Το βράδυ της Τρίτης 27 Σεπτεμβρίου 2016 ολοκληρώθηκε το έγκλημα κατά της Πατρίδος, από την δικομματική πλειοψηφία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (152 Ναι), με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα των δημίων μας δανειστών – τοκογλύφων “εταίρων” μας. Που αρπάζουν την ελληνική δημόσια περιουσία με την υπογραφή 152 Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Προκειμένου να μας δώσουν τα ψίχουλα των 2,8 δις ευρώ. Δημιουργώντας ένα υπερταμείο, στο οποίο θα μεταφερθούν η ΕΥΑΘ, η ΕΥΔΑΠ, η ΔΕΗ, η ΕΛΒΟ, το Αττικό μετρό, οι Κτηριακές Υποδομές, ένα 5% του ΟΤΕ από το τελευταίο 10% που κατείχε το Δημόσιο…
Βουλευτές του γλυκού νερού και της καλοπέρασης.
Το προηγούμενο χρονικό διάστημα, δυο καουμπόηδες Βουλευτές των Οικολόγων – Πράσινων, σήκωσαν τάχατες μπαϊράκι ότι θα καταψηφίσουν το προδοτικό πολυνομοσχέδιο. Ο αναπληρωτής Υπουργός Περιβάλλοντος Γιάννης Τσιρώνης και ο Βουλευτής Γιώργος Δημαράς, έπαιξαν με το θυμικό, έπαιξαν με την οργή του λαού, για άλλη μια φορά. Και αφού άκουσαν προσεκτικά τα όσα τους είπε ο Αλέξης Τσίπρας το πρωί της ψηφίσεως του πολυνομοσχεδίου στο Μέγαρο Μαξίμου, μπήκαν το βράδυ στην Βουλή στα τέσσερα και ψήφισαν το πολυνομοσχέδιο, αίροντας τις επιφυλάξεις τους για την ένταξη της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ στο υπερταμείο.
Έτσι, επιβεβαιώθηκε πάλι ο λαός μας, που λέει: “σκυλιά που γαυγίζουν, μην τα φοβάσαι”.
Υπάρχει δόλος από όλους όσους ψήφισαν Μνημόνια.
Αλλά όλη αυτή η ιστορία δείχνει ότι αυτή η κυβέρνηση στη Βουλή των Ελλήνων πράττει από δόλο. Και θα εξηγήσουμε αμέσως τι εννοούμε.
Από την πρώτη μέρα των Μνημονίων, μύριζε ότι κάτι δεν πάει καλά και ότι οι στόχοι των τοκογλύφων ήταν μια ατέλειωτη μπίζνα για την οποία οι δήθεν εταίροι μας θα βοηθούσαν την Ελλάδα να ξεπεράσει τα οικονομικά της προβλήματα, απόρροια του δυσβάσταχτου χρέους της – που οι ίδιοι τεχνηέντως δημιούργησαν -, και το οποίο είναι μη βιώσιμο. Άλλωστε, αυτό το αναγνωρίζουν πλέον οι πάντες. Όμως, διαπιστώνουμε ότι το βαρύ τίμημα, έχουν κληθεί και θα συνεχίζουν να καλούνται να το πληρώσουν οι φορολογούμενοι πολίτες. Οι εργαζόμενοι, οι επαγγελματίες, οι συνταξιούχοι. Και η ανάπτυξη που ευαγγελίστηκαν οι Πρωθυπουργοί των Μνημονίων, δεν έρχεται ούτε θα έλθει ποτέ. Η οικονομική αφαίμαξη της Μεσαίας αστικής Τάξης, πηγαίνει σε ένα κουβά χωρίς πάτο.
Έτσι, όσοι ψήφισαν αυτά τα Μνημόνια για το “καλό” μας – είτε είναι, είτε δεν είναι σήμερα στη Βουλή – θα πρέπει να απολογηθούν για το γεγονός ότι οδήγησαν την Πατρίδα μας σε μια “ομηρία” των δανειστών μας που είχε και έχει σα στόχο το τέλος της ανεξαρτησίας της Πατρίδος και την εξαφάνιση ενός ολόκληρου Έθνους. Ισχυριζόμενοι, όλοι αυτοί, ότι θωρακίζουν τους Θεσμούς και τη βιωσιμότητα του Κράτους με τις “μεταρρυθμίσεις” που κάνουν.
Συντασσόμενοι με τους δανειστές – τοκογλύφους “εταίρους” μας που δε διαφέρουν σε τίποτε από τον στρατό Κατοχής των Γερμανών Ναζί του ‘41-’45, θεωρώντας ότι πωλούν σε ζώα σανό κακής ποιότητας, από μια πεθαμένη σε ιδεώδη και ιδανικά Ευρώπη που αργοπεθαίνει και η οποία κάνει ότι δεν συμβαίνει τίποτε.
Πότε θα αντιδράσει ο λαός μας;
Τα προαπαιτούμενα που ζητούν οι δανειστές – τοκογλύφοι και τα οποία ψηφίζει αυτή η Βουλή – όπως και οι προηγούμενες - αλλά και τα προβλήματα συνοχής της χώρας που δημιουργούνται στην ελληνική Κοινωνία λόγω του “προσφυγικού” – λαθρομεταναστευτικού, δείχνει ότι πίσω από τις δήθεν μεταρρυθμίσεις αλλά και την σωτηρία του τραπεζικού συστήματος υπάρχει ένα σχέδιο απορρύθμισης του Εθνικού κράτους και των ιδεωδών του Έθνους.
Είναι καιρός ο κόσμος να αρχίσει να αντιδρά επί της ουσίας γιατί σε κάθε νέο γύρο αξιολόγησης θα βλέπουμε τους δανειστές να λειτουργούν ως κατακτητές και όχι ως σύμμαχοι, και πλέον εκείνο το περίφημο “ανήκουμε στη Δύση” θα μοιάζει με παραμύθι για ηλίθιους.
Στο τέλος θα πουλήσουν και εμάς.
Το γεγονός ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ επικαλούνται την επανεκλογή τους δύο φορές μέσα σε διάστημα 9 μηνών και η Νέα Δημοκρατία και τα λοιπά κόμματα, τη μια φοράνε την αντιμνημονιακή τους περούκα και την επόμενη γονατίζουν στα “τέσσερα” στους δανειστές, αποδεικνύει περίτρανα πως οι βουλευτές αυτών των κομμάτων είναι ένα κύκλωμα τοπικών “κοτζαμπάσηδων”. Δεν είναι τίποτα άλλο από διαχειριστές όχι της οικονομικής και εθνικής κρίσης, αλλά των νέων κατακτητών της Ελλάδος. Και ο λαός μας βρίσκεται σε έναν λήθαργο εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν υπάρχει άλλη πολιτική λύση στον ορίζοντα.
Όχι κυρίες και κύριοι, υπάρχουν λύσεις ακόμη και στο και πέντε, αλλά θα πρέπει πρώτα ο λαός μας να καταλάβει πως η εποχή του δούνε και λαβείν της ψήφου του έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Όταν ολόκληρη η περιουσία του κράτους έχει περάσει σε ξένα χέρια και το χειρότερο ότι, έχει αναπτυχθεί η φιλοσοφία του τύπου της ερώτησης: τα πούλησαν όλα; Με την απάντηση να μοιάζει αστεία, που όμως εμπεριέχει αρκετή δόση αλήθειας: “όχι στο τέλος θα πουλήσουν και εμάς”.
Γιατί, τι θα πει εκμετάλλευση της δημόσιας περιουσίας της χώρας για 99 χρόνια;
Kαι τέλος πάντων, ποιοι είναι αυτοί οι πολιτικοί που θα καθορίζουν την τύχη γενεών που ακόμη δεν έχουν έρθει στη ζωή;
Γιατί δεν συγκροτεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μια δικομματική επιτροπή η οποία θα προσδιορίσει τα ποσά που θα πρέπει να λάβουν οι δανειστές από αυτήν την εκμετάλλευση και ας αφήσουν τα παραμύθια περί επενδύσεων και ανεκπλήρωτων στόχων;
Παραδείγματος χάριν, θα μπορούσε από την αρχή των Μνημονίων να προσδιοριστεί το μέγεθος των απαιτούμενων από τους δανειστές κεφαλαίων και τα επιτελεία των κομμάτων να κάνουν μια ρεαλιστική πρόταση αποπληρωμής στην οποία όμως οι ίδιοι οι τοκογλύφοι δεν θα είχαν καμία περαιτέρω απαίτηση παρά μόνο την δυνατότητα ελέγχου της πορείας των οικονομικών της χώρας και την διαμόρφωση ή διόρθωση κάποιων στοιχείων με τεχνικούς χαρακτήρες, που δεν θα επηρέαζαν κάθε τόσο τον οικονομικό προγραμματισμό των πολιτών.
Το τέλος των ψεύτικων ιδεολογικών κλισέ και συνθημάτων.
Καθ΄ όλη τη διάρκεια της Μεταπολιτευτικής και Μνημονιακής Ελλάδος η Αριστερά έριχνε μονίμως το ανάθεμα στη Δεξιά, υλοποιώντας απόλυτα το σύνθημα του Ανδρέα Παπανδρέου: “Απόψε πεθαίνει η Δεξιά”.
Για ότι κακό σε αυτόν τον τόπο, κατ΄ εκείνους, έφταιγε η Δεξιά. Η Δεξιά της πλουτοκρατίας, η Δεξιά του Κεφαλαίου, η Δεξιά που πίνει το αίμα των εργατών και των εργαζομένων.
Και έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, της ριζοσπαστικής Αριστεράς, της “προόδου”, της “ευημερίας”, της εργατικής τάξης, των μη προνομιούχων Ελλήνων.
Έγινε κυβέρνηση και σε μόλις δυο χρόνια έκανε τόσα κακά κατά του ελληνικού λαού, όσα δεν έκανε η Δεξιά επί δεκαετίες. Διέλυσε συθέμελα το Κοινωνικό Κράτος. την Υγεία, την Παιδεία.
Η ιστορία θα γράψει ότι επί ημερών του ΣΥΡΙΖΑ στην Εξουσία, η Αριστερά έχασε με μιας, όλα εκείνα τα πλεονεκτήματα που φάνταζε πως έχει η Αριστερά έναντι της Δεξιάς επί δεκαετίες. Η ιδεολογία τους κατέρρευσε ως χάρτινος πύργος. Έστρεψε ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντί του όλους εκείνους που τον στήριζαν και του εναπόθεσαν τις Ελπίδες τους.
Αποδείχθηκε ότι δεν υπάρχει Αριστερά και Δεξιά.
Υπάρχουν νεοφιλελεύθεροι, οι οποίοι προσκυνούν τους κατακτητές όπου κι αν βρίσκονται και οι Έλληνες Πατριώτες που είναι οι πιο πολλοί, αλλά διάσπαρτοι στην ελληνική Κοινωνία.
Ίσως έφθασε η ώρα της Ένωσης. Της πραγματικής και ουσιαστικής Ένωσης.
Επανερχόμαστε…
Παναγιώτης Αποστόλου
και Χρήστος Χατζηαναστασίου
της “Ελλήνων Πολιτείας”
