Alexis, finito...
H περίπτωση εκλογικού νόμου αποτελεί την πρώτη τακτική και στρατηγική ήττα του κ. Τσίπρα από τις Ευρωεκλογές του 2014 και μετά.
Ο στόχος της αλλαγής του εκλογικού νόμου επί το αναλογικότερον για την κυβέρνηση ήταν διττός.
Από τη μια πλευρά στόχευε στην ανάδειξη του δεύτερου κόμματος σε ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων και κατά κάποιο τρόπο στόχευε σε μια ομαλή του προσγείωση μετά από μια κυβερνητική θητεία, η οποία αφήνει πολλά ερωτηματικά για το αν προκύπτουν και άλλες ευθύνες πέραν των πολιτικών...
Τα όσα συμβαίνουν στη δικαιοσύνη είναι πρωτοφανή, ο παραμερισμός του ΕΣΡ στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών ξεπερνά τα όρια του συντάγματος, ενώ για το πρώτο εξάμηνο του 2015 προκύπτουν σοβαρές μαρτυρίες για ύποπτα σχέδια και προθέσεις. Το ίδιο συμβαίνει και με τις δεκάδες θανάτους την περίοδο έξαρσης της επιδημίας H1N1 λόγω της αδυναμίας λειτουργίας των περισσότερων Μ.Ε.Θ. ή το κουκούλωμα των συνθηκών του θανάτου μικρού παιδιού σε νοσοκομείο της Κρήτης...
Κυρίως όμως η ιστορία του εκλογικού νόμου στόχευε στην πολιτική απομόνωση της Νέας Δημοκρατίας από όλα τα υπόλοιπα κόμματα του κοινοβουλίου, απογυμνώνοντας έτσι τη δυναμική που έχει αναπτύξει προς την εξουσία μετά την εύκολη κατάληψη του κέντρου από τον κ. Μητσοτάκη άμα τη εμφανίσει του.
Τελικά η κυβέρνηση με το ζήτημα του εκλογικού νόμου πέτυχε ακριβώς τα αντίθετα από αυτά στα οποία στόχευε. Εκτός του κ. Λεβέντη δεν βρήκε άλλους δυνητικούς μελλοντικούς συμμάχους στο κοινοβούλιο (Το ΚΚ λογίζεται ως παρών-απών). Η κυβέρνηση κατάφερε επίσης να "κάψει" το ζήτημα της απλής αναλογικής που υπό άλλες προϋποθέσεις διαθέτει επιχειρήματα υπέρ της, με πρώτο και ισχυρότερο πως η χώρα χρεοκόπησε μετά από δεκαετίες ενισχυμένης αναλογικής.
Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα ανέδειξε το ζήτημα της απλής αναλογικής ακριβώς μετά τη θετική αξιολόγηση προσδοκώντας πως η ανάληψη της πρωτοβουλίας των κινήσεων θα βοηθούσε στην αντιστροφή του κλίματος φθοράς των πρώτων μηνών του 2016.
Ούτε η αξιολόγηση έχει καταφέρει να αντιστρέψει το κακό κλίμα στην οικονομία, ούτε η πρωτοβουλία για την απλή αναλογική να απομονώσει το πρώτο κόμμα και να δημιουργήσει ένα πλέγμα δυνητικών πολιτικών συμμάχων για το δεύτερο.
Κατά τους πρώτους μήνες του 2016 ο μέσος όρος των δημοσκοπήσεων έφερε την κυβέρνηση να χάνει περί τις 10 μονάδες σε σχέση με τα ποσοστά που απέσπασε στις τελευταίες εκλογές του περασμένου Σεπτέμβρη. Την περίοδο του Πάσχα με την ελπίδα του θετικού αντίκτυπου στην οικονομία από το κλείσιμο της αξιολόγησης κατάφερε να ανακόψει τη φθορά. Σε κάποια δευτερεύοντα ποιοτικά στοιχεία μάλιστα κατάφερε να παρουσιάσει και μικρή θετική αντιστροφή χωρίς όμως να καταφέρει να ανατρέψει τη γενική τάση.
Του θέρους αρχόμενου όμως φαίνεται πως έχει ξεκινήσει η δεύτερη φάση της αποκαθήλωσης. Αν και το καλοκαίρι δεν γίνονται δημοσκοπήσεις το κλίμα που εισπράττει κάποιος στο δρόμο είναι σαφές...
Παρά τις αλλεπάλληλες επιμέρους τραγωδίες, το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα αυτής της κυβέρνησης παραμένει η οικονομία και η απώλεια εμπιστοσύνης που υπέστη σε αυτό το πεδίο κατά το 2015.
Αν η αξιολόγηση είχε κλείσει το Φθινόπωρο το 2015, ίσως να είχε καταφέρει να ανακτήσει μέρος της εμπιστοσύνης και των τραπεζικών καταθέσεων. Τώρα η παρτίδα φαίνεται πως έχει κριθεί οριστικά.
Μέχρι τέλος του χρόνου η φθορά στην κοινή γνώμη ίσως ξεπεράσει τις 10 μονάδες του πρώτου εξαμήνου, ενώ το δύσκολα διαχειρίσιμο θερμό Φθινόπωρο είναι πολύ πιθανό να επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις...
Τουτέστιν, finito la musica, passato la fiesta... ή αλλιώς όπως παίξουν τα νταούλια έτσι και θα χορέψουν!
kostas.stoupas@capital.gr
