…31ΜΑΙ
«Αντώνη, αφού δεν μπορείς εσύ να χειριστείς τον Αλέξη, άσε θα το κάνω εγώ» είχε πει ορθά κοφτά η Άνγκελα Μέρκελ στον τότε Πρωθυπουργό της Ελλάδας Σαμαρά.
Σήμερα αισθάνεται δικαιωμένη. Το ’πε και το ’κανε. Το κόστος αυτής της επιλογής το πληρώνει ακριβά ο ελληνικός λαός. Η Άνγκελα Μέρκελ όμως δεν εκλέγεται από Έλληνες ψηφοφόρους. Σήμερα επαναλαμβάνει περίπου την ίδια φράση και στον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκο Μητσοτάκη.
«Μια χαρά συνεννοούμαι με τον Αλέξη τώρα πια. Ψηφίζει αυτά που πρέπει, υλοποιεί όσα μπορεί χωρίς σοβαρές κοινωνικές αντιδράσεις και –κυρίως- στα μεγάλα θέματα γεωπολιτικής (προσφυγικό, σύνορα, ΝΑΤΟ κλπ) είναι υπάκουος και συνεργάσιμος» είπε στον Κυριάκο Μητσοτάκη η γερμανίδα Καγκελάριος.
Είναι προφανές ότι για την γερμανική πολιτική σκηνή, η Ελλάδα είναι μια «ιδιαίτερη περίπτωση που απαιτεί ειδικούς χειρισμούς και προς το παρόν δεν χρειάζεται να βρίσκεται στο προσκήνιο» Υπάρχουν άλλες προτεραιότητες σήμερα στην ιεράρχηση των προβλημάτων της Ευρώπης.
Η άνοδος της ακροδεξιάς, η προσφυγική κρίση, η γεωπολιτική αστάθεια, η αδυναμία υλοποίησης μεταρρυθμίσεων σε μεγάλες και ισχυρές οικονομίες (βλ. Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία κλπ) μαζί με τις αποσχιστικές τάσεις (Brexit, Ουγγαρία, Πολωνία κλπ), συνιστούν προβλήματα πρώτης γραμμής που απαιτούν άμεση διαχείριση από την ηγεσία της Ευρώπης σήμερα. Η Ελλάδα μπορεί να περιμένει.
Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα έχει αποδειχθεί –μέχρι τώρα- ικανότατη στη διαχείριση της λαϊκής οργής κατά της λιτότητας και αποτελεσματική στην πολιτική αναδιάταξη των κοινοβουλευτικών ισορροπιών.
Οι προηγούμενες «μνημονιακές» κυβερνήσεις δεν είχαν καταφέρει να πείσουν ούτε τους δικούς τους οπαδούς και βουλευτές.
Το πάθος με το οποίο υπερασπίζονται στα δημόσια φόρα, τις πολιτικές τους επιλογές για περικοπές μισθών, συντάξεων, την επιβολή νέων βαρύτερων φόρων και το δήθεν «ξεκαθάρισμα του δημόσιου βίου από το φαύλο παρελθόν του», οι δακρυσμένοι υπουργοί της Πρώτη Φορά Αριστερά κυβέρνησης είναι πρωτοφανές στα ελληνικά χρονικά. Είναι όμως αποτελεσματικό.
Τα προηγούμενα χρόνια, οι υπουργοί δεν μπορούσαν ούτε να συνομιλήσουν με τους βουλευτές και τους ψηφοφόρους του κόμματός τους.
Σήμερα, οι διαπρύσιοι κήρυκες της αντιμνημονιακής αντισυστημικής επαναστατικής δεξιο-αριστεράς δεν ορρωδούν προ ουδενός, ψηφίζουν και καταγγέλλουν ταυτόχρονα το «απόσταγμα του νεοφιλελευθερισμού» των «μνημονιακών πολιτικών.
Η αντιπολίτευση ψιθυρίζει κάποια αντεπιχειρήματα αλλά ακόμη και στα «ευρωπαϊκά κόμματα» υπάρχουν ευρωσκεπτικιστές και ευρωφοβικοί βουλευτές που αποδίδουν όλα τα δεινά της χώρας στους «σκληροπυρηνικούς μερκελιστές που μισούν την Ελλάδα».
Για όλους αυτούς τους λόγους, η Γερμανίδα Καγκελάριος δεν συμμερίζεται την ορμή του Κυριάκου Μητσοτάκη για μια νέα εκλογική αναμέτρηση που θα ανατρέψει το «καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ». Πρέπει να βρεθεί άλλος τρόπος, να εκπονηθεί και να εφαρμοστεί μια άλλη στρατηγική….
To Χρημα
| ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑ
