στις Σάββατο, 23 Ιουλίου 2016
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ
Ο πολύς κόσμος πιστεύει ότι το δυσθεώρητο χρέος των 320 δις ευρώ προεκλήθη από τις απάτες που έκαναν για να τα κονομήσουν οι πολιτικοί που κυβέρνησαν αυτή τη δύσμοιρη χώρα κι όσοι νέμονταν το δημόσιο τομέα (συνδικαλιστές, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, διεφθαρμένοι ΔΥ κλπ).
Αυτό είναι μερικώς ορθό.
Στην πραγματικότητα, ο κύριος όγκος του χρέους είναι προϊόν μιας πολιτικής απάτης. Τη διαμόρφωση δηλαδή ενός δημοσίου τομέα τεράστιου, αναποτελεσματικού, γραφειοκρατικού και διεφθαρμένου με πολύ μεγάλο αριθμό "βολεμένων" κι αχρήστων ΔΥ που πληρώνονταν πλουσιοπάροχα κι ένα συνταξιοδοτικό σύστημα σαθρό, ανήμπορο να λειτουργήσει αυτόνομα κι άκρως ρουσφετολογικό.
Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα χρεοκόπησε διότι οι πολιτικοί που μας κυβέρνησαν δημιούργησαν, με τις προτροπές της εκλογικής τους πελατείας, ένα κράτος τέρας που δεν μπορούσε να συντηρηθεί χωρίς τεράστιο δανεισμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο τη δεκαετία 2000-2009 το κρατικό κόστος για την χρηματοδότηση των συντάξεων ξεπέρασε τα 210 δις ευρώ.
Κι ότι κάθε χρόνο το κόστος μισθών και συντάξεων έφτανε το 75% του προϋπολογισμού.
Το δυστύχημα είναι ότι και μετά το 2010 τα πράγματα, παρά τις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, δεν έχουν αλλάξει ουσιαστικά.
Μόνο για τις συντάξεις ΔΥ το κράτος δαπανά ετησίως 6 δις ευρω.
Μόνο για την επιχορήγηση των Ταμείων της ΔΕΗ και του ΟΤΕ υπάρχει επιχορήγηση περίπου 1,1 δις. Ενώ για μισθους και συντάξεις συνολικά η δαπάνη πλησιάζει τα 30 δις ενώ με τις "κρυφές" δαπάνες τα ξεπερνά.
Πρέπει να καταλάβουμε οτι χωρίς ορθολογισμό και νοικοκύρεμα του Δημοσίου, το κράτος, η οικονομία αλλα κι η κοινωνία δεν είναι βιώσιμες.
Κι όσο οι κυβερνήσεις αρνούνται να το πράξουν, το πρόβλημα καθίσταται ανεξέλεγκτο και καταστροφικό.
