JAN 11
Ο πάνσοφος Λαός ξανα-μίλησε, και μάλιστα με ένα αρκετά σοβαρό ποσοστό του.
Ικανός, το υίδιον ενός δεινόσαυρου της πολιτικής.
Λίγα χρόνια πιο πριν είχε, πάλι, πανηγυρίσει για άλλον έναν γυιό και ακόμα πιο πριν για έναν ανηψιό.
Δημοκρατία της υωδίας*, ή απλά κληρονομική δημοκρατία;
Ψηφίσαμε με απόλυτα συστημικό προσανατολισμό.
Θα μπορούσε κάποιος να αντιτάξει ότι οι εκλογές αφορούσαν το συντηρητικό κόμμα της χώρας και το αποτέλεσμα ήταν τόσο απογοητευτικό όσο και οι υποψήφιοι.
Για ακόμα μια φορά οι ψηφοφόροι έβαλαν το χέρι τους στο πανέρι με τα σάπια φρούτα και διάλεξαν το πιο σάπιο.
Και δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί κάποιος για την απέχθεια, αν υπάρχει, του εκλογικού σώματος για την κληρονομική μοναρχία.
Δεν είναι άγνωστος ο Κυριάκος.
Η χώρα, τούτος ο λαός, έχει νοιώσει καλά την δαγκωνιά του.
Προβεβλημένο στέλεχος της κυβέρνησης Σαμαρά, της κυβέρνησης που όσο κανείς άλλος έκανε την υποτέλεια τρόπο σκέψης.
Επιρρεπής σε «αμαρτωλές» σχέσεις, SIEMENS κλπ.
Πιστός υπηρέτης της Τρόικα και ακόμα πιστότερος στην ιδέα της Ψωροκώσταινας.
Αναπόσπαστο κομμάτι του συστήματος που μετέτρεψε την χώρα σε προτεκτοράτο.
Και σήμερα αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Με την σύμφωνη γνώμη χιλιάδων πολιτών που έσπευσαν να δηλώσουν την υποταγή τους στο σύστημα.
Δεν είναι καλό σημάδι η εκλογή Κυριάκου.
Και ακόμα χειρότερο οι χιλιάδες ψήφοι που την συνοδεύουν.
Το σφράγισμα, το χάραγμα που άφησαν 2.000 χρόνια σκλαβιάς, σε τούτο τον λαό, είναι ακόμα ευδιάκριτο όπως και το σύμπλεγμα κατωτερότητας απέναντι στην «πολιτισμένη» Δύση.
*Υωδία: ρυπαρότης, αχρειότης, αναισθησία, ηλιθιότης.
© HeadWaiter.
