. Α.Τ Εξαρχείων.
ΠΑΝΤΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ – συμμετόχου και εμπλεκομένου, διά κοινής δράσης και κοινού δόλου, αρμοδίου υπηρεσιακού παράγοντος και εξωθεσμικού τοιούτου συναυτουργού ή ηθικού αυτουργού, κατ’ άρθρα 45-49 ΠΚ.
Και κάθε άλλου προσώπου ως προς το οποίο προκύπτουν αποχρώσες ενδείξεις ενοχής.
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ
Εισαγωγή
Αξιότιμε κύριε Εισαγγελεύ Εκθέτω στην κρίση Σας τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά που πραγματώνουν την τέλεση σοβαρών ποινικών αδικημάτων, αυτεπαγγέλτως διωκόμενα (ενδεικτικά: 134 ΠΚ, 138 ΠΚ, 256 ΠΚ και 259 ΠΚ κακουργηματικού χαρακτήρα), όπως ακριβώς περιγράφονται κατωτέρω, με την επιφύλαξη και για τυχόν άλλα αδικήματα, που θα προκύψουν από την επισταμένη και διεισδυτική έρευνά Σας, εις βάρος των Ελληνικού Έθνους και των Ελληνικών συμφερόντων και αιτούμαι τα κατά το νόμο.
Τα κρίσιμα περιστατικά και οι σύστοιχες συμπεριφορές πραγματώθηκαν από τον Υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά, (ενδεικτικά από 17.6.2018 τις 11.30 πμ έως και σήμερα και αφορούν την υπογραφή της συμφωνίας στο ψαροχώρι Ψαράδες στη Λίμνη Πρέσπα. (ΣΧΕΤ.1)
Αναφέρομαι σε Εσάς κ. Εισαγγελεύ ζητώντας τη συνδρομή σας, προκειμένου να διερευνηθεί από τα αρμόδια όργανα της Ελληνικής Δικαιοσύνης αυτή η κατάφωρη αδικία εις βάρος του Έθνους μας.
Τα κρίσιμα νομικά και πραγματικά περιστατικά.
1.-Πρόσφατα περιήλθε εις γνώση μου το πλήρες περιεχόμενο της συμφωνίας που υπογράφηκε στο ψαροχώρι Ψαράδες στη Λίμνη Πρέσπα, από τον υπουργό εξωτερικών της Ελλάδος, Νικόλαο Κοτζιά και τον αντίστοιχο της πΓΔΜ, Νικολά Ντιμιτρόφ, τις 17.6.2018, παρουσία των Πρωθυπουργών Ελλάδος Αλέξιο Τσίπρα και Ζόραν Ζάεφ της πΓΔΜ, με τίτλο: «ΤΕΛΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ 817 (1993) ΚΑΙ 845 (1993), ΤΗ ΛΗΞΗ ΤΗΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΤΟΥ 1995 ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΔΡΑΙΩΣΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΚΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΜΕΡΩΝ».
2.-Η συμφωνία χαρακτηρίζεται σαν τελική και από τη θέση της σε ισχύ τερματίζει την Ενδιάμεση Συμφωνία μεταξύ των Μερών που υπεγράφη στη Ν. Υόρκη στις 13.9.1995.
3.-Τα Μέρη αναγνωρίζουν ως δεσμευτικό τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων που διεξήχθησαν υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, στις οποίες «και τα δύο (2) Μέρη έχουν δεσμευτεί κατ’ εφαρμογή των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 817 (1993) και 845 (1993) καθώς επίσης και της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995. Μόλις η πΓΔΜ γνωστοποιήσει την ολοκλήρωση των συνταγματικών τροποποιήσεων και όλων των εσωτερικών νομικών διαδικασιών του προκειμένου να τεθεί σε ισχύ η παρούσα Συμφωνία, η Ελλάδα θα κυρώσει χωρίς καθυστέρηση την Συμφωνία.
4.- Όμως υπάρχει ειδική πρόβλεψη στο άρθρο 2 παρ. 4 για την είσοδο της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ με χρονικό ορίζοντα «Με τη λήψη της γνωστοποίησης της κύρωσης της παρούσας Συμφωνίας από το Κοινοβούλιο του Δεύτερου Μέρους, το Πρώτο Μέρος (Ελλάς) χωρίς καθυστέρηση». Δηλαδή η Συμφωνία περιλαμβάνει ρήτρα «προσωρινής εφαρμογής», που αρχίζει από την κύρωση της συμφωνίας από τη βουλή των Σκοπίων.
5.- Το κοινοβούλιο της πΓΔΜ επικύρωσε τις 20.6.2018, σε ειδική συνεδρίαση, τη συμφωνία που υπογράφηκε την Κυριακή στις Πρέσπες με την Ελλάδα για την επίλυση του ονοματολογικού και τη μετονομασία της χώρας σε «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας».
6.- Η ρήτρα προσωρινής εφαρμογής συνήθως προνοεί ότι, από την υπογραφή της συμφωνίας μέχρι την έναρξη ισχύος της, η διεθνής συμφωνία ή συγκεκριμένες πρόνοιες αυτής, τίθενται προσωρινά σε εφαρμογή μέχρι να ολοκληρωθούν οι εσωτερικές συνταγματικές διαδικασίες κάθε συμβαλλόμενου μέρους σε σχέση με την κύρωσή της και να τεθέι μσε ισχή η συμφωνία. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο (βλ. σχετ. το άρθρο 25 της Σύμβασης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών του 1969), η συμφωνία για προσωρινή εφαρμογή παράγει τα ίδια έννομα αποτελέσματα όπως οποιαδήποτε άλλη διεθνής συμφωνία. Συνιστά δηλαδή νομικά δεσμευτικό και εκτελεστό νομικό έγγραφο μεταξύ των συμβαλλομένων κρατών.
7.- Η μονογραφή μια διεθνούς συμφωνίας συνιστά ένα μέσο επιβεβαιώσεως της αυθεντικότητας του κειμένου και της οριστικοποίησής του. Η μονογραφή μιας διεθνούς συμφωνίας παράγει νομικώς δεσμευτικά αποτελέσματα, αν η βούληση των συμβαλλομένων μερών ούτως επιτάσσει. Η δε μονογραφή ενός κειμένου και η μεταγενέστερη υποβολή εισήγησης για τροποποιήσεις στη μονογραφηθείσα συμφωνία, προκαλεί αναπόφευκτες καθυστερήσεις στην οριστικοποίηση και υπογραφή του κειμένου και έχει επιπτώσεις στην εμπιστοσύνη του αντισυμβαλλόμενου μέρους.
8.-Κατόπιν όλων των προαναφερομένων προκύπτει χωρίς δυνατότητα οποιασδήποτε αμφισβήτησης ότι η προσωρινή αυτή συμφωνία δεσμεύει άμεσα την Ελλάδα και έχει άμεσες έννομες συνέπειες που η μη τελική κύρωσή της δεν μπορεί να τις αποτρέψει ιδίως ως προς την ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Η μη τήρηση των συμφωνηθέντων από την Ελλάδα, θα έχει ως συνέπεια να εκτεθεί η χώρα σε διεθνείς περιπέτειες, όπως προσφυγή των Σκοπίων στο Διεθνές Δικαστήριο κ.α.
9.-Στο Άρθρο 13 της συμφωνίας αναφέρει: «Λαμβάνοντας υπ’ όψιν το γεγονός ότι το δεύτερο συμβαλλόμενο μέρος, τα Σκόπια, είναι περίκλειστο κράτος, τα συμβαλλόμενα μέρη θα καθοδηγούνται από τις σχετικές προβλέψεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας». Δηλαδή παραχωρούμε δικαιώματα πρόσβασης στο Αιγαίο, που θα είχε η πΓΔΜ εάν είχαμε ανακηρύξει ΑΟΖ.
10.-Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα είναι στα εμπορικά σήματα και τις ονομασίες προέλευσης προϊόντων που παραπέμπονται σε διαδικασίες που προϋποθέτουν υψηλό επίπεδο καλόπιστης συνεργασίας. Στη Βόρεια Ελλάδα διαθέτουμε διεθνώς εμπορεύσιμα και παγκοσμίως αναγνωρίσιμα προϊόντα που το εμπορικό τους σήμα περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία», η συμφωνία δεν πως τα συγκεκριμένα προϊόντα δεν θα γίνουν αντικείμενο χρήσης, άρα παράνομης υιοθέτησης του συγκεκριμένου εμπορικού σήματος, από επιχειρήσεις με έδρα τη πΓΔΜ. Ο όρος «Μακεδονία» για τις εμπορικές επωνυμίες ανήκει αποκλειστικά στην Ελλάδα. Διατηρούνται τα αποδοθέντα από τον Διεθνή Οργανισμό Τυποποίησης (ISO) κωδικών της χώρας ¨ΜΚ΄ και ¨MKD¨ για κάθε άλλο σκοπό-χρήση εξαιρουμένων των πινακίδων αυτοκινήτων της πΓΔΜ.
11.-Το σχέδιο συμφωνίας είναι προδήλως προβληματικό, γιατί αποδέχεται ανακριβείς και εσφαλμένους χαρακτηρισμούς ως προς δυο κρίσιμα ζητήματα υψηλού συμβολισμού: τη γλώσσα και την ιθαγένεια. Σε συνδυασμό μάλιστα με την αποδοχή, στο άρθρο 7 του σχεδίου, ως εξίσου αποδεκτών των αντιλήψεων των δύο πλευρών ως προς το τι σημαίνουν οι όροι «Μακεδονία» και «Μακεδόνας». Ρήτρα που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή γιατί στην πράξη μπορεί να αλλοιώνει κάθε συμφωνία για την ονομασία και την erga omnes χρήση της.
12.-Η ιθαγένεια, που προσδιορίζεται σε σχέση με συγκεκριμένο κράτος, πρέπει να παραπέμπει στο όνομα του κράτους αυτού. Στην προκειμένη περίπτωση η ιθαγένεια πρέπει να προσδιορίζεται όχι ως «Macedonian / citizen of the Republic of North Macedonia», αλλά ως «βορειομακεδονική» ή απλώς ως ιδιότητα του «citizen of the Republic of North Macedonia». Στην αγγλική μάλιστα διατύπωση του σχεδίου αυτό δεν αφορά τη citizenship, αλλά τη nationality, δηλαδή τη διεθνή όψη της ιθαγένειας. Είναι παράδοξο ένας πολίτης της γειτονικής χώρας που ανήκει στην αλβανική κοινότητα να προσδιορίζεται διεθνώς ως Macedonian και όχι ως citizen of the Republic of North Macedonia.
13.-Η γλώσσα, ενώ κατατάσσεται ρητά στις Νότιες Σλαβικές γλώσσες (και μάλιστα γράφεται με κυριλλική γραφή), δεν ονομάζεται «σλαβομακεδονική», αλλά «Μακεδονική/Macedonian». Είναι χαρακτηριστικό ότι στο διάγγελμά του της 12.6.2018 ο κ. Τσίπρας αναφέρεται σε «Ελληνομακεδονική γλωσσική κληρονομιά» από την οποία διακρίνεται η γλώσσα του γειτονικού κράτους. Η ελληνική γλωσσική κληρονομιά ονομάζεται ατυχώς «ελληνομακεδονική» από τον Έλληνα πρωθυπουργό προφανώς σε αντιδιαστολή προς τη σλαβομακεδονική γλώσσα της γείτονος που πρέπει να ονομάζεται ακριβώς έτσι και όχι «Μακεδονική».
14.-Το χειρότερο δε είναι ότι η ελληνική πλευρά δέχεται στο σχέδιο συμφωνίας ότι η γλώσσα αυτή έχει αναγνωρισθεί διεθνώς και από την Ελλάδα ως «Μακεδονική» ήδη από το 1977. Κατά τη λογική όμως αυτή και η ομόσπονδη τότε «Δημοκρατία της Μακεδονίας» στους κόλπους της Γιουγκοσλαβίας μπορεί κάποιοι να ισχυριστούν ότι είχε αναγνωριστεί με το όνομα «Μακεδονία». Αυτό όμως δεν γίνεται δεκτό και γι’ αυτό υπάρχει το ανοικτό διεθνές ζήτημα του ονόματος.
15.-Αβάσιμος είναι ο ισχυρισμός ότι έγινε ένας συμβιβασμός σύμφωνα με τον οποίο η Ελλάδα πήρε το σύνθετο όνομα και την erga omnes χρήση που διασφαλίζεται και με αναθεώρηση του Συντάγματος και έδωσε τον χαρακτηρισμό της γλώσσας και της ιθαγένειας.
16.-Η Ελλάδα δίνει την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την άμεση έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, δηλαδή το σύνολο του διπλωματικού της οπλοστασίου και άρα το αντίβαρο ως προς την ακύρωση του αλυτρωτισμού θα έπρεπε να είναι πλήρες, να αφορά δηλαδή και τον ακριβή χαρακτηρισμό της γλώσσας και της ιθαγένειας.
17.-Εκτός από τη γλώσσα και την ιθαγένεια υπάρχει πρόβλημα και με το συγχρονισμό των διαδικασιών αφενός μεν θέσης σε ισχύ της συμφωνίας, αφετέρου δε ένταξης της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ και έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της με την ΕΕ.
18.-Με το πρώτο όμως βήμα της κύρωσης της συμφωνίας από την πλευρά της πΓΔΜ και πριν αυτή τεθεί σε ισχύ, η Ελλάδα θα γνωστοποιήσει στον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ότι υποστηρίζει την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων και στον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ ότι υποστηρίζει την πρόσκληση προς το γειτονικό μας κράτος προκειμένου να ενταχθεί στη Συμμαχία. Η ένταξη στο ΝΑΤΟ θα αποφασισθεί από το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο πριν τεθεί σε ισχύ η συμφωνία, δηλαδή με το σημερινό προσωρινό όνομα, και οι όροι από τους οποίους εξαρτάται η θέση σε ισχύ της συμφωνίας πρέπει να έχουν εκπληρωθεί προκειμένου η Ελληνική Βουλή να κυρώσει το πρωτόκολλο ένταξης των γειτόνων στο ΝΑΤΟ μαζί με την κύρωση της συμφωνίας για το όνομα. Στο μεταξύ όμως θα έχουν κυρώσει το πρωτόκολλο οι άλλες χώρες μέλη του ΝΑΤΟ.
19.-Πρόβλημα συγχρονισμού υπάρχει και με την πρακτική εφαρμογή των αλλαγών ως προς το όνομα και την erga omnes χρήση τους που χρειάζεται πέντε χρόνια και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη περισσότερα μετά τη θέση σε ισχύ της συμφωνίας, με μόνο μοχλό πίεσης το μη άνοιγμα κεφαλαίων των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ.
20.- Χωρίς να έχει εξουσιοδότηση ο Ν. Κοτζιάς, δεδομένου ότι στις εκλογές του 2015 το ζήτημα αυτό δεν συζητήθηκε καν κατά την προεκλογική περίοδο ούτε συμπεριλαμβανόταν στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα η από τον Ιανουάριο του 2015 συμπόρευση στην κυβέρνηση του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ με το κόμμα των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ διαβεβαίωνε τον Ελληνικό λαό ότι ποτέ (σύμφωνα και με το καταστατικό του κόμματος καθώς και τις αμέτρητες ομιλίες του Πάνου Καμμένου) δεν θα παραχωρείτο το όνομα Μακεδονία, διότι το κόμμα του είχε θέση ως κόκκινη γραμμή στην συνεργασία αυτή, δεν θα συμφωνούσε σε παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονία, κι ένεκα τούτου θα ήρε την ψήφο εμπιστοσύνης του στην κυβέρνηση, θα την «έριχνε» κατά την δική του δέσμευση, γεγονός από το οποίο κατά τον ρουν των γεγονότων ο επικεφαλής του πολιτικού φορέα των ανεξαρτήτων ελλήνων έχει αποστεί, παρά την ρητή προς τούτο προεκλογική δέσμευσή του.
21.-Ο Ν. Κοτζιάς με την υπογραφή της σύμβασης κατέστησε αυτή αμετάκλητη καθώς δεν μπορεί κάποιος στο μέλλον να ανατρέψει την τετελεσμένη κατάσταση, με το διεθνές κλίμα να είναι προφανώς αντίθετο με κάθε πρωτοβουλία αμφισβήτησης ή διόρθωσης σχετικά με το όνομα, τη γλώσσα ή την ιθαγένεια.
22.-Η πράξη αυτή του Ν. Κοτζιά, να υπογράψει μια επώδυνη, ταπεινωτική, κακή συμφωνία που απεμπολεί τα εθνικά δίκαια της χώρας, με διαδικασίες που δεν έχει προβλέψει κανείς, μια συμφωνία που δίνει κρατική υπόσταση σε ένα εθνοκατασκεύασμα, η οποία υποκρύπτει μελλοντική απόπειρα αλυτρωτικών προθέσεων και που πλήττει τα οικονομικά συμφέροντα της Β. Ελλάδος, παρά την απόλυτη αντίθεση της πλειονότητας του ελληνικού λαού, χωρίς εξουσιοδότηση από το υπουργικό συμβούλιο ή από τον ελληνικό λαό (δημοψήφισμα), παραχωρώντας το όνομα «Βόρεια Μακεδονία», οριοθετήθηκε ένας γεωγραφικός χώρος ο οποίος περιέχει την έννοια του «Μακεδονικού Έθνους», όχι με την Ελληνική ιστορική, πολιτιστική και εθνολογική έννοια αλλά με ακαθόριστη και ομιχλώδη «Βαλκανική» χροιά. Επίσης σε συνδυασμό με την αναγνώριση ιθαγένειας και Μακεδονικής γλώσσας, δημιουργούν ένα άκρως εκρηκτικό περιβάλλον για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Η συμφωνία για “Βόρεια Μακεδονία” που υπεγράφη από Κοτζιά και Ντιμιτρόφ “κρύβει” μια λεπτομέρεια που ανατρέπει πολλά δεδομένα, ουσιαστικά στο κείμενο της συμφωνίας αναγνωρίζει “Μακεδονική” εθνικότητα στους Σκοπιανούς και σε συνδυασμό με τη γλώσσα ανοίγει τον δρόμο για δημιουργία “Μακεδονικού έθνους”. Στο αγγλικό κείμενο, στο κείμενο που υπέγραψαν Κοτζιάς και Ντιμιτρόφ, υπάρχει αναφορά σε εθνικότητα και όχι σε ιθαγένεια, όπως αναφέρει το ελληνικό κείμενο. Στο ελληνικό κείμενο υπάρχει η λέξη ιθαγένεια, όμως στο αγγλικό κείμενο η λέξη αντικαθίσταται από τη λέξη “nationality” που σημαίνει εθνικότητα. Το γεγονός αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει στους Σκοπιανούς “Μακεδονική” εθνικότητα, καθώς οι υπογραφές των δυο υπουργών Εξωτερικών μπήκαν σε αυτό το κείμενο το οποίο είναι αυτό που αναγνωρίζεται πλέον διεθνώς ως συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών. Όπως μάλιστα επισημαίνεται η συμφωνία αυτή για όποιον κάνει των συνδυασμό του ονόματος με την γλώσσα και την εθνικότητα επί της ουσίας ανοίγει τον δρόμο για δημιουργία ενός έθνους, “μακεδονικού” και μάλιστα με την υπογραφή της Ελλάδας. Όλα αυτά συνιστούν πιθανότατα κατά την μάλλον ορθή νομική μου σκέψη αδικοπραγίες, τουλάχιστον όπως αυτές προβλέπονται στις προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας που προβλέπονται και τιμωρούνται από το άρθρο 135 παρ 1 και 2 με παραπομπή στις διατάξεις του άρθρου 134 παρ 1 Β, β και 2, α εκδοχή 3 ΠΚ, στο 138 ΠΚ, καθώς και της απιστίας 256 ΠΚ ή άλλως και της παράβασης καθήκοντος 259 ΠΚ.
23.-Ο Υπουργός δεν έλαβε υπ’ όψη του, την απόφαση του Δ΄ Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου 1448/2009 με εισηγήτρια την Αρεοπαγίτη Βασιλική Θάνου-Χριστοφίλου (σημερινή νομική σύμβουλο του Πρωθυπουργού), η οποία με την από 11/12/2008 έκθεσή της, εισηγήθηκε την απόρριψη της από 22/6/2007 αίτησης αναίρεσης του Σωματείου “ΣΤΕΓΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ” η οποία έγινε δεκτή με το σκεπτικό : «Όπως είναι γνωστό, τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται σε αντιπαράθεση με το Κράτος των Σκοπίων (FYROM), εξ αιτίας της αυθαίρετης και ιστορικά ατεκμηρίωτης αξιώσεως του τελευταίου να αναγνωρισθεί διεθνώς ως Κράτος, με το όνομα “Μακεδονία”. Προκειμένου να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια ως προς το σφετερισμό του ονόματος της Μακεδονίας από το νεοσυσταθέν Κράτος των Σκοπίων (FYROM), το οποίο επιχειρεί να αποκτήσει εθνική ταυτότητα με όνομα που αποτελεί ιστορική, πολιτιστική και εθνική κληρονομιά της Ελλάδας, είναι αναγκαίο να επισημανθούν συνοπτικά τα ακόλουθα ιστορικά δεδομένα. Ο όρος Μακεδονία, από αρχαιοτάτων χρόνων είναι όρος ιστορικός και γεωγραφικός και όχι εθνολογικός. Οι Μακεδόνες δεν είναι, ούτε υπήρξαν κατά το πρόσφατο και το απώτερο παρελθόν, ιδιαίτερος εθνολογικός σχηματισμός. Απλώς, ως Μακεδόνες, ονομάζονται ανέκαθεν οι κάτοικοι της γνωστής από την αρχαιότητα περιοχής της Ελληνικής Μακεδονίας, όπως αντίστοιχα ονομάζονται, Θράκες, οι κάτοικοι της Θράκης, Θεσσαλοί , οι κάτοικοι της Θεσσαλίας κ.ο.κ., χωρίς να υπάρχει αντίστοιχα Θρακική ή Θεσσαλική Εθνικότητα. Επομένως, Μακεδόνες κατά την εθνικότητα δεν υπάρχουν και ούτε μπορούν να “δημιουργηθούν”, στα πλαίσια του συλλογικού αυτοπροσδιορισμού των κατοίκων της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, όπως πιο κάτω αναφέρεται. Επιπλέον, οι αρχαίοι Μακεδόνες, ήταν αναμφισβήτητα Έλληνες, δωρικό ή κατ’ άλλη έκδοση, αιολικό φύλο. Το όνομα Μακεδονία αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Ηρόδοτο, έχει δε γνήσια Ελληνική, δωρικής προέλευσης, ρίζα, “Μακεδνός ή Μακεδανός”, που σημαίνει μακρύς, υψηλός, λόγω του ύψους των Μακεδόνων, όπου μάκος = μήκος (Ηροδότου Ιστορίαι Α, 56). Ήδη από τον 1° π.Χ. αιώνα ο μεγάλος γεωγράφος της αρχαιότητας Στράβων, διαπίστωνε : “Εστίν ούν Ελλάς και η Μακεδονία” (Στράβων, Γεωγραφικά,VII.9). Ως Έλληνες, οι αρχαίοι Μακεδόνες, χρησιμοποιούσαν την ίδια, με τους Ελληνες της νομίμου Ελλάδας γλώσσα, πίστευαν στους ίδιους θεούς και είχαν τον ίδιο (Ελληνικό) πολιτισμό. Ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης υπήρξε δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τα ευρήματα της Βεργίνας αποτελούν σταθμούς της παγκόσμιας ιστορίας και στοιχεία του παγκόσμιου πολιτισμού που αποδεικνύουν την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Αντίθετα, οι Σλάβοι, δηλαδή τα διάφορα σλαβικά φύλα που εμφανίσθηκαν στην περιοχή των Βαλκανίων, βορείως της Μακεδονίας, κατά τον 7° μ.Χ. αιώνα, δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους Έλληνες Μακεδόνες. Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους των ετών 1912-1913, που είχαν ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση, πλην άλλων περιοχών, και της Μακεδονίας, από την Οθωμανική κυριαρχία και το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οριοθετήθηκαν οριστικώς τα σύνορα μεταξύ Ελλάδας αφενός και Σερβίας και Βουλγαρίας αφετέρου. Κατόπιν Διεθνών Συμφωνιών και ιδίως της συνθήκης του NEUILLY, που ίσχυσε από το 1919, το μεγαλύτερο τμήμα της Μακεδονίας, με τη γεωγραφική του όρου έννοια, περιήλθε στην Ελλάδα, ήτοι το 51,5%, ενώ στη Σερβία περιήλθε το 38,4% και στη Βουλγαρία το 10,1% αυτής. Έτσι, η αρχαία (κλασική) Μακεδονία, η επονομαζόμενη από γεωγραφική άποψη “Μείζων Μακεδονία”, που περιλαμβανόταν μεταξύ Αιγαίου Πελάγους και των ορέων Καμβούνια, Πιέρια και Όλυμπος προς νότο, των λιμνών Αχρίδα και Πρέσπες, και των ορέων Μπαμπούνα, Σκόμιον, Ροδόπη προς Βορρά, του ποταμού Νέστου, ανατολικά και των ορέων Γράμμος και Πίνδος, δυτικά, κατατμήθηκε εν μέρει, μεταξύ των παραπάνω Κρατών, όπως έχει εκτεθεί. Πρέπει να σημειωθεί ότι λόγο της ελευθέρας διακίνησης των πληθυσμών, κατά τους χρόνους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είχαν εγκατασταθεί στην Ελλάδα, ιδίως στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας, Βούλγαροι, σλαβόφωνοι, που είχαν σλαβική εθνική συνείδηση. Μετά την οριστικοποίηση των συνόρων, κατά τα προεκτεθέντα, οι περισσότεροι απ’ αυτούς διασκορπίσθηκαν στην περιοχή των Σκοπίων, ή μετανάστευσαν σε διάφορα Κράτη. Οι ολίγοι εναπομείναντες στην Ελλάδα και συγκεκριμένα, στους νομούς Φλώρινας και Έδεσσας, εδήλωσαν Ελληνική Εθνικότητα και έτσι, από την εποχή εκείνη έπαυσε να υπάρχει θέμα σλαβικής μειονότητας. Πριν από το 1944 “Μακεδονία” ως σλαβικό κράτος και “Μακεδονικό Έθνος”, ως ιδιαίτερη εθνότητα ήταν έννοιες παντελώς άγνωστες. Στις 2-8-1944, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, ο Κροάτης Τίτο δημιούργησε το Γιουγκοσλαβικό ομόσπονδο κράτος (ένα από τα έξι της τότε Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας που προέκυψε ως ενιαίο Κράτος το 1918), της λεγόμενης Δημοκρατίας της Μακεδονίας, με πρωτεύουσα τα Σκόπια. Έως τότε, οι κάτοικοι της περιοχής των Σκοπίων δεν είχαν ούτε σερβική, ούτε βουλγαρική, παρά τα φιλοβουλγαρικά αισθήματα των περισσότερων κατοίκων της και πολύ περισσότερο, δεν είχαν “μακεδονική” εθνική συνείδηση. Την τελευταία, τους έπεισε να την αποκτήσουν ο Τίτο, προκειμένου να αποκολλήσει τους Σκοπιανούς από το άρμα των Βουλγάρων, έχοντας ως απώτερο σκοπό, την σύσταση ενιαίου μακεδονικού κράτους, υπό σλαβικό μανδύα και την έξοδο της χώρας του στο Αιγαίο. Είναι χαρακτηριστικό ότι, στην περίοδο του μεσοπολέμου, η κυβέρνηση του Βελιγραδίου υποστήριζε, ότι οι κάτοικοι της περιοχής Σκοπίων ήταν Σέρβοι. Αργότερα, όμως, για να υποβοηθηθεί η προσπάθεια “μακεδονοποίησης” του πληθυσμού της Λ. Δ. Μακεδονίας, που κατοικείτο τότε από ακαθόριστης εθνικότητας πληθυσμούς, με υπεροχή των σλαβόφωνων, αλβανόφωνων και τουρκόφωνων, έπρεπε να αναπτυχθούν όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν ένα λαό, ως διαφορετικό έθνος, δηλαδή η γλώσσα, η ιστορία και ο πολιτισμός. Καταρχήν, ιδιαίτερη φροντίδα δόθηκε στη λεγόμενη ” μακεδόνικη” γλώσσα, που αποτελείτο κατά βάση από λέξεις σλαβικής προέλευσης, εμπλουτισμένη και με ελληνικές αυτούσιες ή παραλλαγμένες, καθώς επίσης και λέξεις τουρκικές, βλάχικες, αλβανικές κ.λ.π. Το ιδίωμα αυτό στην ουσία ήταν η δυτική διάλεκτος της βουλγαρικής γλώσσας, την οποία ομιλούσαν οι κάτοικοι της περιοχής των Σκοπίων. Μετά το 1944, Σκοπιανοί γλωσσολόγοι προσπάθησαν να αφαιρέσουν όλα τα βουλγαρικά στοιχεία από τη διάλεκτο αυτή και να τα αντικαταστήσουν με λέξεις σερβοκροατικές, ώστε να μπορεί η λεγόμενη ” μακεδόνικη” γλώσσα, έτσι όπως εξελίχθηκε, να γίνει πλέον κατανοητή από τους σερβοκροατικούς πληθυσμούς της βόρειας Γιουγκοσλαβίας. Ακόμη δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στην εκ των υστέρων ” κατασκευή” της ιστορίας του “Μακεδονικού” έθνους. Το Δεκέμβριο του 1948 ιδρύθηκε στα Σκόπια το Ινστιτούτο Εθνικής Ιστορίας του Μακεδονικού Λαού. Το ενδιαφέρον των Σκοπιανών ιστορικών επικεντρώθηκε στην απόδειξη της υπάρξεως ενός ξεχωριστού “μακεδονικού” έθνους, έστω και αν το ” έθνος” τούτο, στο παρελθόν, δεν είχε δώσει σημεία ζωής. Στη συνέχεια, οι πολιτικοί των Σκοπίων δεν περιορίσθηκαν στην προσπάθεια τους ” μακεδονοποίησης” του πληθυσμού της περιοχής. Για να ευαισθητοποιήσουν τα πλήθη, αλλά και τη Διεθνή Κοινότητα, δημιούργησαν μία “Μεγάλη ιδέα” περί πλήρους εθνικής αποκατάστασης του “Μακεδονικού” έθνους, διακηρύσσοντας ότι η Μακεδονία στο σύνολο της, δηλαδή τα τρία Βιλαέτια (περιφέρειες) της αυθαίρετης τότε διαίρεσης της τουρκικής Διοίκησης στη Μακεδονία, κατά τους χρόνους της Οθωμανικής κυριαρχίας, που είχαν ως πρωτεύουσες τη Θεσσαλονίκη, το Μοναστήρι και τα Σκόπια, είναι χώρα σλαβική, και ως προς την ιστορική της προέλευση και ως προς την εθνική της σύσταση. Γι’ αυτό (κατά τη “Μεγάλη Ιδέα”), πρέπει να ενωθεί και να αποτελέσει ένα ενιαία κράτος, δεδομένου ότι μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μόνο το Γιουγκοσλαβικό Τμήμα της Μακεδονίας αποκαταστάθηκε εθνικά, στα πλαίσια της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας (θεωρία του “αλυτρωτισμού”). Η προβολή αυτής της “Μεγάλης Ιδέας” στα Σκόπια και στο εξωτερικό δημιούργησε τις σημερινές προστριβές με την Ελλάδα, η οποία δεν είναι δυνατό να ανεχθεί αυτή την έστω “ακαδημαϊκή”, καταρχήν, προσβολή της ακεραιότητας του εδάφους της και της ομοιογένειας του πληθυσμού της, που επιχειρείται από την πλευρά των Σκοπίων. Εξάλλου, ουδείς πολιτισμένος λαός μπορεί να ανεχθεί την πλαστογράφηση της Ιστορίας του. Στην προσπάθεια αυτή των Σκοπίων που άρχισε μετά τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας, αφότου το κράτος των Σκοπίων απέκτησε οντότητα, το έτος 1991, εντάσσεται η διάδοση των παραπάνω ιδεών από διάφορους εθνικιστές μετανάστες, οι οποίοι, μέσω οργανώσεων και σωματείων, που δρουν κυρίως στο εξωτερικό (Αυστραλία, Καναδά, ΗΠΑ), με ομιλίες, συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις πολιτιστικές κλπ παραπληροφορούν το κοινό, δημιουργώντας εσφαλμένες περί υπάρξεως “Μακεδονικού” έθνους και πολιτισμού, “μακεδονικής” γλώσσας και συνείδησης. Παράλληλα, καλλιεργούν και την ιδέα του “αλυτρωτισμού”, όπως προεκτέθηκε επιχειρώντας να δημιουργήσουν αποσχιστικές τάσεις, θέτοντας και το ανύπαρκτο θέμα της λεγόμενης “μακεδονικής μειονότητας” που ζεί στην Ελλάδα.»
24.-Η Ακαδημία Αθηνών ασχολήθηκε πολλές φορές κατά το παρελθόν με το Σκοπιανό και με βάση αυστηρά επιστημονικά κριτήρια. Και συγκεκριμένα αμέσως μετά την υποβολή του αιτήματος των Σκοπίων (8 Ιανουαρίου 1992) να ενταχθούν στα Ηνωμένα Εθνη με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Η Σύγκλητος της Ακαδημίας Αθηνών (με πρόεδρο, αντιπρόεδρο και γ.γ. τότε τους αείμνηστους Μ. Σακελλαρίου, Κ. Δεσποτόπουλο και Π. Θεοχάρη) αντέδρασε αμέσως με συνέντευξη που οργάνωσε στις 17 Ιανουαρίου 1992, δηλαδή έπειτα από μία εβδομάδα από την αίτηση των Σκοπίων. Στην ανακοίνωση της Συγκλήτου, που κοινοποιήθηκε στην κυβέρνηση, στα κόμματα, στις ξένες Ακαδημίες και στα πνευματικά ιδρύματα εντός και εκτός της χώρας, αναφερόταν ρητά:«Η πολιτική αξίωση της Δημοκρατίας των Σκοπίων να ονομασθεί “Μακεδονία” αντιβαίνει στα ιστορικά δεδομένα που είναι αποδεκτά από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα». Επίσης τονιζόταν ότι το κράτος των Σκοπίων δεν περιλαμβάνει παρά ελάχιστα τετραγωνικά χιλιόμετρα της ιστορικής Μακεδονίας (μεταξύ των ελληνικών συνόρων και του Μοναστηριού και περί τη Δοϊράνη). Η «ψευδεπίγραφη Μακεδονία» διεκδικεί την πραγματική Μακεδονία, που είναι τμήμα της Ελλάδας και κατοικείται από Έλληνες. Και κατέληγε πως «Η (πρώην) ομόσπονδη Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία έχει δικαίωμα να γίνει κυρίαρχο κράτος, δεν δικαιούται όμως να αποκτήσει με διεθνή αναγνώριση ένα πλεονέκτημα που δεν έχει κανένα κράτος στον κόσμο: Να χρησιμοποιεί ένα όνομα που και μόνο του προπαγανδίζει εδαφικές επιδιώξεις».
25.-Ο Υπουργός δεν έλαβε υπ’ όψη του τις ανακοινώσεις της Ακαδημίας Αθηνών: «Τα ονόματα Μακεδόνες και Μακεδονία ανάγονται στην αρχαιότητα» αναφέρει ανακοίνωση της συγκλήτου της Ακαδημίας, ήδη από την 17η Ιανουαρίου 1992, τότε που το σκοπιανό απασχολούσε και πάλι την Ελλάδα. «Έτσι κάθε χρήση τους στην εποχή μας παραπέμπει σε αρχαία δεδομένα, είτε νομίμως είτε καταχρηστικώς. Συντελείται κατάχρηση όταν το όνομα “Μακεδονία” αποδίδεται σε εδάφη που δεν κατοικήθηκαν από Μακεδόνες και δεν αποτέλεσαν τμήματα του μακεδονικού βασιλείου. Υπ’ αυτές τις συνθήκες η γνώση των αρχαίων δεδομένων δεν είναι απλή επιστημονική περιέργεια. Οι αδέσμευτοι ερευνητές συμφωνούν ότι το μέγιστο μέρος της μέχρι τώρα ομόσπονδης δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας που διεκδικεί το γεωγραφικό όνομα “Μακεδονία” και το εθνικό όνομα “Μακεδόνες” εκτείνεται ως επί το πλείστον σε εδάφη όπου κατά την αρχαιότητα κατοικούσαν όχι Μακεδόνες, αλλά Παίονες, Δάρδανοι και άλλοι λαοί. Η σημερινή πόλη των Σκοπίων είναι στην αρχαία Δαρδανία. Οι Δάρδανοι παρέμειναν έως το τέλος οι αμείλικτοι εχθροί των Μακεδόνων, από τους οποίους, όπως παραστατικά γράφει ένας Λατίνος ιστορικός, τους εχώριζε “άσβεστο μίσος” (odium immortale). Οι Παίονες έμειναν και αυτοί ως επί το πλείστον ανεξάρτητοι. Στα διαστήματα που ήσαν υποτελείς των Μακεδόνων, δεν έπαυαν να έχουν δικούς τους βασιλείς και τα νομίσματά τους να φέρουν το εθνικό ΠΑΙΟΝΩΝ, αντί του εθνικού ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ. Έτσι τα βόρεια σύνορα του μακεδονικού βασιλείου δεν ξεπέρασαν ποτέ την Ηράκλεια (Μοναστήρι-Βιτώλια), τις κορυφογραμμές του όρους Βαρνούς (Nidze), τις Ιδομενές (στο ύψος της Γευγελής) και το όρος Όρβηλος (Μπέλες). Επομένως η σημερινή ομόσπονδη δημοκρατία με το όνομα της Μακεδονίας δεν περιλαμβάνει παρά ελάχιστα τετραγωνικά χιλιόμετρα της ιστορικής Μακεδονίας (μεταξύ των ελληνικών συνόρων και του Μοναστηριού, και περί την Δοϊράνη)»
26.-Κατόπιν, η σύγκλητος της Ακαδημίας υπεισέρχεται στα κίνητρα, αναφέροντας: «Επί πλέον του ότι δεν έχει δικαίωση, η ως άνω χρήση των ονομάτων “Μακεδόνες” και “Μακεδονία”, δεν έχει καν αθώα κίνητρα: Η ψευδεπίγραφη “Μακεδονία” διεκδικεί την πραγματική Μακεδονία, που είναι τμήμα της Ελλάδας και κατοικείται από Έλληνες. Ήδη η ομόσπονδη δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας (σ.σ. εκεί υπάγονταν τα Σκόπια το 1992) με το όνομα “Μακεδονία” έχει προπαγανδίσει την ιδέα απελευθερώσεως της “υπόδουλης” Μακεδονίας. Ένα ανεξάρτητο κράτος με το όνομα “Μακεδονία” θα συνεχίσει με μεγαλύτερη έμφαση αυτήν τη εκστρατεία. Η ομόσπονδη γιουγκοσλαβική δημοκρατία έχει δικαίωμα να γίνει κυρίαρχο κράτος. Δε δικαιούται όμως να αποκτήσει με διεθνή αναγνώριση ένα πλεονέκτημα που δεν έχει κανένα κράτος στον κόσμο: Να χρησιμοποιεί ένα όνομα που και μόνο του προπαγανδίζει εδαφικές επιδιώξεις.»
27.-Αρκετά χρόνια μετά, το 2008, η Ακαδημία επανέρχεται με άλλη ανακοίνωση στην οποία είναι πιο αναλυτική. Όπως λέει, «η Μακεδονία αποτελεί σήμερα γεωγραφική ζώνη, τα όρια της οποίας εκτείνονται σε περισσότερα του ενός κράτη της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Το αρχαίο ελληνικό όνομα “Μακεδονία” φέρει μια συγκεκριμένη περιφέρεια της σύγχρονης Ελλάδος. Υπό το όνομα Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΣΔΜ) λειτούργησε ένα από τα ομόσπονδα κράτη που συναποτελούσαν την πρώην Γιουγκοσλαβία. Το όνομα όμως της Μακεδονίας έφερε, αρχικά, επί μακρούς αιώνες κατά την αρχαιότητα, η περιοχή η οποία ταυτίζεται -κατά περίπου 90%- με τη σημερινή ελληνική επαρχία της Μακεδονίας. Η τυχόν απόδοση του ονόματος αυτού σε ένα ανεξάρτητο κράτος, χωρίς ειδικότερο προσδιορισμό που να αντανακλά σαφώς τις γεωγραφικές και ιστορικές αυτές πραγματικότητες, συνεπάγεται τον κίνδυνο να διεκδικήσει το συγκεκριμένο κράτος και μάλιστα κατ’ αποκλειστικότητα τη χρήση του όρου “Μακεδονία” ή των παραγώγων του στην ιστορία, τον πολιτισμό, τις εκδηλώσεις της καθημερινής πολιτικής και κοινωνικής ζωής κ.λπ.»
28.-Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το ίδιο έγγραφο της Ακαδημίας, «η κλασική Μακεδονία του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου εκτεινόταν προς βορρά στα εδάφη της σημερινής ελληνικής Μακεδονίας, καθώς και σε ολίγα χιλιόμετρα εντός της ΠΓΔΜ και της Βουλγαρίας. Μέσω κάθε μορφής ιστορικών πηγών και αρχαιολογικών ευρημάτων μαρτυρείται ότι οι τότε Μακεδόνες συμπεριελάμβαναν την επικράτειά τους μεταξύ των άλλων ελληνικών χωρών. Τα πρώτα σλαβικά φύλα, τα οποία, αυτονόητα, ουδεμία είχαν σχέση με τους παλαιότερους κατοίκους της περιοχής, κατήλθαν στη Βαλκανική μετά δέκα αιώνες, κατά τον 7ο μ.Χ. αιώνα. Η παραμονή τους έκτοτε στο νότιο τμήμα της Χερσονήσου συνέβαλε στη βαθμιαία διαμόρφωση των σλαβικών εθνών χωρίς να υπάρξει έως τη σύσταση, κατά τον 19ο αιώνα, και την πρώτη ανάπτυξη των σλαβικών κρατών της περιοχής -της Σερβίας, του Μαυροβουνίου και της Βουλγαρίας- αναφορά σε ιδιαίτερο “Μακεδονικό” έθνος. Χαρακτηριστικά, ακόμη και κατά την επαύριο του Αʼ Παγκοσμίου Πολέμου ούτε οι εκπρόσωποι των βαλκανικών κρατών, αλλά ούτε και οι οικοδόμοι της ειρήνης -προεξάρχων ο Γούντροου Ουίλσον- οραματιστές μιας διεθνούς κοινωνίας συγκείμενης ακριβώς από κράτη-έθνη έκαμαν την παραμικρή νύξη σε έθνος “Μακεδόνων”. Η ύπαρξή του επιδιώχθηκε να τεκμηριωθεί στο πλαίσιο της συγκρότησης από τον στρατάρχη Τίτο της νέας ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας κατά την επαύριο του Βʼ Παγκοσμίου Πολέμου. Η επιτυχία, μάλιστα, του τολμηρού εγχειρήματος της εθνικής μετάλλαξης των σλάβων κατοίκων της συγκεκριμένης γεωγραφικής ζώνης θα ήταν άκρως δυσχερής χωρίς την προπαγάνδα που επί ήμισυ, σχεδόν, αιώνα ασκήθηκε υπό καθεστώς ολοκληρωτικό.»
29.-Στην ίδια ανακοίνωση καταγράφεται πως ο χαρακτηρισμός «των κατοίκων της περιοχής αυτής ως Μακεδόνων δεν προσέλαβε εθνικό περιεχόμενο κατά τους νεώτερους χρόνους έως και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η προβολή, κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα, των σερβικών και βουλγαρικών διεκδικήσεων επί των εδαφών που κατοικούνταν κατά πλειοψηφία από το σλαβικό στοιχείο συνάπτεται οπωσδήποτε με το γεγονός της πληθυσμιακής υπεροχής στη συγκεκριμένη γεωγραφική ζώνη. Είναι όμως αυτονόητη η εφαρμογή της ίδιας αρχής και στα περισσότερο εκτεταμένα εδάφη της νότιας Μακεδονίας που κατοικούνται από Έλληνες.»
30.-Τελικά απορρίπτει την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία» ή «Άνω Μακεδονία» για τα Σκόπια η Ακαδημία Αθηνών. Αποδέχεται μόνο τους όρους «Σλαβομακεδονία» ή «Νέα Μακεδονία», και μάλιστα σε μια λέξη στη σκοπιανή γλώσσα, «Novomakedonija».
31.-Η Ακαδημία Αθηνών συζήτησε το επίμαχο ζήτημα της ονομασίας της FYROM σε κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίασή της στις 11 Νοεμβρίου 2004.Τα κυριότερα αποσπάσματα της απόφασης της Ακαδημίας τα παρουσίασε το «ΠΑΡΟΝ» τις 27/07/2008. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, η απόφαση εστάλη στον τότε υπουργό Εξωτερικών Πέτρο Μολυβιάτη. Στο ιστορικό, απόρρητο κείμενό της η Ακαδημία υπογραμμίζει ότι οποιαδήποτε άλλη ονομασία, πλην των δύο προαναφερθεισών, δεν επιλύει το πρόβλημα, αλλά αντίθετα το περιπλέκει. Ειδικότερα, η Ακαδημία απορρίπτει κατηγορηματικά τους λεγόμενους γεωγραφικούς προσδιορισμούς «Βόρεια» ή «Άνω» Μακεδονία, διότι, όπως επισημαίνει, «δημιουργούν συνειρμούς εκθρεπτικούς διεκδικήσεων εκ μέρους των Σκοπίων επί του συνόλου της συνολικής Δυτικής Μακεδονίας». Τα κυριότερα αποσπάσματα αυτής της απόρρητης ιστορικής απόφασης της Ακαδημίας Αθηνών έχουν ως εξής:
32.-Η Ακαδημία Αθηνών συνεζήτησε εισήγηση μέλους της με θέμα την καταλληλότερη ονομασία της πρώην γιουγκοσλαβικής δημοκρατίας της Μακεδονίας, προ ημερησίας διατάξεως, κεκλεισμένων των θυρών, την 11η Νοεμβρίου 2004. Η εν λόγω εισήγηση περιλαμβάνει τρία μέρη: 1) Μακεδονία και «Μακεδονία». 2) Η πολιτική εκμετάλλευση των ονομάτων «Μακεδονία» και «Μακεδόνες». 3)Κρίσεις για τις προτεινόμενες λύσεις. Το τελευταίο μέρος έχει ως εξής:
α. «Βόρεια Μακεδονία» και «Άνω Μακεδονία». Και ο ένας και ο άλλος όρος, πρώτον, αυτομάτως εξυπονοεί τμήματα μιας ψευδο-«Μακεδονίας» (βλ. μέρος 1) και, δεύτερον, θα διαιωνίσει τις συγχύσεις που ήδη επικρατούν σε ευρείας διαδόσεως πληροφορικά όργανα, όπως οι εγκυκλοπαίδειες και το διαδίκτυο (βλ. μέρος 2). Ο όρος «Άνω Μακεδονία» είναι φευκτέος και για ειδικούς λόγους, συνδεόμενους με την ιστορία του. Κατά την αρχαιότητα, σήμαινε περιοχή που αντιστοιχεί με τους σημερινούς νομούς Κοζάνης, Γρεβενών, Καστοριάς και Φλωρίνης και όπου περιορίζονταν οι Μακεδόνες πριν εξαπλωθούν στην πεδινή Μακεδονία. Αυτά μαρτυρούνται από τον Ηρόδοτο και τον Θουκυδίδη και επαναλαμβάνονται στην επιστημονική βιβλιογραφία. Κατατέθηκαν φωτοαντίγραφα των σχετικών χωρίων των αρχαίων συγγραφέων, καθώς και των σελίδων 227 κεξ. της κλασικής μονογραφίας της Φανούλας Παπάζογλου, «Villes de Macedoine a I’epoque romaine», 1988, όπου σχολιάζονται οι αρχαίες μαρτυρίες και τα συμπεράσματα των νεωτέρων ερευνητών. Όπως είναι φανερό, η ομωνυμία «Άνω Μακεδονία» για το κράτος των Σκοπίων και «Άνω Μακεδονία» για τμήμα της γνήσιας Μακεδονίας, και δη το αρχαιότερό του, θα δημιουργεί συνειρμούς εκθρεπτικούς διεκδικήσεων εκ μέρους των Σκοπίων επί του συνόλου της ελληνικής Δυτικής Μακεδονίας.
β. «Νέα Μακεδονία». Η ονομασία «Νέα Μακεδονία» είναι η ολιγότερο επιβλαβής λύση. Ναι μεν διατηρεί το όνομα «Μακεδονία», αίρει όμως τις πλείστες από τις επιζήμιες επιπτώσεις του. Πρώτον, «Νέα Μακεδονία» δεν είναι η Μακεδονία, όπως το Νέο Ψυχικό δεν είναι το Ψυχικό. Δεύτερον, κόβει την ιστορική συσχέτιση του κράτους των Σκοπίων με την αρχαία Μακεδονία και τη γεωγραφική ταύτισή του με μέρος της γνήσιας Μακεδονίας. Τρίτον, τερματίζει τη συστέγαση πληροφοριών για την αρχαία (και συνάμα σημερινή ελληνική) Μακεδονία και για τη «Μακεδονία» του 19ου αιώνα (κατά ένα μέρος της, αλλότρια προς την αρχαία Μακεδονία). Λεξικά και διαδίκτυο θα έχουν δύο λήμματα χωριστά, και απομακρυσμένα μεταξύ τους: «Macedonia» και «New Macedonia», «Macedoine» και «Nouvelle Macedoine», «Mazedonien» και «Neu-Mazedonien» και ούτω καθεξής. Κατά την επακολουθήσασα συζήτηση, ο εισηγητής και οι περισσότεροι από τους παρεμβάντες συμφώνησαν να αποφευχθεί η δημοσιοποίηση της εισηγήσεως και των διαμειφθέντων, αλλά να τεθούν υπόψη των αρμοδίων, τηρουμένων των εξής αρχών: Η Ακαδημία δεν διατυπώνει λόγον εις τα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Εν τούτοις, έχει εκ τουΝ.4398/1929 (εισαγωγή και άρθρο 1γ) το προνόμιο και το χρέος να εισηγείται στην κυβέρνηση επί ζητημάτων μείζονος σημασίας. Επί της ουσίας, και η Ακαδημία φρονεί ότι έχει επιστεί ο καιρός προς επίλυσιν του προβλήματος και ότι η παράταση της εκκρεμότητος όχι μόνον δεν ωφελεί, αλλά αποβαίνει οσημέραι βλαπτικότερη. Υπό την παρούσα συγκυρία, η Ελλάς δεν μπορεί να απαιτήσει τη λύση που αποφασίσθηκε από τους πολιτικούς αρχηγούς το 1992. Βάσει της εισηγήσεως, η ολιγότερον βλαπτική ονομασία είναι «Νέα Μακεδονία», ει δυνατόν σε μία λέξη: «Novomakedonija». Η Ακαδημία, λαμβάνοντας υπόψη τα μέρη 1 και 2 της εισηγήσεως, διατυπώνει την ευχή να χαραχθεί από την Πολιτεία μακροχρόνιο σχέδιο προς αντιμετώπιση της οικειοποιήσεως εκ μέρους της FYROM μέρους της ημετέρας ιστορίας και των, βάσει αλυτρωτικών συνθημάτων, διεκδικήσεών της επί εδαφών συνεχώς κατοικουμένων από Έλληνες επί τέσσερες χιλιετίες. Η Ακαδημία, εάν κληθεί, θα συνεργασθεί επί καθαρώς επιστημονικού επιπέδου.
33.-Σημερινή κατάσταση Ο διεθνής παράγων (κυρίως ΗΠΑ και ΕΕ) τάσσεται υπέρ της σταθερότητος στην περιοχή και σ’ αυτό -νομίζει- θα συνέβαλε το κλείσιμο του θέματος μ’ ένα όνομα που πιστεύεται ότι δίδει βιωσιμότητα στο κράτος των Σκοπίων. Γεγονός είναι ότι δεν μπορείς να επιτύχεις την ονομασία ενός κράτους κατά την επιθυμία σου και το Δ. Δίκαιον δεν συνηγορεί σ’ αυτό. Όμως και το κράτος των Σκοπίων, αν όντως επιθυμεί την ειρήνη στην περιοχή, δεν μπορεί με την αδιαλλαξία του να διαταράσσει τους όρους καλής γειτονίας και συνεργασίας με τον κυριότερο γείτονά του. Γιατί επί του θέματος να φαίνεται στα μάτια τρίτων η Ελλάδα ως «ταραξίας» και όχι τα Σκόπια; Ίσως διότι δεν καταστήσαμε σαφές στους τρίτους το «δίκαιόν» μας, ίσως διότι δεν πείσαμε για τους κινδύνους ως προς την ειρήνη στην περιοχή, που συνεπάγεται η συνταγματική ονομασία και σήμερα ευρισκόμεθα προ αδυναμιών υπεράσπισης της θέσης μας. Ήδη διεξάγεται διάλογος υπό τον ΟΗΕ και οι υπάρχουσες πληροφορίες (δημοσιογραφικές κυρίως) ομιλούν για πιέσεις που δεχόμεθα και για προτεινόμενες ονομασίες («Νέα Δημοκρατία της Μακεδονίας – Σκόπια ή απλώς «Δημοκρατία της Μακεδονίας – Σκόπια»), που δύσχρηστες στην πράξη καθώς είναι, θα περιορισθούν στη λέξη «Μακεδονία» και μόνον. Η πρόταση Νίμιτς για αναγνώριση του συνταγματικού ονόματος «Δημοκρατία της Μακεδονίας», με διεθνή χρήση του ονόματος «Δημοκρατία της Μακεδονίας – Σκόπια», σε τίποτε δεν βελτιώνει το θέμα, μάλλον το καθιστά πλέον επιζήμιο. Τελικά και αυτή εξουδετερώνεται από τον όρο της απαγόρευσης χρήσης του όρου «Μακεδονία» και των παραγώγων του, που δείχνει ότι το θέμα δεν αντιμετωπίζεται με τη δέουσα υπευθυνότητα. Κατά την ουσία του θέματος (όπως εξετέθη υπό την επικεφαλίδα «Αιτία της Διαφοράς»), η Ελλάδα καλείται πλέον να υπερασπίσει την ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά της από αλλοτρίωση με οδυνηρές συνέπειες. Προ αυτού του ενδεχομένου, καίτοι στερούμεθα σωστής πληροφόρησης και γνώσης των διαθέσεων των ΗΠΑ και της ΕΕ και των υπ’ αυτών ασκουμένων πιέσεων στη χώρα μας, ώστε να εκτιμήσουμε τα πιθανά περιθώρια συμβιβασμών που θα μπορούσαν να γίνουν, σταθερά παραμένει η άποψη ότι η βιωσιμότητα του κράτους των Σκοπίων και η σταθερότητα στην περιοχή είναι ανεπίτρεπτο να αποδεχθούμε να γίνουν αναλώμασι της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας, συμβάλλοντες στη δημιουργία σοβαρών προβλημάτων για τις επόμενες γενιές Ελλήνων.
34.-Ακόμα κι αν αποστασιοποιηθούμε από την απόφαση των Πολιτικών Αρχηγών του 1992, ύστερα από την τροπή που έχουν λάβει τα πράγματα, και δεχθούμε ένα σύνθετο όνομα που να περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία», αυτός θα πρέπει να δηλώνει γεωγραφικό προσδιορισμό ή να διαχωρίζει χρονικά το σημερινό κράτος των Σκοπίων από την ελληνική (μακεδονική) ιστορία. Κατόπιν των ανωτέρω εκτεθέντων, εισηγούμεθα:
Α. Την αποδοχή δύο ονομασιών. Κατά κύριον λόγον του ονόματος «Σλαβομακεδονία» ή «Δημοκρατία της Σλαβομακεδονίας» (γεωγραφικός προσδιορισμός η Μακεδονία και σλαβικός ο εθνοτικός) και κατά δεύτερον λόγον του ονόματος «Νέα Μακεδονία» σε μία λέξη στη σκοπιανή γλώσσα, «Novomakedonija» ( διότι διαχωρίζει ιστορικά τη Μακεδονία). Οποιαδήποτε άλλη ονομασία δεν επιλύει το πρόβλημα, αλλά το περιπλέκει. Β. Εφόσον οι ανωτέρω ονομασίες δεν επιτυγχάνονται, τότε να μη συναινέσουμε στο κλείσιμο του θέματος (να μείνει ανοικτό από δικής μας πλευράς), να καταγγελθεί η ενδιάμεση συμφωνία, να παύσει οποιαδήποτε μεσολαβητική προσπάθεια και να εφαρμοσθεί πολιτική σχέσεων με το κρατίδιο των Σκοπίων, η οποία να προστατεύει την ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά μας και να υπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας κατά τον καλύτερο τρόπο, σε αναμονή πλέον ευνοϊκών συνθηκών για την επίλυση του θέματος.
35.-Ο Υπουργός δεν έλαβε υπ’ όψη του, την διαυγή, συντριπτική και πλήρη, από 28/3/1992 επιστολή επί του θέματος των 6 πνευματικών ταγών της πατρίδας μας το 1992 στην «Ελευθεροτυπία» 28 Μαρτίου 1992.
Επειδή, έχω το απαραίτητο έννομο συμφέρον (αρθ. 40 ΚΠΔ), είναι δε νόμιμη, βάσιμη, αληθής και εξαιρετικής φύσης.
Επειδή, προστατευόμενο έννομο αγαθό είναι το Δημοκρατικό Πολίτευμα , επιβάλλεται η ανίχνευση και εν συνεχεία η τεκμηρίωση των καταγγελλομένων.
Επειδή, τα υπόλοιπα πρόσωπα που διέπραξαν τα ανωτέρω αναφερόμενα αδικήματα είναι δυνατόν να προσδιορισθούν από την διενεργηθησοµένη ανάκριση.
Επειδή, οι ανωτέρω πράξεις τιμωρούνται από τις διατάξεις του Π.K. και των ειδικών νόμων.
Επειδή, συμφώνως με την έννοια του μεν άρθρου 36 ΚΠοινΔικκαθιερώνεται η αρχή της αυτεπαγγέλτου ποινικής διώξεως η οποία μη υποκειμένη εις τύπον γίνεται άμα ο αρμόδιος εισαγγελεύς πληροφορηθεί την τέλεση του εγκλήματος, είτε κατόπιν μηνύσεως ή αναφοράς δημοσίας αρχής ή ιδιώτου (άρθρ. 37-40 και 42), είτε κατόπιν οιασδήποτε “άλλης ειδήσεως” όπως εξ ιδίων πληροφοριών ή ιδίας αντιλήψεως εξ επιστολής (και ανωνύμου έτι) ή και της κοινής φήμης όταν, εννοείται, εις την τελευταίαν αυτή περίπτωση έχει ο εισαγγελεύς σοβαρούς λόγους να πιστεύει ότι ετελέσθη έγκλημα (Μπουρόπουλος όπου ανωτ. σελ. 57) παθών εκ του οποίου, ειρήσθω, είναι παν πρόσωπον είτε νομικόν είτε φυσικόν, είτε ικανό προς καταλογισμόν είτε ακαταλόγιστον, το οποίον είναι φορεύς του εννόμου αγαθού, καθ’ ού στρέφεται η πράξη (Χωραφάς όπου ανωτ.).
Επειδή, Σας είναι γνωστό, ότι δια την άσκηση ποινικής διώξεως είναι αρκετή και η απλή πιθανότητα τελέσεως αξιόποινων πράξεων καθώς και ότι στην παρούσα περίπτωση υπάρχει πλούσιο αποδεικτικό υλικό, πολλαπλώς διασταυρωμένο, το οποίο επιβάλει την άσκηση ποινικής δίωξης κατά των υπαιτίων, η ύπαρξη απλής και μόνο πιθανότητας τέλεσης αξιόποινης πράξης ή απλών ενδείξεων ενοχής του μηνυομένου ως δράστη αυτής καθιστά υποχρεωτική για τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών την άσκηση της ποινικής δίωξης (βλεπ. Κ. Σταμάτη «Η προκαταρκτική εξέταση»,σελ,.257,274). Η Εισαγγελική Αρχή δεν είναι διάδικος αλλά αυτοτελές όργανο της δικαιοσύνης και κατά την κυρία και βασική λειτουργία της ανήκει στη δικαστική, με ευρεία έννοια, λειτουργία, και η άσκηση ή μη της ποινικής δίωξης (κατ΄άρθρα 27, 43 Κ.Π.Δ.) συνιστά για τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών κυρία λειτουργική αρμοδιότητα με οιονεί δικαιοδοτικό χαρακτήρα (βλεπ. Κ. Σταμάτη «Ο Εισαγγελικός Θεσμός» Ποιν. Χρον. Λ΄ σελίς 609 επομ.) και όχι απλή έκφραση γνώμης.
Επειδή, η δικαιοσύνη αποτελεί σ’ αυτούς τους πραγματικά δύσκολους καιρούς την υπέρτατη προσδοκία και ελπίδα του πολίτη.
Επειδή, ύστατο καταφύγιο τούτη την έσχατη ώρα αποτελεί ο θεσμός της Δικαιοσύνης. Ένας θεσμός πολλαπλώς βαλλόμενος. Ένας θεσμός ενοχλητικός σε εκείνους που έχουν συνηθίσει στην αυθαιρεσία και στο ανέλεγκτο αυτής.
Επειδή, ο Ελληνικός λαός προσβλέπει σ’ Εσάς για την ευθυδικία, την τήρηση της νομιμότητας και στην εν λόγω περίπτωση.
Επειδή, οι νόμοι του κράτους μας υπάρχουν για να εφαρμόζονται και όχι να παραμένουν ανενεργοί, σαν «ακάλυπτες νομικές επιταγές».
Επειδή, οι υπαίτιοι εγκληματικών πράξεων πρέπει να ανευρίσκονται και να τιμωρούνται αναλόγως.
Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος: «Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου».
Επειδή, όλως ενδεικτικά, οι εν λόγω πράξεις έχουν τελεστεί από 17-6-2018, μέχρι και σήμερα.
Επειδή, στις ανωτέρω πράξεις εμπλέκεται Υπουργός, πράξη την οποία τέλεσε κατά την άσκηση των καθηκόντων του, θα πρέπει η παρούσα να διαβιβασθεί αμελλητί, κατ΄άρθρ. 86 του Συντ., στη Βουλή.
Επειδή, στις ανωτέρω πράξεις είναι βέβαιο ότι εμπλέκονται και άλλοι άγνωστοι σε μένα υπάλληλοι, οι οποίοι συνέταξαν και συνδιαμόρφωσαν την επίδικη και επιβλαβή συμφωνία, οφείλετε να διαχωρίσετε τη δικογραφία και να σχηματίσετε αυτοτελή δικογραφία για αυτούς.
Με την παρούσα μηνυτήρια αναφορά δεν έχω σκοπό να δυσφημήσω ή να εξυβρίσω τους αναφερόμενους, αλλά υποβάλλω αυτή επειδή αντιλαμβάνομαι ότι έχουν διαπραχθεί οι αυτεπαγγέλτως αξιόποινες πράξεις και ως αξιωματικός και πολίτης δημοκρατικού κράτους, έχω δικαιολογημένο συνταγματικό δικαίωμα και ενδιαφέρον, ηθικά και νομικά.
Η εκδήλωση της παρούσας μηνυτήριας αναφοράς γίνεται για τη διαφύλαξη και την προστασία των δικαιωμάτων μου και από δικαιολογημένο ενδιαφέρον ως πολίτης Δημοκρατικού Κράτους και αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού εν εφεδρεία και συνηγορεί ενεργητικά υπέρ των Δικαίων του Ελληνικού Λαού και την αποκατάστασή τους και δεν αφορά μόνο τη δίωξη και τον ποινικό κολασμό αυτών που προσέβαλαν βάναυσα τον Ελληνικό λαό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ
ΑΥΤΟΥΣ
Παρακαλώ για τις δικές Σας ενέργειες προκειμένου να διερευνήσετε, αν συντρέχει περίπτωση τέλεσης ποινικών αδικημάτων, καθώς επίσης και τα ταυτοποιηθούν τα υπόλοιπα πρόσωπα, τα οποία τέλεσαν κατά συναυτουργία τα ανωτέρω, αποκαθιστώντας, έτσι, τη νομιμότητα.
Επιπλέον δηλώνω παράσταση πολιτικής αγωγής για όλα τα αδικήματα που συρρέουν από τα αναφερόμενα, για την υποστήριξη της κατηγορίας και για χρηματική ικανοποίηση 44 ευρώ, με επιφύλαξη, λόγω ηθικής βλάβης επελθούσας σε μένα από την εν λόγω πράξη.
Μάρτυρές μου προτείνω:
1.-Τον τ. υπουργό εξωτερικών και ε.τ πρέσβη κ. Πέτρο Μολυβιάτη
2.- Τον ε.τ. Αρχηγό ΓΕΣ και πρώην ΥΕΘΑ, Στρατηγό Φράγκο Φραγκούλη
3.- Τον ε.τ. Αρχηγό ΓΕΣ Στρατηγό Κωνσταντίνο Ζιαζιά
Προς απόδειξη όλων των παραπάνω, προσάγω και επικαλούμαι: (3) αντίγραφα:
Την από 17.6.2018 συμφωνία, στη Λίμνη Πρέσπα (ΣΧΕΤ. 1)
Την μήνυση και το εξώδικο των Μακεδονικών ενώσεων (ΣΧΕΤ. 2)
«Ο κομμουνιστής νονός (Τίτο) της ¨Δημοκρατίας της Μακεδονίας¨»(ΣΧΕΤ.3)
Μετα τιμής
Κωσταντινιά Ντέμου “Μακεδόνισσα” ₪₪₪₪₪₪₪₪
{Ακριβές αντίγραφο του Πλωτάρχη του Πολεμικού Ναυτικού ε.α, κατοίκου Αθηνών, οδός …, αριθμ. 48. ΑΔΤ:…., Τ.Α. Εξαρχείων. }
triklopodia
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΑ ΝΤΕΜΟΥ
http://www.triklopodia.gr/
Τής Κωσταντινιάς Ντέμου του Δημητρίου πτυχιούχου Σ.Α.Ν – Σχολή Αξιωματικών Νοσηλευτικής greek army Νοσ. Ψυχιατρική & Ουρολογία , Γεννηθείς εις Σέρβια και Κατοίκου Ν. Κοζάνης ,Οδός: Αγρ….. Αρ.24 ΑΔΤ….Τ. Α. Σερβίων Ν. Κοζάνης ΤΚ 50100,με την ιδιότητα του πολίτη του Ελληνικού Κράτους, που με την παρούσα ασκώ δικαίωμα συνταγματικά καθιερωμένο, και ως αμέσως ζημιωθείσα από την προσβολή από τους αναφερόμενους, των ατομικών και πολιτικών εννόμων αγαθών μου. E-male (de…di…@yahoo.com) Η
μήνυση κατά Κοτζιά για εσχάτη προδοσία, απιστία κατά την υπηρεσία, παράβαση καθήκοντος, επιβουλή της ακεραιότητας της χώρας και ηθική αυτουργία του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα στα αδικήματα αυτά (ΠΚ 14, 26, 27, 42, 45, 46, 47, 48, 134, 138, 256, 259)
Eπικαλούμαι και καταθέτω
Τήν απόφαση του Αρείου Πάγου (1448/2009), στην οποία ήταν εισηγήτρια η σημερινή νομική σύμβουλος του Πρωθυπουργού Βασιλική Θάνου, η οποία είχε κρίνει, ότι «δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος και κατά συνέπεια μακεδονικός πολιτισμός και μακεδονική γλώσσα» και είχε απορρίψει τους ισχυρισμούς φιλοσκοπιανού Σωματείου.
Τις θέσεις της συγκλήτου της Ακαδημίας Αθηνών της 8ης Ιανουαρίου 1992, σύμφωνα με τις οποίες «η πολιτική αξίωση της Δημοκρατίας των Σκοπίων να ονομασθεί “Μακεδονία” αντιβαίνει στα ιστορικά δεδομένα που είναι αποδεκτά από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα».
Τήν επιστολή του 1992 των 6 πνευματικών ταγών της χώρας μας, που υπογράφεται από: Οδυσσέα Ελύτη, Μελίνα Μερκούρη, Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, Δημήτρη Τσάτσο, Αριστόβουλο Μάνεση και Γιάννη Γεωργάκη.
ΕΝΩΠΙΟΝ
Του κ. EΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ Κ Α Τ Α
Του Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδος, Νικολάου Κοτζιά, κατοίκου Αθηνών, οδός Βασιλίσσης Σοφίας, αρ. 5. Α.Τ Εξαρχείων.
ΠΑΝΤΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ – συμμετόχου και εμπλεκομένου, διά κοινής δράσης και κοινού δόλου, αρμοδίου υπηρεσιακού παράγοντος και εξωθεσμικού τοιούτου συναυτουργού ή ηθικού αυτουργού, κατ’ άρθρα 45-49 ΠΚ.
Και κάθε άλλου προσώπου ως προς το οποίο προκύπτουν αποχρώσες ενδείξεις ενοχής.
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ
Εισαγωγή
Αξιότιμε κύριε Εισαγγελεύ Εκθέτω στην κρίση Σας τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά που πραγματώνουν την τέλεση σοβαρών ποινικών αδικημάτων, αυτεπαγγέλτως διωκόμενα (ενδεικτικά: 134 ΠΚ, 138 ΠΚ, 256 ΠΚ και 259 ΠΚ κακουργηματικού χαρακτήρα), όπως ακριβώς περιγράφονται κατωτέρω, με την επιφύλαξη και για τυχόν άλλα αδικήματα, που θα προκύψουν από την επισταμένη και διεισδυτική έρευνά Σας, εις βάρος των Ελληνικού Έθνους και των Ελληνικών συμφερόντων και αιτούμαι τα κατά το νόμο.
Τα κρίσιμα περιστατικά και οι σύστοιχες συμπεριφορές πραγματώθηκαν από τον Υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά, (ενδεικτικά από 17.6.2018 τις 11.30 πμ έως και σήμερα και αφορούν την υπογραφή της συμφωνίας στο ψαροχώρι Ψαράδες στη Λίμνη Πρέσπα. (ΣΧΕΤ.1)
Αναφέρομαι σε Εσάς κ. Εισαγγελεύ ζητώντας τη συνδρομή σας, προκειμένου να διερευνηθεί από τα αρμόδια όργανα της Ελληνικής Δικαιοσύνης αυτή η κατάφωρη αδικία εις βάρος του Έθνους μας.
Τα κρίσιμα νομικά και πραγματικά περιστατικά.
1.-Πρόσφατα περιήλθε εις γνώση μου το πλήρες περιεχόμενο της συμφωνίας που υπογράφηκε στο ψαροχώρι Ψαράδες στη Λίμνη Πρέσπα, από τον υπουργό εξωτερικών της Ελλάδος, Νικόλαο Κοτζιά και τον αντίστοιχο της πΓΔΜ, Νικολά Ντιμιτρόφ, τις 17.6.2018, παρουσία των Πρωθυπουργών Ελλάδος Αλέξιο Τσίπρα και Ζόραν Ζάεφ της πΓΔΜ, με τίτλο: «ΤΕΛΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ 817 (1993) ΚΑΙ 845 (1993), ΤΗ ΛΗΞΗ ΤΗΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΤΟΥ 1995 ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΔΡΑΙΩΣΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΚΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΜΕΡΩΝ».
2.-Η συμφωνία χαρακτηρίζεται σαν τελική και από τη θέση της σε ισχύ τερματίζει την Ενδιάμεση Συμφωνία μεταξύ των Μερών που υπεγράφη στη Ν. Υόρκη στις 13.9.1995.
3.-Τα Μέρη αναγνωρίζουν ως δεσμευτικό τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων που διεξήχθησαν υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, στις οποίες «και τα δύο (2) Μέρη έχουν δεσμευτεί κατ’ εφαρμογή των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 817 (1993) και 845 (1993) καθώς επίσης και της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995. Μόλις η πΓΔΜ γνωστοποιήσει την ολοκλήρωση των συνταγματικών τροποποιήσεων και όλων των εσωτερικών νομικών διαδικασιών του προκειμένου να τεθεί σε ισχύ η παρούσα Συμφωνία, η Ελλάδα θα κυρώσει χωρίς καθυστέρηση την Συμφωνία.
4.- Όμως υπάρχει ειδική πρόβλεψη στο άρθρο 2 παρ. 4 για την είσοδο της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ με χρονικό ορίζοντα «Με τη λήψη της γνωστοποίησης της κύρωσης της παρούσας Συμφωνίας από το Κοινοβούλιο του Δεύτερου Μέρους, το Πρώτο Μέρος (Ελλάς) χωρίς καθυστέρηση». Δηλαδή η Συμφωνία περιλαμβάνει ρήτρα «προσωρινής εφαρμογής», που αρχίζει από την κύρωση της συμφωνίας από τη βουλή των Σκοπίων.
5.- Το κοινοβούλιο της πΓΔΜ επικύρωσε τις 20.6.2018, σε ειδική συνεδρίαση, τη συμφωνία που υπογράφηκε την Κυριακή στις Πρέσπες με την Ελλάδα για την επίλυση του ονοματολογικού και τη μετονομασία της χώρας σε «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας».
6.- Η ρήτρα προσωρινής εφαρμογής συνήθως προνοεί ότι, από την υπογραφή της συμφωνίας μέχρι την έναρξη ισχύος της, η διεθνής συμφωνία ή συγκεκριμένες πρόνοιες αυτής, τίθενται προσωρινά σε εφαρμογή μέχρι να ολοκληρωθούν οι εσωτερικές συνταγματικές διαδικασίες κάθε συμβαλλόμενου μέρους σε σχέση με την κύρωσή της και να τεθέι μσε ισχή η συμφωνία. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο (βλ. σχετ. το άρθρο 25 της Σύμβασης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών του 1969), η συμφωνία για προσωρινή εφαρμογή παράγει τα ίδια έννομα αποτελέσματα όπως οποιαδήποτε άλλη διεθνής συμφωνία. Συνιστά δηλαδή νομικά δεσμευτικό και εκτελεστό νομικό έγγραφο μεταξύ των συμβαλλομένων κρατών.
7.- Η μονογραφή μια διεθνούς συμφωνίας συνιστά ένα μέσο επιβεβαιώσεως της αυθεντικότητας του κειμένου και της οριστικοποίησής του. Η μονογραφή μιας διεθνούς συμφωνίας παράγει νομικώς δεσμευτικά αποτελέσματα, αν η βούληση των συμβαλλομένων μερών ούτως επιτάσσει. Η δε μονογραφή ενός κειμένου και η μεταγενέστερη υποβολή εισήγησης για τροποποιήσεις στη μονογραφηθείσα συμφωνία, προκαλεί αναπόφευκτες καθυστερήσεις στην οριστικοποίηση και υπογραφή του κειμένου και έχει επιπτώσεις στην εμπιστοσύνη του αντισυμβαλλόμενου μέρους.
8.-Κατόπιν όλων των προαναφερομένων προκύπτει χωρίς δυνατότητα οποιασδήποτε αμφισβήτησης ότι η προσωρινή αυτή συμφωνία δεσμεύει άμεσα την Ελλάδα και έχει άμεσες έννομες συνέπειες που η μη τελική κύρωσή της δεν μπορεί να τις αποτρέψει ιδίως ως προς την ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Η μη τήρηση των συμφωνηθέντων από την Ελλάδα, θα έχει ως συνέπεια να εκτεθεί η χώρα σε διεθνείς περιπέτειες, όπως προσφυγή των Σκοπίων στο Διεθνές Δικαστήριο κ.α.
9.-Στο Άρθρο 13 της συμφωνίας αναφέρει: «Λαμβάνοντας υπ’ όψιν το γεγονός ότι το δεύτερο συμβαλλόμενο μέρος, τα Σκόπια, είναι περίκλειστο κράτος, τα συμβαλλόμενα μέρη θα καθοδηγούνται από τις σχετικές προβλέψεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας». Δηλαδή παραχωρούμε δικαιώματα πρόσβασης στο Αιγαίο, που θα είχε η πΓΔΜ εάν είχαμε ανακηρύξει ΑΟΖ.
10.-Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα είναι στα εμπορικά σήματα και τις ονομασίες προέλευσης προϊόντων που παραπέμπονται σε διαδικασίες που προϋποθέτουν υψηλό επίπεδο καλόπιστης συνεργασίας. Στη Βόρεια Ελλάδα διαθέτουμε διεθνώς εμπορεύσιμα και παγκοσμίως αναγνωρίσιμα προϊόντα που το εμπορικό τους σήμα περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία», η συμφωνία δεν πως τα συγκεκριμένα προϊόντα δεν θα γίνουν αντικείμενο χρήσης, άρα παράνομης υιοθέτησης του συγκεκριμένου εμπορικού σήματος, από επιχειρήσεις με έδρα τη πΓΔΜ. Ο όρος «Μακεδονία» για τις εμπορικές επωνυμίες ανήκει αποκλειστικά στην Ελλάδα. Διατηρούνται τα αποδοθέντα από τον Διεθνή Οργανισμό Τυποποίησης (ISO) κωδικών της χώρας ¨ΜΚ΄ και ¨MKD¨ για κάθε άλλο σκοπό-χρήση εξαιρουμένων των πινακίδων αυτοκινήτων της πΓΔΜ.
11.-Το σχέδιο συμφωνίας είναι προδήλως προβληματικό, γιατί αποδέχεται ανακριβείς και εσφαλμένους χαρακτηρισμούς ως προς δυο κρίσιμα ζητήματα υψηλού συμβολισμού: τη γλώσσα και την ιθαγένεια. Σε συνδυασμό μάλιστα με την αποδοχή, στο άρθρο 7 του σχεδίου, ως εξίσου αποδεκτών των αντιλήψεων των δύο πλευρών ως προς το τι σημαίνουν οι όροι «Μακεδονία» και «Μακεδόνας». Ρήτρα που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή γιατί στην πράξη μπορεί να αλλοιώνει κάθε συμφωνία για την ονομασία και την erga omnes χρήση της.
12.-Η ιθαγένεια, που προσδιορίζεται σε σχέση με συγκεκριμένο κράτος, πρέπει να παραπέμπει στο όνομα του κράτους αυτού. Στην προκειμένη περίπτωση η ιθαγένεια πρέπει να προσδιορίζεται όχι ως «Macedonian / citizen of the Republic of North Macedonia», αλλά ως «βορειομακεδονική» ή απλώς ως ιδιότητα του «citizen of the Republic of North Macedonia». Στην αγγλική μάλιστα διατύπωση του σχεδίου αυτό δεν αφορά τη citizenship, αλλά τη nationality, δηλαδή τη διεθνή όψη της ιθαγένειας. Είναι παράδοξο ένας πολίτης της γειτονικής χώρας που ανήκει στην αλβανική κοινότητα να προσδιορίζεται διεθνώς ως Macedonian και όχι ως citizen of the Republic of North Macedonia.
13.-Η γλώσσα, ενώ κατατάσσεται ρητά στις Νότιες Σλαβικές γλώσσες (και μάλιστα γράφεται με κυριλλική γραφή), δεν ονομάζεται «σλαβομακεδονική», αλλά «Μακεδονική/Macedonian». Είναι χαρακτηριστικό ότι στο διάγγελμά του της 12.6.2018 ο κ. Τσίπρας αναφέρεται σε «Ελληνομακεδονική γλωσσική κληρονομιά» από την οποία διακρίνεται η γλώσσα του γειτονικού κράτους. Η ελληνική γλωσσική κληρονομιά ονομάζεται ατυχώς «ελληνομακεδονική» από τον Έλληνα πρωθυπουργό προφανώς σε αντιδιαστολή προς τη σλαβομακεδονική γλώσσα της γείτονος που πρέπει να ονομάζεται ακριβώς έτσι και όχι «Μακεδονική».
14.-Το χειρότερο δε είναι ότι η ελληνική πλευρά δέχεται στο σχέδιο συμφωνίας ότι η γλώσσα αυτή έχει αναγνωρισθεί διεθνώς και από την Ελλάδα ως «Μακεδονική» ήδη από το 1977. Κατά τη λογική όμως αυτή και η ομόσπονδη τότε «Δημοκρατία της Μακεδονίας» στους κόλπους της Γιουγκοσλαβίας μπορεί κάποιοι να ισχυριστούν ότι είχε αναγνωριστεί με το όνομα «Μακεδονία». Αυτό όμως δεν γίνεται δεκτό και γι’ αυτό υπάρχει το ανοικτό διεθνές ζήτημα του ονόματος.
15.-Αβάσιμος είναι ο ισχυρισμός ότι έγινε ένας συμβιβασμός σύμφωνα με τον οποίο η Ελλάδα πήρε το σύνθετο όνομα και την erga omnes χρήση που διασφαλίζεται και με αναθεώρηση του Συντάγματος και έδωσε τον χαρακτηρισμό της γλώσσας και της ιθαγένειας.
16.-Η Ελλάδα δίνει την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την άμεση έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, δηλαδή το σύνολο του διπλωματικού της οπλοστασίου και άρα το αντίβαρο ως προς την ακύρωση του αλυτρωτισμού θα έπρεπε να είναι πλήρες, να αφορά δηλαδή και τον ακριβή χαρακτηρισμό της γλώσσας και της ιθαγένειας.
17.-Εκτός από τη γλώσσα και την ιθαγένεια υπάρχει πρόβλημα και με το συγχρονισμό των διαδικασιών αφενός μεν θέσης σε ισχύ της συμφωνίας, αφετέρου δε ένταξης της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ και έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της με την ΕΕ.
18.-Με το πρώτο όμως βήμα της κύρωσης της συμφωνίας από την πλευρά της πΓΔΜ και πριν αυτή τεθεί σε ισχύ, η Ελλάδα θα γνωστοποιήσει στον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ότι υποστηρίζει την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων και στον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ ότι υποστηρίζει την πρόσκληση προς το γειτονικό μας κράτος προκειμένου να ενταχθεί στη Συμμαχία. Η ένταξη στο ΝΑΤΟ θα αποφασισθεί από το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο πριν τεθεί σε ισχύ η συμφωνία, δηλαδή με το σημερινό προσωρινό όνομα, και οι όροι από τους οποίους εξαρτάται η θέση σε ισχύ της συμφωνίας πρέπει να έχουν εκπληρωθεί προκειμένου η Ελληνική Βουλή να κυρώσει το πρωτόκολλο ένταξης των γειτόνων στο ΝΑΤΟ μαζί με την κύρωση της συμφωνίας για το όνομα. Στο μεταξύ όμως θα έχουν κυρώσει το πρωτόκολλο οι άλλες χώρες μέλη του ΝΑΤΟ.
19.-Πρόβλημα συγχρονισμού υπάρχει και με την πρακτική εφαρμογή των αλλαγών ως προς το όνομα και την erga omnes χρήση τους που χρειάζεται πέντε χρόνια και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη περισσότερα μετά τη θέση σε ισχύ της συμφωνίας, με μόνο μοχλό πίεσης το μη άνοιγμα κεφαλαίων των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ.
20.- Χωρίς να έχει εξουσιοδότηση ο Ν. Κοτζιάς, δεδομένου ότι στις εκλογές του 2015 το ζήτημα αυτό δεν συζητήθηκε καν κατά την προεκλογική περίοδο ούτε συμπεριλαμβανόταν στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα η από τον Ιανουάριο του 2015 συμπόρευση στην κυβέρνηση του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ με το κόμμα των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ διαβεβαίωνε τον Ελληνικό λαό ότι ποτέ (σύμφωνα και με το καταστατικό του κόμματος καθώς και τις αμέτρητες ομιλίες του Πάνου Καμμένου) δεν θα παραχωρείτο το όνομα Μακεδονία, διότι το κόμμα του είχε θέση ως κόκκινη γραμμή στην συνεργασία αυτή, δεν θα συμφωνούσε σε παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονία, κι ένεκα τούτου θα ήρε την ψήφο εμπιστοσύνης του στην κυβέρνηση, θα την «έριχνε» κατά την δική του δέσμευση, γεγονός από το οποίο κατά τον ρουν των γεγονότων ο επικεφαλής του πολιτικού φορέα των ανεξαρτήτων ελλήνων έχει αποστεί, παρά την ρητή προς τούτο προεκλογική δέσμευσή του.
21.-Ο Ν. Κοτζιάς με την υπογραφή της σύμβασης κατέστησε αυτή αμετάκλητη καθώς δεν μπορεί κάποιος στο μέλλον να ανατρέψει την τετελεσμένη κατάσταση, με το διεθνές κλίμα να είναι προφανώς αντίθετο με κάθε πρωτοβουλία αμφισβήτησης ή διόρθωσης σχετικά με το όνομα, τη γλώσσα ή την ιθαγένεια.
22.-Η πράξη αυτή του Ν. Κοτζιά, να υπογράψει μια επώδυνη, ταπεινωτική, κακή συμφωνία που απεμπολεί τα εθνικά δίκαια της χώρας, με διαδικασίες που δεν έχει προβλέψει κανείς, μια συμφωνία που δίνει κρατική υπόσταση σε ένα εθνοκατασκεύασμα, η οποία υποκρύπτει μελλοντική απόπειρα αλυτρωτικών προθέσεων και που πλήττει τα οικονομικά συμφέροντα της Β. Ελλάδος, παρά την απόλυτη αντίθεση της πλειονότητας του ελληνικού λαού, χωρίς εξουσιοδότηση από το υπουργικό συμβούλιο ή από τον ελληνικό λαό (δημοψήφισμα), παραχωρώντας το όνομα «Βόρεια Μακεδονία», οριοθετήθηκε ένας γεωγραφικός χώρος ο οποίος περιέχει την έννοια του «Μακεδονικού Έθνους», όχι με την Ελληνική ιστορική, πολιτιστική και εθνολογική έννοια αλλά με ακαθόριστη και ομιχλώδη «Βαλκανική» χροιά. Επίσης σε συνδυασμό με την αναγνώριση ιθαγένειας και Μακεδονικής γλώσσας, δημιουργούν ένα άκρως εκρηκτικό περιβάλλον για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Η συμφωνία για “Βόρεια Μακεδονία” που υπεγράφη από Κοτζιά και Ντιμιτρόφ “κρύβει” μια λεπτομέρεια που ανατρέπει πολλά δεδομένα, ουσιαστικά στο κείμενο της συμφωνίας αναγνωρίζει “Μακεδονική” εθνικότητα στους Σκοπιανούς και σε συνδυασμό με τη γλώσσα ανοίγει τον δρόμο για δημιουργία “Μακεδονικού έθνους”. Στο αγγλικό κείμενο, στο κείμενο που υπέγραψαν Κοτζιάς και Ντιμιτρόφ, υπάρχει αναφορά σε εθνικότητα και όχι σε ιθαγένεια, όπως αναφέρει το ελληνικό κείμενο. Στο ελληνικό κείμενο υπάρχει η λέξη ιθαγένεια, όμως στο αγγλικό κείμενο η λέξη αντικαθίσταται από τη λέξη “nationality” που σημαίνει εθνικότητα. Το γεγονός αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει στους Σκοπιανούς “Μακεδονική” εθνικότητα, καθώς οι υπογραφές των δυο υπουργών Εξωτερικών μπήκαν σε αυτό το κείμενο το οποίο είναι αυτό που αναγνωρίζεται πλέον διεθνώς ως συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών. Όπως μάλιστα επισημαίνεται η συμφωνία αυτή για όποιον κάνει των συνδυασμό του ονόματος με την γλώσσα και την εθνικότητα επί της ουσίας ανοίγει τον δρόμο για δημιουργία ενός έθνους, “μακεδονικού” και μάλιστα με την υπογραφή της Ελλάδας. Όλα αυτά συνιστούν πιθανότατα κατά την μάλλον ορθή νομική μου σκέψη αδικοπραγίες, τουλάχιστον όπως αυτές προβλέπονται στις προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας που προβλέπονται και τιμωρούνται από το άρθρο 135 παρ 1 και 2 με παραπομπή στις διατάξεις του άρθρου 134 παρ 1 Β, β και 2, α εκδοχή 3 ΠΚ, στο 138 ΠΚ, καθώς και της απιστίας 256 ΠΚ ή άλλως και της παράβασης καθήκοντος 259 ΠΚ.
23.-Ο Υπουργός δεν έλαβε υπ’ όψη του, την απόφαση του Δ΄ Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου 1448/2009 με εισηγήτρια την Αρεοπαγίτη Βασιλική Θάνου-Χριστοφίλου (σημερινή νομική σύμβουλο του Πρωθυπουργού), η οποία με την από 11/12/2008 έκθεσή της, εισηγήθηκε την απόρριψη της από 22/6/2007 αίτησης αναίρεσης του Σωματείου “ΣΤΕΓΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ” η οποία έγινε δεκτή με το σκεπτικό : «Όπως είναι γνωστό, τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται σε αντιπαράθεση με το Κράτος των Σκοπίων (FYROM), εξ αιτίας της αυθαίρετης και ιστορικά ατεκμηρίωτης αξιώσεως του τελευταίου να αναγνωρισθεί διεθνώς ως Κράτος, με το όνομα “Μακεδονία”. Προκειμένου να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια ως προς το σφετερισμό του ονόματος της Μακεδονίας από το νεοσυσταθέν Κράτος των Σκοπίων (FYROM), το οποίο επιχειρεί να αποκτήσει εθνική ταυτότητα με όνομα που αποτελεί ιστορική, πολιτιστική και εθνική κληρονομιά της Ελλάδας, είναι αναγκαίο να επισημανθούν συνοπτικά τα ακόλουθα ιστορικά δεδομένα. Ο όρος Μακεδονία, από αρχαιοτάτων χρόνων είναι όρος ιστορικός και γεωγραφικός και όχι εθνολογικός. Οι Μακεδόνες δεν είναι, ούτε υπήρξαν κατά το πρόσφατο και το απώτερο παρελθόν, ιδιαίτερος εθνολογικός σχηματισμός. Απλώς, ως Μακεδόνες, ονομάζονται ανέκαθεν οι κάτοικοι της γνωστής από την αρχαιότητα περιοχής της Ελληνικής Μακεδονίας, όπως αντίστοιχα ονομάζονται, Θράκες, οι κάτοικοι της Θράκης, Θεσσαλοί , οι κάτοικοι της Θεσσαλίας κ.ο.κ., χωρίς να υπάρχει αντίστοιχα Θρακική ή Θεσσαλική Εθνικότητα. Επομένως, Μακεδόνες κατά την εθνικότητα δεν υπάρχουν και ούτε μπορούν να “δημιουργηθούν”, στα πλαίσια του συλλογικού αυτοπροσδιορισμού των κατοίκων της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, όπως πιο κάτω αναφέρεται. Επιπλέον, οι αρχαίοι Μακεδόνες, ήταν αναμφισβήτητα Έλληνες, δωρικό ή κατ’ άλλη έκδοση, αιολικό φύλο. Το όνομα Μακεδονία αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Ηρόδοτο, έχει δε γνήσια Ελληνική, δωρικής προέλευσης, ρίζα, “Μακεδνός ή Μακεδανός”, που σημαίνει μακρύς, υψηλός, λόγω του ύψους των Μακεδόνων, όπου μάκος = μήκος (Ηροδότου Ιστορίαι Α, 56). Ήδη από τον 1° π.Χ. αιώνα ο μεγάλος γεωγράφος της αρχαιότητας Στράβων, διαπίστωνε : “Εστίν ούν Ελλάς και η Μακεδονία” (Στράβων, Γεωγραφικά,VII.9). Ως Έλληνες, οι αρχαίοι Μακεδόνες, χρησιμοποιούσαν την ίδια, με τους Ελληνες της νομίμου Ελλάδας γλώσσα, πίστευαν στους ίδιους θεούς και είχαν τον ίδιο (Ελληνικό) πολιτισμό. Ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης υπήρξε δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τα ευρήματα της Βεργίνας αποτελούν σταθμούς της παγκόσμιας ιστορίας και στοιχεία του παγκόσμιου πολιτισμού που αποδεικνύουν την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Αντίθετα, οι Σλάβοι, δηλαδή τα διάφορα σλαβικά φύλα που εμφανίσθηκαν στην περιοχή των Βαλκανίων, βορείως της Μακεδονίας, κατά τον 7° μ.Χ. αιώνα, δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους Έλληνες Μακεδόνες. Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους των ετών 1912-1913, που είχαν ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση, πλην άλλων περιοχών, και της Μακεδονίας, από την Οθωμανική κυριαρχία και το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οριοθετήθηκαν οριστικώς τα σύνορα μεταξύ Ελλάδας αφενός και Σερβίας και Βουλγαρίας αφετέρου. Κατόπιν Διεθνών Συμφωνιών και ιδίως της συνθήκης του NEUILLY, που ίσχυσε από το 1919, το μεγαλύτερο τμήμα της Μακεδονίας, με τη γεωγραφική του όρου έννοια, περιήλθε στην Ελλάδα, ήτοι το 51,5%, ενώ στη Σερβία περιήλθε το 38,4% και στη Βουλγαρία το 10,1% αυτής. Έτσι, η αρχαία (κλασική) Μακεδονία, η επονομαζόμενη από γεωγραφική άποψη “Μείζων Μακεδονία”, που περιλαμβανόταν μεταξύ Αιγαίου Πελάγους και των ορέων Καμβούνια, Πιέρια και Όλυμπος προς νότο, των λιμνών Αχρίδα και Πρέσπες, και των ορέων Μπαμπούνα, Σκόμιον, Ροδόπη προς Βορρά, του ποταμού Νέστου, ανατολικά και των ορέων Γράμμος και Πίνδος, δυτικά, κατατμήθηκε εν μέρει, μεταξύ των παραπάνω Κρατών, όπως έχει εκτεθεί. Πρέπει να σημειωθεί ότι λόγο της ελευθέρας διακίνησης των πληθυσμών, κατά τους χρόνους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είχαν εγκατασταθεί στην Ελλάδα, ιδίως στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας, Βούλγαροι, σλαβόφωνοι, που είχαν σλαβική εθνική συνείδηση. Μετά την οριστικοποίηση των συνόρων, κατά τα προεκτεθέντα, οι περισσότεροι απ’ αυτούς διασκορπίσθηκαν στην περιοχή των Σκοπίων, ή μετανάστευσαν σε διάφορα Κράτη. Οι ολίγοι εναπομείναντες στην Ελλάδα και συγκεκριμένα, στους νομούς Φλώρινας και Έδεσσας, εδήλωσαν Ελληνική Εθνικότητα και έτσι, από την εποχή εκείνη έπαυσε να υπάρχει θέμα σλαβικής μειονότητας. Πριν από το 1944 “Μακεδονία” ως σλαβικό κράτος και “Μακεδονικό Έθνος”, ως ιδιαίτερη εθνότητα ήταν έννοιες παντελώς άγνωστες. Στις 2-8-1944, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, ο Κροάτης Τίτο δημιούργησε το Γιουγκοσλαβικό ομόσπονδο κράτος (ένα από τα έξι της τότε Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας που προέκυψε ως ενιαίο Κράτος το 1918), της λεγόμενης Δημοκρατίας της Μακεδονίας, με πρωτεύουσα τα Σκόπια. Έως τότε, οι κάτοικοι της περιοχής των Σκοπίων δεν είχαν ούτε σερβική, ούτε βουλγαρική, παρά τα φιλοβουλγαρικά αισθήματα των περισσότερων κατοίκων της και πολύ περισσότερο, δεν είχαν “μακεδονική” εθνική συνείδηση. Την τελευταία, τους έπεισε να την αποκτήσουν ο Τίτο, προκειμένου να αποκολλήσει τους Σκοπιανούς από το άρμα των Βουλγάρων, έχοντας ως απώτερο σκοπό, την σύσταση ενιαίου μακεδονικού κράτους, υπό σλαβικό μανδύα και την έξοδο της χώρας του στο Αιγαίο. Είναι χαρακτηριστικό ότι, στην περίοδο του μεσοπολέμου, η κυβέρνηση του Βελιγραδίου υποστήριζε, ότι οι κάτοικοι της περιοχής Σκοπίων ήταν Σέρβοι. Αργότερα, όμως, για να υποβοηθηθεί η προσπάθεια “μακεδονοποίησης” του πληθυσμού της Λ. Δ. Μακεδονίας, που κατοικείτο τότε από ακαθόριστης εθνικότητας πληθυσμούς, με υπεροχή των σλαβόφωνων, αλβανόφωνων και τουρκόφωνων, έπρεπε να αναπτυχθούν όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν ένα λαό, ως διαφορετικό έθνος, δηλαδή η γλώσσα, η ιστορία και ο πολιτισμός. Καταρχήν, ιδιαίτερη φροντίδα δόθηκε στη λεγόμενη ” μακεδόνικη” γλώσσα, που αποτελείτο κατά βάση από λέξεις σλαβικής προέλευσης, εμπλουτισμένη και με ελληνικές αυτούσιες ή παραλλαγμένες, καθώς επίσης και λέξεις τουρκικές, βλάχικες, αλβανικές κ.λ.π. Το ιδίωμα αυτό στην ουσία ήταν η δυτική διάλεκτος της βουλγαρικής γλώσσας, την οποία ομιλούσαν οι κάτοικοι της περιοχής των Σκοπίων. Μετά το 1944, Σκοπιανοί γλωσσολόγοι προσπάθησαν να αφαιρέσουν όλα τα βουλγαρικά στοιχεία από τη διάλεκτο αυτή και να τα αντικαταστήσουν με λέξεις σερβοκροατικές, ώστε να μπορεί η λεγόμενη ” μακεδόνικη” γλώσσα, έτσι όπως εξελίχθηκε, να γίνει πλέον κατανοητή από τους σερβοκροατικούς πληθυσμούς της βόρειας Γιουγκοσλαβίας. Ακόμη δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στην εκ των υστέρων ” κατασκευή” της ιστορίας του “Μακεδονικού” έθνους. Το Δεκέμβριο του 1948 ιδρύθηκε στα Σκόπια το Ινστιτούτο Εθνικής Ιστορίας του Μακεδονικού Λαού. Το ενδιαφέρον των Σκοπιανών ιστορικών επικεντρώθηκε στην απόδειξη της υπάρξεως ενός ξεχωριστού “μακεδονικού” έθνους, έστω και αν το ” έθνος” τούτο, στο παρελθόν, δεν είχε δώσει σημεία ζωής. Στη συνέχεια, οι πολιτικοί των Σκοπίων δεν περιορίσθηκαν στην προσπάθεια τους ” μακεδονοποίησης” του πληθυσμού της περιοχής. Για να ευαισθητοποιήσουν τα πλήθη, αλλά και τη Διεθνή Κοινότητα, δημιούργησαν μία “Μεγάλη ιδέα” περί πλήρους εθνικής αποκατάστασης του “Μακεδονικού” έθνους, διακηρύσσοντας ότι η Μακεδονία στο σύνολο της, δηλαδή τα τρία Βιλαέτια (περιφέρειες) της αυθαίρετης τότε διαίρεσης της τουρκικής Διοίκησης στη Μακεδονία, κατά τους χρόνους της Οθωμανικής κυριαρχίας, που είχαν ως πρωτεύουσες τη Θεσσαλονίκη, το Μοναστήρι και τα Σκόπια, είναι χώρα σλαβική, και ως προς την ιστορική της προέλευση και ως προς την εθνική της σύσταση. Γι’ αυτό (κατά τη “Μεγάλη Ιδέα”), πρέπει να ενωθεί και να αποτελέσει ένα ενιαία κράτος, δεδομένου ότι μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μόνο το Γιουγκοσλαβικό Τμήμα της Μακεδονίας αποκαταστάθηκε εθνικά, στα πλαίσια της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας (θεωρία του “αλυτρωτισμού”). Η προβολή αυτής της “Μεγάλης Ιδέας” στα Σκόπια και στο εξωτερικό δημιούργησε τις σημερινές προστριβές με την Ελλάδα, η οποία δεν είναι δυνατό να ανεχθεί αυτή την έστω “ακαδημαϊκή”, καταρχήν, προσβολή της ακεραιότητας του εδάφους της και της ομοιογένειας του πληθυσμού της, που επιχειρείται από την πλευρά των Σκοπίων. Εξάλλου, ουδείς πολιτισμένος λαός μπορεί να ανεχθεί την πλαστογράφηση της Ιστορίας του. Στην προσπάθεια αυτή των Σκοπίων που άρχισε μετά τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας, αφότου το κράτος των Σκοπίων απέκτησε οντότητα, το έτος 1991, εντάσσεται η διάδοση των παραπάνω ιδεών από διάφορους εθνικιστές μετανάστες, οι οποίοι, μέσω οργανώσεων και σωματείων, που δρουν κυρίως στο εξωτερικό (Αυστραλία, Καναδά, ΗΠΑ), με ομιλίες, συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις πολιτιστικές κλπ παραπληροφορούν το κοινό, δημιουργώντας εσφαλμένες περί υπάρξεως “Μακεδονικού” έθνους και πολιτισμού, “μακεδονικής” γλώσσας και συνείδησης. Παράλληλα, καλλιεργούν και την ιδέα του “αλυτρωτισμού”, όπως προεκτέθηκε επιχειρώντας να δημιουργήσουν αποσχιστικές τάσεις, θέτοντας και το ανύπαρκτο θέμα της λεγόμενης “μακεδονικής μειονότητας” που ζεί στην Ελλάδα.»
24.-Η Ακαδημία Αθηνών ασχολήθηκε πολλές φορές κατά το παρελθόν με το Σκοπιανό και με βάση αυστηρά επιστημονικά κριτήρια. Και συγκεκριμένα αμέσως μετά την υποβολή του αιτήματος των Σκοπίων (8 Ιανουαρίου 1992) να ενταχθούν στα Ηνωμένα Εθνη με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Η Σύγκλητος της Ακαδημίας Αθηνών (με πρόεδρο, αντιπρόεδρο και γ.γ. τότε τους αείμνηστους Μ. Σακελλαρίου, Κ. Δεσποτόπουλο και Π. Θεοχάρη) αντέδρασε αμέσως με συνέντευξη που οργάνωσε στις 17 Ιανουαρίου 1992, δηλαδή έπειτα από μία εβδομάδα από την αίτηση των Σκοπίων. Στην ανακοίνωση της Συγκλήτου, που κοινοποιήθηκε στην κυβέρνηση, στα κόμματα, στις ξένες Ακαδημίες και στα πνευματικά ιδρύματα εντός και εκτός της χώρας, αναφερόταν ρητά:«Η πολιτική αξίωση της Δημοκρατίας των Σκοπίων να ονομασθεί “Μακεδονία” αντιβαίνει στα ιστορικά δεδομένα που είναι αποδεκτά από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα». Επίσης τονιζόταν ότι το κράτος των Σκοπίων δεν περιλαμβάνει παρά ελάχιστα τετραγωνικά χιλιόμετρα της ιστορικής Μακεδονίας (μεταξύ των ελληνικών συνόρων και του Μοναστηριού και περί τη Δοϊράνη). Η «ψευδεπίγραφη Μακεδονία» διεκδικεί την πραγματική Μακεδονία, που είναι τμήμα της Ελλάδας και κατοικείται από Έλληνες. Και κατέληγε πως «Η (πρώην) ομόσπονδη Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία έχει δικαίωμα να γίνει κυρίαρχο κράτος, δεν δικαιούται όμως να αποκτήσει με διεθνή αναγνώριση ένα πλεονέκτημα που δεν έχει κανένα κράτος στον κόσμο: Να χρησιμοποιεί ένα όνομα που και μόνο του προπαγανδίζει εδαφικές επιδιώξεις».
25.-Ο Υπουργός δεν έλαβε υπ’ όψη του τις ανακοινώσεις της Ακαδημίας Αθηνών: «Τα ονόματα Μακεδόνες και Μακεδονία ανάγονται στην αρχαιότητα» αναφέρει ανακοίνωση της συγκλήτου της Ακαδημίας, ήδη από την 17η Ιανουαρίου 1992, τότε που το σκοπιανό απασχολούσε και πάλι την Ελλάδα. «Έτσι κάθε χρήση τους στην εποχή μας παραπέμπει σε αρχαία δεδομένα, είτε νομίμως είτε καταχρηστικώς. Συντελείται κατάχρηση όταν το όνομα “Μακεδονία” αποδίδεται σε εδάφη που δεν κατοικήθηκαν από Μακεδόνες και δεν αποτέλεσαν τμήματα του μακεδονικού βασιλείου. Υπ’ αυτές τις συνθήκες η γνώση των αρχαίων δεδομένων δεν είναι απλή επιστημονική περιέργεια. Οι αδέσμευτοι ερευνητές συμφωνούν ότι το μέγιστο μέρος της μέχρι τώρα ομόσπονδης δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας που διεκδικεί το γεωγραφικό όνομα “Μακεδονία” και το εθνικό όνομα “Μακεδόνες” εκτείνεται ως επί το πλείστον σε εδάφη όπου κατά την αρχαιότητα κατοικούσαν όχι Μακεδόνες, αλλά Παίονες, Δάρδανοι και άλλοι λαοί. Η σημερινή πόλη των Σκοπίων είναι στην αρχαία Δαρδανία. Οι Δάρδανοι παρέμειναν έως το τέλος οι αμείλικτοι εχθροί των Μακεδόνων, από τους οποίους, όπως παραστατικά γράφει ένας Λατίνος ιστορικός, τους εχώριζε “άσβεστο μίσος” (odium immortale). Οι Παίονες έμειναν και αυτοί ως επί το πλείστον ανεξάρτητοι. Στα διαστήματα που ήσαν υποτελείς των Μακεδόνων, δεν έπαυαν να έχουν δικούς τους βασιλείς και τα νομίσματά τους να φέρουν το εθνικό ΠΑΙΟΝΩΝ, αντί του εθνικού ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ. Έτσι τα βόρεια σύνορα του μακεδονικού βασιλείου δεν ξεπέρασαν ποτέ την Ηράκλεια (Μοναστήρι-Βιτώλια), τις κορυφογραμμές του όρους Βαρνούς (Nidze), τις Ιδομενές (στο ύψος της Γευγελής) και το όρος Όρβηλος (Μπέλες). Επομένως η σημερινή ομόσπονδη δημοκρατία με το όνομα της Μακεδονίας δεν περιλαμβάνει παρά ελάχιστα τετραγωνικά χιλιόμετρα της ιστορικής Μακεδονίας (μεταξύ των ελληνικών συνόρων και του Μοναστηριού, και περί την Δοϊράνη)»
26.-Κατόπιν, η σύγκλητος της Ακαδημίας υπεισέρχεται στα κίνητρα, αναφέροντας: «Επί πλέον του ότι δεν έχει δικαίωση, η ως άνω χρήση των ονομάτων “Μακεδόνες” και “Μακεδονία”, δεν έχει καν αθώα κίνητρα: Η ψευδεπίγραφη “Μακεδονία” διεκδικεί την πραγματική Μακεδονία, που είναι τμήμα της Ελλάδας και κατοικείται από Έλληνες. Ήδη η ομόσπονδη δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας (σ.σ. εκεί υπάγονταν τα Σκόπια το 1992) με το όνομα “Μακεδονία” έχει προπαγανδίσει την ιδέα απελευθερώσεως της “υπόδουλης” Μακεδονίας. Ένα ανεξάρτητο κράτος με το όνομα “Μακεδονία” θα συνεχίσει με μεγαλύτερη έμφαση αυτήν τη εκστρατεία. Η ομόσπονδη γιουγκοσλαβική δημοκρατία έχει δικαίωμα να γίνει κυρίαρχο κράτος. Δε δικαιούται όμως να αποκτήσει με διεθνή αναγνώριση ένα πλεονέκτημα που δεν έχει κανένα κράτος στον κόσμο: Να χρησιμοποιεί ένα όνομα που και μόνο του προπαγανδίζει εδαφικές επιδιώξεις.»
27.-Αρκετά χρόνια μετά, το 2008, η Ακαδημία επανέρχεται με άλλη ανακοίνωση στην οποία είναι πιο αναλυτική. Όπως λέει, «η Μακεδονία αποτελεί σήμερα γεωγραφική ζώνη, τα όρια της οποίας εκτείνονται σε περισσότερα του ενός κράτη της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Το αρχαίο ελληνικό όνομα “Μακεδονία” φέρει μια συγκεκριμένη περιφέρεια της σύγχρονης Ελλάδος. Υπό το όνομα Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΣΔΜ) λειτούργησε ένα από τα ομόσπονδα κράτη που συναποτελούσαν την πρώην Γιουγκοσλαβία. Το όνομα όμως της Μακεδονίας έφερε, αρχικά, επί μακρούς αιώνες κατά την αρχαιότητα, η περιοχή η οποία ταυτίζεται -κατά περίπου 90%- με τη σημερινή ελληνική επαρχία της Μακεδονίας. Η τυχόν απόδοση του ονόματος αυτού σε ένα ανεξάρτητο κράτος, χωρίς ειδικότερο προσδιορισμό που να αντανακλά σαφώς τις γεωγραφικές και ιστορικές αυτές πραγματικότητες, συνεπάγεται τον κίνδυνο να διεκδικήσει το συγκεκριμένο κράτος και μάλιστα κατ’ αποκλειστικότητα τη χρήση του όρου “Μακεδονία” ή των παραγώγων του στην ιστορία, τον πολιτισμό, τις εκδηλώσεις της καθημερινής πολιτικής και κοινωνικής ζωής κ.λπ.»
28.-Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το ίδιο έγγραφο της Ακαδημίας, «η κλασική Μακεδονία του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου εκτεινόταν προς βορρά στα εδάφη της σημερινής ελληνικής Μακεδονίας, καθώς και σε ολίγα χιλιόμετρα εντός της ΠΓΔΜ και της Βουλγαρίας. Μέσω κάθε μορφής ιστορικών πηγών και αρχαιολογικών ευρημάτων μαρτυρείται ότι οι τότε Μακεδόνες συμπεριελάμβαναν την επικράτειά τους μεταξύ των άλλων ελληνικών χωρών. Τα πρώτα σλαβικά φύλα, τα οποία, αυτονόητα, ουδεμία είχαν σχέση με τους παλαιότερους κατοίκους της περιοχής, κατήλθαν στη Βαλκανική μετά δέκα αιώνες, κατά τον 7ο μ.Χ. αιώνα. Η παραμονή τους έκτοτε στο νότιο τμήμα της Χερσονήσου συνέβαλε στη βαθμιαία διαμόρφωση των σλαβικών εθνών χωρίς να υπάρξει έως τη σύσταση, κατά τον 19ο αιώνα, και την πρώτη ανάπτυξη των σλαβικών κρατών της περιοχής -της Σερβίας, του Μαυροβουνίου και της Βουλγαρίας- αναφορά σε ιδιαίτερο “Μακεδονικό” έθνος. Χαρακτηριστικά, ακόμη και κατά την επαύριο του Αʼ Παγκοσμίου Πολέμου ούτε οι εκπρόσωποι των βαλκανικών κρατών, αλλά ούτε και οι οικοδόμοι της ειρήνης -προεξάρχων ο Γούντροου Ουίλσον- οραματιστές μιας διεθνούς κοινωνίας συγκείμενης ακριβώς από κράτη-έθνη έκαμαν την παραμικρή νύξη σε έθνος “Μακεδόνων”. Η ύπαρξή του επιδιώχθηκε να τεκμηριωθεί στο πλαίσιο της συγκρότησης από τον στρατάρχη Τίτο της νέας ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας κατά την επαύριο του Βʼ Παγκοσμίου Πολέμου. Η επιτυχία, μάλιστα, του τολμηρού εγχειρήματος της εθνικής μετάλλαξης των σλάβων κατοίκων της συγκεκριμένης γεωγραφικής ζώνης θα ήταν άκρως δυσχερής χωρίς την προπαγάνδα που επί ήμισυ, σχεδόν, αιώνα ασκήθηκε υπό καθεστώς ολοκληρωτικό.»
29.-Στην ίδια ανακοίνωση καταγράφεται πως ο χαρακτηρισμός «των κατοίκων της περιοχής αυτής ως Μακεδόνων δεν προσέλαβε εθνικό περιεχόμενο κατά τους νεώτερους χρόνους έως και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η προβολή, κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα, των σερβικών και βουλγαρικών διεκδικήσεων επί των εδαφών που κατοικούνταν κατά πλειοψηφία από το σλαβικό στοιχείο συνάπτεται οπωσδήποτε με το γεγονός της πληθυσμιακής υπεροχής στη συγκεκριμένη γεωγραφική ζώνη. Είναι όμως αυτονόητη η εφαρμογή της ίδιας αρχής και στα περισσότερο εκτεταμένα εδάφη της νότιας Μακεδονίας που κατοικούνται από Έλληνες.»
30.-Τελικά απορρίπτει την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία» ή «Άνω Μακεδονία» για τα Σκόπια η Ακαδημία Αθηνών. Αποδέχεται μόνο τους όρους «Σλαβομακεδονία» ή «Νέα Μακεδονία», και μάλιστα σε μια λέξη στη σκοπιανή γλώσσα, «Novomakedonija».
31.-Η Ακαδημία Αθηνών συζήτησε το επίμαχο ζήτημα της ονομασίας της FYROM σε κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίασή της στις 11 Νοεμβρίου 2004.Τα κυριότερα αποσπάσματα της απόφασης της Ακαδημίας τα παρουσίασε το «ΠΑΡΟΝ» τις 27/07/2008. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, η απόφαση εστάλη στον τότε υπουργό Εξωτερικών Πέτρο Μολυβιάτη. Στο ιστορικό, απόρρητο κείμενό της η Ακαδημία υπογραμμίζει ότι οποιαδήποτε άλλη ονομασία, πλην των δύο προαναφερθεισών, δεν επιλύει το πρόβλημα, αλλά αντίθετα το περιπλέκει. Ειδικότερα, η Ακαδημία απορρίπτει κατηγορηματικά τους λεγόμενους γεωγραφικούς προσδιορισμούς «Βόρεια» ή «Άνω» Μακεδονία, διότι, όπως επισημαίνει, «δημιουργούν συνειρμούς εκθρεπτικούς διεκδικήσεων εκ μέρους των Σκοπίων επί του συνόλου της συνολικής Δυτικής Μακεδονίας». Τα κυριότερα αποσπάσματα αυτής της απόρρητης ιστορικής απόφασης της Ακαδημίας Αθηνών έχουν ως εξής:
32.-Η Ακαδημία Αθηνών συνεζήτησε εισήγηση μέλους της με θέμα την καταλληλότερη ονομασία της πρώην γιουγκοσλαβικής δημοκρατίας της Μακεδονίας, προ ημερησίας διατάξεως, κεκλεισμένων των θυρών, την 11η Νοεμβρίου 2004. Η εν λόγω εισήγηση περιλαμβάνει τρία μέρη: 1) Μακεδονία και «Μακεδονία». 2) Η πολιτική εκμετάλλευση των ονομάτων «Μακεδονία» και «Μακεδόνες». 3)Κρίσεις για τις προτεινόμενες λύσεις. Το τελευταίο μέρος έχει ως εξής:
α. «Βόρεια Μακεδονία» και «Άνω Μακεδονία». Και ο ένας και ο άλλος όρος, πρώτον, αυτομάτως εξυπονοεί τμήματα μιας ψευδο-«Μακεδονίας» (βλ. μέρος 1) και, δεύτερον, θα διαιωνίσει τις συγχύσεις που ήδη επικρατούν σε ευρείας διαδόσεως πληροφορικά όργανα, όπως οι εγκυκλοπαίδειες και το διαδίκτυο (βλ. μέρος 2). Ο όρος «Άνω Μακεδονία» είναι φευκτέος και για ειδικούς λόγους, συνδεόμενους με την ιστορία του. Κατά την αρχαιότητα, σήμαινε περιοχή που αντιστοιχεί με τους σημερινούς νομούς Κοζάνης, Γρεβενών, Καστοριάς και Φλωρίνης και όπου περιορίζονταν οι Μακεδόνες πριν εξαπλωθούν στην πεδινή Μακεδονία. Αυτά μαρτυρούνται από τον Ηρόδοτο και τον Θουκυδίδη και επαναλαμβάνονται στην επιστημονική βιβλιογραφία. Κατατέθηκαν φωτοαντίγραφα των σχετικών χωρίων των αρχαίων συγγραφέων, καθώς και των σελίδων 227 κεξ. της κλασικής μονογραφίας της Φανούλας Παπάζογλου, «Villes de Macedoine a I’epoque romaine», 1988, όπου σχολιάζονται οι αρχαίες μαρτυρίες και τα συμπεράσματα των νεωτέρων ερευνητών. Όπως είναι φανερό, η ομωνυμία «Άνω Μακεδονία» για το κράτος των Σκοπίων και «Άνω Μακεδονία» για τμήμα της γνήσιας Μακεδονίας, και δη το αρχαιότερό του, θα δημιουργεί συνειρμούς εκθρεπτικούς διεκδικήσεων εκ μέρους των Σκοπίων επί του συνόλου της ελληνικής Δυτικής Μακεδονίας.
β. «Νέα Μακεδονία». Η ονομασία «Νέα Μακεδονία» είναι η ολιγότερο επιβλαβής λύση. Ναι μεν διατηρεί το όνομα «Μακεδονία», αίρει όμως τις πλείστες από τις επιζήμιες επιπτώσεις του. Πρώτον, «Νέα Μακεδονία» δεν είναι η Μακεδονία, όπως το Νέο Ψυχικό δεν είναι το Ψυχικό. Δεύτερον, κόβει την ιστορική συσχέτιση του κράτους των Σκοπίων με την αρχαία Μακεδονία και τη γεωγραφική ταύτισή του με μέρος της γνήσιας Μακεδονίας. Τρίτον, τερματίζει τη συστέγαση πληροφοριών για την αρχαία (και συνάμα σημερινή ελληνική) Μακεδονία και για τη «Μακεδονία» του 19ου αιώνα (κατά ένα μέρος της, αλλότρια προς την αρχαία Μακεδονία). Λεξικά και διαδίκτυο θα έχουν δύο λήμματα χωριστά, και απομακρυσμένα μεταξύ τους: «Macedonia» και «New Macedonia», «Macedoine» και «Nouvelle Macedoine», «Mazedonien» και «Neu-Mazedonien» και ούτω καθεξής. Κατά την επακολουθήσασα συζήτηση, ο εισηγητής και οι περισσότεροι από τους παρεμβάντες συμφώνησαν να αποφευχθεί η δημοσιοποίηση της εισηγήσεως και των διαμειφθέντων, αλλά να τεθούν υπόψη των αρμοδίων, τηρουμένων των εξής αρχών: Η Ακαδημία δεν διατυπώνει λόγον εις τα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Εν τούτοις, έχει εκ τουΝ.4398/1929 (εισαγωγή και άρθρο 1γ) το προνόμιο και το χρέος να εισηγείται στην κυβέρνηση επί ζητημάτων μείζονος σημασίας. Επί της ουσίας, και η Ακαδημία φρονεί ότι έχει επιστεί ο καιρός προς επίλυσιν του προβλήματος και ότι η παράταση της εκκρεμότητος όχι μόνον δεν ωφελεί, αλλά αποβαίνει οσημέραι βλαπτικότερη. Υπό την παρούσα συγκυρία, η Ελλάς δεν μπορεί να απαιτήσει τη λύση που αποφασίσθηκε από τους πολιτικούς αρχηγούς το 1992. Βάσει της εισηγήσεως, η ολιγότερον βλαπτική ονομασία είναι «Νέα Μακεδονία», ει δυνατόν σε μία λέξη: «Novomakedonija». Η Ακαδημία, λαμβάνοντας υπόψη τα μέρη 1 και 2 της εισηγήσεως, διατυπώνει την ευχή να χαραχθεί από την Πολιτεία μακροχρόνιο σχέδιο προς αντιμετώπιση της οικειοποιήσεως εκ μέρους της FYROM μέρους της ημετέρας ιστορίας και των, βάσει αλυτρωτικών συνθημάτων, διεκδικήσεών της επί εδαφών συνεχώς κατοικουμένων από Έλληνες επί τέσσερες χιλιετίες. Η Ακαδημία, εάν κληθεί, θα συνεργασθεί επί καθαρώς επιστημονικού επιπέδου.
33.-Σημερινή κατάσταση Ο διεθνής παράγων (κυρίως ΗΠΑ και ΕΕ) τάσσεται υπέρ της σταθερότητος στην περιοχή και σ’ αυτό -νομίζει- θα συνέβαλε το κλείσιμο του θέματος μ’ ένα όνομα που πιστεύεται ότι δίδει βιωσιμότητα στο κράτος των Σκοπίων. Γεγονός είναι ότι δεν μπορείς να επιτύχεις την ονομασία ενός κράτους κατά την επιθυμία σου και το Δ. Δίκαιον δεν συνηγορεί σ’ αυτό. Όμως και το κράτος των Σκοπίων, αν όντως επιθυμεί την ειρήνη στην περιοχή, δεν μπορεί με την αδιαλλαξία του να διαταράσσει τους όρους καλής γειτονίας και συνεργασίας με τον κυριότερο γείτονά του. Γιατί επί του θέματος να φαίνεται στα μάτια τρίτων η Ελλάδα ως «ταραξίας» και όχι τα Σκόπια; Ίσως διότι δεν καταστήσαμε σαφές στους τρίτους το «δίκαιόν» μας, ίσως διότι δεν πείσαμε για τους κινδύνους ως προς την ειρήνη στην περιοχή, που συνεπάγεται η συνταγματική ονομασία και σήμερα ευρισκόμεθα προ αδυναμιών υπεράσπισης της θέσης μας. Ήδη διεξάγεται διάλογος υπό τον ΟΗΕ και οι υπάρχουσες πληροφορίες (δημοσιογραφικές κυρίως) ομιλούν για πιέσεις που δεχόμεθα και για προτεινόμενες ονομασίες («Νέα Δημοκρατία της Μακεδονίας – Σκόπια ή απλώς «Δημοκρατία της Μακεδονίας – Σκόπια»), που δύσχρηστες στην πράξη καθώς είναι, θα περιορισθούν στη λέξη «Μακεδονία» και μόνον. Η πρόταση Νίμιτς για αναγνώριση του συνταγματικού ονόματος «Δημοκρατία της Μακεδονίας», με διεθνή χρήση του ονόματος «Δημοκρατία της Μακεδονίας – Σκόπια», σε τίποτε δεν βελτιώνει το θέμα, μάλλον το καθιστά πλέον επιζήμιο. Τελικά και αυτή εξουδετερώνεται από τον όρο της απαγόρευσης χρήσης του όρου «Μακεδονία» και των παραγώγων του, που δείχνει ότι το θέμα δεν αντιμετωπίζεται με τη δέουσα υπευθυνότητα. Κατά την ουσία του θέματος (όπως εξετέθη υπό την επικεφαλίδα «Αιτία της Διαφοράς»), η Ελλάδα καλείται πλέον να υπερασπίσει την ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά της από αλλοτρίωση με οδυνηρές συνέπειες. Προ αυτού του ενδεχομένου, καίτοι στερούμεθα σωστής πληροφόρησης και γνώσης των διαθέσεων των ΗΠΑ και της ΕΕ και των υπ’ αυτών ασκουμένων πιέσεων στη χώρα μας, ώστε να εκτιμήσουμε τα πιθανά περιθώρια συμβιβασμών που θα μπορούσαν να γίνουν, σταθερά παραμένει η άποψη ότι η βιωσιμότητα του κράτους των Σκοπίων και η σταθερότητα στην περιοχή είναι ανεπίτρεπτο να αποδεχθούμε να γίνουν αναλώμασι της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας, συμβάλλοντες στη δημιουργία σοβαρών προβλημάτων για τις επόμενες γενιές Ελλήνων.
34.-Ακόμα κι αν αποστασιοποιηθούμε από την απόφαση των Πολιτικών Αρχηγών του 1992, ύστερα από την τροπή που έχουν λάβει τα πράγματα, και δεχθούμε ένα σύνθετο όνομα που να περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία», αυτός θα πρέπει να δηλώνει γεωγραφικό προσδιορισμό ή να διαχωρίζει χρονικά το σημερινό κράτος των Σκοπίων από την ελληνική (μακεδονική) ιστορία. Κατόπιν των ανωτέρω εκτεθέντων, εισηγούμεθα:
Α. Την αποδοχή δύο ονομασιών. Κατά κύριον λόγον του ονόματος «Σλαβομακεδονία» ή «Δημοκρατία της Σλαβομακεδονίας» (γεωγραφικός προσδιορισμός η Μακεδονία και σλαβικός ο εθνοτικός) και κατά δεύτερον λόγον του ονόματος «Νέα Μακεδονία» σε μία λέξη στη σκοπιανή γλώσσα, «Novomakedonija» ( διότι διαχωρίζει ιστορικά τη Μακεδονία). Οποιαδήποτε άλλη ονομασία δεν επιλύει το πρόβλημα, αλλά το περιπλέκει. Β. Εφόσον οι ανωτέρω ονομασίες δεν επιτυγχάνονται, τότε να μη συναινέσουμε στο κλείσιμο του θέματος (να μείνει ανοικτό από δικής μας πλευράς), να καταγγελθεί η ενδιάμεση συμφωνία, να παύσει οποιαδήποτε μεσολαβητική προσπάθεια και να εφαρμοσθεί πολιτική σχέσεων με το κρατίδιο των Σκοπίων, η οποία να προστατεύει την ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά μας και να υπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας κατά τον καλύτερο τρόπο, σε αναμονή πλέον ευνοϊκών συνθηκών για την επίλυση του θέματος.
35.-Ο Υπουργός δεν έλαβε υπ’ όψη του, την διαυγή, συντριπτική και πλήρη, από 28/3/1992 επιστολή επί του θέματος των 6 πνευματικών ταγών της πατρίδας μας το 1992 στην «Ελευθεροτυπία» 28 Μαρτίου 1992.
Επειδή, έχω το απαραίτητο έννομο συμφέρον (αρθ. 40 ΚΠΔ), είναι δε νόμιμη, βάσιμη, αληθής και εξαιρετικής φύσης.
Επειδή, προστατευόμενο έννομο αγαθό είναι το Δημοκρατικό Πολίτευμα , επιβάλλεται η ανίχνευση και εν συνεχεία η τεκμηρίωση των καταγγελλομένων.
Επειδή, τα υπόλοιπα πρόσωπα που διέπραξαν τα ανωτέρω αναφερόμενα αδικήματα είναι δυνατόν να προσδιορισθούν από την διενεργηθησοµένη ανάκριση.
Επειδή, οι ανωτέρω πράξεις τιμωρούνται από τις διατάξεις του Π.K. και των ειδικών νόμων.
Επειδή, συμφώνως με την έννοια του μεν άρθρου 36 ΚΠοινΔικκαθιερώνεται η αρχή της αυτεπαγγέλτου ποινικής διώξεως η οποία μη υποκειμένη εις τύπον γίνεται άμα ο αρμόδιος εισαγγελεύς πληροφορηθεί την τέλεση του εγκλήματος, είτε κατόπιν μηνύσεως ή αναφοράς δημοσίας αρχής ή ιδιώτου (άρθρ. 37-40 και 42), είτε κατόπιν οιασδήποτε “άλλης ειδήσεως” όπως εξ ιδίων πληροφοριών ή ιδίας αντιλήψεως εξ επιστολής (και ανωνύμου έτι) ή και της κοινής φήμης όταν, εννοείται, εις την τελευταίαν αυτή περίπτωση έχει ο εισαγγελεύς σοβαρούς λόγους να πιστεύει ότι ετελέσθη έγκλημα (Μπουρόπουλος όπου ανωτ. σελ. 57) παθών εκ του οποίου, ειρήσθω, είναι παν πρόσωπον είτε νομικόν είτε φυσικόν, είτε ικανό προς καταλογισμόν είτε ακαταλόγιστον, το οποίον είναι φορεύς του εννόμου αγαθού, καθ’ ού στρέφεται η πράξη (Χωραφάς όπου ανωτ.).
Επειδή, Σας είναι γνωστό, ότι δια την άσκηση ποινικής διώξεως είναι αρκετή και η απλή πιθανότητα τελέσεως αξιόποινων πράξεων καθώς και ότι στην παρούσα περίπτωση υπάρχει πλούσιο αποδεικτικό υλικό, πολλαπλώς διασταυρωμένο, το οποίο επιβάλει την άσκηση ποινικής δίωξης κατά των υπαιτίων, η ύπαρξη απλής και μόνο πιθανότητας τέλεσης αξιόποινης πράξης ή απλών ενδείξεων ενοχής του μηνυομένου ως δράστη αυτής καθιστά υποχρεωτική για τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών την άσκηση της ποινικής δίωξης (βλεπ. Κ. Σταμάτη «Η προκαταρκτική εξέταση»,σελ,.257,274). Η Εισαγγελική Αρχή δεν είναι διάδικος αλλά αυτοτελές όργανο της δικαιοσύνης και κατά την κυρία και βασική λειτουργία της ανήκει στη δικαστική, με ευρεία έννοια, λειτουργία, και η άσκηση ή μη της ποινικής δίωξης (κατ΄άρθρα 27, 43 Κ.Π.Δ.) συνιστά για τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών κυρία λειτουργική αρμοδιότητα με οιονεί δικαιοδοτικό χαρακτήρα (βλεπ. Κ. Σταμάτη «Ο Εισαγγελικός Θεσμός» Ποιν. Χρον. Λ΄ σελίς 609 επομ.) και όχι απλή έκφραση γνώμης.
Επειδή, η δικαιοσύνη αποτελεί σ’ αυτούς τους πραγματικά δύσκολους καιρούς την υπέρτατη προσδοκία και ελπίδα του πολίτη.
Επειδή, ύστατο καταφύγιο τούτη την έσχατη ώρα αποτελεί ο θεσμός της Δικαιοσύνης. Ένας θεσμός πολλαπλώς βαλλόμενος. Ένας θεσμός ενοχλητικός σε εκείνους που έχουν συνηθίσει στην αυθαιρεσία και στο ανέλεγκτο αυτής.
Επειδή, ο Ελληνικός λαός προσβλέπει σ’ Εσάς για την ευθυδικία, την τήρηση της νομιμότητας και στην εν λόγω περίπτωση.
Επειδή, οι νόμοι του κράτους μας υπάρχουν για να εφαρμόζονται και όχι να παραμένουν ανενεργοί, σαν «ακάλυπτες νομικές επιταγές».
Επειδή, οι υπαίτιοι εγκληματικών πράξεων πρέπει να ανευρίσκονται και να τιμωρούνται αναλόγως.
Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος: «Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου».
Επειδή, όλως ενδεικτικά, οι εν λόγω πράξεις έχουν τελεστεί από 17-6-2018, μέχρι και σήμερα.
Επειδή, στις ανωτέρω πράξεις εμπλέκεται Υπουργός, πράξη την οποία τέλεσε κατά την άσκηση των καθηκόντων του, θα πρέπει η παρούσα να διαβιβασθεί αμελλητί, κατ΄άρθρ. 86 του Συντ., στη Βουλή.
Επειδή, στις ανωτέρω πράξεις είναι βέβαιο ότι εμπλέκονται και άλλοι άγνωστοι σε μένα υπάλληλοι, οι οποίοι συνέταξαν και συνδιαμόρφωσαν την επίδικη και επιβλαβή συμφωνία, οφείλετε να διαχωρίσετε τη δικογραφία και να σχηματίσετε αυτοτελή δικογραφία για αυτούς.
Με την παρούσα μηνυτήρια αναφορά δεν έχω σκοπό να δυσφημήσω ή να εξυβρίσω τους αναφερόμενους, αλλά υποβάλλω αυτή επειδή αντιλαμβάνομαι ότι έχουν διαπραχθεί οι αυτεπαγγέλτως αξιόποινες πράξεις και ως αξιωματικός και πολίτης δημοκρατικού κράτους, έχω δικαιολογημένο συνταγματικό δικαίωμα και ενδιαφέρον, ηθικά και νομικά.
Η εκδήλωση της παρούσας μηνυτήριας αναφοράς γίνεται για τη διαφύλαξη και την προστασία των δικαιωμάτων μου και από δικαιολογημένο ενδιαφέρον ως πολίτης Δημοκρατικού Κράτους και αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού εν εφεδρεία και συνηγορεί ενεργητικά υπέρ των Δικαίων του Ελληνικού Λαού και την αποκατάστασή τους και δεν αφορά μόνο τη δίωξη και τον ποινικό κολασμό αυτών που προσέβαλαν βάναυσα τον Ελληνικό λαό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ
ΑΥΤΟΥΣ
Παρακαλώ για τις δικές Σας ενέργειες προκειμένου να διερευνήσετε, αν συντρέχει περίπτωση τέλεσης ποινικών αδικημάτων, καθώς επίσης και τα ταυτοποιηθούν τα υπόλοιπα πρόσωπα, τα οποία τέλεσαν κατά συναυτουργία τα ανωτέρω, αποκαθιστώντας, έτσι, τη νομιμότητα.
Επιπλέον δηλώνω παράσταση πολιτικής αγωγής για όλα τα αδικήματα που συρρέουν από τα αναφερόμενα, για την υποστήριξη της κατηγορίας και για χρηματική ικανοποίηση 44 ευρώ, με επιφύλαξη, λόγω ηθικής βλάβης επελθούσας σε μένα από την εν λόγω πράξη.
Μάρτυρές μου προτείνω:
1.-Τον τ. υπουργό εξωτερικών και ε.τ πρέσβη κ. Πέτρο Μολυβιάτη
2.- Τον ε.τ. Αρχηγό ΓΕΣ και πρώην ΥΕΘΑ, Στρατηγό Φράγκο Φραγκούλη
3.- Τον ε.τ. Αρχηγό ΓΕΣ Στρατηγό Κωνσταντίνο Ζιαζιά
Προς απόδειξη όλων των παραπάνω, προσάγω και επικαλούμαι: (3) αντίγραφα:
Την από 17.6.2018 συμφωνία, στη Λίμνη Πρέσπα (ΣΧΕΤ. 1)
Την μήνυση και το εξώδικο των Μακεδονικών ενώσεων (ΣΧΕΤ. 2)
«Ο κομμουνιστής νονός (Τίτο) της ¨Δημοκρατίας της Μακεδονίας¨»(ΣΧΕΤ.3)
Μετα τιμής
Κωσταντινιά Ντέμου “Μακεδόνισσα” ₪₪₪₪₪₪₪₪
{Ακριβές αντίγραφο του Πλωτάρχη του Πολεμικού Ναυτικού ε.α, κατοίκου Αθηνών, οδός …, αριθμ. 48. ΑΔΤ:…., Τ.Α. Εξαρχείων. }
triklopodia
