Η ταχύτατη πορεία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ στην ενσωμάτωση,στην αποδοχή και εφαρμογή του νέου μνημονίου

Αντώνης Νταλακογεώργος Τετ, 29/07/2015 - 18:30 Πολλοί είναι οι φίλοι, οπαδοί και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ που με αφορμή τις τελευταίες δραματικές εξελίξεις αναρωτιούνται πώς κατέληξε η ηγεσία του σε μια συμφωνία με τους δανειστές η οποία τον οδηγεί στο 3ο κατά σειρά μνημόνιο την τελευταία 6ετία και ταυτόχρονα μετατρέπεται σε κυβερνητική δύναμη που καλείται να εφαρμόσει ίσως τα σκληρότερα μέτρα στα πλαίσια των δεσμεύσεων που υπέγραψε κυβέρνηση με τους δανειστές. Για να απαντήσουμε σε αυτό πρέπει να ανατρέξουμε ιδιαίτερα μετά τις εκλογές του 2012 όπου το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ εκτινάσσεται από το 4,6% του 2009 στο 26,7% τον Ιούνη του 2012. Από την αρχή πρέ­πει να διευ­κρι­νί­σου­με ότι μι­λώ­ντας για τον ΣΥ­ΝΑ­ΣΠΙ­ΣΜΟ και ακο­λού­θως για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ οφεί­λου­με να συμ­φω­νή­σου­με όλοι μας είτε ο ΣΥΝ με τις Συ­νι­στώ­σες είτε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ χωρίς αυτές και ως ενιαίο κόμμα δεν επρό­κει­το για επα­να­στα­τι­κό κόμμα ως προς τον χα­ρα­κτή­ρα και τους σκο­πούς του. Η αλή­θεια είναι ότι στις γραμ­μές του ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ συ­νέ­νω­σε δυ­νά­μεις από τον κε­ντρώο αστι­κό χώρο έως και επα­να­στα­τι­κές και κομ­μου­νι­στι­κές ορ­γα­νώ­σεις με ανα­φο­ρά στον μαρ­ξι­σμό, λε­νι­νι­σμό και τον τρο­τσκι­σμό. Σύμ­φω­να με τις θέ­σεις του επρό­κει­το για ένα αρι­στε­ρό με­ταρ­ρυθ­μι­στι­κό κόμμα που μέσω των βα­θιών αλ­λα­γών επι­δί­ω­κε την σο­σια­λι­στι­κή προ­ο­πτι­κή για την χώρα. Από αυτό προ­κύ­πτει ότι προ­γραμ­μα­τι­κά είχε ρι­ζο­σπα­στι­κές πο­λι­τι­κές ανα­φο­ρές που δεν είναι του πα­ρό­ντος να ανα­λύ­σου­με και να ανα­φερ­θού­με σε αυτές. Πα­ράλ­λη­λα να απο­σα­φη­νή­σου­με γιατί η ηγε­τι­κή ομάδα κυ­βέρ­νη­σης και ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ οδη­γή­θη­κε σε μια συμ­φω­νία με τους το­κο­γλύ­φους δα­νει­στές ενός νέου μνη­μο­νί­ου με σφα­για­στι­κά μέτρα για τους συ­ντα­ξιού­χους, τους ερ­γα­ζό­με­νους, τους αγρό­τες και γε­νι­κό­τε­ρα τα φτωχά λαϊκά και με­σαία στρώ­μα­τα και ταυ­τό­χρο­να ανέ­λα­βε την «βρώ­μι­κη δου­λειά» του συ­στή­μα­τος και των δα­νει­στών να την ολο­κλη­ρώ­σει. Η ανά­δει­ξη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εκλο­γι­κά σε κόμμα της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης τον Ιούνη του 2012 δια­μόρ­φω­σε ένα νέο πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό το οποίο έχει εν­δια­φέ­ρον να πούμε δύο λόγια πώς αξιο­ποι­ή­θη­κε αυτή η λαϊκή εμπι­στο­σύ­νη προς τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και ποιά ήταν η στρα­τη­γι­κή που ξε­δί­πλω­σε το κόμμα με την αυ­ξη­μέ­νη λαϊκή προσ­δο­κία όπως φά­νη­κε με το απο­τέ­λε­σμα των Βου­λευ­τι­κών εκλο­γών. Τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά της πο­λι­τι­κής της ηγε­σί­ας του κόμ­μα­τος το διά­στη­μα με­τα­ξύ του Ιούνη 2012 και του Γε­νά­ρη 2015 ήταν τα πα­ρα­κά­τω: Α) Η διο­λί­σθη­ση από αρι­στε­ρές από­ψεις και η συ­νε­χής υπα­να­χώ­ρη­ση από ρι­ζο­σπα­στι­κές θέ­σεις οδη­γούν στην στα­δια­κή προ­σαρ­μο­γή του σε πο­λι­τι­κές σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας και αστι­κού ρε­α­λι­σμού. Η προ­σαρ­μο­γή αυτή οδή­γη­σε σύ­ντο­μα στην αλ­λοί­ω­ση των αρι­στε­ρών ρι­ζο­σπα­στι­κών χα­ρα­κτη­ρι­στι­κών και σε πο­λι­τι­κές δια­χεί­ρι­σης του συ­στή­μα­τος. Β) Επί­σης έκανε γοργά βή­μα­τα επι­ση­μο­ποιώ­ντας την με­τάλ­λα­ξή του για να απο­κτή­σει ερεί­σμα­τα, εμπι­στο­σύ­νη και απο­δο­χή από το ντό­πιο πο­λι­τι­κό και οι­κο­νο­μι­κό κα­τε­στη­μέ­νο αλλά και τα θε­σμι­κά ευ­ρω­παϊ­κά όρ­γα­να (Δ.Ν.Τ – Ε.Ε – Ε.Κ.Τ) και αντί­στοι­χα επα­φές σε κυ­βερ­νη­τι­κό επί­πε­δο σε χώρες όπως Γερ­μα­νία, Ιτα­λία, Γαλ­λία, ΗΠΑ κ.λπ. Στις συ­να­ντή­σεις αυτές τα στε­λέ­χη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δη­λώ­νουν συ­μπό­ρευ­ση, συ­μπλέ­ουν και απο­δέ­χο­νται τις πο­λι­τι­κές τους ενώ ταυ­τό­χρο­να επι­ση­μο­ποιούν την πίστη τους στον ευ­ρω­μο­νό­δρο­μο και τις πο­λι­τι­κές της Ε.Ε. Ταυ­τό­χρο­να οι επα­φές και οι συ­να­ντή­σεις σε εθνι­κό επί­πε­δο με το οι­κο­νο­μι­κό κα­τε­στη­μέ­νο Σ.Ε.Β, Ε.Ε.Ε τρα­πε­ζί­τες κ.λπ δί­νο­νται εγ­γυ­ή­σεις ότι η νέα κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν πρό­κει­ται να θίξει τα συμ­φέ­ρο­ντά τους και θα υπάρ­ξει διά­λο­γος και συ­νερ­γα­σία μαζί τους. Το ίδιο διά­στη­μα αρ­χί­ζει στα­δια­κά η ηγε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να απο­μα­κρύ­νε­ται από τους αγώ­νες, την ανά­πτυ­ξη και την ενί­σχυ­ση του ρόλου του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος και στην πράξη το υπο­νο­μεύ­ει αφού νυ­χθη­με­ρόν μέσα και έξω από την Βουλή καλ­λιερ­γεί ένα κλίμα εκλο­γο­λο­γί­ας που με την σειρά του δια­μορ­φώ­νει την ανα­μο­νή, την ανά­θε­ση και πα­ρα­πέ­μπει τα προ­βλή­μα­τα και την λύση τους στην μελ­λο­ντι­κή κυ­βέρ­νη­ση της αρι­στε­ράς. Είναι και η πε­ρί­ο­δος εκεί­νη όπου η ηγε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πι­στεύ­ει και προ­βά­λει ότι οι εκλο­γές είναι ανα­γκαί­ες διότι η ανά­δει­ξή του στην κυ­βέρ­νη­ση θα απο­τε­λέ­σει την σω­τη­ρία για την χώρα απο­τρέ­πο­ντας ένα νέο μνη­μό­νιο και νέα δυ­σβά­στα­κτα μέτρα (EMAIL Χαρ­δού­βε­λη κ.λπ). Γ) Πα­ράλ­λη­λα στα πλαί­σια των ρε­φορ­μι­στι­κών αντι­λή­ψε­ων της ηγε­τι­κής ομά­δας δια­τυ­πώ­νει την εξω­πραγ­μα­τι­κή θε­ώ­ρη­ση ότι οι προ­γραμ­μα­τι­κές θέ­σεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα υλο­ποι­η­θούν στα πλαί­σια μιας πο­λι­τι­κής εντός της ζώνης του ευρώ και της Ε.Ε και επι­ζη­τά την στή­ρι­ξη, την συ­νερ­γα­σία και την συμ­μα­χία για τον σκοπό αυτόν ακόμη και με τον Αμε­ρι­κά­νι­κο Ιμπε­ρια­λι­σμό…. Οι επα­φές αυτές πυ­κνώ­νουν, οι δε­σμεύ­σεις διευ­ρύ­νο­νται και οι αυ­τα­πά­τες της ηγε­σί­ας διο­χε­τεύ­ο­νται στον λαό και συ­μπυ­κνώ­νο­νται ολο­έ­να και πε­ρισ­σό­τε­ρο στην εξό­φθαλ­μα απα­τη­λή πο­λι­τι­κή θέση ότι εντός του ευρώ σχί­ζου­με και κα­ταρ­γού­με τα μνη­μό­νια, κα­ταρ­γού­με την δα­νεια­κή σύμ­βα­ση και εφαρ­μό­ζου­με το πρό­γραμ­μά μας. Αυτή η πο­λι­τι­κή επι­σφρα­γί­ζε­ται τον Σε­πτέμ­βρη του 2014 όπου ο Τσί­πρας από την ΔΕΘ εξαγ­γέλ­λει το προ­ε­κλο­γι­κό πρό­γραμ­μα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην κα­τεύ­θυν­ση που ανα­φερ­θή­κα­με. Το πρό­γραμ­μα όμως αυτό δεν έχει πλέον κα­νέ­να ρι­ζο­σπα­στι­κό, ανα­τρε­πτι­κό και αρι­στε­ρό στοι­χείο και στην ουσία απο­δέ­χε­ται ντε φάκτο και ντε γιού­ρε την συμ­με­το­χή της χώρας μας στην Ε.Ε και την ζώνη του ευρώ, την πα­ρου­σία της χώρας στο ΝΑΤΟ και ταυ­τό­χρο­να δεν αμ­φι­σβη­τεί τα προ­νό­μια και την ασυ­δο­σία του με­γά­λου κε­φα­λαί­ου, την εξου­σία τους στο κρά­τος, στις δομές και τους θε­σμούς του εκ­με­ταλ­λευ­τι­κού κα­πι­τα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος. Το πρό­γραμ­μα της Θεσ­σα­λο­νί­κης συ­νι­στά μια σειρά απο­σπα­σμα­τι­κά μέτρα για τα φτω­χό­τε­ρα λαϊκά στρώ­μα­τα όπως είναι οι χα­μη­λο­συ­ντα­ξιού­χοι, η αντι­με­τώ­πι­ση του ΕΝΦΙΑ, η επα­να­φο­ρά των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων και του κα­τώ­τε­ρου μι­σθού, ο 13ος συ­ντα­ξιο­δο­τι­κός μι­σθός, το αφο­ρο­λό­γη­το κάτω από τις 12.000 ευρώ κ.λπ. Πο­λι­τι­κές και ρυθ­μί­σεις δη­λα­δή οι οποί­ες προ­φα­νώς είναι σε θε­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση που αφο­ρούν όμως ένα πολύ μικρό μέρος των λαϊ­κών στρω­μά­των που δει­νο­πά­θη­σαν από τις κα­τα­στρο­φι­κές μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές την πε­ρί­ο­δο της οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης αλλά σε καμιά πε­ρί­πτω­ση δεν ση­μα­το­δο­τεί ρήξη και σύ­γκρου­ση με το με­γά­λο κε­φά­λαιο, τα συμ­φέ­ρο­ντά του και βε­βαί­ως αφή­νει στο απυ­ρό­βλη­το τον με­γά­λο πλού­το και την εξου­σία τους. Βε­βαί­ως όλο αυτό το διά­στη­μα υπήρ­ξαν διά­φο­ρες προ­πα­γαν­δι­στι­κές και επι­κοι­νω­νια­κές κο­ρώ­νες στην προ­σπά­θεια και στην επι­χεί­ρη­ση εγκλω­βι­σμού των λαϊ­κών μαζών από την ηγε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, του εί­δους «καμιά θυσία για το ευρώ», «εθνι­κο­ποί­η­ση του τρα­πε­ζι­κού συ­στή­μα­τος», «κα­τάρ­γη­ση σειρά ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων που είχαν δρο­μο­λο­γη­θεί» «δια­γρα­φή με­γα­λύ­τε­ρου μέ­ρους του χρέ­ους» κ.α. Την με­γά­λη προ­ε­κλο­γι­κή πε­ρί­ο­δο, Ιού­νης 2012 έως Γε­νά­ρης 2015, η ηγε­τι­κή ομάδα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ την αξιο­ποί­η­σε για να δώσει τα δια­πι­στευ­τή­ρια στο ντό­πιο και ξένο κε­φά­λαιο και την πο­λι­τι­κή τους εκ­προ­σώ­πη­ση στην Ευ­ρώ­πη και τις ΗΠΑ. Επί­σης επι­τα­χύν­θη­καν την ίδια πε­ρί­ο­δο οι δια­δι­κα­σί­ες εν­σω­μά­τω­σης της ηγε­σί­ας και της πο­λι­τι­κής της στα ασφυ­κτι­κά πλαί­σια του συ­στή­μα­τος, εμπε­δώ­θη­καν σχέ­σεις που οδη­γού­σαν στην πλήρη σύ­μπλευ­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στο κα­πι­τα­λι­στι­κό σύ­στη­μα, στην ευ­ρω­ζώ­νη, την Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση, το ΝΑΤΟ. Τα επι­κοι­νω­νια­κά τρυκ και τα διά­φο­ρα λαϊ­κί­στι­κα συν­θή­μα­τα αυτής της πε­ριό­δου χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν για εσω­κομ­μα­τι­κούς σκο­πούς και λό­γους αλλά κυ­ρί­ως και για το πα­ρα­μύ­θια­σμα ή αλ­λιώς την εξα­πά­τη­ση του λαού, των λαϊ­κών στρω­μά­των και των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Δυ­στυ­χώς οι πα­ρεκ­κλί­σεις, οι υπα­να­χω­ρή­σεις, οι συμ­βι­βα­σμοί καθώς και ο νέος εγκλω­βι­σμός του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος δεν απο­κα­λύ­φθη­καν, δεν ανα­δεί­χθη­καν οι αυ­τα­πά­τες, οι αυ­το­σχε­δια­σμοί και οι επι­κίν­δυ­νες ψευ­δαι­σθή­σεις που συ­στη­μα­τι­κά καλ­λιερ­γού­σε η ηγε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Τα πα­ρα­πά­νω σε συν­δυα­σμό με την λαϊκή οργή να φύγει το σάπιο δια­πλε­κό­με­νο ακόμη και διε­φθαρ­μέ­νο πο­λι­τι­κό προ­σω­πι­κό που συ­νε­τέ­λε­σε με τις πο­λι­τι­κές των Ε.Ε – Δ.Ν.Τ – Ε.Κ.Τ στην κα­τα­βα­ρά­θρω­ση και την κα­τα­στρο­φή της χώρας, οδή­γη­σε τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πα­νη­γυ­ρι­κά στην πρώτη θέση στην εκλο­γι­κή ανα­μέ­τρη­ση του Γε­νά­ρη του 2015 και την ηγε­τι­κή του ομάδα να κα­τέ­χει πλέον δε­σπό­ζου­σα θέση στο νέο πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό της χώρας. Η συ­γκρό­τη­ση της νέας κυ­βέρ­νη­σης με πρό­σω­πα κε­ντρο­α­ρι­στε­ρού σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού πο­λι­τι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού που ήταν κυ­ρί­αρ­χα στην νέα κυ­βερ­νη­τι­κή σύν­θε­ση, η συ­νερ­γα­σία με τους ΑΝΕΛ, η εκλο­γή Παυ­λό­που­λου, η συμ­μα­χία με το με­γά­λο κε­φά­λαιο και τα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα υπο­τι­μή­θη­καν και υπο­βαθ­μί­στη­καν από την αρι­στε­ρή πτέ­ρυ­γα του κόμ­μα­τος η οποία με την σειρά της έτρε­φε και καλ­λιερ­γού­σε αυ­τα­πά­τες ότι η συμ­με­το­χή της θα απο­σο­βού­σε την δεξιά στρο­φή, την εν­σω­μά­τω­ση της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής στο με­γά­λο κε­φά­λαιο και ότι τε­λι­κά η κυ­βέρ­νη­ση αξιο­ποιώ­ντας τις εν­δοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κές και άλλες αντι­θέ­σεις θα κα­τά­φερ­νε έναν έντι­μο συμ­βι­βα­σμό που θα οδη­γού­σε και στην εφαρ­μο­γή του προ­ε­κλο­γι­κού της προ­γράμ­μα­τος. Οι ευ­θύ­νες της αρι­στε­ρής πτέ­ρυ­γας του κόμ­μα­τος που συμ­με­τεί­χε στο κυ­βερ­νη­τι­κό αυτό εγ­χεί­ρη­μα γί­νο­νται ακόμη με­γα­λύ­τε­ρες μετά την συμ­φω­νία της κυ­βέρ­νη­σης με την ευ­ρω­ο­μά­δα (EUROGROUP) η οποία απε­τέ­λε­σε μια ποιο­τι­κή πο­λι­τι­κή στρο­φή της κυ­βέρ­νη­σης με την πα­ρά­τα­ση της δα­νεια­κής σύμ­βα­σης, την απα­γό­ρευ­ση μο­νο­με­ρών ενερ­γειών, την φαλ­κί­δευ­ση του με­γά­λου αι­τή­μα­τος για το χρέος αλλά και την απο­πλη­ρω­μή των δό­σε­ων στους δα­νει­στές ύψους 8 δις ευρώ. Το επό­με­νο διά­στη­μα οι θε­σμοί – τρόι­κα κλι­μά­κω­σαν την επί­θε­σή τους και μέσω εκ­βια­σμών και απει­λών απαι­τούν την επι­βο­λή με κάθε τρόπο των σκλη­ρών βάρ­βα­ρων αντι­λαϊ­κών μέ­τρων και επι­λο­γών. Στην φάση αυτή η ηγε­τι­κή ομάδα κυ­βέρ­νη­σης και ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εγκα­τα­λεί­πει άτα­κτα την μια μετά την άλλητις λε­γό­με­νες κόκ­κι­νες γραμ­μές που υπο­τί­θε­ται είχαν χα­ρα­χθεί όπως είναι οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, ο ΕΝΦΙΑ, ο ΦΠΑ. Όμως οι το­κο­γλύ­φοι δα­νει­στές ξέ­ρο­ντας πλέον την συ­ντα­γή της δια­πραγ­μα­τευ­τι­κής στρα­τη­γι­κής της κυ­βέρ­νη­σης η οποία με­τέ­τρε­ψε το «καμιά θυσία για το ευρώ» στο «πάση θυσία στο ευρώ» εντεί­νουν και αυ­ξά­νουν τις πιέ­σεις και στα­δια­κά λίγο πριν την λήξη της 4μη­νης πα­ρά­τα­σης του προ­γράμ­μα­τος επι­βά­λουν και τον οι­κο­νο­μι­κό στραγ­γα­λι­σμό της χώρας μας. Οι αρ­χι­τέ­κτο­νες της δια­πραγ­μα­τευ­τι­κής στρα­τη­γι­κής Τσί­πρας, Δρα­γα­σά­κης, Στα­θά­κης, Τσα­κα­λώ­τος, Βα­ρου­φά­κης, Παπ­πάς, Φλα­μπου­ρά­ρης, βρί­σκο­νται πλέον σε δεινή πο­λι­τι­κή θέση. Στις συν­θή­κες αυτές όπως δια­μορ­φώ­νο­νται η ηγε­τι­κή αυτή ομάδα κάτω από το βάρος της κα­τάρ­ρευ­σης της απο­τυ­χη­μέ­νης και χρε­ο­κο­πη­μέ­νης δια­πραγ­μα­τευ­τι­κής πο­λι­τι­κής της, επι­λέ­γει την λύση του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος πε­τώ­ντας το μπα­λά­κι των ευ­θυ­νών της στον λαό, ο οποί­ος με την σειρά του απο­κρού­ο­ντας την άθλια και βρώ­μι­κη επι­κοι­νω­νια­κή κα­ται­γί­δα του οι­κο­νο­μι­κού και πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος , τον πρω­το­φα­νή πό­λε­μο του μι­ντια­κού συ­στή­μα­τος με απο­κο­ρύ­φω­να και την επι­βο­λή των capital controls από τις τρά­πε­ζες και σε συν­θή­κες οι­κο­νο­μι­κού – πο­λι­τι­κού πο­λέ­μου που έχει επι­βλη­θεί στην χώρα μας, υψώ­νει το ανά­στη­μά του και σε συ­ντρι­πτι­κό πο­σο­στό στέλ­νει στους το­κο­γλύ­φους δα­νει­στές ένα πε­ρή­φα­νο Όχι στην υπο­τα­γή, στην εξα­θλί­ω­ση, στην φτώ­χεια και στην εθνι­κή τα­πεί­νω­ση που σύσ­σω­μες οι ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυ­νά­μεις επι­δί­ω­ξαν να επι­βά­λουν. Το με­γά­λο και πε­ρή­φα­νο Όχι του ελ­λη­νι­κού λαού, η ηγε­σία της κυ­βέρ­νη­σης απο­δεί­χνε­ται πόσο ανί­κα­νη και κα­τώ­τε­ρη των ιστο­ρι­κών πε­ρι­στά­σε­ων είναι να το δια­χει­ρι­σθεί σε μια κα­τεύ­θυν­ση σύ­γκρου­σης και ρήξης με τις άθλιες νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές των το­κο­γλύ­φων δα­νει­στών. Την ίδια ιστο­ρι­κή βρα­διά που ο λαός πα­νη­γυ­ρί­ζει για το Όχι, η ηγε­τι­κή ομάδα της κυ­βέρ­νη­σης, αγνο­ώ­ντας και πε­ρι­φρο­νώ­ντας την δυ­να­μι­κή και αγω­νι­στι­κή έκ­φρα­ση του λαού με το Όχι, το με­τα­τρέ­πει πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κά σε Ναι και με τους ητ­τη­μέ­νους του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος (το πο­λι­τι­κό και οι­κο­νο­μι­κό κα­τε­στη­μέ­νο) συ­μπο­ρεύ­ο­νται στα πλαί­σια μιας «νέας εθνι­κής ενό­τη­τας» με μια συμ­φω­νία που οδη­γεί σε νέο, το 3ο , μνη­μό­νιο και σε συ­νέ­χι­ση της βάρ­βα­ρης πο­λι­τι­κής της λι­τό­τη­τας, των πε­ρι­κο­πών, των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, της φο­ρο­ε­πι­δρο­μής των λαϊ­κών στρω­μά­των, της φτω­χο­ποί­η­σης του λαού. Ο θε­σμο­θε­τη­μέ­νος νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός των πο­λυ­ε­θνι­κών, των μο­νο­πω­λια­κών ομί­λων αλλά και το πο­λι­τι­κό ιε­ρα­τείο που υπη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντά τους στην Ε.Ε και την ευ­ρω­ζώ­νη κα­τή­γα­γε ακόμη μια νίκη επι­βάλ­λο­ντας τις νέες μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές σε μια ανή­μπο­ρη ηγε­τι­κή ομάδα στην χώρα μας που ούτε ήθελε ούτε μπο­ρού­σε να τους αντι­στα­θεί. Απο­δέ­χθη­κε πλή­ρως το δόγμα «δεν υπάρ­χει άλλη εναλ­λα­κτι­κή λύση από τον νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό» (T.I.N.A – There is no alternative). Τα προ­α­παι­τού­με­να όπως αυτά ψη­φί­στη­καν ήδη στην Βουλή από τις πα­λιές και νέες μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις και κυ­ρί­ως αυτά που θα ακο­λου­θή­σουν με το νέο μνη­μό­νιο συ­νι­στούν σκλη­ρά, επώ­δυ­να μέτρα που δια­με­λί­ζουν τα ενα­πο­μεί­να­ντα λαϊκά δι­καιώ­μα­τα και οι συ­νέ­πειες θα είναι πε­ρισ­σό­τε­ρο από οδυ­νη­ρές για τα λαϊκά στρώ­μα­τα. Η ήττα αυτή δεν είναι του λαού και της ρι­ζο­σπα­στι­κής και μα­χό­με­νης αρι­στε­ράς αλλά της ρε­φορ­μι­στι­κής και συ­στη­μι­κής η οποία εξε­λίσ­σε­ται πλέον σε δύ­να­μη εγ­γύ­η­σης για την συ­νέ­χι­ση της νε­ο­α­ποι­κια­κής εξάρ­τη­σης. Οι με­γά­λοι ητ­τη­μέ­νοι του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος ανα­κη­ρύσ­σο­νται σε νι­κη­τές και από κοι­νού πλέον σχε­διά­ζουν με την ομάδα Τσί­πρα μια κοινή πο­ρεία σύ­μπλευ­σης – συ­μπό­ρευ­σης για την υπο­τα­γή του λαού στις επι­διώ­ξεις και τα συμ­φέ­ρο­ντα του ντό­πιου και ευ­ρω­παϊ­κού πο­λι­τι­κού και οι­κο­νο­μι­κού κα­τε­στη­μέ­νου. Μέσα σε διά­στη­μα 6 μηνών η αντια­ρι­στε­ρή ηγε­τι­κή ομάδα της κυ­βέρ­νη­σης προ­χω­ρά­ει σε 3 δια­δο­χι­κά αντι­λαϊ­κά πρα­ξι­κο­πή­μα­τα. ΤΟ ΤΡΙ­ΠΛΟ ΠΡΑ­ΞΙ­ΚΟ­ΠΗ­ΜΑ ΤΣΙ­ΠΡΑ Στις 20/2/2015 συμ­φω­νία με EUROGROUP όπου ανα­γνω­ρί­ζει, νο­μι­μο­ποιεί και απο­δέ­χε­ται το χρέος, την συ­νέ­χι­ση της δα­νεια­κής σύμ­βα­σης και προ­ε­τοι­μά­ζει το έδα­φος για το 3ο μνη­μό­νιο. Ακυ­ρώ­νει και πε­τά­ει στον κά­λα­θο των αχρή­στων το προ­ε­κλο­γι­κό πρό­γραμ­μα με βάση το οποίο ψη­φί­στη­κε στις εκλο­γές του Γε­νά­ρη του 2015 και Αλ­λοιώ­νει και ανα­τρέ­πει τον χα­ρα­κτή­ρα και το πο­λι­τι­κό πε­ριε­χό­με­νο του Όχι του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος και το με­τα­τρέ­πει σε ένα με­γά­λο Ναι σκορ­πί­ζο­ντας εν­θου­σια­σμό στην αστι­κή τάξη, το οι­κο­νο­μι­κό και πο­λι­τι­κό κα­τε­στη­μέ­νο εντός και εκτός Ελ­λά­δας, αλλά ταυ­τό­χρο­να ει­σπράτ­τει την σφο­δρή οργή και αγα­νά­κτη­ση του λαού….. Τα υπό­λοι­πα που έλα­βαν χώρα στην Βουλή μας είναι πολύ πρό­σφα­τα και δεν χρειά­ζε­ται να τα πε­ρι­γρά­ψου­με. Ο Πρω­θυ­πουρ­γός επι­λέ­γει να εξο­στρα­κί­σει από την κυ­βέρ­νη­ση τα λι­γο­στά αρι­στε­ρά στε­λέ­χη που συμ­με­τεί­χαν σε αυτή και ταυ­τό­χρο­να το σύ­στη­μα «ξαφ­νι­κά» αγκα­λιά­ζει και υμνεί τον Τσί­πρα ως με­γά­λο ηγέτη. Για τον σκοπό αυτό κι­νη­το­ποιού­νται και οι βρι­κό­λα­κες του αυ­ρια­νι­σμού και σύσ­σω­μο το κα­τε­στη­μέ­νο όχι κυ­ρί­ως ενα­ντί­ον του Λα­φα­ζά­νη που τον πα­ρου­σιά­ζουν «ως Λή­σταρ­χο έτοι­μο να λε­η­λα­τή­σει με την ομάδα του τα απο­θε­μα­τι­κά των τρα­πε­ζών και των θυ­ρί­δων» αλλά κυ­ρί­ως η στό­χευ­σή τους είναι να συ­κο­φα­ντη­θεί και να απα­ξιω­θεί κάθε εναλ­λα­κτι­κή λύση εκτός ευρώ και Ε.Ε. Με βάση όλα τα πα­ρα­πά­νω η ηγε­τι­κή ομάδα κυ­βέρ­νη­σης και ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ παίρ­νει ορι­στι­κά δια­ζύ­γιο από τις αρχές, τις αξίες και τους αγώ­νες της πο­λι­τι­κής και κοι­νω­νι­κής αρι­στε­ράς για απε­λευ­θέ­ρω­ση και τον με­τα­σχη­μα­τι­σμό της κοι­νω­νί­ας, με­ταλ­λάσ­σε­ται σε μια συ­στη­μι­κή πο­λι­τι­κή δύ­να­μη ενταγ­μέ­νη να υπη­ρε­τή­σει το εκ­με­ταλ­λευ­τι­κό σύ­στη­μα, τα συμ­φέ­ρο­ντα του ξένου και ντό­πιου κε­φα­λαί­ου και των το­κο­γλύ­φων δα­νει­στών. Στην ουσία υπο­γρά­φει μια νέα Βάρ­κι­ζα Νο 2 πα­ρα­δί­δο­ντας άνευ όρων στις δυ­νά­μεις του Ευ­ρω­παϊ­κού και Γερ­μα­νι­κού Ιμπε­ρια­λι­σμού τα πάντα, εθνι­κή ανε­ξαρ­τη­σία και κυ­ριαρ­χία, τον εθνι­κό πλού­το, τις δη­μό­σιες επι­χει­ρή­σεις, με­τα­τρέ­πει την χώρα σε αποι­κία χρέ­ους δί­νο­ντας την επι­κυ­ριαρ­χία στις δυ­νά­μεις του Ευ­ρω­παϊ­κού ιμπε­ρια­λι­σμού και κα­θι­στώ­ντας τους Γερ­μα­νούς ακόμη πιο ισχυ­ρούς για την επι­βο­λή της πο­λι­τι­κής τους. Στο ση­μείο αυτό είναι ανα­γκαίο να δο­θούν τρεις απα­ντή­σεις που αφο­ρούν η πρώτη το κομ­μά­τι εκεί­νων των στε­λε­χών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ (πε­ρι­λαμ­βά­νο­νται και Υπουρ­γοί) οι οποί­οι ψελ­λί­ζουν ότι η συμ­φω­νία είναι ετε­ρο­βα­ρής και δυ­σβά­στα­κτη αλλά μας δίνει τον χρόνο να σκε­φθού­με πι­θα­νές εναλ­λα­κτι­κές επι­λο­γές και από την άλλη η κα­τα­νο­μή των νέων μέ­τρων να γίνει στους κα­τέ­χο­ντες τον πλού­το…. Πρό­κει­ται για άποψη που επι­διώ­κει να συ­γκα­λύ­ψει τις ευ­θύ­νες αυτών των στε­λε­χών για το γε­γο­νός ότι συ­μπο­ρεύ­τη­καν και ταυ­τί­στη­καν με την ηγε­τι­κή ομάδα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – Κυ­βέρ­νη­σης, έχουν από­λυ­τα την συ­νυ­πευ­θυ­νό­τη­τα ότι οδή­γη­σαν τον λαό σε νέο μνη­μό­νιο και οι συ­νέ­πειες είναι ήδη και θα είναι βα­ρύ­τα­τες, πα­ράλ­λη­λα η άποψη αυτή υπο­κρύ­πτει σκο­πι­μό­τη­τα, υπο­κρι­σία και επι­διώ­κει να αγο­ρά­σουν πο­λι­τι­κό χρόνο εξα­πα­τώ­ντας για πολ­λο­στή φορά τον λαό ότι δήθεν τώρα θα δια­μορ­φώ­σουν εναλ­λα­κτι­κές επι­λο­γές τις οποί­ες οι ίδιοι αντι­πά­λε­ψαν τα τε­λευ­ταία χρό­νια τόσο στο κόμμα όσο και με τον δη­μό­σιο λόγο τους. Εξάλ­λου τις κο­ρώ­νες περί δί­και­ης κα­τα­νο­μής των βαρών τις έχουν απο­δεί­ξει πε­ρί­τρα­να αφή­νο­ντας στο απυ­ρό­βλη­το τους εφο­πλι­στές, τους βιο­μη­χά­νους, τους τρα­πε­ζί­τες…. Η δεύ­τε­ρη αφορά την δή­λω­ση Κα­τρού­γκα­λου στις 20/7/2015 ότι η συμ­φω­νία Κυ­βέρ­νη­σης – Δα­νει­στών δεν συ­νι­στά Βάρ­κι­ζα Νο 2 διότι «η κυ­βέρ­νη­ση έχει την εξου­σία στα χέρια της». Ο ισχυ­ρι­σμός αυτός συ­νι­στά όχι αυ­τα­πά­τη αλλά απάτη του χει­ρί­στου εί­δους να εκ­φρά­ζε­ται από κυ­βερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη την στιγ­μή που έχουν με την υπο­γρα­φή τους πα­ρα­δώ­σει την εθνι­κή ανε­ξαρ­τη­σία της χώρας στους το­κο­γλύ­φους δα­νει­στές (οι οποί­οι στο εξής θα απο­φα­σί­ζουν επί πα­ντός επι­στη­τού που αφορά το παρόν και το μέλ­λον της χώρας έχο­ντας μαζί τους το ντό­πιο οι­κο­νο­μι­κό κα­τε­στη­μέ­νο) ελέγ­χο­ντας ασφυ­κτι­κά δομές, θε­σμούς, Υπουρ­γεία, Υπη­ρε­σί­ες, τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα κ.λπ. Κατά συ­νέ­πεια ο ισχυ­ρι­σμός αυτός συ­νι­στά με­γά­λο και ασύ­στο­λο ψεύ­δος….. Η τρίτη αφορά άρθρο του Αντι­προ­έ­δρου της κυ­βέρ­νη­σης στην κυ­ρια­κά­τι­κη «ΑΥΓΗ» στις 26/7/2015 και την το­πο­θέ­τη­ση Τσί­πρα στην Πο­λι­τι­κή Γραμ­μα­τεία του κόμ­μα­τος στις 27/7/2015 όπου ανα­δει­κνύ­ουν ως κυ­ρί­αρ­χο θέμα ποιος θα κυ­βερ­νή­σει την χώρα, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ή το χρε­ο­κο­πη­μέ­νο παλιό πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα. Είναι θλι­βε­ρό ότι η κυ­βερ­νη­σι­μό­τη­τα είναι το μόνο ζη­τού­με­νο για την ηγε­σία της κυ­βέρ­νη­σης έστω και αν αυτό ση­μαί­νει ότι κόμμα και κυ­βέρ­νη­ση οδη­γού­νται στον γκρε­μό των μνη­μο­νια­κών και κα­τα­στρο­φι­κών επι­λο­γών και ταυ­τό­χρο­να απο­κη­ρύσ­σουν μετά βδε­λυγ­μί­ας οποια­δή­πο­τε εναλ­λα­κτι­κή επι­λο­γή σύ­γκρου­σης με το ευ­ρω­κα­τε­στη­μέ­νο της ζώνης του ευρώ και της Ε.Ε!!! ΜΕΤΑ ΤΟ ΟΧΙ ΠΩΣ ΣΥ­ΝΕ­ΧΙ­ΖΟΥ­ΜΕ; Ανα­φο­ρι­κά με τις προ­ο­πτι­κές που δια­γρά­φο­νται για το επό­με­νο χρο­νι­κό διά­στη­μα είναι απα­ραί­τη­το η προ­σο­χή των κοι­νω­νι­κών και πο­λι­τι­κών δυ­νά­με­ων της μα­χό­με­νης ανα­τρε­πτι­κής και αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής αρι­στε­ράς και των κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­των κυ­ρί­ως της ερ­γα­τι­κής τάξης πρέ­πει να συ­γκε­ντρω­θεί στα πα­ρα­κά­τω: Δη­μιουρ­γία πο­λι­τι­κού αρι­στε­ρού ρι­ζο­σπα­στι­κού πόλου που θα συ­νε­νώ­νει σε κοινή δράση και πο­λι­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση τις ρι­ζο­σπα­στι­κές δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής αρι­στε­ράς ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ – ΜΑΡΣ και δυ­νά­μεις του ΚΚΕ, κυ­ρί­ως της εκλο­γι­κής και πο­λι­τι­κής του επιρ­ρο­ής οι οποί­οι δεν δέ­χο­νται και δεν συμ­φω­νούν με την από­δρα­ση της ηγε­σί­ας από την ση­με­ρι­νή ελ­λη­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και τον ιδιό­τυ­πο ανα­χω­ρη­τι­σμό που έχει επι­βά­λει η ηγε­τι­κή ομάδα για τον εαυτό της στα ση­με­ρι­νά κρί­σι­μα προ­βλή­μα­τα της ερ­γα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών στρω­μά­των. Ανα­σύ­ντα­ξη του ερ­γα­τι­κού λαϊ­κού και συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος, ορ­γά­νω­ση, ανά­πτυ­ξη και κλι­μά­κω­ση των αγώ­νων ενά­ντια στα παλιά και νέα μνη­μό­νια, συ­ντο­νι­σμέ­νος αγώ­νας από τα κάτω στους χώ­ρους δου­λειάς με πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο των πρω­το­βάθ­μιων Σω­μα­τεί­ων, κι­νή­σε­ων, επι­τρο­πών, συλ­λο­γι­κο­τή­των για την ανά­πτυ­ξη ενός ισχυ­ρού ερ­γα­τι­κού τα­ξι­κού κι­νή­μα­τος με προ­ω­θη­μέ­να αι­τή­μα­τα και στό­χους την κα­τάρ­γη­ση των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών, την επα­να­φο­ρά των δι­καιω­μά­των στα προ μνη­μο­νί­ων επί­πε­δα, δια­τύ­πω­ση ενός εναλ­λα­κτι­κού προ­γραμ­μα­τι­κού πλαι­σί­ου που θα αμ­φι­σβη­τεί τον κα­πι­τα­λι­στι­κό δρόμο ανά­πτυ­ξης, την εξάρ­τη­ση της χώρας μας από την Ε.Ε, την ζώνη του ευρώ κ.λπ. Ένα ρι­ζο­σπα­στι­κό πρό­γραμ­μα ρήξης και ανα­τρο­πής σε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση που θα πε­ρι­λαμ­βά­νει ορι­σμέ­νους βα­σι­κούς στό­χους που θα ση­μα­το­δο­τούν την σύ­γκρου­ση, την ρήξη και την ανα­τρο­πή και θα ανοί­γουν νέους ελ­πι­δο­φό­ρους ορί­ζο­ντες για τον λαό και την χώρα. Τέ­τοιοι στό­χοι είναι: Η παύση πλη­ρω­μών στους το­κο­γλύ­φους δα­νει­στές Η μο­νο­με­ρής δια­γρα­φή του χρέ­ους Η εθνι­κο­ποί­η­ση του τρα­πε­ζι­κού συ­στή­μα­τος και των με­γά­λων πα­ρα­γω­γι­κών επι­χει­ρή­σε­ων με κοι­νω­νι­κό και ερ­γα­τι­κό έλεγ­χο Κα­τάρ­γη­ση των προ­νο­μί­ων του με­γά­λου κε­φα­λαί­ου και ου­σια­στι­κή φο­ρο­λό­γη­ση του με­γά­λου πλού­του Η επα­να­φο­ρά των δι­καιω­μά­των στα προ μνη­μο­νί­ου επί­πε­δα Απο­δέ­σμευ­ση από την ζώνη του ευρώ και την Ε.Ε *Ο Αντώ­νης Ντα­λα­κο­γε­ώρ­γος είναι Πρό­ε­δρος της ΠΕΝΕΝ, Γε­νι­κός Γραμ­μα­τέ­ας του Ε.Κ. Πει­ραιά και Μέλος της Εκτε­λε­στι­κής Επι­τρο­πής της ΠΝΟ