Αν δεν μπόρεσε ο Τσίπρας να αλλάξει την Ευρώπη, ενδεχομένως να την αλλάξουν οι Βρετανοί, ίσως και οι Ιταλοί με τους Γάλλους.
Το μετέωρο βήμα της ΕΕ: θα αντέξει ή θα οδηγηθεί σε διάλυση;
Μπορεί οι προθέσεις των ιδρυτών της Ε.Ο.Κ., τότε, και Ε.Ε. σήμερα, να ήταν καλές, προκειμένου η Ευρώπη να αποφύγει όσο μπορούσε την εξάρτηση από τις δύο υπερδυνάμεις της εποχής και να διαδραματίσει ένα ανεξάρτητο ρόλο, αλλά δεν μπορεί το αποτέλεσμα να είναι αυτό που οραματίστηκαν.
Και τούτο επειδή στηρίχθηκαν σε ένα λανθασμένο στερεότυπο, ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί έχουν καινά πολιτιστικά στοιχεία, επί των οποίων -ως θεμέλιο- θα στηριχθεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Επί πλέον, δεν ελήφθη υπόψη η απουσία ιστορικού προηγούμενου, περί ενώσεως λαών, έστω και συγγενών που να διατηρήθηκε επί μακρόν, παρά μόνον όταν αυτό γινόταν βιαίως.
Το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενότητας υπό μία Αρχή, έχει δύο προηγούμενα, τις εκστρατείες του Ναπολέοντα και του Χίτλερ, όπου κοινό στοιχείο τους ήταν η Ευρώπη έως τα Ουράλια, της οποίας τα σύνορα θα εκτεινόταν έως τον Περσικό Κόλπο για να εξασφαλιστούν οι ενεργειακοί πόροι. Το τρίτο εγχείρημα, της παρούσης Ε.Ε. έχει πολιτικό κριτήριο, βασίζεται στην κοινή συναίνεση, η οποία υπάρχει όμως αφενός όταν τα πράγματα "πηγαίνουν καλά" και αφετέρου όσο ο άπληστος ισχυρός πολιτεύεται ακόμη με σύνεση.
Από την αρχαιότητα έως σήμερα, όλες οι προσπάθειες με συμμαχίες ή αμφικτυονίες δεν είχαν μακρόχρονη διάρκεια, επειδή ακριβώς εμφιλοχωρούσαν τα δύο ανωτέρω αρνητικά στοιχεία. Μάλιστα δε, το άτοπο της ευρωπαϊκής ενότητας, καταδεικνύεται από το γεγονός, ότι στις μισές περίπου ευρωπαϊκές χώρες απουσιάζει και η ενότητα του ίδιου του λαού. Στην Ισπανία, Βρετανία, Βέλγιο, Ιταλία, η έστω και τυπική ενότητα δεν φαίνεται ότι θα έχει μακροζωία.
Αλλά και μέσα σε ομοιογενή λαό, τα σπέρματα του διχασμού επέρχονται, μόλις οι κοινωνικές τάξεις αποκτήσουν μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Μέρι σήμερα, αυτό δεν είχε παρατηρηθεί επειδή την πληθυσμιακή πλειονότητα αποτελούσε η μεσαία τάξη. Όμως, η πολυδιαφημισμένη παγκοσμιοποίηση εξαφανίζει την μεσαία τάξη, το στήριγμα της κοινωνία των τελευταίων αιώνων, και η προλεταριοποίηση του λαού είναι βέβαιο πως θα οδηγήσει σε ανατροπές.
Δεν είναι τωρινή η διαπίστωση. Τον ιδιαίτερο ρόλο που διαδραματίζει η μεσαία τάξη στην κοινωνία-πόλη τον ανέλυσε πρώτος ο Αριστοτέλης! Οι πόλεις που κυβερνώνται σωστά, έγραψε στα "Πολιτικά", είναι εκείνες όπου η μεσαία τάξη (η "μεσότης" κυριαρχεί την αριστοτελική διδασκαλία, όχι φυσικά υπό την έννοια του μέτριου, αλλά μεταξύ μιας υπερβολής και μιας έλλειψης) ) είναι πολυάριθμη και ισχυρή. Στις πόλεις αυτές το πολίτευμα είναι σταθερότερο και πλησιάζει προς τη δημοκρατία. Στις πόλεις όμως, όπου ισχυρότερα είναι τα δύο άκρα, οι εύποροι και οι άποροι, είναι συχνότερες οι εξεγέρσεις και το πολίτευμα γίνεται ολιγαρχία ή τυραννία.
Απορώ, πώς δεν είναι ακόμη καθολική η διαπίστωση πως εκεί μας οδηγούν τα λαμβανόμενα μέτρα από τους ισχυρούς της Ε.Ε. Σε αρκετές χώρες, η αντίδραση του λαού στις νεοταξίτικες συνταγές, βοηθούσης της μετανάστευσης με όσα συμπορεύονται, οδηγούν στην ισχυροποίηση του έθνους-κράτους, που με τη σειρά του αποσυνδέει τους όποιους δεσμούς έχουν απομείνει μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών που συνιστούν την -ψευδώνυμη, πλέον- Ενωμένη Ευρώπη.
Ο Νόαμ Τσόμσκι προβαίνει στην διαπίστωση ότι η άνοδος των ακροδεξιών και αντισυστημικών τάσεων, ως αποτέλεσμα αποτυχημένων νεοφιλελεύθερων πολιτικών στην Ευρώπη, είναι πιθανό να οδηγήσει στην κατάρρευση της ΕΕ σε μια "τραγική εξέλιξη", όπως την χαρακτήρισε.
Κατά τον Τσόμσκι «Αυτά τα προγράμματα ήταν έτσι σχεδιασμένα ώστε να φέρουν στασιμότητα και ακόμα και ύφεση για ένα μεγάλο κομμάτι, την πλειονότητα, του πληθυσμού. Επίσης υπονόμευσαν σημαντικά τη δημοκρατία, κάτι που ισχύει ακόμα περισσότερο στην Ευρώπη από ό,τι στις ΗΠΑ. Το αποτέλεσμα αυτών των διεργασιών είναι πως ο κόσμος είναι οργισμένος, απογοητευμένος, οι ελπίδες του για το μέλλον έχουν καταρρεύσει», είπε.
Αν δεν μπόρεσε ο Τσίπρας να αλλάξει την Ευρώπη, ενδεχομένως να την αλλάξουν οι Βρετανοί, ίσως και οι Ιταλοί με τους Γάλλους.
Πηγή: http://voria.gr
