ΣΤΟ ΚΕΝΟ ΤΑ ΤΡΙΚ “ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟΥ” ΜΕ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΝΟΜΟ, ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΚΑΝΑΛΙΑ
ΤΟΥ ΑΡΗ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ
Αμέσως μετά την ψήφιση των εξοντωτικών για τα λαϊκά στρώματα μέτρων (ασφαλιστικό, φορολογικό, ιδιωτικοποιήσεις) και το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης, η κυβέρνηση προσπάθησε να ανακτήσει την πρωτοβουλία, μεταφέροντας την πολιτική συζήτηση στο πεδίο που θεωρεί προνομιακό για την ίδια και δεν έχει οικονομικό κόστος: το πεδίο του υποτιθέμενου εκδημοκρατισμού, με βασικούς πυλώνες τον νέο εκλογικό νόμο, τη συνταγματική αναθεώρηση και την αδειοδότηση των καναλιών. Ήδη, η προσπάθεια αυτή διαγράφεται ατελέσφορη και το “σύντομο καλοκαίρι της (κατά Τσίπρα) Δημοκρατίας” πάει να κλείσει προτού καλά- καλά ξεκινήσει.
Στο θέμα του εκλογικού νόμου, η κυβέρνηση απέτυχε να εξασφαλίσει την απαιτούμενη πλειοψηφία των 200 βουλευτών ώστε το καινούργιο, αναλογικότερο σύστημα (που διατηρεί, όμως, το αντιδημοκρατικό όριο του 3%) να εφαρμοστεί από τις επόμενες εκλογές. Με τα υπάρχοντα δεδομένα, αναμένεται να εξασφαλίσει το πολύ 179 θετικές ψήφους στην ψηφοφορία που θα γίνει αύριο τα μεσάνυχτα- με το ΚΚΕ, μάλιστα, να ψηφίζει μόνο τις δύο διατάξεις για ψήφο στα 17 και κατάργηση του πλαφόν των 50 εδρών. Από πολιτική άποψη, έπεσε στο κενό η προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να εξασφαλίσει ηγεμονικό ρόλο στον ευρύτερο χώρο της σοσιαλφιλελεύθερης Κεντροαριστεράς, με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι σε ρόλο εφεδρειών του ΣΥΡΙΖΑ. Οι συναντήσεις του με τον Γ. Παπανδρέου και τον Φ. Κουβέλη, δύο φθαρμένους πολιτικούς χωρίς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, περισσότερο ενέτεινε παρά εξισορρόπησε την αίσθηση της αποτυχίας του.
Η επόμενη προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να επενδύσει στο θέμα του εκδημοκρατισμού προβλέπεται να εκδηλωθεί στις 24 Ιουλίου όταν, με αφορμή την επέτειο της μεταπολίτευσης, ο πρωθυπουργός αναμένεται να παρουσιάσει τις κυβερνητικές προτάσεις για συνταγματική αναθεώρηση. Προτού ακόμη ανακοινωθούν, οι προτάσεις του επιτελείου Τσίπρα έχουν ανοίξει ρήγμα όχι στην αντιπολιτευση, όπως προσδοκούσε, αλλά στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Προβεβλημένα στελέχη και υπουργοί αντιδρούν- με το δίκιο τους- στην πρόθεση του Τσίπρα να ισχυροποιήσει το αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας με την απ' ευθείας εκλογή του από το λαό και τη διεύρυνση των αρμοδιοτήτων του. Όσο για την εξαγγελία του περί συμβουλευτικών δημοψηφισμάτων, μόνο πικρή ειρωνεία δικαιούται να εισπράξει, ύστερα από την ακύρωση, από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, του ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο περσινό δημοψήφισμα. Στο σπίτι του κρεμασμένου, δεν μιλάνε για σκοινί...
Τέλος, στο μεγάλο θέμα των ιδιωτικών καναλιών, γίνεται πλέον σαφές ότι η διαδικασία της αδειοδότησης δεν πρόκειται να οδηγήσει στην αναγκαία αντιμετώπιση της διαπλοκής, ούτε σε οποιαδήποτε ουσιώδη θεσμική αλλαγή του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, που να διασφαλίζει στοιχειώδους όρους ελεύθερης πληροφόρησης. Ο καβγάς γίνεται για τον έλεγχο, όχι για τον εκδημοκρατισμό των μέσων. Για το μοίρασμα της πίτας ανάμεσα στα “παλιά τζάκια” (Βαρδινογιάννης, Κυριακού, Αλαφούζος, Κοντομηνάς) και τα καινούργια (Μαρινάκης, Βρυώνης, Καλογρίτσας) που προφανέστατα έχουν να προσθέσουν μόνο σε αναξιοπιστία και διαπλοκή, όχι σε δημοκρατία και πολυφωνία.
Συνολικά, και στα τρία μέτωπα του υποτιθέμενου εκδημοκρατισμού η κοινή γνώμη μένει με τη στυφή γεύση της άνευ αντικειμένου δημαγωγίας από μια κυβέρνηση που απλά μηχανεύεται τρόπους να εξασφαλίσει την πολιτική πρωτοβουλία και να μακροημερύσει στη διαχείριση μιας ανάπηρης, μνημονιακής εξουσίας. Πολύ σύντομα, τα πραγματικά, εκρηκτικά κοινωνικά προβλήματα θα έρθουν στο προσκήνιο (με τα ραβασάκια της Εφορίας, τον ΕΝΦΙΑ, τον κυοφορούμενο νόμο για το εργασιακό), μαζί με την οργή μεγάλων τμημάτων του ελληνικού λαού, που πλήττονται καίρια από την κυβερνητική πολιτική και αναζητούν εναγωνίως διέξοδο.
Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016
ισκρα
