μπτη, 2 Ιουλίου 2015
Να είμαστε μαζί και την επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος
Μια μόνο ηλεκτρονική «βόλτα» αυτές τις μέρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι αρκετή προκειμένου να διαπιστώσει κάποιος την εφιαλτική κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία.
Η ανασφάλεια για το μέλλον, η πρωτόγνωρη ανώμαλη κατάσταση που ζούμε, η αγωνία για το αν θα αντέξουν οι τράπεζες και αν θα...
αποφευχθεί μία μείζων, ιστορικών διαστάσεων, περιπέτεια, έχει οξύνει τα πνεύματα, έχει ανεβάσει τους τόνους και η αντιπαράθεση επί των θέσεων του καθενός ενόψει του δημοψηφίσματος έχει πολώσει την κοινωνία.
Στο facebook και στο twitter, αλλά και σε παρέες, οικογένειες και χώρους δουλειάς, οι συγκρούσεις είναι καθημερινές ανάμεσα σε εκείνους που ψηφίζουν «ναι» και σε αυτούς που ψηφίζουν «όχι». Ό,τι ακριβώς συμβαίνει και στον δημόσιο διάλογο: για μία ακόμη φορά, ακόμη και αυτή την δωδεκάτη ώρα που πέφτουν όλοι οι μύθοι (και για τα περιθώρια διαπραγμάτευσης εντός του Μνημονίου, αλλά, κυρίως για την… «αλληλεγγύη» των Ευρωπαίων εταίρων μας) οι ταμπέλες καλά κρατούν. «Δραχμολάγνοι», «επικίνδυνοι», «γερμανοτσολιάδες» και «παπαγαλάκια» είναι οι… μετριοπαθέστεροι χαρακτηρισμοί που ακούγονται ένθεν κακείθεν και γράφονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η κρισιμότητα των στιγμών και η ανασφάλεια για το μέλλον, μαζί φυσικά με τον φόβο, έχουν παρακάμψει την αστική ευγένεια, τις σχέσεις ζωής ή αίματος, τη φιλία, το «ψωμί και αλάτι» που μπορεί ένας οπαδός του «ναι» και ένας οπαδός του «όχι» να έχουν φάει πριν επιλέξει η κυβέρνηση την διέξοδο του δημοψηφίσματος.
Όμως, το δημοψήφισμα την Κυριακή γίνεται και τελειώνει. Σε τρεις ημέρες οι οπαδοί του «ναι» θα έχουν ψηφίσει «ναι», οι οπαδοί του «όχι» θα έχουν ψηφίσει «όχι» και την επόμενη μέρα θα κληθούμε όλοι μαζί να διαχειριστούμε τις συνέπειες του αποτελέσματος, την προοπτική για τη χώρα, αλλά και ό,τι χρειάζεται για να γίνει για να εξομαλυνθεί η κατάσταση –σε πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό αλλά και τραπεζικό επίπεδο.
Μ’ άλλα λόγια, την επόμενη μέρα θα είμαστε πάλι όλοι μαζί. Στην ίδια βάρκα. Και οι φίλοι θα πρέπει να παραμένουν φίλοι, οι συγγενείς συγγενείς, οι συνάδελφοι συνάδελφοι, τα αδέρφια αδέρφια, οι κουμπάροι κουμπάροι και οι σύντροφοι σύντροφοι.
Όποιος φοβάται και θέλει, εκών άκων, να ψηφίσει «ναι», προφανώς και δεν είναι «παπαγαλάκι των δανειστών».
Και όποιος έχει αποφασίσει να ψηφίσει «όχι», ούτε θέλει να κρύβει το συνάλλαγμα στη σόλα της μπότας του, ούτε είναι αντιευρωπαϊστής επειδή αντιστρατεύεται μία νεοφιλελεύθερη, τιμωρητική, γερμανικής κοπής Ευρώπη.
Και, εν πάση περιπτώσει, τώρα, στην μεγαλύτερη κρίση της χώρας από την Μεταπολίτευση ως σήμερα, ίσως να ήρθε η ώρα να υπερβούμε τις ταμπέλες που μας οδήγησαν εδώ. Τις ταμπέλες που δεν μας άφησαν να συμφωνήσουμε ποια είναι τα μεγάλα προβλήματα και που κατέστησαν την Ελλάδα τη μόνη χώρα που αντιμετώπιζε μία κρίση, αλλά κανένα κόμμα δεν είχε ολοκληρωμένο σχέδιο για την υπέρβασή της.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ στο matrix24.gr
