Η πραγματικότητα στην οικονομία δείχνει σημάδια επιδείνωσης. Συνεχούς επιδείνωσης.
Προ λίγων ημερών είχαμε την επέτειο συμπλήρωσης ενός έτους από της 17ώρου "συμπαρουσίας στο ίδιο δωμάτιο" με τους εκπροσώπους των εταίρων δανειστών.
Όταν κάποιος ξεκινά
- από τα €980 μύρια του email Χαρδούβελη
Και καταλήγει:
- σε -€5,4 δισ. ετήσια μέτρα για 3 χρόνια
- και -€100 δισ. ζημιά στην οικονομία,
- και ύφεση -0,3% για το 2015
παρά
- την αύξηση του τουρισμού 6,5%
- και την πτώση του πετρελαίου από τα $50 στα $30
- πού έπρεπε να σου δώσουν +3,5% ανάπτυξη χωρίς κόπο,
Πες το όπως θες.
Διαπραγμάτευση πάντως δεν μπορείς να το πεις...
Χωρίς να υπολογίσει κανείς την αθέτηση των εξωγήινων υποσχέσεων της Θεσσαλονίκης, που κανείς δεν πίστεψε έτσι κι αλλιώς, η παρούσα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει απογοητεύσει ακόμη και τους πιο απαισιόδοξους.
Η επίδοσή της σε δύο σημαντικότατα θέματα, τον τρόπο με τον οποίον θα γίνει η διαχείριση για τα κόκκινα δάνεια, και η αναγκαία επανεκκίνηση της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας που δεν γίνεται κανένα βήμα για να ξεκινήσει, είναι κατά πολύ χειρότερη από το αν δεν ασχολούνταν καθόλου.
Και τα δυο αυτά θέματα συνδέονται με την εκκαθάριση των προβλημάτων του παρελθόντος. Όσο αυτά μένουν στάσιμα ή και επιδεινούμενα, η κοινωνία παγιδεύεται σε αδιέξοδο, αδυνατώντας να δημιουργήσει νέο πλούτο, και απλά αλληλοκατασπαράζοντας ο ένας τις σάρκες του άλλου, λειτουργώντας σε ένα καθεστώς ημιπαρανομίας ως πλήρους παρανομίας, με τα χρέη να συσσωρεύονται, χωρίς όμως να υπάρχει η δυνατότητα να αποπληρωθούν ποτέ.
Με την τακτική της κυβέρνησης τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, μετατρέπεται η κοινωνία και η οικονομία σε ζόμπι. Σε νεκροζωντανούς, που προσπαθούν να διατηρηθούν καταστρέφοντας οτιδήποτε υγιές έχει απομείνει, και αποτρέποντας τη γέννηση κάτι νέου.
Αυτό σε συνδυασμό με την υπερφορολόγηση έχει ως αποτέλεσμα την διατήρηση της ανεργίας σε μη βιώσιμα επίπεδα.
Ουσιαστικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε όχι διότι είπε ψέμματα. Μάλλον όχι κυρίως διότι είπε ψέμματα, αλλά κυρίως διότι αποδείχθηκε δομικά ανίκανη να διαχειριστεί την περιπλοκότητα της διακυβέρνησης μιας χώρας. Αν ήταν εστιατόριο, θα είχε ένα μόνο πιάτο: την μείωση του χρέους, που όμως ούτε αυτό καταφέρνει να μαγειρέψει.
Τόσο οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή το 19,6%, όσο και κυρίως εκείνοι οι 46% του εκλογικού σώματος που συνειδητά απείχαν στις προηγούμενες εκλογές (ουσιαστικά στηρίζοντας την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία), έχουν απογοητευτεί πλήρως από την δυνατότητα διακυβέρνησης του.
Κυρίως προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ και τον κεντροαριστερό χώρο, ελπίζανε στην ρεαλιστική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς το κέντρο. Όμως αντί αυτού είδαν πλήρη έλλειψη σοβαρότητας, αλαζονία στην εξουσία, και προσπάθεια δημιουργίας κλίματος πόλωσης στην κοινωνία, αντί να σηκώσουν τα μανίκια και να κάνουν δουλειά.
Αυτοί οι άνθρωποι, που είδαν να χειροτερεύει αισθητά η ζωή τους με την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα γυρίσουν στο ΠΑΣΟΚ. Όχι το ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος, αλλά ένα ΠΑΣΟΚ που θα μπορέσει μέσα από μια ανανέωση των προσώπων αλλά και διατήρηση των σοβαρών πολιτικών που του έχουν απομείνει, να ξαναποτελέσει τον πυρήνα του αριστερόστροφου κέντρου του πολιτικού συνεχούς.
Με τις συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ με τα άκρα της πολιτικής, το ΚΚΕ και την Χρυσή Αυγή, για την ψήφιση ενός εκλογικού νόμου που θα βάλει τη χώρα σε ακόμη μεγαλύτερες περιπέτειες από τις σημερινές, και με την παρατεταμένη ακυβερνησία που θα προκληθεί, το εκλογικό σώμα θα στραφεί ξανά στο γνώριμό του ΠΑΣΟΚ, ειδικά δε αν οι εκλογές τελικά προκηρυχθούν μετά τις πρώτες πληρωμές του αυξημένου φόρου εισοδήματος και ΕΝΦΙΑ με στεροειδή.
Είναι πολύ πιθανόν, εκείνοι που πίστεψαν στην υπόσχεση ελπίδας και αξιοπρέπειας του ΣΥΡΙΖΑ να κινητοποιηθούν με μεγαλύτερη αντιπαλότητα απέναντί του στις επερχόμενες εκλογές, φέρνοντας καθοριστικά το ΠΑΣΟΚ στην δεύτερη θέση, πιθανόν με περισσότερο και από 15% αν αποφύγει την προΣιμητική ρητορική περί "νεοφιλελευθερισμού” σε μια χώρα που πλέον και ο τελευταίος ψηφοφόρος έχει αντιληφθεί πως υποφέρει από κρατισμό.
Βέβαια δεν είναι βέβαιο πως η παρούσα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει την δυνατότητα να κάνει αυτή την επιστροφή, είναι βέβαιο όμως πως ο κόσμος κουράστηκε με το αποτυχημένο πείραμα της δήθεν πρώτης φοράς αριστεράς, που όμως είναι ακατάλληλη για να κυβερνά μια χώρα.
Οι εκλογές είναι κοντά, ειδικά μετά την ψήφιση του εκλογικού νόμου, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να κάνει έγκαιρη έξοδο πριν πέσει σε μονοψήφια ποσοστά. Είναι πλέον ξεκάθαρο και στους ίδιους πως δεν έχουν την ικανότητα να γυρίσουν την φορά της οικονομίας.
Γι’αυτό άλλωστε και το υπουργείο ανάπτυξης έχει παραδοθεί στην απραξία, και αφήνει ανεξέλεγκτα τα fund διαχείρισης κόκκινων δανείων, ούτε κάνει τίποτα για την επανεκκίνηση των άνω του 50% των εργοδοτών/μικρομεσαίων της χώρας που βγήκαν εκτός αγοράς λόγω των ειδικών συνθηκών της κρίσης.
Και για να πούμε και του στραβού το δίκιο, οι άνθρωποι δεν ήταν ποτέ έτοιμοι για να διαχειριστούν οτιδήποτε παράπάνω από ένα θέμα τη φορά. Ή το "Δεν πληρώνω”, ή τις Σκουριές, ή τη δικαστική επίλυση της Ζήμενς, αν και τελικά ούτε αυτή την τελευταία.
Του Άγη Βερούτη
capital
