APRIL 13, 2017 Ήρθε και έδεσε το γλυκό, δεν μας έφθανε να μας κυβερνάει ο ελληνικός ΣΥΡΙΖΑ, τώρα έχουμε και τον εξ Αμερικής «Δεξιό ΣΥΡΙΖΑ» να μας κυβερνάει. Σε πλανητικό επίπεδο. Γιατί αναφέρομαι στην αμερικανική κυβέρνηση ως «Δεξιό ΣΥΡΙΖΑ»; Μα γιατί έχουν μεταξύ τους ένα θεμελιώδες κοινό συστατικό, το ότι είναι και οι δύο «πολιτικά θρησκόληπτοι». Δηλαδή, διακατέχονται αμφότεροι από έναν πολιτικό ιδεολογικό φανατισμό που δεν διαφέρει σε τίποτε από τον θρησκόληπτο φανατισμό των μουτζαχεντίν. Πιστεύουν ακράδαντα, ότι είναι οι μόνοι που κατέχουν την απόλυτη γνώση και την απόλυτη αλήθεια και πως όλοι οι υπόλοιποι κάνουν λάθος. Και οι δύο είναι σε πόλεμο με εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους είναι βεβαίως φανταστικοί εχθροί. Και οι δύο κυβερνήσεις είναι έρμαια της προεκλογικής τους ρητορικής / ατζέντας και της πολιτικής τους πλατφόρμας που απλά, ελάχιστη σχέση έχει με την απλή πραγματικότητα. Δεν έχει νόημα να κάνουμε μία συζήτηση γύρω από τον Ελληνικό ΣΥΡΙΖΑ και τα αδιέξοδά του, γιατί το έχουν κάνει επαρκώς και πολύ επιτυχημένα, άλλοι πριν από εμάς. Χρειάζεται όμως να αναδείξουμε τα αδιέξοδα του «αμερικάνικου ΣΥΡΙΖΑ» που για τους μη Αμερικανούς είναι ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Η κεντρική πολιτική πλατφόρμα του Αμερικάνικου ΣΥΡΙΖΑ ήταν κυρίως γύρω από την οικονομία. Δηλαδή επαναφορά στον προστατευτισμό (διότι η παγκοσμιοποίηση εξασθενεί τις ΗΠΑ), επιστροφή των αμερικάνικων βιομηχανιών στη μητέρα πατρίδα, δασμούς στα εισαγόμενα προϊόντα, καταγγελία ή επαναδιαπραγμάτευση των διμερών ή πολυμερών εμπορικών συμφωνιών, σκληρή αντιμεταναστευτική πολιτική για να μη χάνουν τις δουλειές τους οι Αμερικάνοι και ολίγη από αντιισλαμική υστερία (υποτίθεται για λόγους ασφαλείας) που «δένει» με τον αντιμεταναστευτικό νόμο… …Κατάργηση του νόμου υγειονομικής περίθαλψης, το περίφημο «Obamacare», θεαματική αύξηση αμυντικών δαπανών (για να ξαναγίνει μεγάλη η Αμερική) και αλλαγή του φορολογικού πλαισίου προς το δικαιότερο για τους Αμερικανούς εκατομμυριούχους και πάνω, καθώς και τις αμερικάνικες πολυεθνικές. Προσθέστε σε αυτά και τις κατηγορίες περί τεχνητά χαμηλής ισοτιμίας των ανταγωνιστικών νομισμάτων και έχετε όλη την πολιτική πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ των ΗΠΑ (όπως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, κάπως σαν Συνασπισμός [δεν είναι οι παραδοσιακοί Ρεπουμπλικάνοι] Ριζοσπαστικής Ακροδεξιάς). Τι δεν πάει καλά με όλα τα παραπάνω; Μα σχεδόν όλα. Ας τα πιάσουμε ένα-ένα. Α) Το αντιμεταναστευτικό, ρατσιστικό και ξενοφοβικό παραλήρημα της αμερικάνικης ακροδεξιάς είναι εξίσου αδιέξοδο και καταστρεπτικό με το μπάτε σκύλοι αλέστε (ανοιχτά σύνορα σε όλους, κατάργηση των κρατών Εθνών) της κάθε μορφής αριστερής ιδεολογίας. Σίγουρα η μέχρι τώρα μεταναστευτική πολιτική της Αμερικής σηκώνει πολλές βελτιώσεις, αλλά από αυτό το σημείο μέχρι την εφαρμογή της ακροδεξιάς μεταναστευτικής πολιτικής που θέλει να σηκώσει τείχη και να διώξει όλους τους μη Αμερικάνους από την Αμερική (αναρωτιέμαι τι άλλο χαρακτηρίζει έναν Αμερικάνο πέραν του διαβατηρίου;) έχει μεγάλη απόσταση. Στο τέλος χαμένος θα είναι η ίδια η Αμερική που αν έγινε μεγάλη, έγινε από τους μετανάστες, γιατί η Αμερική δεν είναι ένα εθνικό κράτος, αλλά ένα κράτος μεταναστών και πολυεθνικό/πολυπολιτισμικό, όπως ολόκληρη η Αμερικανική Ήπειρος, η Αυστραλία, η Νότια Αφρική και η Νέα Ζηλανδία. Β) Ο προστατευτισμός/απομονωτισμός που συνδέεται με κατάργηση εμπορικών συμφωνιών, τον επαναπατρισμό των αμερικάνικων βιομηχανιών, την επιβολή δασμών στα εισαγόμενα προϊόντα θα έχει ως κύριο θύμα τον Αμερικάνο καταναλωτή και δη τον οικονομικά ασθενέστερο, δηλαδή τον ψηφοφόρο του εκεί ΣΥΡΙΖΑμερ (άντε, το «Ακροδεξιάς» να το κάνουμε «Αμερικής»). Γιατί το αμερικάνικο κατασκευαστικό κόστος είναι υψηλό, άρα ο καταναλωτής θα κληθεί να πληρώσει υψηλότερη τιμή αύριο για το ίδιο προϊόν (φθηνότερο εισαγόμενο, ή φθηνότερο κατασκευασμένο στο εξωτερικό ) που αγόραζε μέχρι χθες. Αυτό θα εκτινάξει και τον πληθωρισμό, κάτι επίσης πολύ αρνητικό για τον χαμηλού και μέσου εισοδήματος Αμερικάνο. Οι θέσεις εργασίας που ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑμερ ότι θα δημιουργηθούν, μικρή αξία έχουν σε μία χώρα χωρίς πρόβλημα ανεργίας και θα αυτοακυρωθεί στην ουσία από τις χαμένες θέσεις εργασίας Αμερικανών στο εξωτερικό! Επίσης, η αμερικάνικη βιομηχανία θα δεχθεί ισχυρό πλήγμα στις πωλήσεις της κλείνοντας τα εργοστάσια του εξωτερικού, που της επιτρέπει να πουλάει τα προϊόντα της σε τιμές ανταγωνιστικές σε τεράστιες αγορές, όπως είναι η Κίνα, η Ευρώπη και η Ρωσία. Σίγουρα αυτό είναι κάτι που δεν θα ικανοποιήσει τους Αμερικανούς επενδυτές και την Wall Street… Γ) Ο μύθος του φθηνού Ευρώ και του Κινέζικου νομίσματος. Τα ευρωπαϊκά προϊόντα που πουλιούνται στην Αμερική είναι προϊόντα με υψηλή τιμή, που είναι ανώτερα ποιοτικά από τα αντίστοιχα αμερικάνικα προϊόντα και γι’ αυτό τα προτιμάει ο Αμερικάνος καταναλωτής. Επιπροσθέτως και σαν παράδειγμα, τα ευρωπαϊκά αυτοκίνητα κατασκευάζονται στην Αμερική και όχι στην Ευρώπη, το ίδιο και τα Γιαπωνέζικα. Το αν λοιπόν έχει καταρρεύσει η αμερικάνικη αυτοκινητοβιομηχανία στην Αμερική και έχει χάσει τεράστιο μερίδιο αγοράς, ΔΕΝ οφείλεται στο φθηνό ευρώ. Το αν η αμερικάνικη βιομηχανία μόδας συρρικνώνεται δραματικά και είναι στα όρια να καταρρεύσει από τον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό των Zara και ΗΜ που κατασκευάζονται στην Ινδία και στο Μπαγκλαντές ενώ τιμολογούνται δολαριακά, καμία σχέση δεν έχει με το Ευρώ. Δ) Εμπορικές συμφωνίες και ο μύθος του προστατευτισμού. Αποχωρώντας οι ΗΠΑ από εμπορικές συμφωνίες το μόνο που θα πετύχει, είναι να αυτοαποκλειστεί από διεθνής αγορές. Συνειδητοποιώντας το αυτό και για να σώσει τα προσχήματα ο ΣΥΡΙΖΑμερ, έχει προετοιμάσει προτάσεις δήθεν επαναδιαπραγμάτευσης της συμφωνίας NAFTA (ΗΠΑ, Μεξικό, Καναδάς), οι οποίες είναι αμελητέες και εύκολα θα γίνουν αποδεκτές από τους άλλους. Ε) Η κατάργηση του Obamacare στοχεύει κυρίως στην κατηγορία εκείνης της κοινωνικής ομάδας στις ΗΠΑ που εκμεταλλεύεται κατά κόρον (μεταξύ των οποίων και των νεοαφιχθέντων μεταναστών) και παρασιτεί, ζώντας από τα κρατικά επιδόματα. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει χωρίς να θιγεί το σύνολο της ασθενέστερης οικονομικά ομάδας της αμερικάνικης κοινωνίας. ΣΤ) Αύξηση του αμυντικού προϋπολογισμού. Μπορεί να ακούγεται καλό αυτό, αλλά αν γίνει, θα προχωρήσει είτε με περικοπές από τον Ομοσπονδιακό προϋπολογισμό, είτε με έκδοση περισσότερων ομολόγων, με συνέπεια την αύξηση του είδη τεράστιου αμερικάνικου χρέους. Ζ) Η νέα Φορολογική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑμερ, δεν θα προσφέρει τίποτα στον μέσο Αμερικάνο, αλλά θα προσφέρει νέες μειώσεις φόρων στους πολυεκατομμυριούχους και τους εταιρικούς κολοσσούς. Το εξωφρενικό είναι, ότι οι περισσότερο προβεβλημένοι Αμερικανοί πολυεκατομμυριούχοι, προτρέπουν την κυβέρνηση να αυξήσει την φορολογία στον μεγάλο πλούτο. Η) Το νέο ύφος και ήθος της εξωτερικής πολιτικής του Λευκού Οίκου είναι κάτι που θα γυρίσει εναντίον του Τραμπ πολύ γρήγορα. Το να προσβάλεις τους στενούς συμμάχους σου και να παριστάνεις τον νταή για να γίνεις αρεστός σε μία μερίδα κάφρων εκ των ψηφοφόρων σου, δεν είναι και το πιο έξυπνο πράγμα στον κόσμο, όπως και το να αντιγράφεις τον τρόπο ομιλίας και τις εκφράσεις ανθρώπων που με το ζόρι αποφοίτησαν από το Δημοτικό, για να δείξεις ότι είσαι ένας από αυτούς (πόσες φορές π.χ. έχουμε ακούσει να λέει «bad», πως θα λέγαμε δηλαδή… «κακό νινί», σα να μη μπορεί αν βρει άλλη λέξη πιο γλαφυρή)! Ήδη, το αμερικανικό πολιτικό κατεστημένο και το Δικαστικό Σώμα έχουν «κοντύνει» τον Τραμπ και τους ακραίους συμβούλους τους. Δυστυχώς, τα μηνύματα που μεταφέρει ο Μιχάλης Ιγνατίου από την πρωτεύουσα των ΗΠΑ δεν είναι καλά και έχουμε κάθε λόγο να τον πιστέψουμε και να ανησυχούμε. Το πρόβλημα είναι, ότι όταν η Αμερική φτερνίζεται, ο υπόλοιπος κόσμος παθαίνει πνευμονία. Ας ελπίσουμε ότι η μεγάλη ανατροπή που έγινε στις ΗΠΑ, δεν θα αποδειχθεί καταστροφική για τον κόσμο γενικότερα, αλλά ειδικότερα για μας και τα εθνικά μας θέματα. Γιώργος Αναγνωστόπουλος
Πηγή: http://mignatiou.com/2017/04/mipos-ine-poli-siriza-o-ntonalnt-trab-stis-ipa-ke-i-dio-politika-thriskolipti/
