Πέμπτη, 08-Δεκ-2016
Η κυβέρνηση περίμενε τους επενδυτές να κάνουν ουρά το 2017 επειδή το ελληνικό χρέος θα αρχίσει λογιστικά να μειώνεται μεταξύ 2040 και 2060. Τελικά, το πάρτι για την προρύθμιση του χρέους κράτησε μερικές ώρες. Ούτε καν μερικές εβδομάδες όπως περίμενε η στήλη.
Και όμως η κυβέρνηση ευελπιστούσε πως ένας οδικός χάρτης για το χρέος στο τέλος του 2016 θα είχε θετικό πολιτικό αντίκτυπο για την ίδια αλλά και για την οικονομία.
Ενώ ήταν φανερό σε όλους, πλην των στρατηγικών σχεδιαστών της κυβερνητικής πολιτικής, πως οι ευρωπαίοι δεν μπορούσαν να δώσουν τίποτα πριν τις γαλλικές και κυρίως τις γερμανικές εκλογές, σε συνθήκες αύξησης του ευρωσκεπτικισμού.
Την Ελλάδα δεν την συμφέρει τώρα οποιαδήποτε οριστική ρύθμιση χρέους. Όσο είναι νωπό στη μνήμη των ευρωπαίων ψηφοφόρων το κόστος διάσωσης της χώρας μας, οι κυβερνήσεις της Ευρώπης θα κρατούν σκληρή στάση γιατί προσμετρούν το πολιτικό κόστος.
Την Ελλάδα τη συμφέρουν παρατάσεις μέχρι το θέμα να φύγει από την επικαιρότητα και με τις μεταβολές του ΑΕΠ των ευρωπαϊκών χωρών οι οφειλές της να γίνουν αδιάφορες.
Τα χρέη της ελληνικής επανάστασης ο Μαρκεζίνης τα ρύθμισε στις αρχές της δεκαετίας του ’50, όταν είχαν αδιάφορη αξία και οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές για τη χώρα λόγω και του ρόλου στον πόλεμο στο πλάι των νικητών.
Αφού έσπασε τα μούτρα της στο θέμα χρέους η κυβέρνηση, τώρα επιζητεί την πολιτική διαπραγμάτευση για να κλείσει τη δεύτερη αξιολόγηση του τρίτου μνημονίου.
Την πολιτική διαπραγμάτευση τη χρησιμοποίησαν όλες οι κυβερνήσεις του "ελλαδιστάν" μνημονιακές και αντιμνημονικές και κυρίως μνημονιακές που παρίσταναν τις αντιμνημονιακές για λόγους ψηφοθηρίας.
Πολιτική διαπραγμάτευση είναι η επιδίωξη οφέλους με την απειλή της αυτοκτονίας.
Πολιτική διαπραγμάτευσης έκανε ο Γ. Παπανδρέου όταν απειλούσε με προσφυγή στο ΔΝΤ και ρωσική ρουλέτα με το πιστόλι πάνω στο τραπέζι.
Πολιτική διαπραγμάτευση έκανε ο Αντώνης Σαμαράς όταν χρησιμοποιούσε την απειλή της έλευσης Τσίπρα μετά από αυτόν.
Πολιτική διαπραγμάτευση κάνει και ο Αλέξης Τσίπρας με την απειλή πως αν φύγει και πάει στην αντιπολίτευση, με τις κινητοποιήσεις που θα υποκινήσει δεν θα επιτρέψει στον επόμενο να υλοποιήσει καμιά δέσμευση.
Πολιτική διαπραγμάτευση σημαίνει η παραχώρηση εκ μέρους των δανειστών χώρου ώστε οι εγχώριες πελατειακές κυβερνήσεις να εξασφαλίσουν μέρος των προνομίων των πελατών τους.
Η μεγαλύτερη επιτυχία της πολιτικής διαπραγμάτευσης τα τελευταία χρόνια ήταν να μην απολυθεί ούτε ένας δημόσιος υπάλληλος από το 1 εκατ. που αθροίζονταν όταν ξεκίνησε η χρεοκοπία το 2010.
Με διάφορες "μαϊμουδιές" σοσιαλιστές, δεξιοί και πρώην αριστεριστές κατάφεραν να μην απολυθεί και αξιολογηθεί κανένας, γιατί το δημόσιο αποτελεί το σκληρό πυρήνα του "καρκίνου" που απειλεί να ξεκάνει τη χώρα και ονομάζεται κομματοκρατία και πελατοκρατία.
Με αθρόες πρόωρες συνταξιοδοτήσεις οι υπάλληλοι του δημοσίου μειώθηκαν στις 650 χιλ. με υψηλό μέσο όρο ηλικίας και χαμηλή ειδίκευση και διάθεση προσφοράς.
Η κυβέρνηση μιας χώρας όπου οι άνεργοι συν αυτοί που έχουν φύγει στο εξωτερικό είναι περισσότεροι από τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα αγωνίζεται να μην απελευθερωθεί το όριο των απολύσεων.
Προτιμάμε δηλ. αν μια εταιρεία ξαφνικά χάσει τις μισές πωλήσεις, πράγμα σύνηθες τα τελευταία χρόνια, να μην μπορεί να απολύσει το μισό προσωπικό για να διασωθεί η ίδια και να διασώσει τις άλλες μισές θέσεις εργασίας. Έτσι, όταν μια εταιρεία αντιμετωπίζει πρόβλημα "αιμορραγεί" μέχρι να κατεβάσει ρολά και να χαθούν όλες οι θέσεις εργασίας.
Κατά συνέπεια σε αυτό το εργασιακό περιβάλλον νέες σοβαρές επενδύσεις από επιχειρήσεις που τηρούν το νόμο δεν έρχονται. Αποτέλεσμα είναι η μακροχρόνια ανεργία να παραμένει υψηλή και να πιέζει συνεχώς για χαμηλότερους μισθούς.
Οι ικανοί νέοι φεύγουν στο εξωτερικό και εδώ μένουν όσοι λόγω ηλικίας και δεξιοτήτων δεν μπορούν να φύγουν, οι αργόμισθοι και οι συνταξιούχοι για να τρώμε τις σάρκες μας μέχρι τελικής πτώσης.
Σειρά λαθών
Η κυβέρνηση δεν υπολόγισε λάθος μόνο τα οφέλη από μια ψευτοαναδιάρθρωση του χρέους για επικοινωνιακούς λόγους.
Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα τους τελευταίους μήνες αστόχησε σε όλες τις στρατηγικές επιλογές της.
Έπεσε έξω στην ανάδειξη της διαπλοκής σαν βασική αντιπολιτευτική αιχμή ελλείψει πολιτικών και οικονομικών εναλλακτικών λύσεων. Η αποκάλυψη της "Καλογριτσιάδας" έδειξε πως και η ίδια πολιτεύτηκε με τον ίδιο τρόπο διαπλοκής.
Έπεσε έξω με τη αντισυνταγματική προσπάθεια ελέγχου του τύπου μέσω των περιορισμών στις τηλεοπτικές άδειες.
Δεν της βγαίνει η προσπάθεια πραξικοπήματος στη δικαιοσύνη...
Πρόκειται για μια κυβέρνηση που δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει σωστά τις καταστάσεις και ως εκ τούτου επικίνδυνης.
Σε μια περίοδο που στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ υπάρχουν κενά εξουσίας και ο "σουλτάνος" Ερντογάν, εκμεταλλευόμενος την ελληνική αδυναμία, εγείρει σοβαρά ζητήματα, στην κυβέρνηση πιστεύουν πως η απάντηση είναι τα τρισάγια στην Κυρά της Ρω και η επίδειξη εθνικής ομοψυχίας παρέα με το ναζιστικό μόρφωμα, χωρίς το μισό κοινοβούλιο.
Αυτό που έγινε στη Ρω ήταν επίδειξη αδυναμίας, όχι ισχύος. Ο μόνος σύμμαχος που βρήκε η κυβέρνηση ήταν η ΧΑ, η οποία στην Ευρώπη και τη Δύση είναι απομονωμένη από όλα τα ακροδεξιά κόμματα.
Όλες οι ενδείξεις συνεχίζουν να συγκλίνουν πως ο χρόνος για την κυβέρνηση συνεχίζει να μετρά αντίστροφα. Αν δεν υποκύψει σε κάποιο ξαφνικό ατύχημα θα υποκύψει από τη φορολογική εξάντληση της οικονομίας…
Του Κώστα Στούπα
