Αναζητώντας μια νίκη που ΔΕΝ έρχεται κι ένα στρατηγικό ισοζύγιο που δεν μπορεί πλέον να ανατραπεί

Τρίτη, 7 Ιανουαρίου 2020 Αναζητώντας μια νίκη που ΔΕΝ έρχεται κι ένα στρατηγικό ισοζύγιο που δεν μπορεί πλέον να ανατραπεί Η άνανδρη δολοφονία του Ιρανού υποστράτηγου Σουλεϊμανί, παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς ορισμένων, δεν κατέδειξε αποφασιστικότητα, νηφαλιότητα, μεθοδικότητα, ορθολογισμό και ψυχραιμία στην λήψη των αποφάσεων εκ μέρους των Αμερικανών… του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Αυτό το οποίο επιβεβαίωσε, σε πείσμα όλων όσων εμμένουν στην στρατευμένη «ανάλυση» και στην εμμονικά μεροληπτική αξιολόγηση των γεγονότων, είναι: Τον καιροσκοπισμό στην διαχείριση των κρίσιμων διεθνών υποθέσεων, στις οποίες επιδιώκει να διατηρήσει το δικαίωμα λόγου και ιδιότητα ρυθμιστή… Τα αδιέξοδα που αναπαράγονται εξ αιτίας ΚΑΙ του συγκρουσιακού κλίματος στο εσωτερικό της Αμερικανικής πολιτικής και στρατιωτικής ελίτ. Και εν τέλει… Την κρίση στρατηγικής που διαπερνά συνολικά την καταρρέουσα υπερδύναμη, η οποία αναζητεί εναγωνίως και μέσα από σοβαρούς δομικούς εσωτερικούς κλυδωνισμούς, καινούρια στάνταρντς ισορροπίας και νέα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά στους στρατηγικούς της προσεταιρισμούς, σε... έναν κόσμο που τροποποιεί δραματικά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Με την επίθεση αυτή οι Αμερικανοί… Δεν ενίσχυσαν την θέση τους, ούτε καν σε επίπεδο των προσχημάτων, αναφορικά με τον ρόλο που επιδιώκουν να τους αναγνωριστεί στις Διεθνείς εξελίξεις… Δεν ανέτρεψαν υπέρ τους το στρατηγικό ισοζύγιο στο ρευστό και ιδιαίτερα ασταθές περιβάλλον της Μέσης Ανατολής. Και προφανώς… Δεν υπηρέτησαν πειστικά, ούτε καν αυτό το δόγμα Ασφαλείας, στο οποίο επένδυσαν τα μέγιστα μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Επομένως, από την άποψη της στρατηγικής της αξιολόγησης, αυτή η άνανδρη δολοφονική επίθεση... ΔΕΝ ανατρέπει την γενική διαπίστωση που θέλει την αμερικανική στρατηγική να τελεί υπό καθεστώς ανερμάτιστης και ανεξέλεγκτης διαρκούς υποχώρησης… ΔΕΝ προσμετρά ωφελήματα ικανά να αιτιολογήσουν επαρκώς αυτήν την απαράδεκτη απόφαση… Και φυσικά ΔΕΝ παραπέμπει σε έναν σχεδιασμό φιλόδοξο και κυρίως ολοκληρωμένο, που να μπορεί να οδηγήσει στην ταχεία ανάκτηση του χαμένου εδάφους στην ευρύτερη γεωπολιτική σκακιέρα. Αντιθέτως, οδηγεί σε αποσυσπείρωση των παραδοσιακών και ασταθών πλέων συμμαχιών των ΗΠΑ… Σε επανασυσπείρωση του Ισλαμικού κόσμου σε κατεύθυνση καταφανώς αντιαμερικανική… Στην επαναδιατύπωση οπορτουνιστικών αντιλήψεων που επιστρατεύονται αποσπασματικά και έξω από το πλαίσιο ενός συνεκτικού σχεδίου (για παράδειγμα το πυροτέχνημα περί δημιουργίας Κουρδικού κράτους) οι οποίες αντιλήψεις θα αποδομήσουν έτι περαιτέρω σειρά διμερών σχέσεων με πρώτες στην λίστα τις ήδη κλονισμένες αμερικανοτουρκικές σχέσεις κοκ. Από μεθοδολογική άποψη, είναι πολλοί αυτοί που επιχειρούν (διότι βολεύει) να χρεώσουν αυτήν την ανερμάτιστη πρωτοβουλία στον «απρόβλεπτο» και «απερίσκεπτο» Αμερικανό πρόεδρο. Αυτή όμως είναι μια βολική και από κάθε άποψη επιπόλαια ερμηνεία. Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Η εμφαινόμενη ως ανερμάτιστη, βιαστική και απερίσκεπτη απόφαση Τραμπ, είναι προϊόν της εντεινόμενης σύγκρουσης αντιλήψεων στο εσωτερικό της Αμερικανικής πολιτικής και στρατιωτικής ελίτ, που αναζητεί εναγωνίως εργαλεία και αφορμές προκειμένου να ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων, και αυτή η εκβιαστική των πραγμάτων διαχείριση, μόνο τυχοδιωκτισμούς μπορεί να αναπαράξει. Επί της ουσίας, η μετά την 11η Σεπτεμβρίου περίοδος, η οποία ειρήσθω εν παρόδω συνέπεσε και με συνταρακτικές ανατροπές στο διεθνές σύστημα, δημιούργησε ένα εκρηκτικό όσο και αντιφατικό μείγμα μέσα σε μια συνολικά καινούρια κατάσταση. Σε αυτό το περιβάλλον, και στις πολυσύνθετες νέες προκλήσεις του, ο στοιχειωδώς νηφάλιος απολογισμός για τα έργα και τις ημέρες των ΗΠΑ, αυτό που καταγράφει είναι… Μια γενικευμένη στρατηγική ανωριμότητα η οποία επιβεβαιώνεται ΚΑΙ από τις πολλαπλές λαθεμένες επιλογές και ιεραρχήσεις. Και… Μια καταφανής τακτική απερισκεψία στην μεθοδολογία που επέλεξε για να διαχειριστεί διεθνείς προκλήσεις. Έτσι… Με τις κορυφαίες αποφάσεις και τους χειρισμούς τους οι ΗΠΑ, δεν κατάφεραν να διασφαλίσουν ένα στάτους Υπερδύναμης σε ένα περιβάλλον με πολλούς παραδοσιακούς γεωπολιτικούς δορυφόρους και με τα τοξικά δημιουργήματα τα οποία στήριξαν για να επιβάλουν ανατροπές ή να προωθήσουν αντίστοιχα τις κυρίαρχες επιλογές τους. Αντιθέτως, αποδόμησαν την διαφαινόμενη «δυναμική» που «πούλησαν» ως σύμβολο ανωτερότητας μετά την κατάρρευση του σοσιαλιστικού μπλοκ… Ενίσχυσαν το αντίπαλο γεωστρατηγικό δέος το οποίο σταδιακά κατέκτησε την δική του διακριτή θέση στον σύγχρονο πολυπολικό κόσμο… Και εν τέλει ότι δαιμονοποίησαν, είτε το ενδυνάμωσαν οδηγώντας σε ναυάγιο την ιδιαίτερή τους στρατηγική, είτε απέτυχαν πλήρως στην επιδίωξή τους να το ενσωματώσουν στο νέο σύστημα συμμαχιών που επεχείρησαν να δημιουργήσουν. Η πυρηνική ενδυνάμωση της Β. Κορέας… Η κατάρρευση των συμφωνιών ελέγχου των πυρηνικών… Η στρατηγική ενδυνάμωση της Ρωσίας και η αποτελεσματικότητα της προσπάθειάς της να διεβολίσει τις παραδοσιακές Αμερικανοκεντρικές συμμαχικές δομές… Η ανεξέλεγκτη ενδυνάμωση και η στρατηγική διείσδυση της Κίνας που δρομολογεί ευρύτερες γεωστρατηγικές ανατροπές… Η στρατηγική αποδυνάμωση των ΗΠΑ σε ολόκληρη την Μ. Ανατολή… Οι μεγάλοι χαμένοι πόλεμοι στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ…. Το μεγάλο γεωστρατηγικό φιάσκο της Αραβικής Άνοιξης… Είναι ορισμένα μόνο από τα «επιτεύγματα» μιας Υπερδύναμης που τελεί υπό κατάρρευση, εξ αιτίας ΚΑΙ της καταφανούς ανικανότητάς της να επικαιροποιήσει στρατηγικές και να τις εναρμονίσει με τις νέες πολυσύνθετες πλανητικές προκλήσεις. Η άνανδρη δολοφονική επίθεση λοιπόν που οδήγησε στην εξόντωση του Σουλεϊμανί, ΔΕΝ μπορεί να εκλαμβάνεται ως επίδειξη δύναμης με όρους πραγματικούς, και καλό θα είναι να μην συγχέονται οι αδιαμφισβήτητες τεχνολογικές δυνατότητες που σχετίζονται με το επιχειρησιακό μέρος της επίθεσης, με την στρατηγική ευστοχία που παραμένει ζητούμενο σε αυτές τις περιπτώσεις. Αυτό το χτύπημα, υπήρξε η επιβεβαίωση των αδυναμιών… των τραγικών αδιεξόδων… των ανάλγητων εμμονών και των αυταπατών με τις οποίες η καταρρέουσα Υπερδύναμη θεωρεί ότι μπορεί να συνεχίσει να διαχειρίζεται και να καθυποτάσσει αποφασισμένες και δυναμικές κυβερνήσεις. Κυρίως, αυτό το ύπουλο και άνανδρο δολοφονικό χτύπημα, με θύμα τον Ιρανό υποστράτηγο που παρά την σημαντικότητά του, συνέχιζε να κυκλοφορεί ως κυριολεκτικά «αφύλακτος στόχος», εντάσσεται στην εξυπηρέτηση της ανάγκης των ΗΠΑ, για μια «Νίκη που δεν έρχεται» από πουθενά, και που στο κυνήγι αυτού του πολυπόθητου success, λειτούργησε αυτοκαταστροφικά ανοίγοντας πλέον διάπλατα της πύλες της Κολάσεως. Κάποιοι θα ισχυριστούν ότι αυτή η εξέλιξη υπήρξε επιλογή. Μια επιλογή που επιστρατεύεται για να επιβεβαιώσει ισχύ, εκεί που η αμερικανική παντοδυναμία κουρελιάζεται και η αμερικανική πρωτοκαθεδρία αμφισβητείται. Η ισχύς ωστόσο, δεν επιβεβαιώνεται έναντι "ενός ανδρός" και δεν σφυρηλατείται εκεί που παραβιάζεται κατάφωρα η "αξιοπρέπεια του πολέμου". Με τέτοια τερτίπια, το μόνο που επιβεβαιώνεται, είναι η στρατηγική ανεπάρκεια ενός φτηνού πειρατή που επιμένει να πλασάρεται ως "Υπερδύναμη", και φυσικά επιβεβαιώνεται η προχειρότατη προσέγγιση των προκλήσεων της επόμενης μέρας. Καμία ισχύς δεν επιβεβαιώνεται με την Πελόζι να καταχεριάζει τον πρόεδρο της "Υπερδύναμης", ούτε βεβαίως με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ, να προσπαθεί να συγκαλύψει το αντιπολιτισμικό παραλήρημα ενός πολλαπλά ταπεινωμένου υπερόπτη. Ο Τραμπ σύρθηκε σε αυτήν την επιλογή, από εκείνο το τμήμα του συστήματος εξουσίας που σήμερα τον χλευάζει, και το οποίο επιδίωξε στο επίπεδο των συμβολισμών, να επαναφέρει τα δεδομένα στο σημείο και στην ώρα "μηδέν", αναζητώντας εναγωνίως ένα restart με καλύτερους όρους... Έτσι... Με την άνανδρη δολοφονία του Σουλεϊμανί, ένας πρώτος κύκλος της ιστορίας κλείνει και το ενδιαφέρον μεταφέρεται και πάλι στον τόπο του εγκλήματος. Εκεί όπου οι ενεργειακές εξελίξεις του 2011, ενεργοποίησαν τις συμμορίες των φονιάδων οι οποίοι με τη σειρά τους πυροδότησαν τον συριακό "εμφύλιο". Το παζλ τώρα έχει ως εξής... Ο εμφύλιος στην Συρία βρίσκεται στην δύση του... Η πειρατική "συμφωνία" Τουρκίας - Λιβύης εγείρει νέα επικίνδυνα τετελεσμένα... Οι ΗΠΑ με το βλέμμα στραμμένο στην μερική ανάκτηση της παρτίδας που έχασαν, προσυπογράφουν το East Med Act... Η Τουρκία ανυπομονεί να αναλάβει νέα γεωπολιτική εργολαβία στο πλαίσιο του εκβιαστικού παιχνιδιού και με τις ΗΠΑ... Ο Νετανιάχου υπέγραψε... Η Ελλάδα και η Κύπρος σύρθηκαν στην τοξική συμφωνία το κόστος της οποίας αναμένεται να είναι βαρύτατο... Η πούστικη δολοφονία δρομολογεί εξελίξεις στο επίπεδο τουλάχιστον των σχεδιασμών, για τις οποίες 9 χρόνια πριν επιστρατεύθηκε ο καταστροφικός εμφύλιος... Το Ιράν προφανώς δεν θα παραιτηθεί, αντιθέτως θα δικαιώσει τον ρόλο του ισχυρού περιφερειακού δρώντα... Η Κίνα προφανώς δεν θα μείνει παθητικός θεατής σε πρακτικές που θα επιχειρήσουν να ανατρέψουν τον σκληρό πυρήνα των γεωπολιτικών σχεδιασμών της... Οι εξελίξεις αναμένονται δραματικές... Η άνανδρη δολοφονία μόλις αφύπνισε έναν πολλαπλό εφιάλτη... Θα επανέλθουμε... "ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"