Με την επίσκεψή του στη Γερμανία ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα υπογραμμίζει λίγο περισσότερο τις προσδοκίες που βαραίνουν τη Μέρκελ.
Η ελληνική κυβέρνηση εναπόθεσε τις ελπίδες της για ελάφρυνση του χρέους στον Πρόεδρο Ομπάμα, από τον οποίο αναμένει να ασκήσει πίεση στην καγκελάριο της Γερμανίας, να κάμψει τις αντιστάσεις της ως προς την αποφυγή κάθε συζήτησης περί ελληνικού χρέους, πριν από τις γερμανικές εκλογές.
Δεν ξέρω που βασίζεται ο Α. Τσίπρας και έχει στηρίξει την ανάκαμψη της χαμένης δημοφιλίας αυτού και της κυβέρνησής του, και "παίζει τα ρέστα του" ουσιαστικά, διαβεβαιώνοντας τον λαό, ότι επιτυγχάνοντας την ελάφρυνση του χρέους (την χρονική μετάθεση, δηλαδή, της εξόφλησης, όχι μείωση-κούρεμα) βγαίνει η Ελλάδα από την ύφεση. Δυστυχώς, είναι παγκοίνως γνωστό, ότι αυτό δεν αρκεί, ίσως μάλιστα επιτρέψει και αύξηση των δημοσίων δαπανών, με προσλήψεις όσων τυχόν ΣΥΡΙΖΑίων έμειναν αδιόριστοι.
Ο πρωθυπουργός, δεν γίνεται να μη γνωρίζει ότι οι αμερικανικές πιέσεις δεν αρκούν για να αλλάξει πολιτική η Γερμανία. Θα καταρρεύσει όλο το οικοδόμημά της επί του οποίου στηρίζει την κυριαρχία της στις άλλες χώρες. Αλλά, και έχει δεσμευθεί ο Σόιμπλε έναντι των ψηφοφόρων και ιδίως των βουλευτών του κυβερνητικού σχηματισμού, κατά την έγκριση του 3ου Μνημονίου που μας έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ, πως άλλη υποχώρηση η Γερμανία δεν πρόκειται να κάνει, όταν μάλιστα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο.
Επειδή τα γνωρίζει αυτά ο Α. Τσίπρας, θέλει μεσάζοντες να ικετεύσουν, και εκ του λόγου ότι πληροφορήθηκε μέσω του βιβλίου του Ολάντ, πως δεν είναι αξιόπιστος, αφού η Μέρκελ ρωτά τον Γάλλο πρόεδρο επιτιμητικά «μα, πιστεύεις τον Τσίπρα»; Από τη μια λοιπόν η αναξιοπιστία του πρωθυπουργού, από την άλλη η συγκεκριμένη σταθερή πολιτική της Γερμανίας, δεν επιτρέπουν αισιοδοξία, παρά μόνον κάποια αναφορά στο χρέος, που θα την παρουσιάσει ως επιτυχία ο Α. Τσίπρας, όπως συνηθίζει να κάνει (μόνο που κατέστη αναξιόπιστος και στο εσωτερικό της χώρας).
Αντιλαμβανόμενος, επομένως, πως με την αποχώρηση του Ομπάμα και την επιθυμία του Τραμπ να "νοικοκυρέψει" τις ΗΠΑ περιορίζοντας το άπλωμά της, η Γερμανία αναβαθμίζεται, αφού άλλες Λέσχες θα έχουν τώρα επιρροή, ο Α. Τσίπρας φαίνεται πως κάνει στροφή, όταν κατά τις δηλώσεις του, ομού με τον Ομπάμα, έπλεξε το εγκώμιο της Α. Μέρκελ: «Έχω διαμορφώσει γνώμη ότι η κα. Μέρκελ, ως πολιτικός που έχει αίσθημα ευθύνης, θα ενδιαφερθεί για το μέλλον της Ευρώπης και όχι μόνο για το εσωτερικό του κόμματός της. Το ίδιο άλλωστε έπραξε και στην προσφυγική κρίση», σχολίασε.
Αν η αναβάθμιση της Γερμανίας συνδυαστεί και με το γεγονός ότι ο Α. Τσίπρας χάνει τα ερείσματα που είχε στην Ουάσιγκτον με το περιβάλλον των Κλίντον, τότε θα παλέψουμε μόνοι μας στο φουρτουνιασμένο πέλαγος. Μόνο σε ευρωπαϊκές χώρες θα μπορούμε να βασιστούμε, και μόνον όταν κι αυτές θα έχουν σοβαρά προβλήματα -όπως π.χ. η Ιταλία- και εξ ανάγκης θα αμφισβητήσουν δυναμικά την δυνατότητα της Γερμανίας να αποφασίζει για τους άλλους.
Υπάρχει και πιο απαισιόδοξο σενάριο, το οποίο περιγράφεται στο έγκυρο Defence-Point, με άρθρο του οποίου ο τίτλος είναι: "Νέο παγκόσμιο ρόλο αναλαμβάνει η Μέρκελ λόγω εκλογής Τραμπ".
Εδώ, αναφέρθηκα σε ευρωπαϊκή ηγεμονία της Γερμανίας, φαίνεται όμως πως υπάρχουν αναλυτές που διευρύνουν τον ρόλο της. Οι ΗΠΑ απειλούνται με απομόνωση, δυναμισμός στη Ρωσία και την Τουρκία, η Ευρωπαϊκή Ένωση σε κρίση, μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ όλα τα βλέμματα έχουν στραφεί στην Άγγελα Μέρκελ, η οποία ετοιμάζεται να αναλάβει νέες ευθύνες.
«Η έκφραση "ηγέτης του ελεύθερου κόσμου" χρησιμοποιείται συνήθως για τον πρόεδρο των ΗΠΑ, και σπάνια χωρίς ειρωνεία. Μπαίνω στον πειρασμό να πω ότι ο ηγέτιδα του ελεύθερου κόσμου είναι τώρα η Άγγελα Μέρκελ», εκτίμησε ο Βρετανός ιστορικός Τίμοθι Γκάρτον Ας, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα The Guardian.
Με την επίσκεψή του στη Γερμανία ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα υπογραμμίζει λίγο περισσότερο τις προσδοκίες που βαραίνουν τη Μέρκελ, την οποία, πριν από την αναχώρησή του από την Ουάσιγκτον, είχε χαρακτηρίσει «ίσως την πιο στενή διεθνή εταίρο των τελευταίων οκτώ ετών». Ο Ομπάμα δεν επέλεξε να επισκεφθεί τη Βρετανία, παραδοσιακό εταίρο των ΗΠΑ, στο πλαίσιο της τελευταίας αποχαιρετιστήριας περιοδείας του στην Ευρώπη, αλλά τη Γερμανία, θέλοντας ίσως με αυτό τον τρόπο να δώσει τη σκυτάλη στο Βερολίνο.
«Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ καθιστά την Άγγελα Μέρκελ την τελευταία που μπορεί να υπερασπιστεί τις ανθρωπιστικές αξίες της Δύσης», εκτιμούν οι New York Times. Προφανώς, όλοι λαμβάνουν υπόψη ότι οι εναλλακτικές της Ευρώπης, που έχει γίνει ευάλωτη εξαιτίας του λαϊκισμού, για ηγεσία δεν είναι πολλές: η Βρετανία θα ασχολείται επί χρόνια με το Brexit, η Γαλλία και η Ιταλία αντιμετωπίζουν στο εσωτερικό τους οικονομικές δυσκολίες (Μόνο ο Κατρούγκαλος είναι αισιόδοξος και δηλώνει ότι ο Τσίπρας θα αλλάξει την Ευρώπη).
Πηγή: http://voria.gr
