Ο Αλέξης μπροστά στην μοίρα του…

«Να δραπετεύσω ή να με ρίξουν;» είναι το δίλημμα: Ο Αλέξης μπροστά στην μοίρα του… TOPICS:ΔιαπλοκήΚυβέρνησηΜέρκελΤσίπρας Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην συζήτηση προ Ημερησίας Διατάξεως, σύμφωνα με το άρθρο 143 του Κανονισμού της Βουλής, σχετικά με την Παιδεία, Αθήνα Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ SEPTEMBER 29, 2016 Του Γιώργου Πετράκη Σε λίγο ο κ. Αλέξης Τσίπρας δεν θα έχει καν την ευκαιρία να αντιμετωπίσει αυτό το δίλημμα. Σε κάθε κυβέρνηση υπάρχει ένα σημείο καμπής, ένα κομβικό σημείο, όπου μπαίνει στον δρόμο χωρίς επιστροφή. Ο νεαρός Πρωθυπουργός με την φρεσκάδα και το θράσος του πρωτάρη, εκμεταλλεύθηκε ιδανικά μια δύσκολη συγκυρία πέρυσι τον Σεπτέμβριο. Όταν με άναυδη όλη την ελληνική κοινωνία και κυρίως τους ψηφοφόρους, από τις κωλοτούμπες και την υπογραφή του Πρώτου Μνημονίου της Αριστεράς, επέλεξε να προχωρήσει την απάτη μέχρι τέλους: οδήγησε την χώρα σε εκλογές και έκτοτε χρησιμοποιεί ως επιχείρημα την επανεκλογή του, για να νομιμοποιήσει την εξαπάτηση του ελληνικού λαού. Δηλώνει ότι είναι επώδυνο το Μνημόνιο και αποτέλεσμα δύσκολου συμβιβασμού (ήττα το είπε ο Ευκλείδης) αλλά πλέον έχει την εντολή του ελληνικού λαού να το εφαρμόσει και θεωρεί μάλιστα ότι είναι και επιτυχία του… Ο κ. Τσίπρας παρασύρθηκε από την δόξα και την λαμπρότητα του Μαξίμου, τις ανέσεις του πρωθυπουργικού λίαρ τζετ, από την παρέα όχι πια με ξεμαλλιασμένους και μουσάτους ιδρωμένους συντρόφους των τάσεων, αλλά με παγκόσμιους ηγέτες. Να χασκογελά με τον Ιταλό Ρέντσι, να είναι χρήσιμος και υπάκουος στην Καγκελάριο Μέρκελ, να συζητά το μέλλον του σοσιαλισμού με τον απερχόμενο Ολάντ στα Ηλύσια Πεδία, να σηκώνει το τηλέφωνο και να τα λέει με τον Πρόεδρο Ομπάμα. Έτσι τυφλωμένος από αυτή την λάμψη, που δεν είναι και λίγο πράγμα έστω και για πλουσιόπαιδο της ΚΝΕ και της Κυψέλης, δείχνει να χάνει το τάιμινγκ της επιβίωσης του. Σε μια δύσκολη καμπή για την χώρα τον Δεκέμβριο του 2014 επέλεξε να αρπάξει την εξουσία αγνοώντας επιδεικτικά όλα τα σημάδια που έδειχναν ότι βαδίζουμε στην καταστροφή. Ενάμιση χρόνο διακυβέρνησής του η χώρα έκανε πολλά άλματα προς τα πίσω. Προοπτική ανάκαμψης δεν υπάρχει. Ο ελληνικός λαός χάνει το πιο σημαντικό: την πίστη ότι μπορεί να βγούμε από αυτή την βαθιά κρίση στο ορατό μέλλον. Ο κ. Τσίπρας ήρθε και στέρησε, ξεφτίλισε, την ελπίδα. Το μόνο που είχε απομείνει στους Έλληνες πολίτες. Όμως ενώ ο ορίζοντας της οικονομικής κρίσης είναι ολόμαυρος και βαρύς, η κυβέρνηση κατέφυγε στα γνωστά κόλπα. Αντί να επιχειρήσει να κλείσει την αξιολόγηση την οποία η ίδια συμφώνησε, κάνει παιγνίδια επικοινωνιακά, ροκανίζει χρόνο και τα κάνει όλα καθυστερημένα. Όταν το μόνο που δεν έχουμε, είναι χρόνος καθώς οι «τρύπες» στον Γολγοθά που ανεβαίνει η χώρα όλο και μεγαλώνουν. Δεν ενδιαφέρεται για το γεγονός ότι συνεχίζει να κρατά την χώρα σε τεντωμένο σκοινί, όταν την επόμενη χρονιά θα έχουμε εκλογές στη Γερμανία και την Ολλανδία, προεδρικές στην Γαλλία, οπού το νέο πολιτικό περιβάλλον θα είναι αρνητικό για κάθε γενναιόδωρη κίνηση προς την Ελλάδα. Χωρίς να υπολογίζει κανείς το τι θα συμβεί εάν η Deutcshe Bank καταρρεύσει. Η κυβέρνηση σε μια κλασσική κίνηση αυταρχισμού θέλησε να φυλάξει τα νώτα της. Έτσι, επιχειρεί μετά την Δικαιοσύνη, να ελέγξει και τα ΜΜΕ. Έστησε έναν άθλιο και απολύτως μαϊμουδερό διαγωνισμό προκειμένου να καθοδηγήσει το νέο τηλεοπτικό τοπίο στην Ελλάδα. Πρόκειται βεβαίως για την πιο ανόητη πρωτοβουλία που θα μπορούσε να πάρουν ο κ. Τσίπρας και ο κ. Καμμένος. Όσο κι αν επιχειρείς να ελέγξεις τα ΜΜΕ, πλέον ένα μεγάλο, το πιο δυναμικό μέρος της κοινής γνώμης ενημερώνεται και από άλλες πηγές, τις οποίες καμία κυβέρνηση ούτε καν αυτή του Ερντογάν ή του Μαδούρο, δεν μπορούν να ποδηγετήσουν. Όμως πέραν των οικονομικών συμφερόντων που μπορεί να υπήρχαν, αλλά και της βαριάς οσμής διαπλοκής που δημιούργησε η επιμονή κορυφαίων κυβερνητικών παραγόντων να «καθαρίζουν» τον κ. Καλογρίτσα και να φορτώνονται στην πλάτη τους τις φοροδιαφυγές του και τα βοσκοτόπια του, η κυβέρνηση έλπιζε ότι θα πουλήσει και πάλι φύκια για μεταξωτές κορδέλες στους πολίτες και συγχρόνως θα έφτιαχνε πολιτικό άλλοθι που θα της επέτρεπε να καταφύγει μέσα σε αναμπουμπούλα σε νέες εκλογές. Το σύνθημα ήταν καθαρό: «μας ρίχνει η διαπλοκή» (και όχι φυσικά το Μνημόνιο του). Το φιάσκο του χειρισμού με τον διαγωνισμό, της στερεί πλέον αυτή την δυνατότητα. Τα δεκάδες πρωτοσέλιδα της Αυγής που απέναντι στο σκάνδαλο Καλογρίτσα και της Τράπεζας Αττικής, έβαζε απλώς στην ζυγαριά τα όσα είχαν κάνει οι άλλοι στο παρελθόν, στέρησε το ηθικό πλεονέκτημα, καθώς όλη η επιχειρηματολογία των κυβερνητικών στελεχών ήταν ότι και οι προηγούμενοι βασάνιζαν τους μαύρους… Έτσι ο κ. Τσίπρας, ο θαυμαστής του Κώστα Καραμανλή θαυμάζει αλλά δεν συμβουλεύτηκε την κορυφαία κίνηση του πρώην πρωθυπουργού: την δραπέτευση από την εξουσία, όταν έβλεπε το σκάφος να πέφτει στον βράχο. Ο κ. Τσίπρας γλυκάθηκε και νόμιζε ότι θα τα ξεπεράσει όλα. Έχασε την ευκαιρία να πηδήξει μόνος του στα μαλακά… Τώρα η άλλη επιλογή, είναι να βιώσει την κατάρρευση. Και δεν θα πιστέψει κάνεις ότι ήταν η Διαπλοκή που τον έριξε. Εξάλλου όλοι γνωρίζουν ποιος τον στήριξε: οι δανειστές και η κ. Μέρκελ . Η διαπλοκή και αυτή μαζί του ήταν… Δεν αρκούν αυτά όμως για να μείνει κάποιος στο Μαξίμου… Και ίσως ο πιο μεγάλος κίνδυνος δεν είναι ότι θα τον «ρίξουν», αλλά ότι θα αφεθεί να σαπίσει εκεί, στο Μάξιμου… mignatiou.com

Δείξε μου τη Βουλή σου... να σου πω ποιος είσαι!

0

Share Αν βρισκόταν κάποιος το βράδυ της Τρίτης στο ελληνικό Κοινοβούλιο θα διαπίστωνε τον πλήρη ξεπεσμό του Κοινοβουλευτισμού και την απόλυτη κατάπτωση των ηθών. Στον ιερό χώρο της Δημοκρατίας, όπου έχουν μιλήσει πολιτικές προσωπικότητες που διαμόρφωσαν την ιστορία του τόπου μας, ακούστηκαν εκφράσεις που δεν ακούγονται ούτε σε οίκους ανοχής! Γιατί ακόμα και στους οίκους ανοχής υπάρχει σεβασμός. Μιλάμε για απίστευτη ξεφτίλα. Βουλευτές επιδόθηκαν σε μια ακατάσχετη χυδαιολογία, σε εκφράσεις και χαρακτηρισμούς πεζοδρομίου. Έφτασαν μάλιστα ένα βήμα πριν πιαστούν στα χέρια και αν δεν τους χώριζαν θα γινόταν η Βουλή... ρινγκ! «Ρούφα τώρα ένα, ένα τα π@@@@@ια» φώναζε βουλευτής του Ποταμιού σε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ που φυσικά δεν άφησε την πρόκληση αναπάντητη: «Είσαι ξεφτίλας, αυτός είσαι»! Η απάντηση του βουλευτή του Ποταμιού ξεπέρασε κάθε όριο, φωνάζοντας μέσα στο Κοινοβούλιο: «ρούφα την π@@@@α και χόρεψε ένα τσάμικο»... Το περιστατικό συνέβη μεταξύ του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Πάνου Σκουρολιάκου και του βουλευτή του Ποταμιού Γρηγόρη Ψαριανού. ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ Την ώρα που έξω από την αίθουσα της Ολομέλειας ακούγονταν χυδαίες εκφράσεις μεταξύ βουλευτών, μέσα στην αίθουσα, βουλευτής ανέβαινε στο βήμα μιλώντας στο κινητό. Σαν να βρισκόταν στο καφενείο. Κανένας σεβασμός, ανερυθρίαστα και με απύθμενο θράσος ο βουλευτής της Ένωσης Κεντρώων Δημήτρης Καβαδέλας ανέβηκε προκλητικά στο βήμα με το κινητό στο αφτί... Τελικά αυτή είναι η Βουλή των Ελλήνων ή μήπως η Βουλή των ΧΥΔΑΙΩΝ; Ποιος φταίει για αυτή την εικόνα; Σίγουρα φταίει ο χαρακτήρας των βουλευτών, αλλά ποιος τους ψήφισε; Αν οι βουλευτές είναι αμόρφωτοι, τυχοδιώκτες, ψεύτες, κλέφτες, τραμπούκοι, ανήθικοι, χυδαίοι, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως βρίσκονται στη βουλή με την ψήφο του ελληνικού λαού. Αυτοί είναι οι εκλεκτοί του λαού. Μπορεί να μην μας αρέσει αλλά η αλήθεια είναι αυτή: Η Βουλή είναι ο καθρέφτης του εκλογικού σώματος. Αναμφισβήτητα η κουβέντα για το λαό και τις ευθύνες είναι μεγάλη, αλλά, καλό θα ήταν την επόμενη φορά, πριν βρεθούμε μπροστά στην κάλπη για να ψηφίσουμε για το μέλλον του τόπου και των παιδιών μας, να ρίξουμε μια ματιά στον καθρέφτη μας... newsbomb

Mike Oldfield - Only Time Will Tell

Όταν ο Τσίπρας έταζε δωρεάν ρεύμα στους αδύναμους: Ένα μακρύ ψέμα με κοντά ποδάρια

28 Σεπτεμβρίου 2016 Τη στιγμή που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να πουλήσει «μπιρ παρά» την ενέργεια στα «κοράκια» και τους ξένους τοκογλύφους, το Newsbomb.gr θυμάται όλα όσα υποσχόταν ο «αριστερός» πρωθυπουργός στους Έλληνες Ο Γερμανός Όττο Φον Βίσμαρκ (1815 - 1898), είχε ορίσει κάποτε την Πολιτική ως την «τέχνη του εφικτού». Σχεδόν ένα και πλέον αιώνα μετά, αυτή η ρήση του «σιδερένιου καγκελάριου» παραμένει επίκαιρη, πόσο δε μάλλον για την Ελλάδα. Δυστυχώς, από αυτή την πολιτική παθογένεια δεν μπόρεσε να ξεφύγει ούτε ο νυν πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας. Δύο ημέρες προτού λήξει και επισήμως η προθεσμία που έχουν καθορίσει η ΔΕΗ και η ΕΥΔΑΠ για τον διακανονισμό των ληξιπρόθεσμων οφειλών από τους φορολογούμενους, και μόλις ένα εικοσιτετράωρο μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου στη Βουλή που οδηγεί στο «φιλετάρισμα» της ενέργειας και δη του ηλεκτρικού ρεύματος στα χέρια των δανειστών, μοιραία ανακαλεί κανείς στη μνήμη του κούφια λόγια και υποσχέσεις. Το έχουμε πει αρκετές φορές και θα το λέμε συνέχεια: ο κ. Τσίπρας εδώ και σχεδόν μία τετραετία, ακόμη και λίγο προτού ο ΣΥΡΙΖΑ μεταβληθεί σε κόμμα εξουσίας, ακολουθούσε πιστά την παροιμία «με τα λόγια χτίζεις ανώγια και κατώγια». Ένα από αυτά τα επιχειρήματα – «πυροτεχνήματα» ήταν και η δωρεάν παροχή ηλεκτρικού ρεύματος στις αδύναμες κοινωνικές ομάδες, οι οποίες βρέθηκαν αντιμέτωπες με τις άμεσες συνέπειες των μνημονιακών πολιτικών, τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Η αμείλικτη «διαδικτυακή μνήμη» κάνει θαύματα, επιτρέποντας, μοιραία, τη σύγκριση των δηλώσεων ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν και δη για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Ας γυρίσουμε τον χρόνο προς τα πίσω. Το καλαντάρι δείχνει 27 Ιουνίου 2012. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας εξασφαλίσει ποσοστό ψήφων 16,78% στις εκλογές της 6ης Μαΐου του ιδίου χρόνου, επισκέπτεται τα γραφεία της ΔΕΗ και δηλώνει πως «το ηλεκτρικό ρεύμα είναι κοινωνικό αγαθό», ενώ ζητά από τον πρόεδρο της Επιχείρησης να μην προχωρήσει σε διακοπές ρεύματος, προτού το όλο ζήτημα τεθεί ενώπιον της Βουλής Δύο χρόνια αργότερα, στις 19 Δεκεμβρίου 2014, κι ενώ η χώρα βαίνει ολοταχώς προς εθνικές εκλογές, ο κ. Τσίπρας επισκέπτεται την Περιφέρεια Αττικής ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχοντας ανά χείρας το περιβόητο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης». Εκεί υπόσχεται ένα «κοινωνικό πρόσωπο», ζητώντας την άμεση επανασύνδεση του ηλεκτρικού ρεύματος σε συνανθρώπους μας που το είχαν ανάγκη. Στις 10 Σεπτεμβρίου 2015, η κυβέρνηση του συνθήματος «Πρώτη Φορά Αριστερά» ασκεί την εξουσία, αλλά η χώρα βρίσκεται ήδη ταπεινωμένη με το «Μνημόνιο 3» υπογεγραμμένο και τα capital controls να έχουν πέσει στα κεφάλια των Ελλήνων. Ο Αλέξης Τσίπρας προκηρύσσει πρόωρες εκλογές για τις 20 Σεπτεμβρίου και με το σλόγκαν «Ξεμπερδεύουμε με το παλιό, κερδίζουμε το αύριο», επιχειρεί να πείσει του πολίτες ότι έκανε τα πάντα, για να βοηθήσει τους πολίτες που είχαν ανάγκη το ηλεκτρικό ρεύμα. Μία εβδομάδα αργότερα, και μόλις οκτώ ημέρες πριν τις εθνικές εκλογές της 25ης Σεπτεμβρίου, ο ΣΥΡΙΖΑ λανσάρει το προεκλογικό του δεκάλεπτο, λέγοντας εκ νέου ότι παρείχε δωρεάν ρεύμα στις αδύναμες κοινωνικές ομάδες. Η τακτική του «πάρε κόσμε» συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Βρισκόμαστε πλέον ένα χρόνο μετά, στα τέλη Σεπτεμβρίου 2016. Η δεύτερη θητεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ παραμένει στα πολιτικά πράγματα, μόνο που πλέον έχει ξεχάσει σε κάποιο συρτάρι τα μεγάλα λόγια. Η άτεγκτη πολιτική του κ. Τσίπρα υπηρετεί τα Μνημόνια και οι υποσχέσεις για το δωρεάν ρεύμα έχουν ξεχαστεί, όπως και όλα όσα ανερυθρίαστα ο ίδιος είχε υποσχεθεί δύο χρόνια νωρίτερα από το βήμα της 79ης ΔΕΘ, όπου είχει «φλομώσει» τους πάντες με το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης». Αλήθεια, αναρωτιόμαστε τι θα πει ο κ. πρωθυπουργός, όταν τα συνεργεία της ΔΕΗ από την 1η Οκτωβρίου θα πηγαίνουν να διακόπτουν την ηλεκτροδότησης σε συνανθρώπους μας με σοβαρά οικονομικά προβλήματα; Όπως είχε γίνει την 1η Σεπτεμβρίου, όταν η ΔΕΗ έκοψε το ρεύμα σε ηλικιωμένη γυναίκα με καρκίνο στην Πάτρα ή όπως είχε συμβεί το καλοκαίρι του 2014 στα Χανιά, όταν συνεργεία της εταιρείας άφησαν χωρίς ηλεκτρικό μια γυναίκα τετραπληγική, γεγονός που οδήγησε στο θάνατό της... Αυτά τα ξέχασαν ο πρωθυπουργός και ο κυβερνητικός εταίρος του ο Πάνος Καμμένος; Το μόνο βέβαιο είναι ότι κάνουν πως δεν τα βλέπουν. Η αλληλεγγύη κατάντησε μια έννοια πολύ ακριβή, ιδίως με την έλευση του «Μνημονίου 3». Από το δωρεάν ηλεκτρικό, φτάσαμε στις επί τόπου διακοπές ρεύματος. Πώς αλλάζουν τα πράγματα! Όμως η κοινωνία βράζει. Κι όταν η οργή πέσει πάνω στις πολιτικές κεφαλές του τόπου, τότε τίποτε πλέον δεν θα είναι πια το ίδιο. Τα ψέματα έχουν τελειώσει...Newsbomb

reflets: SYRIZA’s Lies and the Illegal Television Licensing Bid

reflets: SYRIZA’s Lies and the Illegal Television Licensing Bid

2CELLOS - Thunderstruck [OFFICIAL VIDEO]

ο διαγωνισμός για τις άδειες – Απόλυτη ήττα για Τσίπρα

Στον αέρα Τα πράγματα εξελίχθηκαν όπως τα είχαμε προβλέψει. Η υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών γύρισε μπούμερανγκ για τον Τσίπρα. Πλέον η παραμονή του στην κυβέρνηση θα είναι σαν την κλεψύδρα που αδειάζει... Ίσως θα έπρεπε να δοθεί το βραβείο της πολιτικής ανικανότητας στον Τσίπρα και την καταστροφική παρέα του Μαξίμου. Ο λόγος απλός. Όποια κίνηση κι αν έκαναν τα τελευταία σχεδόν δυο χρόνια κατέρρευσε. Ποσώς μας ενδιαφέρει πως θα τους κρίνει η ιστορία. Αυτό που μας νοιάζει είναι ότι με τα τραγικά τους λάθη έχουν προκαλέσει ανήκεστο βλάβη στη χώρα. Από την αρχή του τραγελαφικού αυτού διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες το Antinews είχε επισημάνει ότι οι νέοι νταβατζήδες του Αλέξη σηματοδοτούν και το τέλος του. Συγκεκριμένα γράφαμε: "Μάλλον ο Τσίπρας θα πρέπει να σκέφτεται σοβαρά τι θα κάνει στο μέλλον, γιατί ήδη έχει αρχίσει και τρίζει η καρέκλα του Μαξίμου. Ο λόγος απλός. Τις άδειες πήραν οι Μαρινάκης, Καλογρίτσας, Αλαφούζος και Κυριακού, ενώ έκτος μένουν οι Βαρδινογιάννης, Κοντομηνάς και Σαββίδης. Διαβάσατε καλά; Μένουν εκτός οι Βαρδινογιάννηδες. Δηλαδή, αυτοί που βοήθησαν τον Τσίπρα για να κατακτήσει την εξουσία μένουν χωρίς κανάλι. Πιστεύετε ότι από εδώ και στο εξής θα παρακολουθούν αμέριμνοι τον Αλέξη να πανηγυρίζει αγκαλιά με τους νέους του νταβατζήδες; Είναι σίγουρο ότι θα κυνηγήσουν τον Τσίπρα, τον Παππά και τη λοιπή παρέα. Κάθε κίνηση που κάνουν, κάθε καραμέλα που αγοράζουν, κάθε συζήτηση που θα έχουν θα την καταγράφουν. Θα τους βγάλουν όποιο σκάνδαλο υπάρχει, και υπάρχουν πολλά, γιατί αυτοί γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις. Θα βρουν ευκαιρία να τον τσακίσουν, θα τον πολεμήσουν τον πρωθυπουργό με το δικό του όπλο: Τον κυνισμό και την αλαζονεία. Όχι γιατί πρέπει να νικήσουν οι πληγωμένοι νταβατζήδες που τους πήραν τη μπουκιά από το στόμα. Αλλά γιατί κάποιος πρέπει να βάλει ένα χεράκι για να ξεβρομίσει ο τόπος. Ας κάνουν την αρχή αυτοί για να καταλάβει κι ο κόσμος με τι άθλιους ανθρώπους έχει να κάνει. Επίσης, θα πρέπει να ενημερώσει τον Τσίπρα ο Παππάς, που θεωρείται κι έξυπνος, ότι ανάλογες μαγκιές έκανε και ο Παπανδρέου με τον Κοσκωτά, με αποτέλεσμα να κλαίει μόνος και εγκαταλειμμένος στην αγκαλιά της Μιμής. Και εξηγούμαστε. Το αποτέλεσμα της δημοπρασίας δείχνει ότι πάλι ο Τσίπρας προσπαθεί να ρίξει σανό στον λαό. Δίνει τις δυο άδειες στους «δικούς» του, στον Μαρινάκη και στον Καλογρίτσα, ενώ ταυτόχρονα παίρνουν άδειες ο Αλαφούζος και ο Κυριακού για να φανεί η διαδικασία αδιάβλητη. Παράλληλα αφήνει έκτος τον Βαρδινογιάννη για να δείξει ότι «τσακίζει» ένα από τα μεγαλύτερα τζάκια της μεταπολίτευσης. Ποιος δεν θα πιστέψει τα καρακόλια των Συριζαίων που θα βγαίνουν στα κανάλια και θα λένε ότι «γονάτισαν» τη διαπλοκή αφού έμεινε εκτός ο Βαρδινογιάννης, ενώ την ίδια στιγμή θα κραυγάζουν ότι η διαδικασία ήταν αδιάβλητη γιατί πήρε άδεια και ο Αλαφούζος, ο «μεγαλύτερος εχθρός της κυβέρνησης»; Φαινομενικά, λοιπόν, ο Τσίπρας είναι ο νικητής. Όμως, θα πρέπει να γνωρίζει ότι μετά τις... μεγάλες νίκες έρχονται οι μεγάλες ήττες. Δυστυχώς, σύντομα θα αντιληφθεί ότι ήρθε η ώρα για το Βατερλό του. Και το Βατερλό του θα είναι όπως αυτό του Παπανδρέου, ο οποίος σαν τον Τσίπρα χρησιμοποίησε την διαπλοκή για να ανέλθει στην εξουσία, προσπάθησε να τους «αδειάσει» με μπροστάρη τον Κοσκωτά (το ίδιο κάνει ο Τσίπρας με τη νέα διαπλοκή) και μετά τον έφαγε το μαύρο σκοτάδι. Έτσι κι ο Τσίπρας, αργά ή γρήγορα θα δει κι αυτός πως είναι να εξευτελίζεσαι, να χάνεις τη λαϊκή στήριξη και να γίνεσαι απόμαχος της πολιτικής. Η διαδικασία έλαβε τέλος, τώρα αρχίζει ο πραγματικός πόλεμος. Και θα πέσουν κορμιά." Κι έτσι ακριβώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Δηλαδή ο Τσίπρας την πάτησε σαν τον Παπανδρέου. Οι παλιοί νταβατζήδες ενώθηκαν για να τσακίσουν τους νέους κι ο Αλέξης ανήμπορος απλώς κοιτούσε. Του έβγαλαν το σκάνδαλο με την Αττικής και τα δάνεια του Καλογρίτσα και τον τσακίσαν, όπως τσακίσαν και τον Παπανδρέου με το σκάνδαλο της Τράπεζας Κρήτης και τις λαμογιές του Κοσκωτά. Κατά την άποψή μας, η αποχώρηση του Καλογρίτσα από τις άδειες λόγω αδυναμίας καταβολής της πρώτης δόσης, θα αποτελέσει το κύκνειο άσμα ενός ανήμπορου και ανίκανου πρωθυπουργού. Η συγκεκριμένη εξέλιξη δείχνει ότι οι παλιοί νταβατζήδες κέρδισαν τον πρώτο γύρο, άρα από εδώ κι στο εξής τα χτυπήματα τους θα είναι αλύπητα μέχρις εσχάτων. Και ο νοών νοείτω. Ακόμα και να πάρει ο Σαββίδης την άδεια, κομματάκι δύσκολο, γιατί επί της ουσίας, όπως ο ίδιος δήλωσε, είχε τον ρόλο του λαγού, ο διαγωνισμός θα καταρρεύσει για δυο λόγους. Πρώτον, γιατί χάθηκε το ηθικό πλεονέκτημα της κυβέρνησης, περί δήθεν πολέμου κατά της διαπλοκής. Και δεύτερον, όπως ήδη αναφέραμε, οι επιχειρηματίες που δεν πήραν άδεια θα κάνουν τα πάντα για να ακυρώσουν την διαδικασία. Μην απορήσετε αν κι αυτοί που έχουν άδεια αποσυρθούν, και μείνει ο Παππάς... με το μικρόφωνο στο χέρι. Στην περίπτωση δε που το ΣτΕ κηρύξει αντισυνταγματικό τον διαγωνισμό, τότε οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Η ξεφτίλα της κυβέρνησης θα είναι τόσο μεγάλη που θα αναγκαστεί να συρθεί σε εκλογές. Έκτος κι αν ο Τσίπρας παίξει το τελευταίο του χαρτί, όπως γράφαμε σε άλλο άρθρο, και κάνει ανασχηματισμό. Με αυτή την κίνηση απλώς θα επιβραδύνει την πτώση του. Πλέον έκαψε όλους τους πολιτικούς του άσσους και δεν έχει να πουλήσει άλλον σανό στον δύσμοιρο λαό που τον πίστεψε. Η οικονομία καταρρέει, το ΔΝΤ και το Βερολίνο τον άδειασαν, η εκκλησιά τον... αφόρισε και η διαπλοκή που θα τελείωνε, έγινε η Νέμεσις του. Με λίγα λόγια ο Αλέξης έμεινε χωρίς συμμάχους. Τώρα, αν κάποιος νομίζει ότι ο Τσίπρας θα μπορέσει να βγει αλώβητος από τον λαβύρινθο που έχει εγκλωβιστεί, ευχαρίστως να δημοσιεύσουμε την άποψή του. ΥΓ.Νίκο πως το είπες, ότι η αριστερή παρένθεση πάει για παρένθεση οκταετίας; Antinews

Seal Stand By Me (stai accanto a me)

Όποιος βρει το νταούλι ας το δώσει στον κ. Τσίπρα

Σήμερα είναι μια σημαντική μέρα για τον Αλέξη Τσίπρα… Δήλωσε, περήφανος, στο πρακτορείο Reuters: Η Ελλάδα θα βγει σύντομα στις «αγορές». Συγκεκριμένα, εξέφρασε την πεποίθηση πως μπορεί να υπάρξει επιστροφή στις αγορές ομολόγων, μερικώς το 2017 και πλήρως το 2018. Ο πρωθυπουργός πρόσθεσε κι ένα «εξαρτάται». Η ικανότητα της Ελλάδας για έκδοση ομολόγων, εξήγησε ο Αλέξης Τσίπρας, «εξαρτάται» από το εάν θα υπάρξει ελάφρυνση του χρέους, εάν θα βελτιωθεί ο ρυθμός ανάπτυξης, εάν θα λάβει μια ανάλυση χρέους από την ΕΚΤ η οποία να δείχνει ότι το χρέος είναι βιώσιμο και από το πώς μπορεί η χώρα να επιβιώσει εντός των δυνατοτήτων της. Μάλιστα. Αρκετά τα «εάν» του κ. Τσίπρα, οπότε η δήλωση είναι ασφαλής (για τον ίδιο). Δεν είναι η πρώτη φορά, άλλωστε, που ακούμε ότι θα «βγούμε» στις αγορές. Θυμίζουμε μόνο μια δήλωση του πρώην πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά: «Το 2014 η Ελλάδα θα βγει ξανά στις αγορές, θα αρχίσει να γίνεται μια φυσιολογική χώρα, όπως όλες οι άλλες», είχε πει στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του, για το 2014. Είχε συμπληρώσει, δε, πως «τη νέα χρονιά το ελληνικό χρέος θα ανακηρυχθεί και επίσημα βιώσιμο, χωρίς δηλαδή ανάγκη νέου δανεισμού και χωρίς νέα Μνημόνια»… Τσάμπα ήταν και είναι οι δηλώσεις για «επιστροφή στις αγορές» και στην «ανάπτυξη» και για τον κ. Τσίπρα και για τον κ. Σαμαρά και για τον «φρέσκο»πρόεδρο της ΝΔ, Κυριάκο Μητσοτάκη. Όπως και να έχει, όμως, δεν μπορούμε παρά να παρατηρήσουμε την ταύτιση των δηλώσεων του κ. Τσίπρα με του κ. Σαμαρά, ακόμα και στις λεπτομέρειες μιας συγκεκριμένης ρητορικής. Η λύση, λοιπόν, σύμφωνα (και) με τον «αριστερό» πρωθυπουργό είναι η «επιστροφή στις αγορές». Μάλιστα. Δεν θα περιγράψουμε τι είναι οι «αγορές» και εάν η επιστροφή σε αυτές σημαίνει και αντίθεση με τα μέτρα των μνημονίων. Θα αφήσουμε τον κ. Τσίπρα να μας πει δύο λόγια για το «χορό» των «αγορών», με νταούλια και ζουρνάδες: «…Οι αγορές θα κάνουν τη δουλειά τους . Θέλουν να κερδίζουν. Αυτός είναι ο στόχος τους. Εμείς, όμως, πρέπει να βάλουμε την πολιτική πάνω από τις αγορές. Δεν θα τις αγνοήσουμε, αλλά θα τους δείξουμε τον εναλλακτικό δρόμο που θα αναγκαστούν να ακολουθήσουν. Διότι εμείς θα βαράμε το νταούλι και αυτές θα χορεύουν. Δεν θα παίζουν αυτοί το ζουρνά για να χορεύουμε εμείς σε όποιο σκοπό αυτές θέλουν» .Σχεδόν δύο χρόνια μετά τα κατάφερε… Χορεύει με τις «αγορές» ως ένας εκ των εκλεκτών τους. Το νταούλι αγνοείται… Όποιος το βρει ας το δώσει στον κ. Τσίπρα. cholevas@imerodromos.gr

Οχτώ χρόνια συνεχόμενης κατάρρευσης και φτωχοποίησης. Πόσα ακόμα ;

23 Σεπ 2016 Οχτώ χρόνια τώρα, όλοι οι πρωθυπουργοί μαζί με τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια του Γερμανοτσολιαδισμού, υπόσχονται καλύτερες μέρες, δηλώνοντας βαρύγδουπα ότι, σύντομα επιτέλους η Ελλάδα θα μπεί σε τροχιά ανάπτυξης. Αλλά το μονότονο success story που διαρκώς διαψεύδεται έχει γίνει πλεόν καταγέλαστο και κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν το πιστεύει. Οχτώ χρόνια συνεχίζεται η σύγχρονη Ελληνική τραγωδία, το βάθος και η διάρκεια της οποίας έχει ξεπεράσει και τη μεγάλη κρίση του 1929. Ως πότε θα ανέχεται ο Ελληνικός λαός της φρούδες εξαγγελίες για ανάκαμψη και έξοδο από του τούνελ της ύφεσης και της φτωχοποίησης ; Είναι τόσο ισχυρά τα μιντιακα΄ψέματα, οι προφητείες του φόβου και το εμπόριο της ελπίδας ώστε να αδρανοποιούν για πάντα τους πολίτες της χώρας ; Πόσο ακόμα καιρό χρειάζεται ο μέσος Έλληνας πολίτης για να καταλάβει ότι οι διάφοροι μικροί και μεγάλοι σωτήρες τύπου Αλέξη, Κυριάκου,Φώφης, Θεοδωράκη, Λεβέντη αλλά και οι διάφοροι άλλοι εκτός βουλής τσαρλατάνοι, μπορούν να σώσουν τη χώρα μέσα στην ευρωφυλακή ; Όλα αυτά τα ερωτήματα και όχι μόνο αναμένουν την απάντησή τους στην πράξη. heodore Katsanevas

Thomas Bergersen - Rada

Θίασος κυρίαρχος

«Οι δεσμεύσεις αυτές υλοποιούνται στο ακέραιο Εχω την άνεση να έρθω σήμερα εδώ ενώπιόν σας, ένα χρόνο μετά, και να σας θυμίσω μια-μια αυτές τις δεσμεύσεις. Και έχω αυτή την άνεση, γιατί δεν έμεινε καμία ανολοκλήρωτη». Ο Τσίπρας είν' αυτός που μιλάει στη ΔΕΘ. Ο πρωταθλητής στο ψέμα και στην παραπλάνηση, ο άνθρωπος που με την κλίκα του φόρτωσε στον ελληνικό λαό ένα ακόμα Μνημόνιο επαίρεται ότι τηρεί τις δεσμεύσεις του. Αναφερόταν στις υποτιθέμενες δεσμεύσεις μετά το τρίτο Μνημόνιο, όμως και σ' αυτές ψέματα είπε. Για το Ασφαλιστικό, για τα «κόκκινα δάνεια», για τα φορολογικά χαράτσια κτλ. Ομως, δε δικαιούται να χρησιμοποιεί τη λέξη «δέσμευση» ο άνθρωπος που εξαπάτησε με τον πιο αισχρό τρόπο τον ελληνικό λαό. Ακολούθησε η Φώφη με «10 προτάσεις επιτάχυνσης της ανάπτυξης» και «8 παρεμβάσεις που αφορούν άμεσα την οικογένεια». Η ετήσια φιέστα της Θεσσαλονίκης ολοκληρώνεται αυτό το Σαββατοκύριακο, με τον Κούλη να ανεβαίνει με αέρα αυριανού πρωθυπουργού και να ξεδιπλώνει το αναγεννητικό του σχέδιο. Εδωσε ήδη μικρές προγεύσεις, με διαρροές του επιτελείου του και με συναντήσεις με τους «κοινωνικούς φορείς». Εχει ο καιρός γυρίσματα. Ο Τσίπρας κατηγορεί τον Μητσοτάκη για… λαϊκισμό, τον ρωτάει πού θα βρει τα λεφτά για να υλοποιήσει αυτά που τάζει και αυτοπροβάλλεται σαν υπόδειγμα… ρεαλισμού και υπευθυνότητας. Είναι η «ήρεμη δύναμη». Αν σας θυμίζει κάτι αυτό το τελευταίο, δεν κάνετε λάθος. Ολα τα σλόγκαν, όλες οι πολιτικές ατάκες, το βασικό περιεχόμενο όλων των αντεγκλήσεων ανάμεσα στα αστικά κόμματα, έχουν ξαναεμφανιστεί στο παρελθόν, σε άλλες συνθήκες, με διαφορετικά λόγια. Οι βασικοί πρωταγωνιστές αλλάζουν θέσεις σ' ένα αέναο «γύρω-γύρω όλοι». Το 2014 οι γαλαζοπράσινοι ρωτούσαν τον Τσίπρα «πού θα βρει τα λεφτά». Το 2016, ρωτάει ο Τσίπρας τους γαλάζιους «πού θα βρουν τα λεφτά», ενώ οι πράσινοι, περιθωριοποιημένοι, προσπαθούν να δώσουν έναν προπαγανδιστικό διμέτωπο, ξέροντας ότι την επόμενη φορά μάλλον θα χρειαστεί να ξαναμπούν ως τσόντα στην κυβέρνηση. Αν επρόκειτο για το χώρο της λογοτεχνίας, θα μιλούσαμε για ένα ξεκαρδιστικό αφήγημα. Ομως, η ζοφερή πραγματικότητα παγώνει το γέλιο. Γιατί αυτός ο θίασος, απαξιωμένος, χωρίς τα τεράστια ποσοστά του παλιού δικομματισμού, εξακολουθεί να είναι πολιτικά κυρίαρχος. Από την άνοιξη του 2012 μέχρι το φθινόπωρο του 2016, σε περίπου τεσσεράμισι χρόνια, έχουμε τέσσερις διαδοχικές συγκυβερνήσεις από δύο πρωθυπουργούς. Παρά τη διαρκή πολιτική κρίση, τις διασπάσεις και τις επανασυγκολλήσεις, καμιά απ' αυτές τις συγκυβερνήσεις δεν αντιμετώπισε πρόβλημα επιβίωσης. Τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις (δύο το 2012 και δύο το 2015) έδωσαν ομαλές κοινοβουλευτικές λύσεις, σε συνθήκες κρίσης, κοινωνικής καταστροφής, λαϊκής οργής. Ο κρίσιμος παράγοντας, αυτός που θα εμπόδιζε την ομαλή αναπαραγωγή των λύσεων εξουσίας από τον αστικό κοινοβουλευτικό θίασο, δεν έχει κάνει αισθητή την παρουσία του. Δεν έχει καν παρουσία. Εκφράζεται κυρίως διά της ψήφου, προσφέροντας έτσι τις αλυσίδες με τις οποίες τον αλυσοδένουν. Η εικόνα είναι ντροπιαστική, όμως η έκφραση αποτροπιασμού και αηδίας δεν αντιστοιχεί σ' αυτούς που θέλουν ν' αλλάξουν τον κόσμο. Αντιστοιχεί σε ελιτιστές. Για ν' αλλάξουμε τον κόσμο πρέπει ν' αλλάξουμε τις συνειδήσεις. Κι αυτό θέλει οργάνωση. kontra

perilipsiς: How to use rhetoric to get what you want - Camille A. Langston

perilipsiς: How to use rhetoric to get what you want - Camille A. Langston

Ούτε Τσε, ούτε Ανδρέας, ούτε Ταγίπ… Ο Αλέξης Τσίπρας βλέπει την ρέντα του να σταματά

Όσο περνά ο καιρός όλο και περισσότερο ξεκαθαρίζει η εικόνα. Ο Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε για να γίνει Τσε Γκεβάρα, στην διαδρομή καλόβλεπε την προοπτική του Ανδρέα, μετά άρχισε να βολεύεται με το μοντέλο Ερντογάν. Όλα πήγαιναν πρίμα. Κάθε αναποδιά την έκανε πλεονέκτημα του. Κάθε λάθος του, μας έπειθε ότι ήταν δικό μας. Απλώς άλλαζε μοντέλο και πρότυπο κάθε φορά και έτσι πορευόμασταν. Όμως κάποια στιγμή σε αυτή την διαδρομή η ρέντα άρχισε να σπάει. Με την αξιολόγηση να είναι και πάλι στον αέρα, καθώς οι δανειστές απαιτούν τήρηση όλων όσων συμφώνησε ο ίδιος, με την συζήτηση για το χρέος να ξέρει ότι παρά το παραμύθι που πούλησε ότι κέρδισε την διαγραφή του, θα αργήσει και πάντως δεν θα έχει και καμία σπουδαία επίπτωση στην καθημερινότητα του πολίτη, έχοντας φορτώσει την Ελλάδα με καμιά 60αρια χιλιάδες μετανάστες, έχοντας αφήσει τις συντάξεις να λιώνουν κάτω από τις «κόκκινες γραμμές» του Κατρούγκαλου, και τους χιλιάδες Έλληνες να τσακώνονται με τους αλβανούς για μια δουλειά στον τουρισμό για 500 ευρώ, ο κ. Τσίπρας, άρχισε να βλέπει την ρέντα του να σταματά… Ο έλεγχος της Δικαιοσύνης, βασικό για κάθε καθεστώς, είχε προχωρήσει καλά. Υπήρχαν κάποιοι ενοχλητικοί όπως ο Ι. Ντογιάκος, αλλά όταν ελέγχεις την Κορυφή σιγά το πρόβλημα. Έλα όμως που ο Ι. Ντογιάκος αποδείχτηκε σκληρό καρύδι. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά και το δημοκρατικό υποσυνείδητο της Δικαιοσύνης αντέδρασε. Και έτσι ο Ντογιάκος εκλέχθηκε ξανά με διαδικασία καθαρή. Δεν την είχε αναλάβει ο Λευτέρης ο Κρέτσος, αλλά πάντως κανένας δεν την αμφισβήτησε. Τώρα ο υπουργός δικαιοσύνης και η κυρία που παρίστανε για κάποια 24ωρα την πρωθυπουργό, θα πρέπει να βρουν πολύ πιο γερά επιχειρήματα, από το πειθαρχικό παράπτωμα της προσβολής της κ. Θάνου, για να κάμψουν το τελευταίο ανάχωμα στον απόλυτο έλεγχο της Δικαιοσύνης. Αλλιώς είχε σχεδιασθεί, αλλιώς τους βγήκε… Το μεγάλο κόλπο της κυβέρνησης ήταν αυτό με τις τηλεοπτικές άδειες. Θα κτύπαγε την διαπλοκή, θα εξασφάλιζε λεφτά για τους φτωχούς παίρνοντας τα από τους πλούσιους καναλάρχες σαν άλλος Ρομπέν των Δασών… Εντάξει θα υπήρχε ένα πρόβλημα Δημοκρατίας αλλά ποιος θα το καταλάβει… Και αφού νόμισαν ότι ξεπέρασαν την γελοιοποίηση με το κακέκτυπο Big Brother των υποψήφιων καναλαρχών πέρασαν στο επόμενο στάδιο. Μοίρασμα των φανταστικών λάφυρων. Όμως ο καθρέφτης άρχισε να ραγίζει… Ούτε κτύπημα στην διαπλοκή υπήρξε, το αντίθετο. Υπήρξε επίσημη νομιμοποίηση της στο όνομα Καλογρίτσα και όχι μόνο. Δεν υπάρχει πρόβλημα λέει να παίρνει κάποιος δημόσια έργα και να έχει και τηλεοπτικό σταθμό… Α, μπα; Μα αυτός ήταν ο ορισμός της διαπλοκής όπως την καταδίκαζε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας μέχρι και πριν λίγες ημέρες… Και μετά ήρθε το λογικό ερώτημα: σε μια χώρα όπως η Ελλάδα υπάρχουν τόσα λεφτά για κανάλια; Και μετά ήρθαν τα Πόθεν Έσχες που ελέγχθηκαν μόνο τα κατά δήλωση «έσχες». Και αποδείχτηκε ότι για κάποιους όχι μόνο «Πόθεν» δεν υπήρχε αλλά ούτε και «έσχες» τελικά, με την εξαίρεση των δανεικών λόγγων και βοσκοτόπων στην Ιθάκη… Και άφαντοι οι υπουργοί, άφωνοι οι πρωθυπουργοί, άφαντοι οι Κρέτσοι, αμήχανοι οι Σπρίτζηδες… Η εικόνα θρυμματίζεται… Περνάμε σε άλλη φάση. Είναι η φάση της γελοιοποίησης… Ενός πρωθυπουργού που τον αφήνει η Μέρκελ να νομίζει ότι αλλάζει την Ευρώπη, προκειμένου να εφαρμόζει το Μνημόνιο σαν καλός μαθητής και να μετατρέπει την χώρα σε σφουγγάρι των μεταναστευτικών ροών για να μην πιτσιλίσουν την προστάτιδα Άγκελα. Μια κυβέρνηση που γελοιοποιείται καθημερινά… Και βάζει το χεράκι του και ο αντιπρόεδρος της (που να είναι χαμένο το παιδί;) Πάνος Καμμενος… Που αποδομεί το «επίτευγμα» του Μαξίμου, τον διαγωνισμό με τις άδειες, τρολάροντας τον διαγωνισμό. Βάζοντας τα GidiaResort του Καλογρίτσα σκαρφαλωμένα στο δέντρο να κουρεύουν την σοβαρότητα της χώρας… Μην αμφιβάλλετε ότι αυτή η παρέα δεν θα παραδώσει τα όπλα εύκολα. Ακόμη και την γελοιοποίηση προσπαθούν να την κάνουν όπλο τους. Ελπίζοντας ότι και ο λαός θα τους γυρίσει την πλάτη, θα γελάσει μαζί τους, θα φτύσει και δεν θα ασχοληθεί ξανά μαζί τους… Θέλουν να επιβιώσουν με κάθε τρόπο. Δεν κατάλαβαν ότι η διαφορά με τον Τσε, με τον Ανδρέα, με τον Ταγίπ είναι ότι αυτοί είχαν μαζί τους τον λαό. Δεν κυβερνούσαν με ένα ευκαιριακό 30-32%, ο Τσε δεν είχε Καμμένο για οπλαρχηγό, ο Ανδρέας δεν κυβερνούσε με την ακροδεξιά παρέα, ενώ ο Ταγίπ έβαλε στην φυλακή τους αντίπαλους του… Κι έτσι αυτοί που ονειρεύονταν να γίνουν Τσε, που πίστεψαν ότι θα γίνουν Ανδρέας, που μπαίνουν στον πειρασμό να γίνουν Ταγίπ, καταλήγουν σιγά-σιγά σε επικίνδυνους γελωτοποιούς. Που βουλιάζοντας κρατούν την χώρα από τα μαλλιά, για να την πάρουν μαζί τους στο βυθό. Του Γιώργου Πετράκη Πηγή: http://mignatiou.com

Η αφωνία των πνευματικών ανθρώπων απέναντι στην κατρακύλα της χώρας

18 Σεπ 2016 Γιώργος Καραμπελιάς Τί ακριβώς κάνουν όλες αυτές οι δεκάδες χιλιάδες των καλλιτεχνών, ηθοποιών, συγγραφέων, λογοτεχνών, εκπαιδευτικών και «πνευματικών ανθρώπων» που στήριξαν -φανατικά ή έστω κριτικά- την άνοδο αυτής της αριστερής ομάδας στην εξουσία; Ακόμα περισσότερο, τί κάνουν εκείνοι οι φίλοι οι οποίοι, όταν κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου για τον τυχοδιωκτικό χαρακτήρα της ανόδου του Τσίπρα, στην κυβερνητική εξουσία, μας καλούσαν να μην δειχνόμαστε τόσο «υστερικοί», «να μη ρίχνουμε νερό στο μύλο της δεξιάς» και να μην είμαστε τόσο κάθετοι στις τοποθετήσεις μου απέναντι στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι «ο Αλέξης είναι καλό παιδί κατά βάθος και απλώς περιστοιχίζεται από εθνομηδενιστές»;. Αναρίθμητοι, παλιοί φίλοι στήριξαν τον Τσίπρα, και κάποιοι συνεχίζουν να το κάνουν ακόμα και σήμερα. Στη σαγήνη του νεαρού απατεώνα -και, κατά βάθος, του ίδιου του οπορτουνισμού τους- έπεσαν ακόμα και διανοούμενοι που δεν προέρχονταν από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ανήκαν ακόμα και στον χώρο της ορθόδοξης διανόησης. Μέχρις εδώ θα μπορούσαμε να τα θεωρήσουμε συγγνωστά όλα αυτά, στο πλαίσιο μιας συγκαταβατικής και μετριοπαθούς αντίληψης για τα ανθρώπινα. («Ο άνθρωπος είναι ένα δεμάτι χόρτα, τρίβεται…», γράφει ο Γιώργος Σεφέρης) Πράγματι. Οι άνθρωποι, ακόμα και οι καλύτεροι, συχνά ακολουθούνε το ρεύμα και εξάλλου δεν παρακολουθούν όλοι επισταμένως τα πολιτικά τεκταινόμενα. Τι γίνεται όμως όταν το ίνδαλμά τους αναδεικνύεται στον αρχινταρεβεριτζή των μαφιόζων, όταν ξεπουλάει αδιάντροπα και ανοικτά τις ελληνικές τράπεζες και την ελληνική δημόσια περιουσία στους ξένους, όταν μεταβάλλει την χώρα σταδιακώς σε ένα απέραντο χοτ σποτ, όταν παραδίδει την ενημέρωση στους ολιγάρχες, όταν προχωράει ταχύτατα στην οριστική εκποίηση της Κύπρου, όταν έχει αναδείξει σε προσωπικότητα της πολιτικής ζωής τον Βασίλη Λεβέντη, όταν, όταν… Τι κάνουν όλοι αυτοί, οι έστω «πλανημένοι» και εύπιστοι; Μήπως αποφασίζουν να ενωθούν επιτέλους σε κάποιο κίνημα διαμαρτυρίας; Ή, ακόμα περισσότερο, ένα κίνημα εθνικής σωτηρίας; Όχι. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους δηλώνουν «απογοητευμένοι», «απατημένοι» και φροντίζουν να μείνουν όσο περισσότερο γίνεται στις βίλλες και τα νησιά τους, για να πνίξουν τον πόνο τους με υπέροχο κρασί Σαντορίνης σε κάποια μαγευτική ελληνική παραλία. Πολλοί, φίλοι, μετά την απογοήτευσή τους από τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν εγκαταλείψει κάθε σκέψη για πολιτικά εγχειρήματα, θεωρούν πως η Ελλάδα, τουλάχιστον σήμερα είναι χαμένη και εν τέλει η μόνη διέξοδος είναι να σώσει κανείς την ψυχή του ή έστω να συνεχίσει ένα έργο πνευματικής αφύπνισης και, κάποτε, αργότερα, ίσως εμφανιστούν και σχετικά πολιτικά κινήματα. Όλοι, καθημερινά ακούμε αναρίθμητες παραλλαγές αυτής της ίδιας ένστασης. «Ακόμα ο κόσμος είναι κουρασμένος, απογοητευμένος, δεν είναι διατεθειμένος για νέα πολιτικά εγχειρήματα, θα πρέπει να ωριμάσουν οι συνθήκες για κάτι ευρύτερο» κ.ο.κ. Όμως, αντίθετα, η επιτάχυνση της παρακμής του ελληνισμού μετά το 2010, και ιδιαίτερα τα δύο τελευταία συριζαίικα χρόνια, υπήρξε τόσο σαρωτική, ώστε δεν αφήνει περιθώριο, για μια αποκλειστική ενασχόληση με μια «δουλειά εμβάθυνσης και προετοιμασίας, για τις γενεές που θα έρθουν». Η συνειδητοποίηση πως ο ελληνισμός αντιμετωπίζει μία κρίση ύπαρξης, κυριολεκτικώς, δεν αφήνει περιθώρια για μια δουλειά βάθους και μακράς διάρκειας χωρίς μια ταυτόχρονη άμεση κινητοποίηση για τη σωτηρία του. Και γι’ αυτό, εξάλλου, εγκαλώ ακόμα και στενούς μου φίλους για «αποστασία». Δεν είναι δυνατόν, όταν η χώρα σου κινδυνεύει, κυριολεκτικώς, με εξαφάνιση, να το παίζεις ουδέτερος ή να περιμένεις πότε θα αντιδράσουν οι περισσότεροι για να αποφασίσεις και εσύ να πάρεις θέση. Γιατί «υποκριτή αδελφέ μου» (“mon hypocrite lecteur , mon semblable, mon frère”) ο τόπος χρειάζεται, την τοποθέτησή σου. Γιατί, όσο κατεβαίνει το επίπεδο του προβληματισμού και της αντιπαράθεσης στη χώρα, όσο κατεβαίνει κατηγορία η χώρα και οδηγείται στη μεταβολή της σε ένα «αποτυχημένο κράτος», τόσο κατεβαίνει και το δικό μας επίπεδο σκέψης και προβληματισμού. Διαβάζω συχνά παλιά κείμενα, δικά μου ή άλλων συγγραφέων της μεταπολίτευσης, και παρατηρώ με τρόμο το πόσο δραματικά έχει υποβιβαστεί το επίπεδο – κατά συνέπεια, και το δικό μου επίπεδο. Μια χώρα σε παρακμή δεν μπορεί στο τέλος παρά να πνίξει στην ασημαντότητα και στις άναρθρες κραυγές, ακόμα και όσους καταγγέλλουν αυτή την παρακμή. Γι’ αυτό, λοιπόν, είναι η ώρα για όλους όσους διατείνονται ότι θέλουν να παίζουν έναν ρόλο διαφωτισμού της κοινωνίας, παρά την μέχρι τώρα αποστασιοποίηση και αποστασία τους, να κάνουν τώρα, έστω την ύστατη στιγμή, το αναγκαίο βήμα. Να πάψουν να ανέχονται φαινόμενα όπως το reality των τηλεοπτικών αδειών και να καταγγείλουν άμεσα και μαζικά την εξαχρείωση της χώρας. Διαφορετικά, θα είναι υπεύθυνοι όχι μόνο για τη συγκυβέρνηση της αριστερής διανόησης με τον Βασίλη Λεβέντη, αλλά και για την είσοδο του Αρτέμη Σώρρα στη Βουλή! Και τότε μπορεί να ανακαλύψουν και τις δικές του αρετές, ή ποιος ξέρει μπορεί να χρησιμοποιήσουν τα θαυματουργά του ομόλογα για να κυβερνήσουν μαζί. Τα λοιπά, οι μεμψιμοιρίες, οι διαφωνίες, οι «κριτικές στηρίξεις», είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Θα τολμήσετε Έλληνες διανοούμενοι; Αν και τώρα μηδίσετε, όπως κάνατε όλα τα προηγούμενα χρόνια, θα αναδειχτούν εν τέλει έστω και πιο επίπονα, μέσα από τους «ανώνυμους» συμπολίτες μας, οι δυνάμεις που θα ακυρώσουν τελεσίδικα την σημερινή κυβερνητική αθλιότητα. Θα ακυρώσουν ταυτόχρονα και εσάς, που δεν αντισταθήκατε, αλλά δια της συνενοχής και των παραλείψεων, φυλακισμένοι «μέσα στην ευρωστία της σαρκός» και τη δειλία σας, φέρατε τους μαφιόζους στην εξουσία. Εμπρός λοιπόν, μετά τον Βαρουφάκη, τον οποίο αναδείξατε πρώτο βουλευτή της χώρας, με τον Λεβέντη για Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και τον Σώρρα για υπουργό Οικονομικών. από Peter Karakis

Thomas Bergersen - Homecoming

Αποσυντίθεται η κυβέρνηση...

υπό το βάρος της αθλιότητας με τις τηλεοπτικές άδειες, του ψευτοτραμπουκισμού του Πολάκη, της αποτυχίας της στο προσφυγικό καθώς και της διαφαινόμενης πτώσης της. Ο Οδυσσέας Βουδούρης με την παραίτησή του ξεγύμνωσε την πολιτική της κυβέρνησης στο μεταναστευτικό. Ουσιαστικά δεν έχει κανένα σχέδιο ενώ ο Μουζάλας το παίζει one man show και τα έχει κάνει επιεικώς... χάλια. Μετριοπαθείς αριστεροί και συνεργαζόμενοι Πασόκοι έχουν πάθει την πλάκα τους με τον Πολάκη και ζητούν από το Μαξίμου να τον μαζέψει. Ακόμη κι αν πρόκειται για σχέδιο αποπροσανατολισμού η στοχοποίηση μέσων και δημοσιογράφων. Ομοίως, Συριζαίοι βουλευτές έχουν εξοργιστεί με τον Νίκο Παππά και τις ενέργειές του στο θέμα των αδειών. Λένε χαρακτηριστικά «εμείς θέλαμε να διώξουμε τους νταβατζήδες και τώρα ο Παππάς μας φορτώνει ανθρώπους της νύχτας, εκβιαστές και αεριτζήδες;» Γενικώς στην κυβέρνηση επικρατεί χάος. Το ισχυρό χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας έπληξε τον εαυτό του με την παρουσία του στη ΔΕΘ, τα νεύρα του και την προκλητική συμπεριφορά του. Παράλληλα, όλο και περισσότεροι εκτιμούν ότι η υπόθεση με τα κανάλια, όπως στήθηκε, έχει προκαλέσει τεράστια ζημιά στο ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς. «Μοιάζουμε με νταραβερτζήδες που κλείνουν συμφωνίες κάτω από το τραπέζι», λένε χαρακτηριστικά. Ο εκνευρισμός είναι έκδηλος και στα τηλεπαράθυρα τα οποία πλέον είναι στο σύνολό τους εχθρικά απέναντι στην κυβέρνηση. Ο Παππάς κατάφερε να συσπειρώσει όλους τους καναλάρχες και τους εκδότες, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, οι οποίοι επιτίθενται κατά κύματα σε Μαξίμου και υπουργούς. «Έργο Παππά» κι αυτό. Και την ίδια στιγμή όλο και περισσότεροι κορυφαίοι της συγκυβέρνησης έχουν... εξαφανιστεί. Και ο Παππάς αναζητείται, και ο Καμμένος κάνει την πάπια αλλά και άλλοι πολλοί. Που είναι ο μπάρμπα Αλέκος Φλαμπουράρης; Που είναι ο Τσακαλώτος που ηγείται και της ομάδας των «53»; Που είναι η Ρένα Δούρου η οποία φέρεται να τα έχει σπάσει με το Μαξίμου; Μόνο ο Δραγασάκης εμφανίστηκε, και «άδειασε» μεγαλοπρεπώς τον Τσίπρα για τα παραμύθια που είπε στη ΔΕΘ, όσον αφορά την ελάφρυνση του χρέους . «Από το 2018... και βλέπουμε είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης». Στον Τσίπρα και την παρέα του φαίνεται να έχουν μείνει ορισμένοι Ταλιμπάν και κάτι μαντρόσκυλα τύπου Πολάκη. Ο λόγος απλός. Η κυβέρνηση πέφτει, ο πρωθυπουργός το καταλαβαίνει, προσπαθεί να περισώσει ό,τι μπορεί, επιχειρεί να δημιουργήσει ένα πλάνο για την επόμενη ημέρα. Ουσιαστικά να κρατήσει ένα σώμα ψηφοφόρων γύρω στο 20% που θα μπορεί να παίζει ρόλο στα πολιτικά πράγματα. Κι όσο περνούν οι εβδομάδες τόσο χειρότερη γίνεται η κατάσταση για την κυβέρνησή του και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρωθυπουργός έχει χάρισμα, αυτό κανείς δεν το αμφισβητεί. Πείτε τον ψεύτη, λαοπλάνο, αριβίστα ή killer; Η ουσία είναι ότι έχει ακόμη πέραση σε μεγάλο μέρος του κόσμου. Η άνοδός του ήρθε εξαιτίας των «χαρισμάτων» που έχει. Η πτώση του όμως θα έρθει και πάλι εξαιτίας των «χαρισμάτων». Όμως, άνθρωποι σαν τον Τσίπρα δεν ξέρουν να χάνουν. Κι όταν βλέπουν να χάνουν την εξουσία που κυνήγησαν τόσο πολύ και προσκύνησαν τόσο για να την αποκτήσουν, παθαίνουν κάτι. Γι' αυτό ο εκνευρισμός, το αλαζονικό ύφος ή ακόμη και οι τραμπουκισμοί, η στοχοποίηση των δημοσιογράφων. Πέφτουν με ταχύτητα, βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση από το θρόνο τους και δε λένε να το χωνέψουν. Θα το κάνουν κι αυτό. Ό,τι κι αν προσπαθούν να πετύχουν σήμερα δεν θα επιβραδύνουν την πτώση τους. Antinews

Να γιατί όλοι πλέον αποφεύγουν να μιλήσουν για το BREXIT

Τρίτη, 13 Σεπτεμβρίου 2016 Την ανάγκη να αποκτήσει η ΕΕ κοινωνικό ρόλο, ώστε να μεριμνά για όσους μένουν πίσω στη διαδικασία ενοποίησής της και να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη δυσαρέσκεια των πολιτών της, τόνισε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), Μάριο Ντράγκι με ομιλία του στο Τρέντο, κατά την τελετή απονομής στον ίδιο του βραβείου De Gasperi... Alberto Bagnai, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας, Πανεπιστημίου Πεσκάρας: "Δεν μιλούν πλέον για το Brexit, γιατί... τα στοιχεία είναι θετικά. Να ενημερώσεις πως όποιος βγαίνει είναι καλύτερα, είναι κάτι που τα ΜΜΕ δεν τους επιτρέπεται να πουν" Και ο Ντράγκι... Στην ομιλία του, με τίτλο: «Αναζωογονώντας το πνεύμα του De Gasperi: Εργαζόμενοι μαζί για μια αποτελεσματική και χωρίς αποκλεισμούς Ένωση», ο Ντράγκι σημείωσε ότι τα τελευταία χρόνια το σχέδιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης χαρακτηρίζεται από αυξανόμενη απογοήτευση. «Αυτό εκφράσθηκε, ίσως, πιο καθαρά στο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου, όταν οι Βρετανοί ψήφισαν υπέρ της εξόδου τους από την ΕΕ», πρόσθεσε. Ντράγκι: Η μεγάλη στροφή του τραπεζίτη Πρέπει, συνέχισε, «να εξετάσουμε πώς ο ίδιος ο τρόπος της ευρωπαϊκής ενοποίησης έχει συμβάλει στη δυσαρέσκεια». από ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ

Άνθρωποι με ικανότητες, ταλέντα, υψηλό κίνητρο και αυτοπεποίθηση, συχνά εκτροχιάζονται και

μετατρέπονται σε τοξικούς ηγέτες. Κάποτε, οι Έλληνες αναζητούσαν μανιωδώς την Προστάτιδα Δύναμη και δεν δίσταζαν να ονοματίζουν τα κόμματα επισήμως με το όνομα της χώρας προτίμησής τους (Αγγλικό Κόμμα, Μαυροκορδάτος - Γαλλικό Κόμμα, Κωλέττης - Ρωσικό Κόμμα, Γενναίος Κολοκοτρώνης). Τώρα, αναζητούμε ηγέτη, μέσα όμως από το υπάρχον πολιτικό σύστημα, εν γνώσει μας ότι είναι φθαρμένο. Ο οποίος προφανώς και είναι προσανατολισμένος πάλι προς κάποια "προστάτιδα δύναμη", επί δύο δεκαετίες προς Γερμανία, και προσφάτως επαναφορά στις ΗΠΑ. Ο Άγγελος Συρίγος, σε ένα ενδιαφέρον άρθρο του στην "Καθημερινή", παρατηρεί ορθώς, πως η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι ο ηγέτης στην Ελλάδα δεν προκύπτει εκ παρθενογενέσεως. Προέρχεται από το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Με αυτό επομένως ως δεδομένο, η ακριβοπληρωμένη αποτυχία της κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μας φέρνει πιο κοντά στην αναζήτηση της πολυπόθητης υψηλόφρονος ηγεσίας. Και είναι ενδεικτικό ότι ύστερα από έξι χρόνια εξακολουθούμε να λέμε ότι περνάμε κρίση, όπερ υπονοεί ότι βρισκόμαστε για ένα σχετικώς σύντομο χρονικό διάστημα σε μια εξαιρετική και δύσκολη φάση που έχει διαταράξει την ομαλή μας πορεία. Αυτό, όμως, που ζούμε δεν είναι πλέον κρίση. Είναι η νέα μας "κανονικότητα" στην οποία θα ζούμε τα επόμενα πολλά χρόνια. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε τόσο πιο γρήγορα θα προβάλει η απαίτηση για σοβαρή λύση των προβλημάτων μας. Τόσο πιο γρήγορα θα αναζητήσουμε το κάτι διαφορετικό στην πολιτική μας ηγεσία. Ακόμη και οι σωτήρες χρειάζονται κάποιον να τους καλέσει. Το πρόβλημα βεβαίως είναι, ότι όπως έγραψα ανωτέρω, οι προκύπτοντες ηγέτες ενυπάρχουν στο πολιτικό σύστημα, το οποίο όμως απορρίπτουμε συλλήβδην, επειδή κατέστησε την κρίση "κανονικότητα". Αλλά και πάλι, μήπως οι προηγούμενοι δεν είχαν εκλεγεί δια της ψήφου μας, ως ικανοί ηγέτες; Τι είναι αυτό που τους οδήγησε σε παταγώδη αποτυχία, και τον λαό σε απελπισία; Προφανώς, τα προσόντα τα οποία θεωρούσαμε πως έχουν, ήσαν επιφανειακά, και οι ηγέτες μας στερούμενοι βάθους και επιθυμίας υπηρέτησης του λαού, και όχι του προσωπικού τους συμφέροντος, κατελήφθησαν από το Σύνδρομο του Ικάρου, το οποίο πολύ χαρακτηριστικά είχε περιγράψει προ ετών ο Χαράλαμπος Πετράς, στο "Επιχειρώ", και συμφώνως προς το οποίο άνθρωποι με ικανότητες, ταλέντα, υψηλό κίνητρο και αυτοπεποίθηση, συχνά εκτροχιάζονται και μετατρέπονται σε τοξικούς ηγέτες. Με τη συμπεριφορά τους τελικά ματαιώνουν τις προσδοκίες τους και οδηγούν στην καταστροφή τόσο την χώρα (ή επιχείρηση) όσο και τον εαυτό τους. Ποιο είναι το Σύνδρομο του Ικάρου που απειλεί την Ηγεσία; Γνωρίζουμε τον μύθο. Ο Ίκαρος ανέβαινε ασταμάτητα, όλο και πιο ψηλά. Έφτασε τόσο ψηλά που ο Ήλιος έκαψε τα φτερά του, έλιωσαν και κατέπεσε στη θάλασσα. Ο Ίκαρος ως μορφή, συνδέεται με ηγέτες που έχουν εκείνα τα στοιχεία προσωπικότητας που τους βοηθούν να διακριθούν. Όλοι οι υπόλοιποι τους θαυμάζουν για όσα πετυχαίνουν και επενδύουν σε αυτούς. Αν και ο μύθος δεν μας λέει γιατί πέταξε τόσο ψηλά ο Ίκαρος, στην σύγχρονη πραγματικότητα, οι ηγέτες αυτοί γίνονται τοξικοί για τους ίδιους λόγους που αναρριχήθηκαν και πέτυχαν! Τα στοιχεία ενός τοξικού ηγέτη που βιώνει το Σύνδρομο του Ικάρου είναι η υπερβολική πίστη στον εαυτό, η έπαρση που εξελίσσεται σε παθολογικό ναρκισσισμό και η αυτό-τυφλωτική οξυδέρκεια. Δηλαδή, εκείνα τα στοιχεία που αρχικά τον βοήθησαν να στοχεύσει ψηλά, να επιμείνει στον στόχο του ακούραστα και να διακατέχεται από ένα αστείρευτο κίνητρο για διάκριση και επιτυχία. Είναι η σκοτεινή πλευρά της ίδιας προσωπικότητας που ροκανίζει τα θεμέλια της επιτυχίας. Αυτά τα στοιχεία, όταν γίνονται αρνητικά, οδηγούν σε συμπεριφορές που χαρακτηρίζονται από αυταρχισμό, ευερεθιστότητα, αδυναμία συνεργασίας, εσωστρέφεια και παρορμητικότητα. Έτσι, δημιουργείται ένας δυσλειτουργικός ηγέτης ο οποίος αδυνατεί να αντιληφθεί την πολυπλοκότητα της πραγματικότητας, αδυνατεί να διαμορφώσει μακροπρόθεσμα πλάνα και να εμπνεύσει την ομάδα του, δεν ανέχεται την αξιολόγηση και την κριτική. Η αποδοτικότητά του μειώνεται κατακόρυφα και το δυστύχημα είναι ότι ο ναρκισσισμός του δεν του επιτρέπει να διορθωθεί. Πηγή:voria.gr

Κάποιος να τον μαζέψει

Ο βαθιά νυχτωμένος πρωθυπουργός με την δημιουργική ασάφεια,το τζοκόντειο χαμόγελο,την υπεραισιοδοξία,την πολιτική ελαφρότητα,τις αψήφιστες κρίσιμες αποφάσεις για τον λαό ερήμην του μας παραδίδει με τον έτερο ψεκασμένο ήρω με παντόφλες,τον Στουρνάρη,τον Προβόπουλο,τον Κούλη,τον Καλογρίτσα και τα άλλα τραγανά και τροικανά καλόπαιδα,μαθήματα εξόδου απο την κρίση και την σκληρή και ζοφερή πραγματικότητα με παράτες κλαμπατσίμπανα,πάολα και ότι άλλο καρακιτσαριό μπορεί να εμπνευστεί μια κατ’ευφημισμόν αριστερή κυβέρνηση που ούτε αριστερή ούτε κυβέρνηση είναι αλλά κάποιο κακόγουστο τσίρκο που υποδύεται την κυβέρνηση. Ο Τσοπάν-ανδρέου ξεκίνησε τις παραστάσεις,τις επισκέψεις και συνεχίζει φαινομενικά μόνο τις δημόσιες αρλούμπες λίγο πριν τις τελευταίες κωλοτούμπες που θα κλείσουν το τελευταίο μαύρο κεφάλαιο της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα και σαν ύστατη προσπάθεια παραμονής στην επιφάνεια των λιμναζόντων νερών της θλιβερής επικαιρότητας μιας κυβέρνησης φαντάσματος που ουδέποτε κυβέρνησε ούτε καν διαχειρίστηκε ή επηρέασε πράγματα δεν άλλαξε τίποτα παρόλο που είχε τις ευκαιρίες δεν τις αξιοποίησε σε καμία περίπτωση. Ειλικρινά κρίμα για την άλλη μια φορά χαμένη ευκαιρία του λαού μας,η απερχόμενη μνημονιακή κυβέρνηση παρωδία και οι θλιβεροί συντελεστές και εμπνευστές της μετράνε αντίστροφα,εξού και το Final Countdown της στρατιωτικής μπάντας στην υποδοχή του΄»πρωθυπουργού»στο κτίριο της ΔΕΘ,για τα αζήτητα της ιστορίας που ο λαός εντός των επόμενων μηνών θα τους τοποθετήσει,εξού και το κύκνειο άσμα της λυκοσυμμαχίας του νότου,τα χιλιοπαιγμένα και χιλιομασημένα απο την ΕΡΤ εύσημα Ρέντσι,Ολανδρέου στον Πάκη για την υπερπροσπάθεια της Ελλάδας. Το παρόν και το επερχόμενο κυβερνητικό σχήμα των επερχόμενων εκλογών είναι θνησιγενές,μη βιώσιμο και αυτό το γνωρίζουν και οι πολιτικάντηδες άσχετα τι αραδιάζουν ανέκαθεν δημόσια και για εσωτερική κατανάλωση.Έχουμε μπεί πλέον αντικειμενικά και με τον πιο εμφαντικό τρόπο στην πιο βαθιά μνημονιακή εποχή μακράς διάρκειας και αμφιβόλου εξόδου μας απο αυτήν. Η δημιουργικότητα των ανθρώπων έχει πληγεί ανεπανόρθωτα απο την μακροχρόνια λιτότητα και τα συνακόλουθα υφεσιακά μέτρα που τελειωμό δεν έχουν,τις στρατιές νέων και παλαιών ανέργων δεν τους σχεδιάζει και δεν τους υπολογίζει κανένα πρόγραμμα καμία κυβέρνηση και καμία παραγωγική δύναμη,οι βιομηχανίες,τα λιμάνια,τα επιμελητήρια της χώρας. Το βαγόνι της Ελλάδας έχει εκτροχιαστεί και ο μηχανοδηγός του σφυρίζει αδιάφορα,γυρίσαμε στα χρόνια του καρβουνιάρη,ποιές αγορές εδώ γίναμε ένα απέραντο γιουσουρούμ. Iakovos Pantelakis

Mark Petrie - Go Time Extended