Ιούλ, ’16,
Φίλε Πιτσιρίκο, το ότι η ΕΕ είναι το πολιτικό σκέλος της μαφίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν νομίζω ότι το έχουν χωνέψει ούτε οι πολιτικές ηγεσίες ούτε οι λαοί της ευρωπαϊκής περιφέρειας.
Τολμώ να πω ότι ακόμα και οι ηγετικές ομάδες των χωρών του πυρήνα τρέφουν χοντρές αυταπάτες, θεωρώντας πως οι ίδιες και οι χώρες τους είναι απρόσβλητες.
Κι όμως, ο κατακερματισμός των χωρών μελών της ΕΕ και ιδιαίτερα της ευρωζώνης είναι πιθανός και εύκολος, αρκεί τα νέα κρατίδια να εξακολουθούν να αποτελούν μέλη της κοινής μαφιόζικης οικογένειας.
Τότε οι δουλειές θα γίνονται as usual, χωρίς να υπάρχουν και ισχυρές αντιδράσεις εκ των έσω.
Αν πχ η μαφία της ΕΕ θεωρούσε πως μια διασπασμένη στα δύο Ιταλία ήταν προς το συμφέρον της, θα μπορούσε μέσα σε λίγους μήνες να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ενός βελούδινου διαζυγίου.
Θα μπορούσε πχ να προχωρήσει σε ένα γενναίο κούρεμα των καταθέσεων στον πλούσιο ιταλικό Βορρά, προστατεύοντας παράλληλα τα νοικοκυριά του φτωχού νότου και στην συνέχεια να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας και να αφήσει τα γνωστά τοις πάσι δαιμόνια της διχόνοιας και του μίσους να αποτελειώσουν την δουλειά.
Ακόμα και μια ανεξάρτητη Βαυαρία εντός πάντα της ΕΕ θα μπορούσαν να φτιάξουν, αν τους το επέτρεπε η γερμανική πολιτική τάξη.
Άλλωστε, αυτό που αποκαλείται «βάθεμα των κοινών θεσμών» και ευρωπαϊκή ολοκλήρωση δεν είναι τίποτα άλλο παρά η πολιτική κατάργηση των εθνικών κρατών και η αντικατάστασή τους από ένα υπερεθνικό διευθυντήριο, από μια υπερεθνική κυβέρνηση των Ευρωπαίων κεφαλαιοκρατών και της γραφειοκρατίας που έχει για αυτούς και από αυτούς δημιουργηθεί.
Δεν είναι λοιπόν περίεργη η αντίδραση τμημάτων της αστικής τάξης στις χώρες του πυρήνα που διαφωνούν με αυτή την προοπτική.
Τα τμήματα αυτά έχουν ξεθάψει το φάντασμα του εθνικισμού και με αυτό ως όχημα επιδιώκουν την κινητοποίηση των λαϊκών μαζών προς όφελος τους.
Το τελευταίο δεν είναι καθόλου δύσκολο, ιδίως όταν στα πέριξ ή κάθε απόχρωσης αριστερά μονάχα πατριωτική δεν είναι.
Στην Βρετανία λοιπόν γίνεται ξεκάθαρο πως το παλάτι ήταν και είναι ο βασικός μοχλός του Brexit.
Λογικό, αφού η βασιλική οικογένεια -και φυσικά ο διάδοχος Κάρολος που από ό,τι φαίνεται έχει παρασκηνιακά ήδη διαδεχτεί την 92χρονη Ελισάβετ- έχει ακόμα το κίνητρο της ιδιοκτησίας να την παρακινεί.
Γράφουμε όλοι για το Ηνωμένο Βασίλειο της Αγγλίας, της Ουαλίας, της Σκωτίας και της Βορείου Ιρλανδίας αλλά ξεχνάμε να πούμε σε ποιον ανήκει αυτό το ΗΒ.
Η απάντηση είναι απλή και βγαίνει από τα παραμύθια. Το βασίλειο ανήκει στον βασιλιά του.
Δεν είναι μάλλον τυχαίο το γεγονός πως η Βρετανία, η Δανία η Σουηδία και η Νορβηγία μείναν εκτός ευρώ και κράτησαν περισσότερο ιδιαίτερες τις σχέσεις τους με το ιερατείο των Βρυξελλών.
Το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας δύο χρόνια πριν και η ύποπτα αδιάφορη αντίδραση των Βρυξελλών σε αυτό, ήταν το γεγονός που ξεχείλισε το ποτήρι.
Δεν θα μας πάρουν και το βιός μας, φώναξαν οργισμένα οι πρίγκιπες πάνω από το οικογενειακό τραπέζι.
Πέρα όμως από την πλάκα, νομίζω ότι πρέπει να δούμε προσεκτικά τις νέες καταστάσεις όπως πάνε να διαμορφωθούν.
Το ευρώ είναι το πρώτο κομμάτι του παζλ.
Αν αντέξουν την δοκιμασία, έπονται κι άλλα κομμάτια.
Οι ανόητοι Μενουμευρωπηδες θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως είναι άλλο πράγμα η συνεργασία και η ειρήνη μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών κι άλλο η ενοποίηση.
Ευρωπαϊκή ενοποίηση σημαίνει αυτοκρατορία, σημαίνει ανελευθερία, σημαίνει αποσταθεροποίηση, σημαίνει πόλεμο.
Η Ιστορία της ηπείρου είναι πολύ ξεκάθαρη ως προς αυτό.
Παλιά υπήρχαν τα tanks, τώρα επιτίθενται με τα banks.
Από την στιγμή που η μαφία ελέγχει την ΕΚΤ και την νομισματική πολιτική, μαζί και τον κρίσιμο τομέα της ενημέρωσης-προπαγάνδας, η μεγάλη τραπεζική κρίση σε Ιταλία και Γερμανία γίνεται όπλο τρομερό στα χέρια του ιερατείου.
Αρχίζω να υποπτεύομαι πως η φτωχοποίηση εκατομμυρίων πολιτών και η υπονόμευση των εθνικών κρατών δεν αποτελούν το επακόλουθο μιας λανθασμένης πολιτικής όπως ευαγγελίζονται οι Βαρουφάκηδες της Ευρώπης αλλά τον πυρήνα της.
Αυτό είναι το σχέδιο.
Εφαρμόζουν το σχέδιο.
Όταν μετρήσουν τα συν και τα πλην κι αποφασίσουν πως ήρθε η ώρα για να πατήσουν το κουμπί, θα γίνει της πoυτάνας.
Τράπεζες θα καταρρεύσουν, περιουσίες θα εξαφανιστούν, χώρες θα διαλυθούν.
Και δεν αναφέρομαι μονάχα, ή κυρίως, στην Ελλάδα.
Το σχέδιο είναι τραβηγμένο και δύσκολο να πραγματοποιηθεί, όμως θα χαθούν ανθρώπινες ζωές σε αυτό.
Μονάχα όσοι λαοί διατηρούν ισχυρό το αίσθημα ιδιοκτησίας της χώρας τους έχουν ελπίδα να σωθούν.
Οι υπόλοιποι θα γίνουν βορά στα bail in και στα bail out των σιδηρόφρακτων banks.
Φιλιά από την βροχερή Εσπερία
Ηλίας.
Υ.Γ. Η επιχειρηματική δραστηριότητα στο Προτεκτοράτο θυμίζει αρχές της δεκαετίας του 1950. Το μπακάλικο του Ζήκου!
(Αγαπητέ Ηλία, δεν ξέρω τι σχέδια κάνουν οι γραφειοκράτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης· αυτό που ξέρω είναι πως η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μικρή -για τα σημερινά οικονομικά δεδομένα- και η Γερμανία ακόμα μικρότερη. Άλλωστε, δεν κάνει μόνο η Ευρωπαϊκή Ένωση σχέδια· κάνουν και οι άλλοι παίκτες. Κι αυτοί έχουν και στρατά. Ηλία, εγώ τους βαρέθηκα κι αυτούς και τα σχέδιά τους. Σκέψου πόσα χρόνια μας απασχολούν αυτά τα πράγματα. Δηλαδή, έτσι θα περάσουμε τη ζωή μας; Με το ποιας χώρας οι τράπεζες θα καταρρεύσουν; Μωρέ δεν πάνε να καταρρεύσουν όλες. Ηλία, δεν σου γράφω τις πραγματικές μου σκέψεις -για το θέμα- γιατί μπορεί να με επισκεφτεί ο εισαγγελέας. Η επιχειρηματική δραστηριότητα στην Αθήνα είναι …Λουμίδης. Όπως πάει το πράμα, σε ένα χρόνο στην Αθήνα όλα τα μαγαζιά θα είναι καφέ και σουβλατζίδικα. Μένουμε Ευρώπη. Την αγάπη μου από την καυτή Αθήνα που είναι γεμάτη χαζοχαρούμενους χίπστερ που παίζουν βλακώδη τραγούδια στους δρόμους και τρομάζουν τα τζιτζίκια.)
