Ο Σόιμπλε σπρώχνει τον Αλέξη σε εκλογές, ενώ η οικονομία θα συνεχίσει να καρκινοβατεί Σύμφωνα με μία θεωρία οι Γερμανοί ανέχονται τον Τσίπρα ή και τον…κουτσοστηρίζουν, γιατί ξέρουν ότι δύσκολα θα βρουν άλλο να τους κάνει τη δουλειά συντηρώντας (με τα ψέματα…) μιά ισχνή-έστω- κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Σύμφωνα με μια άλλη σχολή σκέψης την οποία ασπάζομαι περισσότερο, το Βερολίνο στον βαθμό που καταστρώνει πολιτική με βάση τα γούστα του Σόιμπλε(διότι περί αυτού πλέον πρόκειται), την έχει «φυλαγμένη» στον Τσίπρα και περιμένει να τον τιμωρήσει παραδειγματικά για την αυθάδεια του, όπως εκφράστηκε τους πρώτους έξι μήνες διακυβέρνησης του. Ερμηνεύοντας τις τελευταίες εξελίξεις, φοβούμαι ότι η θεωρία της αργής και βασανιστικής «εξόντωσης» του σημερινού Ελληνα πρωθυπουργού, ταιριάζει απόλυτα στην αρρωστημένη ψυχοσύνθεση του Σόιμπλε. Η τακτική του απέναντι στη χώρα μας θυμίζει το σαδιστικό παιχνίδι του πιτσιρικά με το τζιτζίκι, που αφού το παγιδεύσει σε ένα σπιρτόκουτο, αρχίζει να το τυραννάει, με όποιον τρόπο περνά από το μυαλό του. Όταν στο τέλος βαρεθεί παίρνει μια πέτρα και το αποτελειώνει, συνθλίβοντας το. Η διαφαινόμενη αθέτηση της υπόσχεσης των πιστωτών για μια έντιμη διευθέτηση του ελληνικού χρέους, που ασφαλώς υπαγορεύεται από το Βερολίνο, προς τα εκεί κατατείνει. Χωρίς τη ρύθμιση στο χρέος ο Τσίπρας δεν έχει πλέον τίποτα να «πουλήσει» στο εσωτερικό, κυρίως όμως, μένει παγιδευμένος στον ασφυκτικό μνημονιακό κορσέ χωρίς καμία δυνατότητα ανεξάρτητης χρηματοδότησης. H έμμεση απομείωση του ελληνικού χρέους που αφορά κατά βάσιν τις δυσβάστακτες δανειακές υποχρεώσεις πέραν του 2022, εκτός από την όποια ελάφρυνση, έχει πρωτίστως συμβολικό και ψυχολογικό χαρακτήρα. Χωρίς αυτήν δεν θα γίνει εύκολα η ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και ασφαλώς δεν μπορεί να υπάρξει η παραμικρή συζήτηση για έξοδο της Ελλάδας στις αγορές. Ούτε γι αυτές τις…ιμιτασιόν αρπαχτές που επιχείρησε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου προσφέροντας υπέρογκες αμοιβές στους γνωστούς και μη εξαιρετέους «αναδόχους». Το «μπες-βγες» επιπλέον του ΔΝΤ από το πρόγραμμα επιτείνει την αβεβαιότητα και καθιστά την ελληνική αγορά terra incognita για τους ξένους επενδυτές. Η οικονομία δηλαδή θα συνεχίσει να καρκινοβατεί τουλάχιστον ως τις γερμανικές εκλογές και η όποια ρύθμιση έρθει μετά, θα είναι αυτό που οι Αγγλοσάξονες περιγράφουν ως… «too little, too late”. Aκόμη κι αν γλυτώσει τον «κόφτη» την ερχόμενη άνοιξη, η κυβέρνηση στο τέλος του 2017 θα μείνει από καύσιμα και θα πρέπει να συνομολογήσει και…τέταρτο μνημόνιο με τους δανειστές, γεγονός που θα την οδηγήσει σε βέβαιη πτώση και μάλιστα άγαρμπη. Υπό το φως όλων αυτών επομένως, μετά τον αναγκαστικό ανασχηματισμό των επόμενων ημερών και μία «ανάσα» λίγων μηνών ως το επόμενο καλοκαίρι, ο Τσίπρας εξαναγκάζεται εκ των πραγμάτων να εκπονήσει σχέδια «ηρωικής απόδρασης» μέσω εκλογών. Βοήθεια δεν έχει να αναμένει από πουθενά και η πιθανή ανάδειξη της Χίλαρι Κλίντον στην αμερικανική προεδρία θα ψαλιδίσει και την τελευταία ελπίδα του, αφού κατέστη σαφές και από τα μέηλ που βγήκαν στο φως της δημοσιότητας, προς τα πού θα τον σπρώξει η νέα αμερικανική ηγεσία των δημοκρατικών. Το σενάριο αυτό θα μπορούσε να είναι ιδανικό για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αν βέβαια είχε την υπομονή να μην ζητάει κάθε λίγο και λιγάκι «εκλογές αύριο» κινδυνεύοντας να πάρει την καυτή πατάτα και να καταστεί η πιο σύντομη…νεοφιλελεύθερη παρένθεση στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας. Θεωρητικά θα μπορούσε να είναι αυτός ο τυχερός που θα πάρει την λύση στο χρέος, ως ευνοούμενος του γερμανικού παράγοντα. Παραμένει αδιευκρίνιστο ωστόσο αν ο Σόιμπλε θέλει να τιμωρήσει μόνο τον Τσίπρα ή και ολόκληρο τον ελληνικό λαό για την «ανταρσία» του δημοψηφίσματος. Σε αυτή τη περίπτωση το Grexit θα επανέλθει δριμύτερο προ των πυλών και η άλλη εναλλακτική θα είναι ένα ακόμη μνημόνιο, επαχθέστερο ακόμη και από τα προηγούμενα. Η έγκαιρη απόδραση του Τσίπρα μπορεί να διασώσει ένα τμήμα από το πολιτικό του κεφάλαιο και να φέρει σε πολύ δύσκολη θέση τον διάδοχο του που σε κάθε περίπτωση θα χρειαστεί κοινοβουλευτικές συνεργασίες. Aς αφήσουν επομένως στη ΝΔ τα πρώιμα πανηγύρια. Η διαφαινόμενη επικράτηση στις επόμενες εκλογές δεν σημαίνει αυτοδύναμη κυβέρνηση ούτε βεβαίως νομοτελειακή παραμονή στην εξουσία…
του Γιωργου Χαρβαλια/
mignatiou.com/
