Δευτέρα, 1 Φεβρουαρίου 2016
Θέλουν την Ελλάδα στρατόπεδο συγκέντρωσης
Η γεωπολιτική μέγγενη περισφίγγει τη χώρα – Πρόσχημα και εργαλείο εκβιασμών το προσφυγικό για να προωθηθούν συνολικότεροι σχεδιασμοί
του Ρούντι Ρινάλντι
Ας υποθέσουμε ότι είναι σε εξέλιξη μια κολοσσιαία μετακίνηση εκατομμυρίων ανθρώπων, λόγω πολέμων και διάλυσης των χωρών τους από τους αδίστακτους: ιμπεριαλιστές, χρηματιστές, αγορές,
ολιγάρχες, Τζιχαντιστές κ.λπ. κ.λπ. Κύριος προορισμός των εκατοντάδων χιλιάδων απελπισμένων και σε απόγνωση ανθρώπων είναι η Ευρώπη. Αποκλειστικό -σχεδόν- πέρασμα η Ελλάδα. Οπότε, τι κάνουμε; Η λογική «ας περιμένουμε να περάσουν από δω και ας πάνε όπου νομίζουν» αποδείχθηκε ρηχή, καταστροφική. Κάποια στιγμή οι στρόφιγγες κλείνουν, τα σύνορα σφραγίζουν και στην Ελλάδα εγκλωβίζονται εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες.
Την ίδια στιγμή από τη μεριά της Τουρκίας συνεχίζονται οι καραβιές προς την Ελλάδα, οι εκβιασμοί και τα παζάρια με την Ε.Ε., και βλέπουμε… Το ότι το προσφυγικό-μεταναστευτικό έχει γίνει γεωπολιτικό πρόβλημα μεγάλου μεγέθους και εργαλείο εκβιασμών και τετελεσμένων, ακόμα δεν θέλουμε να το αντιληφθούμε… Τώρα ανακοινώνεται σχεδόν επίσημα ότι υπάρχουν σχεδιασμοί για τη δημιουργία πόλεων-στρατοπέδων για 300 ή 400 χιλιάδες πρόσφυγες π.χ. στην Αθήνα. Δημοσιεύματα του ξένου Τύπου προϊδεάζουν για όσα σχεδιάζονται και κανείς δεν θέλει να αντιληφθεί.
Την ίδια στιγμή η Ε.Ε. εκβιάζει διπλά τη χώρα. Απαιτεί πρόσθετα μέτρα εξαθλίωσης της κοινωνίας, με αφορμή την αξιολόγηση και επαναφέρει σχέδια εξόδου της χώρας από τη Σένγκεν, γιατί η χώρα δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της. Παράλληλα, κατρακυλά στις πιο άθλιες ναζιστικές πρακτικές του παρελθόντος. Πρώτα η Δανία, και ακολούθησαν Ελβετία και Γερμανία (Βαυαρία) που αποφάσισαν με νόμο να δεσμεύουν τα τιμαλφή και άλλα πράγματα αξίας που έχουν μαζί τους οι πρόσφυγες, έναντι της «φιλοξενίας» που τους παρέχεται. Όχι, ακόμη δεν θέσπισαν νόμο ώστε να αφαιρούνται και τα… χρυσά τους δόντια.
Η μικρή ιστορία του τελευταίου χρόνου
Η πρώτη και δεύτερη φορά Αριστερά παρέβλεπε όλα τα γεωπολιτικά ζητήματα, τα θεωρούσε δευτερεύουσας σημασίας και νόμιζε ότι επικρατώντας στο εσωτερικό, απέναντι κυρίως στη Ν.Δ., θα εξασφάλιζε μια «έντιμη συμφωνία» με τους Γερμανοευρωπαίους. Το σχέδιο απλό: Ολίγη διαπραγμάτευση, με κάτι από κοινωνική ευαισθησία και αρκετές δόσεις υποστήριξης δικαιωμάτων θα αποτελούσαν τη συνταγή διακυβέρνησης και με αυτά θα κερδιζόταν κάποιος χρόνος. Στο πλαίσιο, λοιπόν, του «δικαιωματισμού» δημιούργησε και ένα «υπουργείο» Μεταναστευτικής Πολιτικής, το οποίο ανέλαβε η Τ. Χριστοδουλοπούλου, θέλοντας να δείξει μια άλλη νοοτροπία και πολιτική γύρω από ένα ευαίσθητο θέμα. Την υπουργό αυτή θα τη θυμάται το πανελλήνιο (αν τη θυμάται) για την έκφραση ότι «οι μετανάστες λιάζονται και εξαφανίζονται» και για την πολιτική χαλάρωσης ορισμένων μέτρων για όσους φτάνουν στη χώρα.
Το κακό είναι ότι οι εγκέφαλοι της πρώτη φορά Αριστεράς δεν είχαν αντιληφθεί τι ερχόταν: Ενώ είχε αναγγελθεί ένα τσουνάμι προσφυγικής και μεταναστευτικής ροής δεν το είχαν πάρει χαμπάρι ζαλισμένοι από τα στερεότυπα της «πολυπολιτισμικής κοινωνίας» που διακήρυτταν σε κάθε ευκαιρία τυχαία, τάχα, άνθρωποι που έχουν υπηρετήσει από τον Σημιτισμό μέχρι και τον Σόρος. Δύσκολο να το πιστέψει κανείς καθώς, από τη δεκαετία του ’90 είχε διαφανεί πως η Ελλάδα προοριζόταν για χώρα στάθμευσης και αποθήκευσης προσφυγικών ροών, τότε από Βαλκάνια κυρίως και ανατολικές χώρες. Η συγκυρία, βέβαια, εκείνης της εποχής δεν ήταν κρίσης και μνημονιακής διάλυσης της χώρας. Έτσι θυμόμαστε πώς οι ροές εκείνης της εποχής χρησιμοποιήθηκαν για το «ελληνικό θαύμα» της περιόδου. Τώρα, όμως, το προσφυγικό κύμα είναι άλλης σύνθεσης. Δεν αποτελείται από ειδικευμένο εργατικό δυναμικό και μεταξύ των προσφύγων και μεταναστών ανακατεύονται περίεργοι και ίσως επικίνδυνοι Τζιχαντιστές ή υποψήφιοι τέτοιοι. Οι σχεδιασμοί, επομένως, τροποποιούνται αλλά παραμένει το κύριο. Ότι, δηλαδή, η Ελλάδα θα αποτελέσει το βασικό σημείο απορρόφησης, το βασικό δίχτυ προστασίας και φράχτη της ροής προς την Ευρώπη. Και συνάμα η χώρα θα μετατραπεί σε χώρο αποθήκευσης και εγκατάστασης (για πόσο δεν τους νοιάζει). Όταν είσαι διαμετακομιστικό κέντρο δεν ξέρεις ποτέ μέχρι πότε τα «εμπορεύματα» θα σταθμεύσουν στις αποθήκες σου, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων. Έτσι, το ιδιαίτερο «εμπόρευμα» μπορεί να φτάσει σε αριθμούς πολύ πάνω από τις 400.000 και να παραμείνει σε μια χώρα με 1.500.000 άνεργους και 3.000.000 φτωχούς. Τόσο απλά. Δίπλα σε μια καταστροφή που όλοι την παρομοιάζουν με το ισοδύναμο ενός πολέμου (απότομη πτώση ΑΕΠ 25-30%, 400.000 νέοι και επιστήμονες να έχουν φύγει από τη χώρα και το κακό να συνεχίζεται) προστίθεται και ένας αριθμός ψυχών ξεκληρισμένων από τις χώρες τους και δημιουργείται μια αφόρητη κατάσταση.
Στην περίοδο Χριστοδουλοπούλου της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα λέγονταν ανοησίες του τύπου: «το προσφυγικό μπορεί να μας λύσει μέχρι και το δημογραφικό πρόβλημα», «όλοι οι άνθρωποι είμαστε αδέλφια που λιαζόμαστε παρέα» και άλλα αντίστοιχα. Μετά την άνοιξη, όταν άρχισαν να πυκνώνουν στα νησιά οι πρόσφυγες και μετανάστες, ειπώθηκε ότι «είμαστε σε μια κανονική κατάσταση αφού κάθε χρόνο τέτοια εποχή έχουμε τέτοια φαινόμενα». Όταν άρχισαν να δημιουργούνται όροι ασφυξίας, τα παπαγαλάκια του «υπουργείου» μίλησαν για γρήγορη απορρόφησή τους στα ενδότερα. Ήταν τότε που ο Φλαμπουράρης, με το γνωστό ύφος, κανόνιζε καθυστερημένα έκτακτα δρομολόγια πλοίων. Με το καλοκαίρι τέλειωσε και η χαζοχαρούμενη περίοδος. Το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης ήταν στραμμένο στη συντριβή της «διαπραγμάτευσης» και στην υπερψήφιση του 3ου μνημονίου από την κυβέρνηση που θα το έσκιζε, κι έτσι η πραγματικότητα στα νησιά πέρασε χωρίς να θέλει κανείς να προσθέσει κι άλλους μπελάδες στο ήδη φορτωμένο κεφάλι του.
Η φάση της «υπευθυνότητας»
Η Τ. Χριστοδουλοπούλου συνεχίζει να επιβραβεύεται και τοποθετείται στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και τώρα είναι αντιπρόεδρος της Βουλής. Το υπουργείο αναλαμβάνει ο πιο μετρημένος και σοβαρός Γ. Μουζάλας που έχει σχετική εμπειρία από τέτοια ζητήματα. Το πρόβλημα όμως έχει πάρει γιγάντιες διαστάσεις. Τα επιχειρήματα αναδιατάσσονται: «Από τη στιγμή που τους βρίσκουμε στη θάλασσα τους διασώζουμε» και «δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα» (πρωθυπουργός) – για να διορθωθεί μετά ότι «τα θαλάσσια σύνορα δύσκολα φυλάσσονται». Στην πραγματικότητα, η κυβερνητική πολιτική αποδέχθηκε όσα είχε αποφασίσει η Ε.Ε. για το θέμα, και η ίδια αναγορεύτηκε «ως η καλή πλευρά της Ευρώπης, το πραγματικό της πρόσωπο, ενάντια σε φράχτες». Εκείνη τη στιγμή η Ε.Ε. έχει ορίσει: 5 «καυτά σημεία» (Hot spots) για έλεγχο και ταυτοποίηση στα νησιά, υποχρέωση της χώρας να φιλοξενήσει 80.000 πρόσφυγες και μια μικρή ροή ταυτοποιημένων προσφύγων προς διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Από τότε είχαμε αποδεχτεί να φυλάσσονται τα σύνορα από δυνάμεις της Frontex.
Στη συνέχεια πραγματοποιείται ένα μεγάλο άνοιγμα της Ε.Ε.-Γερμανίας προς την Τουρκία, η οποία… πριμοδοτείται για τη στάση της στο Προσφυγικό και μάλιστα προωθείται η πρόταση για κοινές περιπολίες Ελλάδας-Τουρκίας-Γερμανίας στο Αιγαίο. Κάτι ψελλίζουν οι αρμόδιοι για το Προσφυγικό (π.χ. η ταυτοποίηση να γίνεται στα παράλια της Τουρκίας και όχι στα νησιά, αλλά η ελληνοτουρκική φιλία και τα «Αχμέτ» και «Αλέξης» δεν αφήνουν περιθώριο για καμιά καταγγελία του ρόλου της Τουρκίας στην περιοχή – ούτε καν για το Κουρδικό…).
Στην Αριστερά υπήρχαν δυνάμεις που χαιρέτιζαν σαν νίκη του εργατικού κινήματος την απόφαση της Ε.Ε. να δεχτεί μερικές χιλιάδες προσφύγων, και άλλες που νόμιζαν ότι θα απέφευγαν την εκατόμβη στο Αιγαίο με το να πέσει ο φράχτης στον Έβρο. Κι αυτά, σε πλήρη αδιαφορία για τους σχεδιασμούς που σήμερα κυνικά αποκαλύπτονται για τη χώρα μας. Γιατί η χώρα μας προορίζεται να γίνει το πρώτο ευρωπαϊκό «Νταχάου» για τους πρόσφυγες, να γίνει ολόκληρη ένα «Νταχάου» και για τους κατοίκους της, να γκριζάρουν όχι μόνο τα μισά νησιά του Αιγαίου αλλά και η ίδια η υπόσταση της χώρας. Οι διαστάσεις των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών είναι, και θα γίνουν τέτοιες, που κανένας εθελοντισμός και καμιά δομή δεν θα μπορεί να αντέξει το βάρος της διαχείρισης.
Τα όσα πρόσφερε ο λαός απλόχερα (παρά τα προβλήματά του), διόλου θα επαρκούν στη συνέχεια.
Ας το πάρουμε χαμπάρι: Δεν μας απειλεί απλά μια κακή νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πολιτική. Βρισκόμαστε την ίδια στιγμή σε μια γεωπολιτική τανάλια που μας περισφίγγει από δύο τουλάχιστον μεριές και απειλούμαστε και εκβιαζόμαστε σε όλη την γραμμή: ή φτιάχνετε τα hot spots σύντομα ή σας διώχνουμε από τη Σένγκεν. Ή δέχεστε 1-2 εκατομμύρια πρόσφυγες και σας ελαφραίνουμε το χρέος ή σας τους στέλνουμε έτσι κι αλλιώς και σας διώχνουμε από την Ευρωζώνη. Και μνημόνιο και Grexit και αποικία-φράχτης και αποθήκη ψυχών. Η Ελλάδα διαμελισμένη, πρώτο «Νταχάου» στην Ευρώπη, απέραντο γκέτο με ισοπεδωμένη ταυτότητα και υπόσταση για τους ιθαγενείς που θα μένουν στα δικά τους γκέτο και σκλάβους πρόσφυγες μετανάστες σε πολλαπλά γκέτο και σε φυλετικές συγκρούσεις αναμεταξύ τους.
Το πείραμα Ελλάδα συνεχίζεται με εφιαλτικές σκηνές από το μέλλον μιας δυαδικής γκετοποιημένης κοινωνίας, μιας χώρας που θα έχει μετατραπεί σε χώρο με πολύ λιγότερη Ελλάδα. Με διανόηση αποχαυνωμένη να κοιμάται μακάρια στους διαδρόμους και στα γκαλά της εξουσίας, με «αριστερούς» που για μια θέση στο κόμμα και στο κράτος ξεχνούν τα πάντα, με έναν «ευρωπαϊσμό» που ανακηρύσσει τον λαό βάρβαρο και ηλίθιο.
Τι χρειάζεται;
Πρωτίστως αναγνώριση του προβλήματος. Να ιδωθεί στις πραγματικές του διαστάσεις και να χαραχθεί μια στάση απέναντί του. Πλατιά αποκάλυψη – καταγγελία των σχεδιασμών για τη χώρα. Να ονομαστούν συγκεκριμένα όλοι όσοι απεργάζονται και προωθούν αυτούς τους σχεδιασμούς. Δηλαδή Ε.Ε., ΝΑΤΟ, Τουρκία. Να μην παραδοθεί η χώρα στα χέρια των εκβιαστών. Να τελειώνουμε με έναν ευρωπαϊσμό που παραπαίει και είναι υπεύθυνος για πολλά δεινά της χώρας. Είναι αδιανόητο να έχουν πνιγεί πάνω από 3.500 άνθρωποι στη Μεσόγειο –η πλειοψηφία τους στο Αιγαίο– και αυτό να παρουσιάζεται σαν κάτι που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί. Είναι οργανωμένο έγκλημα με υπεύθυνους τους Τούρκους διακινητές, τις τουρκικές Αρχές που συστηματικά χρησιμοποιούν αυτό το χαρτί, και βεβαίως όλες τις ευρωπαϊκές και ΝΑΤΟϊκές χώρες που έσπειραν και έθρεψαν τους πολέμους διάλυσης τόσων χωρών στην περιοχή.
Συνολικά το πολιτικό μας σύστημα και ειδικά το πολιτικό προσωπικό δεν μπορούν καν να διανοηθούν τα βέτο ή και την παραίτηση. Επομένως, η καταγγελία της ενδοτικότητας και του επίσημου ραγιαδισμού είναι σταθερό καθήκον. Ο πολιτικός κόσμος και οι υποταγμένες κυβερνήσεις, και ιδιαίτερα η σημερινή, υποστέλλουν κάθε άμυνα απέναντι στα σχέδια μιας μεγάλης γεωπολιτικής αναδιάταξης στην περιοχή που περιλαμβάνει προσφυγικό, Αιγαίο και Κύπρο.
Σε λίγο κυριολεκτικά θα τρίβουμε τα μάτια μας με όσα σχεδιάζονται. Να οικοδομηθεί ένα κίνημα πολιτικής και οικονομικής ανεξαρτησίας, διεξόδου, αναγέννησης της χώρας και του λαού.
Η χώρα διαλύεται και βυθίζεται. Η κυριαρχία της δεν υπάρχει. Είναι αποικία χρέους και ειδικού σκοπού διαμετακομιστικό κέντρο. Η φιλοϊμπεριαλιστική μνημονιακή κεντροαριστερά (ΣΥΡΙΖΑ) χρεώνεται εξ ολοκλήρου αυτήν την «επιτυχία». Φορτώνεται μια εθνική και κοινωνική καταστροφή!
Ο ξένος Τύπος αποκαλύπτει
Financial Times: Η Ελλάδα να ανταλλάξει χρέος με πρόσφυγες
Η Ελλάδα θα συμφωνήσει να σφραγίσει τα βόρεια σύνορά της με τη βοήθεια της Ε.Ε., διακόπτοντας τη ροή μεταναστών στη Βόρεια Ευρώπη. Σε αντάλλαγμα, η Γερμανία θα συμφωνήσει σε μια μεγάλη διαγραφή του ελληνικού χρέους, καθώς και σε άμεση οικονομική βοήθεια για τη διαχείριση της τρέχουσας κρίσης. Οι πρόσφυγες που θα καταφθάνουν στην Ελλάδα θα φιλοξενούνται στα ελληνικά νησιά, σε καταυλισμούς προσφύγων υπό τη διαχείριση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα επιστρέφουν στη Συρία (ή όπου αλλού πηγαίνουν), μόλις αποκατασταθεί η ειρήνη.
Le Monde: Η Κομισιόν εξετάζει την «έξωση» της Ελλάδας από τη Σένγκεν
Η Κομισιόν θα κάνει πρώτα μια επιτόπια αποτίμηση της κατάστασης στα ελληνοτουρκικά σύνορα, που αποτελούν και το εξωτερικό όριο της ζώνης Σένγκεν. Θα υποβάλει στη συνέχεια την έκθεσή της στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Κορυφής, όπου η εισήγηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα πρέπει να εγκριθεί με ενισχυμένη πλειοψηφία.
Από το σημείο αυτό και μετά η Ελλάδα θα έχει περιθώριο τριών μηνών για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Εάν μετά το τρίμηνο κριθεί ότι η φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε. παραμένει ανεπαρκής, τότε η Κομισιόν θα εισηγηθεί διετή αναστολή της Σένγκεν και επαναφορά των εσωτερικών συνοριακών ελέγχων από τις άλλες χώρες της Ε.Ε. (Γερμανία, Αυστρία κ.λπ.)
Ζαν Κλοντ Γιούνκερ
«Συμφωνώ πλήρως ότι ρόλο-κλειδί σε αυτό είναι το να δίνεται η ευκαιρία σε μετανάστες να αιτούνται διεθνούς προστασίας και, εάν επιλέξουν να μην το κάνουν ή προκύψει ότι δεν βρίσκονται σε ανάγκη προστασίας, τότε θα πρέπει αμέσως να επιστρέφουν στις χώρες προέλευσής τους – ή σε χώρες transit».
του Ρούντι Ρινάλντι
oparlapipas
