Ένα κόμμα καταφύγιο για κάθε αποτυχημένο της πολιτικής
Νομίζω πια πως ακόμα και ο πιο δύσπιστος έχει καταλάβει πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα. Δεν εννοώ χειρότερο. Δεν μιλάω για το κατόρθωμά του να κάνει τα υπόλοιπα κόμματα να μοιάζουν σχεδόν έντιμα και σχετικά ειλικρινή. Μιλάω για τον ίδιο τον πυρήνα της ύπαρξής του που τον διαφοροποιεί από οτιδήποτε έχει υπάρξει στην πολιτική μέχρι σήμερα. Μιλάω για την επιμονή με την οποία συλλέγει τα πολιτικά σκουπίδια από τα δεξιά, τα αριστερά και το κέντρο, προσπαθώντας να δώσει αξία στο χαλασμένο και ελπίζοντας αυτήν τη αξία να την καρπωθεί. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πρώτο κόμμα ρακοσυλλέκτης. Ένα κόμμα που μαζεύει τα σκουπίδια των υπόλοιπων κομμάτων πιστεύοντας ότι θα αποζημιωθεί για τον χώρο που του πιάνουν. Ένα κόμμα καταφύγιο για κάθε αποτυχημένο της πολιτικής, για κάθε ξεχασμένο που μπροστά στην ελπίδα για νεκρανάσταση είναι διατεθειμένος να πάρει το παγουράκι του, να το γεμίσει με νερό από το πηγάδι που μέχρι χτες κατούραγε και να το πιει μέχρι την τελευταία σταγόνα.
Προφανώς, η πολιτική τοποθέτηση, η ιδεολογία, το παρελθόν των πολιτικών που συλλέγουν ο Αλέκσης και η παρέα του δεν έχουν καμία σημασία. Κανένας ρακοσυλλέκτης δεν νοιάζεται για το παρελθόν των κομματιών που μαζεύει. Το μόνο που ενδιαφέρει είναι η πιθανή αξιοποίησή τους κι εδώ φοβάμαι πως ο ρακοσυλλέκτης πρωθυπουργός πιθανότατα θα βρεθεί μπροστά σε μια δυσάρεστη έκπληξη καθώς υπάρχουν σκουπίδια που ό,τι και να τα κάνεις, όσο κι αν προσπαθήσεις, δεν θα αποκτήσουν ποτέ καμία αξία.
Κουβέλης, Παπακώστα, Ραγκούσης, Μπίστης, Τζουμάχαχαχαχαχαχαχαχχαχα... ζητώ συγγνώμη αλλά αυτό είναι πολύ ακόμα και για τον ΣΥΡΙΖΑ, Τζουμάκας, Κουντουρά, Τέρενς Σπένσερ Νικόλαος Κουίκ, Θεοχαρόπουλος, Δανέλης, Μεγαλοιοκονόμου, Ρεπούση, Χατζησωκράτης και ............... (συμπληρώστε όποιον έχω ξεχάσει από τους συμπολίτες που φιλούν τις ποδιές που οι ίδιοι κατουρούσαν στο παρελθόν), έχουν πολύ λιγότερους ψηφοφόρους από δόντια και η επιρροή τους στην κοινωνία είναι σημαντικά μικρότερη από τον αριθμό των τραπεζιών στα καφέ του Κολωνακίου που συχνάζουν. Μπορεί να έλεγα μάλιστα ότι, με δεδομένο το παρελθόν τους, λειτουργούν και ως ανθρωποδιώχτες, αλλά αυτό θα το έκανα αν είχαμε να κάνουμε με κανονικούς ψηφοφόρους και όχι με κατοικίδια τόσο εκπαιδευμένα ώστε με ένα νεύμα του αφεντικού τους να χειροκροτούν με αγωνιστικό ενθουσιασμό μέχρι και τον Κόκκαλη.
Οι άνθρωποι που μετά από όλα όσα έχουν συμβεί, οι άνθρωποι που μετά από τόσες κωλοτούμπες, τόση καταστροφή, τόσα ψέματα, τόσο αυριανισμό, τόση ασέβεια σε νεκρούς και ζωντανούς, τόση χυδαιότητα, τόση συκοφαντία και τόσο θράσος, επιμένουν να θέλουν να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρόκειται να αλλάξουν γνώμη ακόμα κι αν ο Αλέκσης τελειώνει την κάθε του ομιλία πετώντας στο κοινό κλούβια αυγά και εμφανιζόμενος αγκαλιά (φανερή και όχι τη συνήθη τους κρυφή) με τον Μιχαλολιάκο. Μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για τη χώρα της οποίας το 40% των ψηφοφόρων ψήφισε τον Ανδρέα τον Παπανδρέου, εν μέσω του (αναμφισβήτητου και με καταδίκες) σκανδάλου Κοσκωτά. Με δεδομένο ότι το μεγαλύτερο κομμάτι των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ανήκει σε εκείνο το 40%, ένα 20 με 25% στις εκλογές δεν θα πρέπει να εκπλήξει κανέναν κι αν η χαρούμενη παρέα του Αλέκση πέσει πιο κάτω μάλλον δεν θα φταίνε οι καραμανλικοπασοκοδημαρίτες σύντροφοι, αλλά κάποια εξαγορά ψήφου που δεν ολοκληρώθηκε επιτυχώς.
Με λίγα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον δεν έχει να χάσει τίποτα από τη ρακοσυλλογή, αλλά δεν φαίνεται να έχει και τίποτα να κερδίσει. Και υπό αυτήν την έννοια, η επιμονή να μαζεύει τα ράκη είναι μάλλον ακατανόητη. Εκτός αν, όπως συχνά συμβαίνει στην πολιτική, η απάντηση βρίσκεται στην ψυχιατρική και σε εκείνη την κατάσταση κάποιων συνανθρώπων οι οποίοι μαζεύουν για να μαζέψουν, χωρίς σκοπό και σχέδιο, μέχρι που έχοντας χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα, καταλήγουν να ζουν σε χωματερή που τη μπερδεύουν με παλάτι. Σε αυτή την, πολύ πιθανή όπως φαίνεται, περίπτωση ο τίτλος του σημερινού άρθρου είναι λάθος και θα έπρεπε να είναι «ΣΥΡΙΖΑ, η χωματερή της πολιτικής». Στο κάτω-κάτω δεν μιλάμε για κάποιου τύπου υγειονομική διαχείριση που γίνεται με σεβασμό στο πολιτικό περιβάλλον, αλλά για ένα απλό στοίβαγμα που αργά ή γρήγορα θα μετατραπεί σε υγειονομική βόμβα. Και μπράβο τους.
Μάνος Βουλαρίνος
ΠΗΓΗ Athens Voice
Δευτέρα
Ένα κόμμα καταφύγιο για κάθε αποτυχημένο της πολιτικής
Ένα κόμμα καταφύγιο για κάθε αποτυχημένο της πολιτικής
Νομίζω πια πως ακόμα και ο πιο δύσπιστος έχει καταλάβει πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα. Δεν εννοώ χειρότερο. Δεν μιλάω για το κατόρθωμά του να κάνει τα υπόλοιπα κόμματα να μοιάζουν σχεδόν έντιμα και σχετικά ειλικρινή. Μιλάω για τον ίδιο τον πυρήνα της ύπαρξής του που τον διαφοροποιεί από οτιδήποτε έχει υπάρξει στην πολιτική μέχρι σήμερα. Μιλάω για την επιμονή με την οποία συλλέγει τα πολιτικά σκουπίδια από τα δεξιά, τα αριστερά και το κέντρο, προσπαθώντας να δώσει αξία στο χαλασμένο και ελπίζοντας αυτήν τη αξία να την καρπωθεί. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πρώτο κόμμα ρακοσυλλέκτης. Ένα κόμμα που μαζεύει τα σκουπίδια των υπόλοιπων κομμάτων πιστεύοντας ότι θα αποζημιωθεί για τον χώρο που του πιάνουν. Ένα κόμμα καταφύγιο για κάθε αποτυχημένο της πολιτικής, για κάθε ξεχασμένο που μπροστά στην ελπίδα για νεκρανάσταση είναι διατεθειμένος να πάρει το παγουράκι του, να το γεμίσει με νερό από το πηγάδι που μέχρι χτες κατούραγε και να το πιει μέχρι την τελευταία σταγόνα.
Προφανώς, η πολιτική τοποθέτηση, η ιδεολογία, το παρελθόν των πολιτικών που συλλέγουν ο Αλέκσης και η παρέα του δεν έχουν καμία σημασία. Κανένας ρακοσυλλέκτης δεν νοιάζεται για το παρελθόν των κομματιών που μαζεύει. Το μόνο που ενδιαφέρει είναι η πιθανή αξιοποίησή τους κι εδώ φοβάμαι πως ο ρακοσυλλέκτης πρωθυπουργός πιθανότατα θα βρεθεί μπροστά σε μια δυσάρεστη έκπληξη καθώς υπάρχουν σκουπίδια που ό,τι και να τα κάνεις, όσο κι αν προσπαθήσεις, δεν θα αποκτήσουν ποτέ καμία αξία.
Κουβέλης, Παπακώστα, Ραγκούσης, Μπίστης, Τζουμάχαχαχαχαχαχαχαχχαχα... ζητώ συγγνώμη αλλά αυτό είναι πολύ ακόμα και για τον ΣΥΡΙΖΑ, Τζουμάκας, Κουντουρά, Τέρενς Σπένσερ Νικόλαος Κουίκ, Θεοχαρόπουλος, Δανέλης, Μεγαλοιοκονόμου, Ρεπούση, Χατζησωκράτης και ............... (συμπληρώστε όποιον έχω ξεχάσει από τους συμπολίτες που φιλούν τις ποδιές που οι ίδιοι κατουρούσαν στο παρελθόν), έχουν πολύ λιγότερους ψηφοφόρους από δόντια και η επιρροή τους στην κοινωνία είναι σημαντικά μικρότερη από τον αριθμό των τραπεζιών στα καφέ του Κολωνακίου που συχνάζουν. Μπορεί να έλεγα μάλιστα ότι, με δεδομένο το παρελθόν τους, λειτουργούν και ως ανθρωποδιώχτες, αλλά αυτό θα το έκανα αν είχαμε να κάνουμε με κανονικούς ψηφοφόρους και όχι με κατοικίδια τόσο εκπαιδευμένα ώστε με ένα νεύμα του αφεντικού τους να χειροκροτούν με αγωνιστικό ενθουσιασμό μέχρι και τον Κόκκαλη.
Οι άνθρωποι που μετά από όλα όσα έχουν συμβεί, οι άνθρωποι που μετά από τόσες κωλοτούμπες, τόση καταστροφή, τόσα ψέματα, τόσο αυριανισμό, τόση ασέβεια σε νεκρούς και ζωντανούς, τόση χυδαιότητα, τόση συκοφαντία και τόσο θράσος, επιμένουν να θέλουν να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρόκειται να αλλάξουν γνώμη ακόμα κι αν ο Αλέκσης τελειώνει την κάθε του ομιλία πετώντας στο κοινό κλούβια αυγά και εμφανιζόμενος αγκαλιά (φανερή και όχι τη συνήθη τους κρυφή) με τον Μιχαλολιάκο. Μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για τη χώρα της οποίας το 40% των ψηφοφόρων ψήφισε τον Ανδρέα τον Παπανδρέου, εν μέσω του (αναμφισβήτητου και με καταδίκες) σκανδάλου Κοσκωτά. Με δεδομένο ότι το μεγαλύτερο κομμάτι των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ανήκει σε εκείνο το 40%, ένα 20 με 25% στις εκλογές δεν θα πρέπει να εκπλήξει κανέναν κι αν η χαρούμενη παρέα του Αλέκση πέσει πιο κάτω μάλλον δεν θα φταίνε οι καραμανλικοπασοκοδημαρίτες σύντροφοι, αλλά κάποια εξαγορά ψήφου που δεν ολοκληρώθηκε επιτυχώς.
Με λίγα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον δεν έχει να χάσει τίποτα από τη ρακοσυλλογή, αλλά δεν φαίνεται να έχει και τίποτα να κερδίσει. Και υπό αυτήν την έννοια, η επιμονή να μαζεύει τα ράκη είναι μάλλον ακατανόητη. Εκτός αν, όπως συχνά συμβαίνει στην πολιτική, η απάντηση βρίσκεται στην ψυχιατρική και σε εκείνη την κατάσταση κάποιων συνανθρώπων οι οποίοι μαζεύουν για να μαζέψουν, χωρίς σκοπό και σχέδιο, μέχρι που έχοντας χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα, καταλήγουν να ζουν σε χωματερή που τη μπερδεύουν με παλάτι. Σε αυτή την, πολύ πιθανή όπως φαίνεται, περίπτωση ο τίτλος του σημερινού άρθρου είναι λάθος και θα έπρεπε να είναι «ΣΥΡΙΖΑ, η χωματερή της πολιτικής». Στο κάτω-κάτω δεν μιλάμε για κάποιου τύπου υγειονομική διαχείριση που γίνεται με σεβασμό στο πολιτικό περιβάλλον, αλλά για ένα απλό στοίβαγμα που αργά ή γρήγορα θα μετατραπεί σε υγειονομική βόμβα. Και μπράβο τους.
Μάνος Βουλαρίνος
ΠΗΓΗ Athens Voice
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου